eitaa logo
وارثین (کانال مدرسه علمیه ولیعصر کرمانی‌ها «عج» ارائه مطالب علمی ، اخلاقی، آموزشی و پژوهشی)
556 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
759 ویدیو
1.3هزار فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
یادداشتی از حجت‌الاسلام علی‌آقا پیروز مدیر گروه مدیریت اسلامی پژوهشگاه  برخی اندیشمندان، مسئله مندی و مسئله محوری را در فضای پژوهش مطرح و دنبال می کنند این موضوع اگر چه به خودی خود گامی ارزشمند در جهت ارتقاء تحقیقات و رفع مشکلات نظام جمهوری اسلامی به شمار می رود اما الزاماتی دارد که می بایست مطمح نظر قرار گیرد: اول اینکه مسئله محوری نیازمند شناسایی مسائل اجتماعی و شناخت دقیق ابعاد و زوایای مسئله است که این امر بدون ارتباط و تعامل با دستگاه های نظام امکان پذیر نیست.مسئله یابی فرایندی رفت و برگشتی و تکامل یابنده برای کشف مسائل اجتماعی است که شامل احساس مسئله، کشف موقعیت مسئله و صورت بندی مسئله می شود. برای این منظور تحقیقات میدانی، مطالعه اسناد معتبر، رجوع به نحبگان و جلسات بارش فکری ضروری است. در سطح پژوهشگاه، زمینه تعامل با دستگاه های نظام فراهم نگردیده و برای رصد و نیز شناخت مسائل و صورت بندی آنها تدبیری اتخاذ نشده است. البته تعداد اندکی از محققان به صورت فردی با ورود به دستگاه های نظام، توانسته اند این مهم را انجام دهند اما کار سازمانی محسوب نمی شود. دوم آن که بخش قابل توجهی از مشکلات و مسائل منتظر راه حل نمی مانند و به سرعت با پاسخ های سطحی مرتفع می شوند یا لاینحل می مانند یا تبدیل به معضل می شوند و این مستلزم تسریع در پاسخگویی است باید دید که آیا فرآیندهای موجود در پژوهشگاه اجازه پاسخ گویی به مسائل را در اسرع وقت  می دهد یا خیر؟ فرآیندهای موجود به گونه ای است که از طرح مسئله و تصویب طرحنامه در شورای علمی گروه تا اجرای طرح و ارزیابی و آماده سازی و چاپ چیزی حدود حداقل پنج سال زمان می برد. و این تاخیر از وقت حاجت، محصول پژوهشی را از حیّز انتفاع ساقط می کند. مسئله محوری مستلزم کار گروهی و توجه به ابعاد مختلف مسئله است زیرا غالب مسائل اجتماعی ماهیتی چند بُعدی و میان رشته ای دارند که تنها با یک رشته تخصصی قابل حل نیستند لازمه این کار آن است که تحقیقات به صورت میان رشته ای و با حضور صاحب نظران رشته های مختلف برگزار شود و این خود نیازمند مکانیزمی است که در پژوهشگاه تعریف نشده است. مسئله محوری و انجام تحقیقات کاربردی از نظر رتبه، متاخر از تحقیقات بنیادین است تحقیقاتی که در آن مبانی و اصول مشخص شده باشد به گونه ای که بتوان با ابتناء بر آن ، مسائل کاربردی را مورد پژوهش قرار داد به نظر می رسد که تحقیقات بنیادین به حدی از اشباع نرسیده که متّکای تحقیقات کاربردی قرار گیرد نتیجه آن که اگر برای حل مسائل از تحقیقات بنیادین نتوانیم بهره گیری کنیم ؛ پاسخ ها به مسائل فاقد تعمّق لازم بوده و سطحی تلقی می شوند بنابر این لازم است تحقیقات بنیادین در حد قابل قبولی باشد. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
💻 شیوه استفاده از سامانه LMS حوزه علمیه خراسان ⬇️ برای شرکت در امتحانات مجازی حوزه علمیه خراسان از این تصویر استفاده کنید. 🔷 کانال رسمی معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان 💠 @howzehamozesh
اصول فقه مقارن - جلسه 12.mp3
18.66M
💠 جلسه دوازدهم 99 🔶 استاد علیدوست 💠💠💠💠 چکیده نکات : - ادامه گفتگو از کتاب فقه و عرف (تحلیل محتوا) - مراجعه به عرف در تطبیق - مسئله رویت هلال و اختلافات درباره آن - کارایی عرف در امور مربوط به تقنین - عرف موضوع ساز و موضوع زدا - بیان موضوع فقیه یا عرف - عرف در قرارداد ها و معاملات 🗓 تاریخ جلسه : 99/04/12 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
💢 ارائه نظریه «فقه اجتماعی» در دهمین هم‌اندیشی فقه حکومتی ✔️ دهمین نشست هم‌اندیشی فقه حکومتی با ارائه نظریه «فقه اجتماعی» از سوی حجت‌الاسلام محمدجواد ارسطا استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، روز ۵شنبه ۱۲تیرماهه۹۹ تیرماه برگزار می‌شود. 🔹 این هم‌اندیشی با دعوت از شاگردان برجسته و مقررین، اساتید بزرگوار: ابوالقاسم علیدوست محمدمهدی هادوی تهرانی احمد عابدی اصفهانی سید محمد مهدی میرباقری علی اکبر رشاد احمد مبلغی علیرضا اعرافی عبدالحسین خسروپناه سیدصمصام الدین قوامی و همچنین نمایندگان مراکزی همچون «دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری/ مرکز پژوهش های اسلامی مجلس/ مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام/ پژوهشکده فقه و حقوق پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی/ دفتر فرهنگستان علوم اسلامی قم/ پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه/ پژوهشگاه فقه نظام/ مؤسسه ادیب فقه جواهری/ مؤسسه فتوح اندیشه/ مؤسسه فقاهت و تمدن سازی/ مؤسسه آفاق حکمت/ مؤسسه صراط مبین/ رادیو معارف/ مؤسسه لوح و قلم/ پایگاه تخصصی وسائل / شبکه اجتهاد» برگزار خواهد شد. جزئیات بیشتر👈 https://b2n.ir/097577 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
