#یک_پرسش ❓پرسش :لطفاً درباره حالت خلسه توضیح دهید؟ ✅ خلسه عرفانی حاصل رهایی انسان از من محدود و رسیدن به من حقیقی و اتحاد با آن است. در این حالت انسان از همه خاطرات عذاب آور و افکار پوچ رها شده و در آرامش عمیقی فرو می رود. انسان های اهل سلوک و خودشناسی در جریان تزکیه و سلوک، به طور طبیعی وارد این حالت می شوند؛ چرا که در اثر معرفت از من حقیر و همه گناهان و تبعات آن و خاطرات و افکار و... رها شده و در اثر واردات دچار خلسه ملکوتی می شوند، بدون این که هیچ نیازی به راه های شیطانی داشته باشند. مستی های عرفانی که در ادبیات عرفانی ما بسیار مورد توجه بوده از همین باب است. امروزه علوم طب، روان شناسی و... سعی در تعریف این حالت نموده و با استفاده از علائمی که در مغز و بدن و... ثبت می شود، تعاریفی از خلسه ارائه داده اند. آن را حالت خاصی از آگاهی می دانند که بدن در آن حالت در خواب عمیق (ریلکسیشن) بوده، ولی ذهن کاملاً آگاه و بیدار باشد. این حالت می تواند با فعال شدن اعصاب پاراسمپاتیک، نرمال کردن کنش‌های بیولوژیکی که دارای یک آستانه است، با تمرکز و تلقین ایجاد شود. #خلسه #حالات_عرفانی #حالات_روانی •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              #کانال_وارثین( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) #مدرسه_علمیه_ولیعصر_کرمانیها 🆔️@valiasrk

#یک_پرسش ❓پرسش: دیالکتیک به چه معناست؟ ✅ پاسخ: واژه "Dialectic"، کلمه‌ای است یونانی و از اصل دیالگو مشتق شده است که به معنای مباحثه و مناظره است. دیالکتیک در لغت ، به معنی بررسی عقاید از راه منطق و استدلال به صورت پرسش و پاسخ، جدل ، احتجاج ، بحث منطقی به کار رفته است، و برخی آن را " منطق جدلی " ترجمه کرده‌اند. ✅ روش دیالکتیک دیالکتیک، یکی از روش‌های شناخت علمی ( تحقیق ) است که در رده بینش‌های کل‌نگر طبقه‌بندی می‌شود. بینشی که بیشتر متاثر از گئورگ ویلهم فردریش هگل (Georg Wilhelm Friedrich Hegel: ۱۷۷۰-۱۸۳۱)، فیلسوف آلمانی است. وی معتقد است پدیده‌ها باید با وصف کلیت مورد مطالعه قرار گیرند تا شناسایی شوند. اندیشه دیالکتیک در کنار ساخت‌گرایان و گشتالت‌گرایان از این مکاتب است و در بین آن‌ها دارای طرفداران زیاد و البته با دیدگاه نه‌چندان یکسان است. در اینکه دیالکتیک روشی در اندیشه‌ورزی برای حقیقت‌جویی در یونان بوده است بحثی نیست. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              #کانال_وارثین( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) #مدرسه_علمیه_ولیعصر_کرمانیها 🆔️@valiasrk

#یک_پرسش #اصول_اربعائه_چیست؟ اُصولِ اَرْبَعَمَائهْ به چهارصد مجموعه مکتوب حدیثی می‌گویند که راویان نخستين شيعه، گرد آورده‌اند. محتوای این مجموعه‌ها سخنان امامان معصوم(ع) در زمینه‌های گوناگون احکام، سنن، مواعظ، ادعیه و تفسیر است. گردآوری اصول، از زمان حضرت علی(ع) تا زمان امام حسن عسکری(ع) به قلم اصحاب آنان ــ که بنا بر تصریح برخی منابع، چهارصد تن بوده‌اند ــ انجام شده است؛ اما بیشتر آنان از اصحاب امام صادق(ع) بوده‌اند. این اصول، منبع و مصدر و معیار اعتبار کتاب‌های حدیثی بعدی گردیدند؛ به نحوی كه یکی از ملاک‌های صحّت حدیث نزد محدّثان نسل‌های بعد، وجود آن حدیث در یکی از این اصول بود. فرق اصل و کتاب در آثار امامیه اصل، در مقابلِ کتاب و مصَنَّف قرار دارد. برای مثال،‌گاه در کتب رجالی در وصف راوی گفته می‌شود: «‌له کتاب و له اصل‌» (برای او کتابی و اصلی است.) در تفاوت کتاب با اصل گفته‌اند: در کتاب و مُصَنَّف نویسنده حضور داشته، تلاش در تدوین و اضافه دارد در حالی که در اصل نویسنده تنها آنچه را می‌شنیده بدون کم و زیاد یا اضافه و باب‌بندی مکتوب می‌کند. برخی هم این‌گونه فرق گذاشته‌اند: اصل، مجموعه قابل اطمینانی است که احادیث آن از کتاب دیگری گرفته نشده است.اصل، مجموعه‌ای است که احادیث آن بدون واسطه از معصوم گرفته شده ولی کتاب مجموعه‌ای است که احادیث آن از اصل اخذ شده است. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• #کانال_وارثین( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) #مدرسه_علمیه_ولیعصر_کرمانیها 🆔 @valiasrk

