داشت نون خورده‌های سفره رو جمع می‌کرد که ببره بریزدشون پای درخت واسه گنجشکا ؛ گفت: نون زیاد گرفته بودی آقا؟! همه‌ش موند ، اسراف شد اینجوری! مخاطب عاشقش چشم از اخبار برداشت و از بالای عینک مطالعه‌ش نگاهش کرد ؛ + نه خاتون جان! به اندازه گرفته بودم ؛ مثل همیشه ؛ وقتی دورِ همیم ، به شوق حضور همدیگه هم که شده اشتهامون باز میشه به غذا خوردن ، اما وقتی هر کی واسه خودش می‌شینه پای سفره ، انگار دل و دماغ نمی‌مونه برا کسی حتی واسه یه غذا خوردنِ معمولی! نه که بی هم بودیم امروز ، نون اضافه اومده! پا تند کردم که برسم به اتاقم ؛ درو پشت سرم بستم و نشستم رو زمین ؛ نگاهم چرخید رو کتابای نخونده و آهنگای گوش نکرده و فیلمای ندیده و نامه‌های ننوشته و زندگیای نکرده! حواسم پرتت شد باز! چقدر بودنت دلچسب می‌کرد روزگارمو ؛ چقدر با تو همه چی تازگی داشت انگار ، حتی درد ، حتی زخم ، حتی دلتنگی ؛ چقدر با تو فرق می‌کرد دنیا! صدای بال کبوترا پیچید تو سرسرای خونه! فکر کردم به تو ، فکر کردم به نبودنات ؛ فکر کردم به زندگیم ، که نبودی و از دهن افتاد! ‹فکر کردم به این همه زندگی ، که بی تو اضافه اومد!💙'🗞' ›

+

- به بار شادمهر تو یه مصاحبه گفت :

من تو جوونی عاشق یکی شدم که وقتی رفت، تا چهارسال درگیرش بودم و اذیت شدم ! هیچوقت نمیشه فهمید که اگه اون دختر میموند شادمهر خوشبخت تر بود یا حالا که رفته. ولی اطمینان دارم اگه میموند ؛ ما اون همه آهنگ غمگین و احساسیِ پر خاطره از شادمهر نداشتیم. یعنی میخوام بگم اثر بعضی رفتن ها روی موفقیت آدما، خیلی بیشتر از موندنشونه. الکی غصه نخور رفیق !(:

ممنون واسه تموم «من هستم »هاتون، جدا تاثیر گذار بود!

یجایی توی متنی خوندم : ‹اگر کسی قدرتو نمیدونه بذار نبودنت رو احساس کنه!› دلم میخواست به نویسنده متن بگم: ‹دنیا و آدمهاش انقدر بی معرفت شدن که کافیه ثانیه ای نباشی ، جای خالیت ساده‌تر از اون که فکر میکنی پر میشه..🖤'🗞'! ›

.. ! :)

_

پارگیِ حنجره از عمق سکوت!

الان همونجاییم که علی صفا میگه: "صبر می‌کنیم دیگه، صبر نکنیم چیکار کنیم؟" :)

بین خودمون باشه، ولی خب خیلی از نمیشه‌ ها ؛ نمیشه نیست، نمیخوامه !