⚡️درجواب این اشکال باید گفت چنانچه «مِن» در «وَلْتَكُنْ مِنْکُم‌‌‌ْ» #تبعیضیّه باشد، این اشکال پیش می آید، اما صحيح آن است که مِن، #بیانیّه باشد. یعنی از شما جمعیت مسلمان و گرویدگان به اسلام، باید امّتی پدید آید که به خیر دعوت کند و امر به معروف و نهی از منکر نماید. چنین تعبیری شبیه این است که بگویند: «آقایان بیائید از این حوزه علميه مشت کوبنده ای بر فرق دشمنان اسلام بزنیم، یا بگوئید: «من از این کاغذها یک کتاب درست میکنم» یا بگوئید: «من از شما دانش آموزان، انسانهای خوبی میسازم» بخوبی روشن است که در مثال اوّل، از این اجتماع، به معنای «از مجموع اجتماع» است، و در مثال دوّم و سوّم، معنای «از مجموع کاغذها» و «از مجموع دانش آموزان» اراده شده و چنین تعابیری در فارسی و عربی رایج است. ❎ بنابراین، «وَلْتَكُن مِنْكُم» به معنای «ولتكن بعض منكم» و «بعضی از شما» نیست و به این معنا که از عدّه ای از شما باید قومی تشکیل شود تا امر به معروف کند. ✅ بلکه به این معنا است که از مجموع شما باید امّتی به وجود آید که داعی الی الخیر باشد و امر به معروف و نهی از منکر کند، با این بیان، نه تنها معارضه بین ظاهر آیات، پیش نمی آید، بلکه آیه ی 《ولتكن من أن يدعون إلى الخير ويأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر》 مؤيد معنای آیه ی «والمؤمنون والمؤمنات بعض أولياء بعض يأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر خواهد شد» ❎ اشکال دوم این است که طبق روایات و نظر علما، از جمله شرایط امر به وجوب یاد گرفتن احکام معروف و نهی از منکر، آشنایی با معروف و منکر و شناخت آن است و بدون این شناخت نمیتوان امر و نهی کرد. در این زمینه حتی اگر روایتی در دست نبود و فقها نیز نمیگفتند، دلیل عقلی بر اعتبار این شرط داریم، چرا که عقل میگوید: وقتی تو معروف و منکر را نمی شناسی، چگونه به آن امر و نهی خواهی کرد؟ 🌷پس شرط عمل به این دو فریضه، شناخت آنها است، لازمه ی اعتبار این شرط آن است که امر و نهی بر همه واجب نباشد، زیرا همگان عالم به معروف و منکر نیستند، بلکه فقط عده معدودی به این دو عالمند. 📘منبع: کتاب تفسیر سوره برائت، نوشته ی حضرت آیت الله خامنه ای، صفحه ی 469 #ادامه_دارد‌‌… •❥🌼━┅┄┄ @Vajebefaramushshode