#یک_پرسش #مصحف_علی_ع_چیست؟ مصحف على (ع) همين قرآنى است كه اكنون در دست داريم؛ با اين تفاوت كه ويژگى‌هايى دارد كه براى فهم قرآن كريم بسيار كاربردى و راه‌گشاست؛ ولى افسوس كه مورد بى‌مهرى حاكمان قرار گرفت و ما از آن محروميم. بى‌ترديد كه آن ويژگى‌ها، قرائنى به دست مى‌دهد كه ما را در فهم قرآن بسيار كمك مى‌كند. براى روشن‌ترشدن بحث، به اين مثال دقت كنيد: امام راحل در مراحل گوناگون نهضت و انقلاب اسلامى ايران، سخنانى گفتند كه بعدها همه اين فرموده‌ها را تدوين و با نام «صحيف نور» يا «صحيف امام» منتشر كردند. هر سخنى، به بخشى از فضاى انقلاب گريز و اشاره‌اى دارد. افرادى كه در آن زمان بوده‌اند و در متن جريان‌ها بودند و يا وقايع را رصد مى‌كردند، با خواندن سخنان ايشان درمى‌يابند كه ايشان به كدام ماجرا، يا كدام گروه و يا گروهكى اشاره كرده است؛ مثلاً منظور ايشان چپ‌گراها بوده يا ملى‌گراها؟ يا مثلاً به قضى بنى‌صدر اشاره مى‌كنند يا منافقين؟ نسل بعد با خواندن اين سخنان، متوجه اين اشاره‌ها نمى‌شوند و هرچه زمان بيشتر مى‌گذرد، اين مشكل پررنگ‌تر مى‌شود. با توجه به اين نمون عينى و معاصر، اهميت كار اميرالمؤمنين (ع) بيشتر آشكار مى‌شود: مصحف اميرالمؤمنين (ع) ، هم قرينه‌ها و توضيح‌ها را در بر دارد، و مسلّم است كه آن توضيح‌ها در فهم آيات قرآن كريم دخيل است. متأسفانه بخشى از قرينه‌ها را از دست داده‌ايم و علت آن، از سويى وجود زمامداران غاصب و تأكيد آنان بر اكتفاى به متن آيات شريفه و تفسيرنكردن آيات است و از سوى ديگر، سياستِ منع تدوين حديث و سياستِ جاهل نگه‌داشتن مردم در آن زمان را بايد در نظر گرفت. در تاريخ است كه معاويه به ابن‌عباس دستور دارد كه قرآن بخوان، اما تأويل و تفسير نكن! ابن‌عباس گفت: قرآن بخوانيم و نفهميم؟ ! معاويه گفت: بله! (طبرسى، الاحتجاج، ج١، ص٨٢؛ ر. ك: سليم بن قيس، ص٣١۵.) مشكل اسلام فقط خلافت چندروز غاصبان نيست؛ بلكه مشكل اصلى، خيانت و جنايت ايشان است كه باعث شد كه بسيارى از معارف و مطالب علمى و ذخيره‌هاى الهى از دسترس بشر خارج شود. اين مطالب منحصر به يك امت نيست؛ بلكه براى تمام بشر و براى تمام زمان‌ها و مكان‌هاست و مصحف على (ع) يكى از آن ذخيره‌هاست. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• #کانال_وارثین( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) #مدرسه_علمیه_ولیعصر_کرمانیها 🆔 @valiasrk