رهبر مقتدر ما، قرص و محکم جلوی دشمن ایستاده‌اند، قلدری‌های دشمن را پاسخ می‌دهند، و تهدیدهای آنها را به سمت خودشان برمی‌گردانند. اما دریغ که مدیران و تصمیم‌گیران کشور، حرف ایشان را زمین می‌گذارند، و ابهت ایشان را در چشم دشمنان می‌شکنند. بیش از سه ماه و نیم از تجاوز اسرائیل به خاک کشورمان گذشته‌است، و علی‌رغم دستورهای صریح و مکرر امام خامنه‌ای درباره‌ی پاسخ قاطع به هر نوع گستاخی دشمن، هنوز خبری از پاسخ نیست. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

سه نکته‌ی اساسی و کلیدی درباره‌ی معلی و سبک‌های مشابه آن در برنامه‌سازی فرهنگی، که در دو سه سال اخیر باب شده؛ نقدهایی که هرچه توضیح می‌دهیم، برخی متوجه آن نمی‌شوند. 🔹 کار فرهنگی و تربیتی با بحث از حلال و حرام متفاوت است. هدف ما در کار فرهنگی، تربیت است، و این که در فلان فعالیت فرهنگی فقط مواظب باشیم به گناه نیفتیم، نگاهی کاملا حداقلی و از بین بردن زمینه‌ی تربیت است 🔹 در هر فعالیتی خصوصا فعالیت‌های فرهنگی، باید فردای آن فعالیت را هم دید. یعنی این کاری که ما انجام می‌دهیم چه عواقب و نتایجی خواهدداشت، و اگر دیگرانی در این مسیر پا گذاشتند، ما چه امتدادی را برای آن متصور می‌شویم. آیا عادی‌سازی بعضی رفتارها از قبیل گروه‌های سرود مختلط، روبروی هم نشاندن خانم‌ها و آقایان هنگام کف‌زدن و کل کشیدن، و استفاده‌های مکرر از موسیقی‌های ریتمیک، چه فردایی را برای برنامه‌های مذهبی رقم خواهدزد؟ 🔹 وجاهت معلی به عنوان یک برنامه مذهبی تراز و پیش‌‌رو در ذهن عموم، به علاوه‌ی پخش آن از رسانه‌ی ملی، قدرت تکثیر و به همان نسبت، حساسیت این برنامه را چندین برابر می‌کند. اینها نکاتی نیست که به گوش برنامه‌سازان معلی نرسیده‌باشد. اما از سال گذشته تا امسال، نه‌تنها این نواقص را رفع نکردند، بلکه بعضا به آنها بیشتر هم پروبال دادند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

در ادامه، هر کدام از سه مورد بالا را با تفصیل بیشتر می‌آوریم.

چند نکته درباره‌ی ‌برنامه‌های فرهنگی (1) 🔸 کار فرهنگی یعنی تربیت 🔹 کار فرهنگی و تربیتی با بحث از حلال و حرام متفاوت است. هدف از کار فرهنگی، تربیت است، نه صرفا انجام فعالیتی بدون ورود در گناه! هم خود فعالیت‌های فرهنگی به لحاظ فقهی در زمره‌ی مستحبات است، مثل هیات و مداحی و زیارت و محفل قرآنی و.. و هم محتوای کار فرهنگی به لحاظ جهت‌گیری، باید تربیتی باشد تا بتوان آن را فرهنگی نامید. اینکه فقط در حرام وارد نشویم که کار فرهنگی نمی‌شود. 🔹 پس مکروهات را برای چه گذاشته‌اند؟ مکروهات برای این است که مرزی بین حلال و حرام باشد. مکروهات برای عموم است که با پرهیز از آنها به حرام نزدیک نشوند. اما آیا برای متدین‌ین هم باید چنین باشد؟ مکروهات محل زیست عمومی و توقف‌گاه و سلوک متدین‌ین نیست، چه رسد به محلی برای وقوف کار فرهنگی! کار فرهنگی خیلی جلوتر است. کار فرهنگی در مرز حلال و حرام نمی‌ایستد. کار فرهنگی پیش‌رو و پیش‌ران است، کار فرهنگی ذائقه‌ساز است. از حلال بالاتر می‌رود و در حیطه‌ی مستحبات وارد می‌شود. دائقه‌ها را ارتقا می‌دهد تا دیگر حرام که هیچ، حتی مکروه و مباح هم به دهان‌مان مزه ندهد! 🔹 آیا فعالیت‌های فرهنگی امروز ما چنین‌اند؟ آیا در محتوا (و خصوصا) قالب، در مستحبات زیست می‌کنند؟ یا در مرزهای حلال و حرام ایستاده‌اند؟ و بعضا حتی پای‌شان از خط می‌گذرد و داخل در حرام می‌شوند! آیا ذائقه‌های جدید می‌سازند، یا صرفا دارند ذائقه‌های سالم را آلوده می‌کنند؟ و اتفاقا در ذائقه‌سازی منفی، از میان محتوا و قالب، شاید در اغلب مواقع، نقش قالب بیشتر است، خصوصا اگر پای موسیقی وسط بیاید! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