💠اقتصاد اسلامی💠 🔸واژه «اقتصاد» از ماده «قـصـد» به معنای تصمیم‌گیری و اراده به انجام کاری بوده و در معانی مرتبط دیگری چون عدل و میانه‌روی، حد وسط میان اسراف و تقتیر، استقامت و پایداری در مسیر نیز به‌ کار رفته است. 🔹اقتصاد اسلامی، مجموعه‌ای از گزاره‌های دینی است که به عنوان بستر و زیربنای نظام اقتصادی تلقی شده و غایاتی که دین در زمینه اقتصاد برای انسان ترسیم کرده است و فعالیت‌های فردی و اجتماعی مربوط به تولید، توزیع و مصرف را اقتصاد گویند. در این میان دین مبین اسلام دیدگاه خاص و ویژه‌ای به مقوله اقتصاد دارد که از آن تعبیر به اقتصاد اسلامی می‌شود. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
4_5963018407765868628.rar
15.46M
📗جزوه کامل نمونه سوالات امتحانی همراه با جواب کتاب مرحوم آخوند خراسانی و مرحوم شیخ انصاری •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
: ✏️.اگر مبیع به شرط مقدارمعین فروخته شود:بیع واقع میشوداگر چه هنوز مببع شمرده نشده یا کیل یا ذرع نشده باشد‌. _ ✏️.درصورت عدم تحقق نتیجه مورد شرط:عقدمشروط قابل فسخ است. ✏️. درصورت عدم انجام تعهد مورد شرط ضمن عقدبه وسیله متعهد .متعهدله:باشرایطی میتواند معامله رافسخ کند.(مواد۲۳۷.۲۳۹) ✏️.اگراز شرط ضمن عقد نکاح تخلف شودفقط درموردشرط صفت مشروط له حق فسخ دارد. ✏️‌.اگرضمن معامله معرفی ضامن نسبت به باقیمانده ثمن برخریدار شرط شود واو از معرفی ضامن خودداری کند:معامله به وسیله بایع قابل فسخ است. ✏️.اگردرمعامله شرط شود که مال معینی رهن داده شود واین شرط انجام نشود:مشروط علیه اجباربه انجام شرط میشود. ✏️.درصورتی که انجام شرط پس از تشکیل عقد مشروط غیرممکن شود: عقد قابل فسخ از سوی مشروط له میشود. ✏️.اگرانجام شرط فعل غیرممکن شود:عقدمشروط قابل فسخ است. ✏️.اگرشرط ضمن عقد انجام شده باشد وعقد اقاله شود:اقاله صحیح وشرط باطل است. ✏️.اگرپس از فسخ عقد بیعی که در آن ابرای ذمه خریدار از دینی که به فروشنده داشته شرط شده ذمه خریدار:مجددا به دین مشغول میشود.(م ۲۴۶) ✏️.اگرمعامله مشروطی اقاله گردد.طبق قانون مدنی؛شروط ضمن آن درهرحال باطل میشود. مثال هایی در این باب: ✏️درقراردادفروش ملکی به عوض معلوم شرط میشود که خریدار .کاری نامشروع رابه سود فروشنده انجام دهد ولی بعداز عقد چون فروشنده برنامشروع بودن شرط آگاه میشود ازآن صرف نظرمیکند.در این صورت نفوذ عقد درست والزام آور است وشرط از آن حذف میشود. ✏️.اگریک قطعه زمین به شرط آن که ۵۰۰متر باشد فروخته شود وبعدمعلوم شود که ۵۵۰ متر است مطابق قانون مدنی معامله در این وضع اینگونه خواهد بودکه؛ فروشنده حق فسخ خواهد داشت. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
: 1⃣وقف:اموال وقفی ثمن ومثمن واقع نمی شوند،وبیع بران واقع نمی شود. 2⃣رهن:مالک نمیتواند مالی را که نزد کسی به رهن گذاشته مورد معامله بیع قرار دهد 3⃣نذر:اگر پیش از عوضین (بایع ومشتری)نذر تعلق گرفته باشد بیع بران واقع نمی شود 4⃣خیار:کسی که درمعامله ای خیاربرعلیه اوجعل شده است،نمی تواند کالائی راکه دردستش هست مورد معامله بیع قراردهد. 5⃣سوگند مالک برعدم بیع یک مال:یعنی اگر مالک سوگند خورد که هرگز فلان ملک خودرانفروشدنمی توان ان رامورد معامله بیع قرار داد 6⃣تعیین حیوان جهت قربانی:اگرمالک مثلا گوسفندی رابرای قربانی کردن معین کند نمی توان ان را مورد معامله بیع قرار دهد 7⃣حق موصی له پس از مرگ موصی :اگر موصی مالی رابه نفع موصی له وصیت کرد،پس از مرگ موصی وپیش از قبول موصی له ورثه موصی حق فروش اوراندارند 8⃣حق شفعه:شریک نسبت به مال شریکی خود حق شفعه دارد ولذا این امر مانع از بیع مال توسط شریک دیگر است، •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
🔶️ کیست؟ 🔹️ راوی کم‌نظیری است. مدح و ثنایی که امام علیه السلام برایش خرج کرده‌اند برای کمتر کسی خرج کرده‌اند. در رجال کشی می‌توان به وفور جلالت وی را بر لسان امام خواند و دعا کرد که ما نیز کاش جای او بودیم. چالشی که خواننده‌ی روایات باب زراره با آن روبروست، چالش نکوهش است. او در روایات کثیری نکوهش شده و در برخی گزارشات تاریخی نیز چهره‌ی دیگری دارد. برخی نکوهش‌ها به خاطر تقیه و حفظ جان زراره بوده است. اما اینکه زراره از دنیا رفت و حال آنکه امام کاظم علیه السلام را که امام عصرش بودند به امامت نمی‌شناخت مساله دیگری است. زراره در هنگام مرگ می‌دانست که پس از رحلت جعفر بن محمد علیه السلام امامی از سوی خدا مشخص شده است؛ اما شک داشت که آن امام کیست. او که به فاصله‌ی کمی از شهادت امام صادق علیه السلام از دنیا رفت وقتی در بستر بیماری بود فرزنش را جهت تحقیق در اینکه امام بعدی کیست روانه کرد. اما وقتی دید که اجل فرا رسید و فرزندش بازنگشت، قرآن را پیش روی خود نهاد و گفت: خدایا این قرآن توست. من نمی‌دانم چه کسی امام است؛ اما هر که را که تو و قرآن تو امام می‌دانند امام من است. سپس از دنیا رفت. برای این ناآگاهی شیخِ اصحاب امام صادق علیه السلام از امامِ زمانش که نشان «رَحِمَ اللَّهُ زُرَارَةَ بْنَ أَعْيَنَ- لَوْ لَا زُرَارَةُ وَ نُظَرَاؤُهُ لَانْدَرَسَتْ أَحَادِيثُ أَبِي‏» را بر سینه دارد می‌توان تحلیلی ارائه داد. مساله‌ی اسامی امامان که اینک برای ما از ضروریات امامیه و اساسا قوام آن است، در آن زمان برای حتی زراره روشن نبوده است. تقیه و دیگر مسائل مجال بیان این مهم را در حد گسترده به امامان نمی‌داد تا جایی که بزرگ فقیهان امامیه از آن آگاه نبوده است. از برخی روایات این باب، برمی‌آید همینکه زراره به آنچه فهمیده پایبند بوده و در دل هرکه را خدا امام می‌داند او نیز امام می‌داند، برای نجاتش کافی است. روایات این حوزه خواندنی است. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
🔺 « » 🔹بررسی سیر تاریخی روایت مشهور «لو کشف الغطاء ما ازددت یقینا» نشان می‌دهد اولین کتابی که در دسترس است و به نقل حدیث مذکور پرداخته است کتاب «غرر الحکم» نوشته‌ی آمُدی از علمای قرن ششم است. 🔹این حدیث سپس در کتاب‌هایی چون الفضائل ابن شاذان (600 هـ ق)، شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید (658 هـ ق) الطرائف سید بن طاووس (664 هـ ق) کشف الغمة اربلی (692 هـ ق) مشارق انوار الیقین (813 هـ ق) ارشاد القلوب (841 هـ ق) بحارالانور (1110 هـ ق). 🔹لازم به ذکر است روایت در تمام کتاب‌های فوق بدون سند ذکر شده است. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
🔻 اعتراضاتِ یک قرن هشتُمی 📚 کتاب «المحتضر فی تحقیق معاینة المحتضر للنبی و آله (علیهم السلام)» با نام اختصاری « »، اثر است. انگیزه نویسنده کتاب، ارائه نقدی استدلالی بر نظریه شیخ مفید است؛ نظریه ای که می گوید انسان هنگام مرگ، امام علیه السلام را نمی بیند.نویسنده روایات فراوانی را در اثبات رؤیت امام از سوی محتضر جمع آوری کرده است. عالمی در قرن هشتم، نقدی دارد بر عالمی از قرن چهارم. وی ردیه ای می نویسد تا برداشت بزرگ متکلمان امامیه را از احادیث تصحیح نماید. درود خدا بر هردو فخر مذهب. 💿 جای این کتاب، در مجموعه نرم افزارهای موسسه نور (به ویژه جامع الاحادیث) به حقیقت خالی است. لینک مطالعه کتاب http://lib.eshia.ir/15102/1/1 لینک دریافت کتاب http://alfeker.net/library.php?id=3873 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
نزدیکی به علیه السلام در باره حضرت ابراهیم دعوا بود،یهودی ها میگفتند،ابراهیم یهودی بود،مسیحیان میگفتند: ابراهیم مسیحی بود، آیه نازل شد ابراهیم نه یهودی بود نه مسیحی ، إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩم ﺑﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ [ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻭﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻣﻌﻨﻮﻱ ]ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ [ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، لذا نزدیکترین مردم به امام رضا علیه السلام کسانی اند که در زندگی پیرو امام علیه السلام اند. @feiz114 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
🔸موضوع: «تأملي بر پيوند معرفت و رسانه در قرآن كريم» 🎤با ارائه استاد: آقاي دكتر بهزاد حسن نژاد 💠بيست و چهارمین نشست از سلسله نشست هاي تخصصي "محاكات" 🗓 تاریخ برگزاری: شنبه 14 تيرماه 1399 🕰 از ساعت 21 🌐نحوه برگزاری: به صورت مجازی و از طریق سامانه اسكاي روم ☎️جهت کسب اطلاعات 05132008618 🔗لینک ورود به نشست: https://www.skyroom.online/ch/ebrahim153/kashani •┈┈••••✾•🍀🌺🍀•✾•••┈┈• 💐 با ما همراه باشید ❣️دوستان‌تان را نیز دعوت کنید؛ 📚معاونت پژوهش حوزه علمیه خراسان: 🆔 https://eitaa.com/joinchat/1846018082C067d491c5f 🆔 @howzehpajohesh •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
🔷 🔰چرا در متون کهن، آسمان سبز خوانده شده است؟ در حوزه‌ی مطالعات حدیثی پرسشی وجود دارد. در معانی الاخبارِ صدوق بابی است با عنوان: «معنى قول النبي صلی الله علیه و آله: ما أظلت‏ الخضراء و لا أقلت الغبراء على ذي لهجة أصدق من أبي ‌ذر». در این حدیث، از آسمان به رنگ سبز یاد شده است. در کتاب شریف بصائرالدرجات می‌خوانیم: عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ جَبَلًا مُحِيطاً بِالدُّنْيَا مِنْ زَبَرْجَدٍ خَضِرٍ وَ إِنَّمَا خُضْرَةُ السَّمَاءِ مِنْ خُضْرَةِ ذَلِكَ الْجَبَلِ وَ خَلَقَ خَلْقاً وَ لَمْ يَفْرِضْ عَلَيْهِمْ شَيْئاً مِمَّا افْتَرَضَ عَلَى خَلْقِهِ مِنْ صَلَاةٍ وَ زَكَاةٍ وَ كُلُّهُمْ يَلْعَنُ رَجُلَيْنِ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ سَمَّاهُمَا. در این حدیث نیز، رنگ آسمان سبز و نه آبی قلمداد شده است. آیا آسمان در ادوار پیشین سبز بوده است؟ مدتی بود که این سوال، ذهن من را مشغول به خویش کرده بود. به تازگی که این پرسش را گوگل کردم، دیدم که شاید حدود 200 سال است این پرسش، ذهن قلیلی از زبان‌شناسان، زیست‌شناسان، مورخان و دین‌پژوهان را به خود مشغول کرده است. پژوهش‌هایی نیز با محوریت این پرسش ها انجام داده‌اند که: چرا در متون کهن، جای رنگ آبی خالی است؟ چرا در قرآن، تورات، ایلیاد و اودیسه و بسیاری از متون کهن، به رنگ آبی اشاره‌ای نشده است؟ چرا آسمان در این متون، آبی نیست؟ از دیدن این پژوهش‌ها، به غایت حیران شدم! هنوز پاسخی قطعی برای این مساله یافت نشده است؛ اما فرضیاتی مطرح است که پشت هر کدام از آن‌ها، به ادله‌ای گرم است: ۱. آسمان در گذشته سبز بوده و موجودات آبی‌رنگ، اندک بوده‌اند. ۲. نیاکان ما، دچار کور رنگی بوده‌اند و به تدریج و در طول تاریخ، قوه‌ی تمییز رنگ در انسان رشد کرده است. ۳. در برخی فرهنگ‌های زبانی، انگیزه‌ای برای وضع نام متفاوت برای رنگ‌های نزدیک به یکدیگر وجود نداشته است. 4. تشخیص رنگ‌ها برای اقوام بدوی دشوار و برای اقوام متمدن آسان‌تر است. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
😂 🔷️ فرق الشیعه در آینده در یکی از کتب فِرَق الشیعه که در سال ۱۸۰۰ق خواهد آمد می‌خوانیم: ... و در اینجا به چند فرقه از فرقه‌های شیعی که در حدود ۳۶۰ سال پیش زیست می‌کردند به اختصار اشاره خواهیم کرد (برخی عناوین، همپوشانی دارند): ، طهرانیّه، تفکیکیّه، وحدتیّه، لعنیّه،ساداتیه،طریقیه، اخباریّه، اصولیّه، شیخیه، انگلیسیه، حب اللهیّه، معزّیّه، سنَدیّه، تبریزیانیّه، حجتیه، یمانیه و ... 😂😂😂 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️ @valiasrk
🔶️ هشت پارسا 🔹️ پیرامون اصطلاح «الزّهاد الثمانیة» در در کتب عامه، پیرامون زهاد ثمانیه و یادکردشان بسیار بیشتر و دیرین‌تر از کتب امامیه سخن رفته است(برای نمونه: زهد الثمانیه من التابعین _نسخه ابن ابی حاتم رازی_، کتاب الثقات ابن حبان؛ الاصابه ابن حجر عسقلانی). تا جایی که می‌توان گفت این تعبیر ریشه‌ای عامی دارد. در کتب امامیه، اولین نمود در کتاب رجال کشی و بر اساس روایتی از فضل بن شاذان(م260) است(ص 97و98). آن هم پیرو پرسشی بوده که از او در این مورد شده است. نمودهای بعدیِ این اصطلاح در کتب امامیه، از همین گزارش فضل بن شاذان در رجال کشی جوشیده است(برای نمونه: جامع الرواه اردبیلی، بحارالانوار). این ترکیب در کتب عامی، فراوان‌تر، دیرین‌تر و مشهورتر از متون امامی به چشم می‌خورد. به گونه‌ای که می‌توان یقین کرد مورد پیگیریِ دانشیان بوده‌است و پرسشی که از فضل می‌شود نیز پیروِ همین پیگیری‌های عامی و تاثر امامیان از آن است. گویا پدیدآورنده‌ یا مروّج اصلیِ گفتمانِ «هشت پارسا»، علقمة بن مَرثَد تابعی (م 120) است. وی هشت نفر از تابعین را به عنوان موفقین در زهد معرفی کرده است و گزارش مفصلی از پرهیزگاری ایشان به دست داده است: عامر بن عبد الله، اویس القرنی، هَرِم بن حیّان، ربیع بن خُثَیم، ابو مسلم خَولانی، اسود بن یزید، مسروق بن اجدع و حسن بن ابی حسن بصری(زهد الثمانیه من التابعین، ص7). در روایت فضل که تنها روایتِ شیعیِ این گفتمان است، چهارنفر اول مورد تایید و مدح قرار می‌گیرند. این روایت با نکوهش ابومسلم ، مسروق و حسن پایان می‌یابد. در اینجا (رجال کشی) نامی از نفر هشتم که اسود است برده نشده‌است. البته در ذیل عنوان زید بن صوحان، گویا تتمه‌ی این گفتار فضل (با کمی ابهام) آمده است. وی در آنجا زید بن صوحان را شایسته‌ی عنوان زهد در میان تابعین می‌داند. البته بازهم اسمی از نفر هشتم (اسود) برده نمی‌شود؛ نه مدحاً و نه ذمّاً. طرفه آنکه به گمان بسیار، عامر بن عبد الله در روایتِ علقمه، همان عامر بن عبد قیس در بیان فضل است.این توحید مختلفات یا کشف تصحیف، دو مدرک دارد: 1. بودن و شباهت این دو نام در ذیل عنوان زهاد ثمانیه. 2. شباهت داستان زهد عامر بن عبد الله در نقل علقمه، با داستان زهد شخصی به نام قیس در رجال کشی(ص 95) (ماجرای حضور مار در محل نماز و عدم توجه قیس به آن که ظاهرا بیان آن از سوی امام رضا علیه السلام به عنوان نمونه ای از زهد، حاکی از مَثَل شدن آن است). در عنوان «قیس» که ذیل عنوان زهاد ثمانیه نیست، همین ماجرای مار و نماز به شکلی فوق العاده شبیه آمده است. در نتیجه عامر بن عبد الله، همان قیس و همان عامر بن عبد قیس تابعی، صاحب امیرالمومنین علی است. به دیگر سخن و بنابر حساب احتمالات: دو نامِ مشابه در دو کتاب، ذیل یک عنوان هستند (1.عامربن عبدالله و 2.عامربن عبد قیس، ذیل عنوان زهاد ثمانیه. یکی در نقل علقمه و یکی در نقل فضل). از سویی داستان زهد یکی از این دو نام (1.عامربن عبدالله) همان داستان زهد نامی دیگر است (3.قیس). از سوی دیگر این نام سوم (قیس) با نام دوم (عامربن عبدقیس) تشابه دارند. در نتیجه به گمان بسیار می‌توان گفت پرسشی که برای شخص کشی ایجاد شده که این قیس کدام قیس از قیس‌هایی است که صحابه امیرالمومنین هستند نیز حل شد. او یکی از زهاد ثمانیه است. پ.ن: اهل تحقیق و تصحیح می‌دانند که نسخ رجال کشی دارای اغلاط فراوان است و این‌گونه خطاها در ذکر نام یک فرد، امر آشنایی است. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️ @valiasrk
قابل توجه طلاب عزیز جدول اصلاحی امتحانات پایان سال مدارس تحت برنامه سطح 2 و3 سال تحصیلی 99-98 تقدیم حضور می گردد.