چند نکته درباره‌ی ‌برنامه‌های فرهنگی (2) 🔸 عاقل آن‌است که اندیشه کند فردا را 🔹 در نقد برنامه‌های فرهنگی، مسئله فقط امروز و خود فلان برنامه نیست. نگرانی از فردا و فرداهاست. از خط‌هایی که شکسته می‌شود و راه‌هایی که برای انحراف باز می‌شود. عادی‌سازی خوانندگی دختران در مقابل نامحرم، گروه‌های متعدد مختلط سرود، که مثل قارچ در حال تکثیر و سربرآوردن هستند، انس این طفل‌های معصوم با موسیقی، ترویج موسیقی (و لو به زعم ما برای استفاده در اشعار و سرودهای مذهبی) و آلوده شدن خانواده‌های مذهبی به موسیقی، که واقعا فتنه‌ای جدید و الحق کاملا موفق بوده‌است. ته این مسیر، که به سرعت در حال طی شدن است، چه آینده‌ای را برای مذهبی‌ها و برنامه‌های مذهبی رفم خواهدزد؟ 🔹 و البته سوءاستفاده‌ی دیگران از فضای موجود، که اگر اشکالی ندارد چرا فقط برای شما مذهبی‌ها؟ البته جریان ضددین، از ما بسیار زرنگ‌تر و صبورتر است. و ادامه‌ی همین مسیری که ما برایش باز کرده‌ایم را قدم‌قذم جلو می‌برد تا به ناکجاآباد برساند. مثل مسیری که در حجاب طی شد و مانتوهایی که کم‌کم و نامحسوس آب رفت، و کوتاه شد، تا به وضع امروز رسید. البته با این فرق که امروز خود مذهبی‌ها در این مسیر انحرافی، پیش‌رو هستند و خط‌هایی را می‌شکنند و عادی‌سازی‌هایی می‌کنند که انجام آن برای جریان مقابل دشوار بود. 🔹 تا دیروز، مساجد و حسینیه‌ها، مجالس اهل‌بیت، و امام‌زاده‌ها، حرمت داشتند، ولی امروز هر نوع آهنگ و برنامه‌ و حرکتی، و هر نوع پوشش‌ی، دارد در آنها جایز می‌شود! خواندن خانم‌ها در مقابل مردان، تا دیروز، برای متدین‌ین لااقل اندک قباحتی داشت، اما امروز دارد از طریق گروه‌های سرود به یک فضیلت و کار فرهنگی باارزش تبدیل می‌شود! با این دست‌فرمان، فردا و فرداها قرار است چه اتفاقاتی بیفتد؟ چه از جانب ما، و چه از جانب جریان ضددین! آیا در برنامه‌های فرهنگی‌مان، فردا را هم می‌بینیم؟ غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

چند نکته درباره‌ی ‌برنامه‌های فرهنگی (3) 🔸 اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی/ برآورند غلامان او درخت از بیخ 🔹 مسئله‌ای که در برنامه‌های فرهنگی، بیشتر مختص معلی‌ست، وجاهت و قدرت جریان‌سازی این برنامه است. معلی، در چشم اهالی دین، و خصوصا در چشم غیرمذهبی‌ها، معیار و نموداری برای دین و دین‌داری حداکثری است، نه حداقلی یا حتی دین‌داری میانه‌رو. برای غیرمذهبی‌ها، خصوصا وقتی در معلی از روحانیون هم استفاده می‌شود، و برای مذهبی‌ها خصوصا وقتی امثال میثم مطیعی و مهدی رسولی در آن حضور دارند (یا داشته‌اند). 🔹 این وجاهت، وقتی در قاب رسانه‌ی ملی می‌نشیند ضریب می‌خورد. غالب مردم فکر می‌کنند رسانه‌ی ملی، اهل سخت‌گیری است، و دارد سقف دین را ارائه می‌دهد. بنابراین وقتی سقف دین این باشد، تا چند پله پایین‌تر و تا کف دین‌داری را هم برای خودشان مجاز می‌دانند. و اگر رسانه‌ی ملی در مرز حرام و حلال ایستاد، روشن است که چند پله پایین‌تر یعنی ورود در حرام. 🔹 به علاوه، قدرت تکثیر رسانه‌ی ملی، با هر رسانه‌ی داخلی دیگری فرق می‌کند، و این، قدرت جریان‌سازی این برنامه را به شدت افزایش می‌دهد. مجموع اینها نشان می‌دهد که باید در نقد برنامه‌ای مثل معلی، حساسیت ویژه‌ای نشان داد. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