⁉️ چرا به علی بن موسی، امام هشتم شیعیان، «رضا» می‌گویند؟ 🔹احمد بن أبی نصر بزنطی به امام جواد (ع) عرض كرد: گروهی از مخالفان شما گمان می کنند كه مامون پدر بزرگوار شما را رضا لقب داده ، آن هم بدین جهت كه امام (ع) را برای پذیرش ولایتعهدی راضی كرده است. 🔸امام فرمود: به خدا سوگند اینان دروغ می‌گویند ؛ بلكه خدا پدرم را رضا نامیده ، چون كه پسندیده خدا در آسمان بود و رسول خدا و أئمه هدی در زمین از او خوشنود بودند... 📎شیخ صدوق، علل الشرایع، ج1، ص237. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش اول حضرت علی بن موسی بن جعفر (ع) معروف به امام رضا علیه السلام (۱۴۸–۲۰۳ق) هشتمین امام شیعه اثناعشری. امام رضا علیه السلام ۲۰ سال امامت را بر عهده داشت که با خلافت هارون الرشید(۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون (۵ سال) همزمان شد. در روایتی از امام جواد(ع) آمده است که لقب رضا از سوی خداوند به پدرش داده شده است. او به عالم آل محمد نیز شهرت دارد.مأمون عباسی او را به اجبار به خراسان آورد و به اکراه، ولیعهد خویش کرد. حدیث سلسلة الذهب که در نیشابور از ایشان نقل شده معروف است. مأمون میان وی و بزرگان دیگر ادیان و مذاهب جلسات مناظره‌ تشکیل می‌داد که سبب شد همگی به برتری و دانش او اقرار کنند. آن حضرت در طوس به دست مأمون به شهادت رسید. حرم او در مشهد زیارتگاه مسلمانان است. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش دوم علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، کنیه‌اش، ابوالحسن و مشهورترین لقبش رضا است. در روایتی از امام جواد(ع) آمده است که این لقب از سوی خداوند به پدرش داده شده است؛ولی برخی منابع گفته‌اند مأمون لقب رضا را به او داد.صابر، صدیق، رضی و وفی از دیگر القاب آن حضرت است.در برخی روایات او عالم آل محمد نامیده شده است.نقل شده است که امام کاظم(ع) به فرزندانش می‌گفت: «برادر شما علی بن موسی، عالم آل محمد است.»همچنین امام جواد(ع) در زیارت امام رضا(ع) او را امام رئوف خطاب کرده است.لقب امام رئوف در بین شیعیان شهرت بسیار دارد. تولد زادروزش را پنجشنبه یا جمعه ۱۱ ذی‌القعده، یا ذی‌الحجه و یا ربیع الاول سال ۱۴۸ یا ۱۵۳ق نقل کرده‌اند.کلینی و بیشتر علما و و مورخین سال تولدش را ۱۴۸ق نقل کرده‌اند. مادر مادر امام رضا(ع) کنیزی از اهالی نوبه یا شهری در جنوب فرانسه (حوالی مارسی امروزی) بوده است که با نام‌های مختلفی از او یاد شده است. گفته شده است هنگامی که امام کاظم(ع) او را خریداری کرد، نام تُکتَم را برای وی برگزید و وقتی امام رضا (ع) را به دنیا آورد، امام کاظم(ع) او را طاهره نامید.شیخ صدوق گفته است که عده‌ای نام مادر امام رضا (ع) را سَکَن نوبیه روایت کرده‌اند. همچنین اروی، نجمه، سمانه، نیز نامیده شده است و کنیه‌اش ام البنین بوده است. در روایتی آمده که مادر امام رضا(ع) کنیزی پاک و پرهیزگار به نام نجمه بود که حمیده مادر امام کاظم(ع) وی را خریداری و به پسرش بخشید و بعد از ولادت حضرت رضا(ع) او را طاهره نامید.‌» همسران و فرزندان همسر امام رضا سَبیکه نام داشت که گفته شده از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر(ص)، بوده است. در برخی از منابع تاریخی، همسر دیگری نیز برای امام رضا(ع) ذکر شده است: مأمون به امام رضا (ع) پیشنهاد داد که با دخترش «‌ام حبیب‌» یا «‌ام حبیبه‌» ازدواج کند و امام نیز پذیرفت. طبری این ازدواج را در حوادث سال ۲۰۲ق یاد می‌کند. گفته‌اند که هدف مأمون از این کار، نزدیکی بیشتر به امام رضا (ع) و نفوذ به خانه وی جهت اطلاع از برنامه‌هایش بوده است. سیوطی نیز، از ازدواج دختر مأمون با امام رضا(ع) یاد می‌کند؛ ولی اسم آن دختر را ذکر نمی‌کند. درباره تعداد و اسامی فرزندان امام رضا اختلاف است. شیخ مفید، غیر از محمد بن علی فرزندی برای وی نمی‌شناسد. ابن شهرآشوب و طبرسی، نیز بر همین عقیده‌اند.برخی، از دختری به نام فاطمه برای وی سخن گفته‌اند.[برخی، فرزندان ایشان را پنج پسر و یک دختر نوشته‌اند، به نام‌های محمد قانع، حسن، جعفر، ابراهیم، حسین و عایشه.سبط بن جوزی برای وی چهار پسر به نام‌های محمد (ابوجعفر ثانی)، جعفر، ابومحمد حسن، ابراهیم، و یک دختر، بدون ذکر اسم، یاد می‌کند. گفته شده فرزندی از آن حضرت که دو سال یا کمتر داشته در قزوین دفن شده است و گفته می‌شود که امامزاده حسین کنونی قزوین همان است. بنابر روایتی امام در سال ۱۹۳ به این شهر مسافرتی داشته است. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش سوم امام رضا(ع) پس از شهادت پدرش امام کاظم(ع) در سال ۱۸۳ق امامت را عهده‌دار شد؛ مدت امامت آن حضرت ۲۰ سال (۱۸۳-۲۰۳ق) بود که با خلافت هارون الرشید(۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال)، مأمون (۵ سال) همزمان شد. راویانی همچون داود بن کثیر رقی، محمد بن اسحاق بن عمار، علی بن یقطین، نعیم قابوسی، حسین بن مختار، زیاد بن مروان، المخزومی، داود بن سلیمان، نصر بن قابوس، داود بن زربی، یزید بن سلیط و محمد بن سنان، احادیثی از موسی بن جعفر(ع) درباره امامت امام رضا(ع) نقل کرده‌اند.  همچنین مقبولیت امام رضا (ع) در میان شیعیان و برتری علمی و اخلاقی وی را، ثابت کننده امامت او می‌دانند. هرچند که وضعیت مسأله امامت در اواخر زندگی موسی بن جعفر(ع) بسیار پیچیده بود؛ اما بیشتر اصحاب امام کاظم(ع) جانشینی امام رضا (ع) را پذیرفتند. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش چهارم گرایش شیعیان پس از شهادت امام کاظم(ع)، بیشتر شیعیان با توجه به وصیت امام(ع) و دلایل و شواهد دیگر، امامت فرزند ایشان، علی بن موسی الرضا (ع) را پذیرفتند و وی را به عنوان امام هشتم تأیید نمودند. این دسته که بزرگان اصحاب امام کاظم (ع) را هم شامل می‌شد، به نام قطعیه مشهور شدند؛ ولی گروه دیگری از اصحاب امام هفتم‏(ع) از پذیرفتن امامت علی بن موسی الرضا(ع) سرباز زده و در امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) توقف کردند که به همین جهت واقفیه (یا واقفه) نامیده شدند.واقفیه معتقد بودند که امام کاظم(ع)، مهدی موعود است که در غیبت به سر می‌برد و بازخواهد گشت. جایگاه امام در مدینه امام رضا حدود هفده سال (۱۸۳-۲۰۰ یا ۲۰۱) از دوره امامت خود را در مدینه حضور داشت و از جایگاه ویژه‌ای در میان مردم برخوردار بود. خود امام در گفتگویی که با مأمون درباره ولایتعهدی داشت، در توصیف این دوره گفته است: همانا ولایت عهدی هیچ امتیازی را بر من نیفزود. هنگامی که من در مدینه بودم فرمان من در شرق و غرب نافذ بود و وقتی سوار بر مرکب خود، از کوچه‌های مدینه عبور می‌کردم، کسی عزیرتر از من نبود. در مورد جایگاه علمی امام در مدینه نیز از خود ایشان نقل شده است: من در مسجد پیامبر می‌نشستم و دانشمندانی که در مدینه بودند، هرگاه در مسئله‌ای درمی‌ماندند، همگی به من ارجاع می‌دادند و مسائل‌شان را نزد من می‌فرستادند و من به آنها پاسخ می‌دادم. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش پنجم هجرت امام رضا(ع) از مدینه به مرو در سال ۲۰۰ یا ۲۰۱ قمری بود. به گزارش یعقوبی مأمون، امام رضا را از مدینه به خراسان آورد و فرستاده وی جهت آوردن حضرت به خراسان، رجاء بن ابی‌ضحاک خویشاوند فضل بن سهل بود. حضرت را از راه بصره آوردند تا به مرو رسید. به عقیده برخی مأمون مسیر مشخصی برای سفر امام رضا به مرو انتخاب کرد تا آن حضرت از مراکز شیعه‌نشین عبور نکند، زیرا از اجتماع شیعیان بر گرد امام می‌ترسید. او دستور داد تا حضرت را از مسیر کوفه نیاورند بلکه از طریق بصره،خوزستان و فارس، به نیشابور بیاورند. مسیر حرکت طبق کتاب اطلس شیعه چنین بوده است: مدینه، نقره، هوسجه، نباج، حفر ابوموسی، بصره، اهواز، بهبهان، اصطخر، ابرقوه، ده شیر (فراشاه)، یزد، خرانق، رباط پشت بام، نیشابور، قدمگاه، ده سرخ، طوس، سرخس، مرو. به گزارش شیخ مفید مأموران مأمون، امام رضا (ع) و برخی از بنی‌هاشم را از مسیر بصره به مرو آوردند. مأمون آن‌ها را در خانه‌ای و امام رضا را در خانه‌ای دیگر جای داد و او را اکرام کرد. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش ششم اللَّه جَلَّ جَلَالُهُ یقُولُ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ حِصْنِی‏ فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا ...خداوند جل جلاله می‌فرماید: «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ» دژ من است، پس هرکس که در دژ من درآید از عذابم در امان است. چون مرکب به راه افتاد [امام رضا](ع) گفت: [البته] با شرایطش و من جزو شرایط آنم. اسحاق بن راهویه می‌گوید: وقتی امام رضا(ع) در سفر به خراسان به نیشابور رسید، شماری از مُحدِّثان عرض کردند:‌ ای پسر پیغمبر از شهر ما تشریف می‌‏برید و برای ما حدیثی بیان نمی‌فرمایید؟ پس از این تقاضا، حضرت سرش را از کجاوه بیرون آورد و فرمود: شنیدم از پدرم موسی بن جعفر که فرمود شنیدم از پدرم جعفر بن محمّد که فرمود شنیدم از پدرم محمّد بن علی که فرمود شنیدم از پدرم علی بن الحسین که فرمود شنیدم از پدرم حسین بن علی فرمود شنیدم از پدرم امیرالمؤمنین علی بن أبی طالب که فرمود شنیدم از رسول خدا که فرمود شنیدم از جبرئیل که گفت شنیدم از پروردگار عزّ و جلّ فرمود: «کلمه‏ «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏» دژ و حصار من است. پس هر کس داخل دژ و حصار من شود، از عذاب من ایمن خواهد بود.» پس هنگامی که مَرکب حضرت حرکت کرد با آواز بلند فرمود با شروط آن و من یکی از آن شروط هستم. بیان این حدیث را در نیشابور یکی از مهم‌ترین و مستندترین حوادث مسیر حرکت امام رضا(ع) می‌دانند. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش هفتم پس از استقرار امام در مرو، مأمون قاصدی به خانه امام رضا فرستاد و به وی پیشنهاد داد که من می‌خواهم خودم را از خلافت خلع کنم و آن را به تو بسپارم ولی امام به شدت با این کار مخالفت کرد. امام در پاسخ مأمون گفت: «اگر حکومت حق توست، نمی‌تـوانی به کس دیگر ببخشی و اگر متعلق به تو نیست، شایستگی بخشـش آن را نـداری»محققان معتقدند این پاسخ امام اساس مشروعیت خلافت مأمون را زیر سوال برد.سید جعفر مرتضی عاملی نیز معتقد است اساسا مأمون جدیتی در پیشنهاد خلافت به امام رضا (ع) نداشت. وی مباحث گسترده‌ای را مطرح ساخته و در نهایت این پیشنهاد مأمون را تلاشی برای تثبیت خلافت خود وی ارزیابی می‌کند.پس از این، مأمون خواست که ولایت عهدی پس از خودش را به امام واگذار نماید. باز با مخالفت شدید امام مواجه شد. در این هنگام مأمون سخنی با شائبه تهدید به زبان آورد و در این میان گفت: عمر بن خطاب، شورا را در شش نفر قرار داد ( آن شش نفر حضرت علی ع، طلحه، زبیر، عثمان، سعدبن ابی وقاص ، عبدالرحمن بن عوف) که یکی از آنان جد تو امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب بود. عمر شرط کرد هرکدام از آنان مخالفت کرد گردنش زده شود. چاره‌ای نیست جز اینکه آنچه از تو می‌خواهم بپذیری که من گزیری از آن نمی‌یابم. امام (ع) پاسخ داد: پس من می‌پذیرم بدین شرط که نه فرمان دهم و نه بازدارم، نه فتوا دهم و نه قضاوت کنم، نه کسی را به کاری گمارم و نه عزل کنم و نه چیزی را از جایگاهش تغییر دهم. مأمون، شرط او را پذیرفت. بدین طریق، مأمون در روز دوشنبه هفتم رمضان سال ۲۰۱ق. با امام رضا به عنوان ولیعهد پس از خود بیعت کرد و مردم را به جای لباس سیاه، سبزپوش کرد و فرمان آن را به اطراف و نواحی نوشت و برای امام رضا (ع) بیعت گرفت و به نام وی بر منبرها خطبه خواندند و دینار و درهم به نامش سکه زدند و کسی نماند که لباس سبز نپوشد مگر اسماعیل بن جعفر بن سلیمان بن علی هاشمی. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش هشتم مأمون پس از آوردن امام رضا(ع) به مرو، جلسات علمی متعددی با حضور علمای گوناگون تشکیل داد. در این جلسات، مذکرات زیادی میان امام و دیگران صورت می‌گرفت که به طور عمده درباره مسائل اعتقادی و فقهی بود. بخشی از این مذاکرات را طبرسی در کتاب احتجاج فراهم آورده است.  برخی از این مناظرات [یا احتجاجات] از این قرارند: مناظره امام رضا در باب توحید احتجاج در باب امامت مناظره امام رضا با سلیمان مروزی مناظره امام رضا با ابو قرة مناظره امام رضا با جاثلیق مناظره امام رضا با رأس الجالوت مناظره امام رضا با عالم زرتشتی مناظره امام رضا(ع) با عمران صابی مأمون می‌خواست با کشاندن امام به بحث، تصوری را که عامه مردم درباره ائمه اهل بیت علیهم السلام داشتند و آنان را صاحب علم خاص مثلاً «‌علم لدنّی‌» می‌دانستند، از بین ببرد. صدوق در این باره می‌گوید: مأمون اندیشمندان سطح بالای هر فرقه را در مقابل امام قرار می‌داد تا حجت آن حضرت را به وسیله آنان از اعتبار بیندازد و این به جهت حسد او نسبت به امام و منزلت علمی و اجتماعی او بود. اما هیچ کس با آن حضرت روبه رو نمی‌شد جز آن که به فضل او اقرار کرده و به حجتی که از طرف امام علیه او اقامه می‌شود، ملتزم می‌گردید. این مجالس به تدریج مشکلاتی را برای مأمون درست کرد. زمانی که وی متوجه شد، تشکیل چنین جلساتی برای وی خطرناک است، اقدام به محدود کردن امام کرد. از عبدالسلام هروی نقل شده که به مأمون اطلاع دادند: امام رضا علیه‌السلام مجالس کلامی تشکیل داده و بدین وسیله مردم شیفته وی می‌شوند. مأمون به محمد بن عمرو طوسی مأموریت داد تا مردم را از مجلس آن حضرت طرد نماید. پس از آن امام در حق مأمون نفرین کرد. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش نهم شهادت علی‌بن‌موسی(ع) را جمعه یا دوشنبه آخر ماه صفر، یا ۱۷ صفر، یا ۲۱ رمضان، یا ۱۸ جمادی‌الاولی، یا ۲۳ ذی‌القعده، یا آخر آن، در سال ۲۰۲، یا ۲۰۳، یا ۲۰۶ نقل کرده‌اند. کلینی، وفات او را در ماه صفر سال ۲۰۳ق. در ۵۵ سالگی ذکر می‌کند. طبق نظر بیشتر علماء و مورخین سال شهادت امام رضا، ۲۰۳ق. بوده است. طبرسی روز شهادت را در آخر ماه صفر نقل می‌کند. در تعداد سال‌های زندگی علی بن‌موسی نیز با توجه به اختلاف در تاریخ ولادت و شهادت او، از ۴۷ سال تا ۵۷ سال گفته شده است.  طبق قول مشهور در تاریخ ولادت و وفات وی، سن امام رضا در هنگام شهادت ۵۵ سال بوده است. هم‌چنین نقل قول‌های متفاوتی در چگونگی شهادت امام رضا(ع) ذکر شده است: در تاریخ یعقوبی آمده است، مأمون در سال ۲۰۲ق از مرو رهسپار عراق شد و ولیعهدش رضا(ع) و وزیرش فضل بن سهل ذوالریاستین همراه وی بودند. چون به طوس رسیدند، امام رضا(ع) در قریه‌ای که به آن نوقان‌ گفته می‌شود، در اول سال ۲۰۳ق وفات کرد و بیماری آن حضرت بیش از سه روز نبود و گفته شده که علی بن هشام انار مسمومی به او خورانید و مأمون بر وی سخت بی‌تابی نشان داد. یعقوبی در ادامه می‌نویسد: «‌خبر داد مرا ابوالحسن بن ابی عباد و گفت: مأمون را دیدم که قبایی سفید در برداشت و در (تشییع) جنازه رضا سربرهنه میان دو قائمه نعش پیاده می‌رفت و می‌گفت؛ یا اباالحسن پس از تو به که دلخوش باشم؟ و سه روز نزد قبرش اقامت گزید و هر روز قرصی نان و مقداری نمک برای او می‌آوردند و خوراکش همان بود، سپس در روز چهارم بازگشت». شیخ مفید نقل می‌کند مأمون، عبدالله بن بشیر را امر کرد که ناخن‌هایش را نگیرد تا درازتر از حد معمول شود و سپس چیزی شبیه تمر هندی بدو داده تا با دستانش خمیر کند. آنگاه مأمون پیش امام رضا(ع) رفته و عبدالله را صدا زده و از او خواسته است که با دستانش آب انار بگیرد و سپس آن را به امام رضا(ع) نوشانید و این سبب وفات حضرت پس از دو روز شده است. شیخ صدوق روایاتی را بدین مضمون نقل می‌کند که در بعضی از آنها سم در انگور ذکر شده است و در بعضی، هم در انگور و هم در انار آمده است.سید جعفر مرتضی عاملی، شش نظر را درباره درگذشت امام رضا(ع) ذکر می‌کند. ابن حِبّان از محدثان و رجال شناسان قرن چهارم هجری، ذیل نام «‌علی بن موسی الرضا‌» می‌نویسد: علی بن موسی الرضا به وسیله سمی که مأمون به وی خوراند، رحلت یافت. این حادثه در روز شنبه سال ۲۰۳ق. بود. در مورد علت قتل امام رضا(ع) توسط مأمون، دلایل مختلفی ذکر شده است: غلبه امام بر علمای مختلف در جلسات مناظره، استقبال پرشور مردم از امامت امام در مراسم نماز عید مأمون از این حادثه احساس خطر کرد و متوجه شد دادن ولایت عهدی به امام، اوضاع را علیه وی سخت‌تر کرده است. از این رو، مراقبانی برای آن حضرت گمارد تا مبادا اقدامی بر ضد مأمون انجام دهد. امام از مأمون وحشتی نداشت و در اکثر اوقات به او چنان جواب می‌داد که ناراحتش می‌کرد. این وضع نیز باعث خشم مأمون و زیادتر شدن دشمنی وی نسبت به حضرت می‌شد، هرچند آشکار نمی‌کرد. چنانکه نقل شده هنگامی که مأمون از خبر یکی از فتوحات نظامی‌اش خوشحالی می‌کرد، امام رضا(ع) به او گفت:‌ «ای امیر مؤمنان، از خدا بترس درباره امت محمد(ص) و آنچه که خدا به تو واگذار کرده است. تو امور مسلمین را تضییع کرده‌ای و...» ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️ @valiasrk
بخش دهم : در سیره عملی امام رضا(ع) آمده است که آن حضرت در مناظرات علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک می‌کرد و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث علمی، فرمود: نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم.گزارش‌هایی از عبادت‌های شبانه و شب زنده‌داری ایشان نقل شده است. هنگامی که امام رضا(ع) پیراهن خود را به دعبل خزاعی هدیه داد به او فرمود: از این پیراهن محافظت کن که من با آن، هزار شب، در هر شب هزار رکعت نماز خوانده‌ام و با آن هزار بار قرآن را ختم کرده‌ام.سجده‌های طولانی آن حضرت نیز گزارش شده است. : نمونه‌های فراوانی از برخورد نیک امام در معاشرت با دیگران نقل شده است. رفتار محبت‌آمیز و همسفره شدن امام با بردگان و زیردستان حتی پس از ولیعهدی نمونه‌ای از این گزارش‌ها است. ابن شهرآشوب نقل کرده است که روزی امام به حمام رفت و یکی از حاضران که امام را نمی‌شناخت از ایشان خواست دلاکی او را انجام دهد. امام پذیرفت و شروع به دلاکی کرد. دیگران با مشاهده این ماجرا امام را به آن مرد معرفی کردند و وقتی آن مرد شرمسار شد و عذرخواهی کرد، امام او را آرام کرد و به دلاکی ادامه داد. : در سیره رضوی بر نقش خانواده در تربیت فرزند تاکید شده و مواردی همچون لزوم ازدواج با همسر صالح، اهتمام به ایام بارداری، نامگذاری نیک، و تکریم کودک گوشزد شده است. در مورد اهتمام امام رضا(ع‏) به انس گرفتن با نزدیکان نیز نقل شده است که هرگاه امام فراغتی پیدا می‌کرد، نزدیکان و اطرافیانش از کوچک و بزرگ را جمع می‌کرد و به گفتگو با آنان می‌پرداخت. : امام رضا(ع‏) وقتی در مدینه حضور داشت در روضه نبوی می‌نشست و دانشمندانی که از پاسخ سؤالات درمی‌ماندند، از امام یاری می‌خواستند. پس از حضور در مرو نیز از رهگذر مناظراتی که برپا می‌شد، به بسیاری از شبهات و سؤالات پاسخ می‌گفت. افزون بر آن امام در منزل خود و در مسجد مرو حوزه علمی تشکیل داد ولی وقتی مجلس درس امام بالا گرفت مامون دستور تعطیلی آن را صادر کرد و امام او را نفرین کرد. اهتمام به تندرستی و طب در روایات امام رضا(ع‏) نمود روشنی دارد. در این روایات ضمن تبیین برخی مفاهیم مرتبط با این زمینه، به امر پیشگیری، تغذیه صحیح، بهداشت فردی و درمان نیز پرداخته شده است. کتاب طب الرضا معروف به  منسوب به امام رضا(ع‏) است و دربردارنده توصیه‌هایی در این زمینه است. تقیه نکردن در بحث امامت: دوره امامت امام رضا(ع) تا حدی تقیه را برنمی‌تافت؛ زیرا وقایع مربوط به پیدایش جریان واقفیه، جامعه امامیه را با خطری جدی روبرو ساخته بود. به‌علاوه برخی بازماندگان فرقه فطحیه نیز در زمان امام رضا(ع‏) فعال بودند. با توجه به این شرایط، امام تا حدی از سیاست تقیه فاصله گرفت و با صراحت بیشتری به تبیین ابعاد امامت پرداخت. برای نمونه بحث مفترض الطاعه بودن امام، از زمان امام صادق(ع) در محافل دینی و کلامی مطرح شده بود ولی امامان در این مسئله با تقیه برخورد می‌کردند. امام رضا بدون آنکه به تعبیر روایات «ترسی از طغیانگر به خود راه دهد» خود را امام مفترض الطاعه معرفی می‌نمود.در عین حال امام از شیعیان می‌خواست که «از خدا تقوا پیشه کنید و سخن ما را برای همگان پخش نکنید.» همچنین امام در پاسخ نامه مأمون که از ایشان خواسته بود درباره محض اسلام برای او بنویسد، پس از اشاره به توحید و نبوت پیامبر اسلام، امامت و جانشینی امام علی(ع) و یازده امام پس از وی را مطرح می‌کند و عبارت «القائم بامر المسلمین: کسی که امور مسلمانان را بر عهده دارد» را در مورد امام به کار می‌برد. ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk
بخش یازدهم برخی از نویسندگان، از امام رضا(ع) به جز احادیث و اخباری که از آن حضرت نقل کرده‌اند و یا پاسخ کسانی که برای فهم مسائل علوم و معارف به آن بزرگوار مراجعه کرده‌اند (مثلاً کتاب عیون اخبار الرضا بسیاری از این مسائل را نقل کرده است.)، تألیفاتی نیز ذکر کرده‌اند که صحت انتساب آنها نیازمند ادله کافی است و استناد برخی از آنها قابل اثبات نیست. از جمله این تألیفات کتاب «‌الفقه الرضوی‌» است که محققین از علماء، نپذیرفته‌اند که این کتاب نوشته امام رضا (ع) باشد.  اثر دیگری که به امام رضا(ع) نسبت داده شده است، «‌رساله ذهبیه‌» در پزشکی است. گفته شده است که امام این رساله را در حدود سال ۲۰۱ق. برای مأمون فرستاد و مأمون برای نشان دادن اهمیت آن دستور می‌دهد که با طلا نوشته و پس از آن در خزانه دارالحکمه نگهداری شود و به همین مناسبت است که آن را رساله ذهبیه نامیده‌اند. بسیاری از علماء بر این رساله شرح نوشته‌اند. از دیگر آثار نسبت داده شده به امام رضا(ع) «‌صحیفة الرضا‌» در فقه است که انتساب آن به ایشان ثابت نشده است. کتاب دیگری که به امام رضا (ع) نسبت داده شده است، کتاب «‌محض الاسلام و شرایع الدین‌» است که ظاهراً اطمینانی به صدور این کتاب از امام نیست ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️ @valiasrk
بخش دوازدهم برخی از نویسندگان، ۳۶۷ نفر را در زمره اصحاب و راویان حدیث امام رضا (ع) ذکر می‌کنند.[۹۲] برخی از اصحاب حضرت عبارتند از: یونس بن عبدالرحمن موفق (خادم امام رضا) علی بن مهزیار اهوازی صفوان بن یحیی محمد بن سنان علی بن اسماعیل میثمی زکریا بن آدم ریان بن صلت دعبل بن علی ادامه دارد... •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•                                              ( ارائه مطالب علمی وپژوهشی و مشاوره پژوهشی) 🆔️@valiasrk