باش تا صبح دولتش بدمد! کاین هنوز از نتایج سحر است... ✍ محمد صالح مشفقی پور 🔹 حال که نسبت به کمیت نسل شیعه در ایران غفلت شده، نباید نسبت به کیفیت آن غفلت کنیم! 🔸 آیا حواسمان هست چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ 🔹 آیا آینده را می بینیم!؟ 🔸 در آینده بسیار نزدیک، با حجم قابل توجهی از دختران علاقه مند به خوانندگی مواجه خواهیم بود. 🔹 دخترانی غالبا از خانواده های متدین که عمدتا قبح چند چیز برایشان شکسته: ارتباط با نامحرم؛ موسیقی؛ بی چادری؛ ناز و کرشمه در مقابل دوربین و نامحرم و ... 🔸 مدت ها قبل، دلسوزانه از بعضی متولیان سؤال کردم: «با این دست فرمانِ شما که تک‌خوانی دختران را در چشم‌ کودکان، عادی و کوچک می کنید، وقتی مخاطبینتان به سن نوجوانی و جوانی رسیدند، چگونه قانعشان می کنید که تک‌خوانی زن یا رفتن به کنسرت خواننده زن اشکال دارد!؟» 🔹 امروز پاسخ گرفتم! تک خوانی دختران بالغ! آن هم در نهادهای حاکمیتی و دولتی!؟ دست مریزاد! ولی بدانید این ره که می روید به ترکستان است! دارید دختران فاطمی و زینبی ایران را به نا کجا آباد می کشانید! -------------------------- پ.ن: نظر رهبری در مورد تک خوانی زن: اینجا یاعلی🌹 💎 @Moshfeghoun 💐 ویراستی

[In reply to گل صفتان] 🔹 آنچه در ویدیوهای بالا می‌بینید، یک اتفاق نیست، یک جریان است، که هر روزه در حال تکرار است. فاجعه‌ای که این‌بار به جای غیرمذهبی‎‌ها، دامن مذهبی‌ها را گرفته! 🔹 وقتی می‌گوییم این همه کوبیدن بر طبل سرودهای موزیکال و خوانندگی‌های دختران و بعضا مختلط، عاقبت خوبی ندارد و در فضای بی‌دروپیکر فرهنگی امروز، به سرمنزل خوبی نخواهدرسید، دوستان کلاه‌شان را روی چشمان‌شان می‌کشند که چیزی نشده! و نخواهدشد! 🔹 وقتی در برنامه‌های تراز و دسته‌اول مذهبی، کشکول بی‌حساب و کتاب، و ملغمه‌ای از سرودها و لبریز از موسیقی‌ها را در مقیاس میلیونی تبلیغ و ترویج می‌کنیم، و در کل چندین قسمت برنامه، فقط به یک کلمه که فلانی گفت همه‌ی این اجراها مناسب هیات نیست، اکتفا می‌کنیم، (و حتی نگفت که چرا مناسب نیست! و حتی کوچک‌ترین ملاکی دست مخاطب نداد، چون جو غالب برنامه اجازه‌ی کوچک‌ترین نقدی نمی‌داد!!)، نتیجه‌اش می‌شود همین که هر کسی با سلیقه و دل‌بخواه خودش این طفل‌های معصوم را با رضایت کامل خانواده‌های مذهبی‌شان، به این منجلاب‌ها می‌کشاند. 🔹 حالا باز بگوییم چیزی نشده! و نقدها را زیر بمب‌باران توهین‌ها و برچسب‌ها سرکوب کنیم. کی قرار است خودمان را از زیر آوار تعصب بیرون بکشیم، خدا می‌داند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat