#جمعیت #فرزندآوری #سبک_زندگی_اسلامی 👶👧 باعث پیوند اجتماعی منظور از پیوند اجتماعی یا جامعه پذیری[socialization] فرآیندی است که طی آن فرد به تدریج به شخصی خودآگاه، دانا و باتجربه در شیوه های فرهنگی تبدیل می شود. اجتماعی شدن، نسل های مختلف را به هم پیوند می دهد. تولدیک فرزند، زندگی والدین را که مسئول پرورش او هستند تغییر می دهد و زمینه کسب تجربیات جدید را ایجاد می کند. #هافمن تحقیقی روی خانواده های دارای فرزند انجام داد. وی نتیجه گرفت که فرزند بر فرآیند اجتماعی شدن و جامعه پذیری والدین تأثیر می گذارد. وی موارد زیر را جهت اتخاذ برای فرزنددار شدن پیشنهاد کرده است: 👈 کودکان با حضور خود، وضعیت بزرگ سالان به خصوص زنان را تأیید نموده و به آنها #هویت اجتماعی می دهند. 👈 کودکان از طریق فعالیت های خود در مدرسه و مراکز تفریحات سالم ومحیط همسایگی، والدین خود را با #جامعه پیوند می دهند. 👈 فرزندان بر اساس شعایر مذهبی والدین شان رشد می کنند، زیرا والدین آنها بر اساس آن مفاهیم، #رفاه و آسایش دیگران را مقدم داشته و به اجتماعی شدن گروه تداوم می بخشند. 👈 کودکان به آنها اعتبار بخشیده و آنان را از #تنهایی نجات می دهند. 👈 کودکان به زندگی خانوادگی #نشاط و سرور بخشیده و آن را لذت بخش می کنند. 👈کودکان با توجه به اصول اجتماعی شدن، #شایستگی و صلاحیت والدین را رشد داده و حتی آنان را به مرز خودکفایی می رسانند. چون والدین بیش از افراد بی فرزند از تأیید اجتماعی بهره مندند، کودکان علاوه بر کسب #شخصیت بر اعمال نفوذ والدین نیز می افزایند. این یک جنبه کلیدی #اجتماعی_شدن برای اکثریت مردم در هر فرهنگی است؛ اگر چه ماهیت دقیق و نتایج آن از نظر فرهنگی فرق می کنند. 📚 Hafman L. The value of children to parent s. New York: Basic Books 3791 P: 91- 67. 🐣#موقوفه_مجازی_زن_خانواده_و_سبک_زندگی 🐣 Mohsenzade.com/zm 🐣 Womanfamily.ir 🐣 https://www.aparat.com/woman_family 🐣 @woman_family

#آسیب_های_اجتماعی #زنان 🖋 یادداشتی در باب #زنانه شدن آسیب‌های اجتماعی در ایران با نگاهی به پرونده سحر تبر1️⃣ 📍حکم دادگاه سحر تبر اعلام شد... در این نوشته بنا ندارم به دلایل سحر برای اعتراض به حکم‌ش، عدم اعلامِ ردیف‌های جرمی و اتهامی‌ش و آثار حقوقی ناشی از آن بپردازم. و نیز بنا ندارم به زمینه‌های حقوقی منتج به انشای حکمی این‌چنین برای یک دختر 19 ساله بپردازم. و باز نمی خواهم به آثار روانی بار شده بر این حکم میان نوجوانانِ فعال در فضای مجازی و بازتاب گسترده‌ی آن میان دختران و پسران به اصطلاح اینفلوئنسری! بپردازم. حتی نمی‌خواهم از موج‌سواری رسانه‌ای این طرفی و آن طرفی در پی نشر این خبر و امثال آن بگویم. که صحبت از هرکدام این مباحث، خود دریایی سخن در نهان داشته و دارد. می‌خواهم از منظر یک #زن که اتفاقا هم #روانشناسی می‌خواند و هم #مطالعات_زنان! به یک موضوعِ کاملا زنانه بپردازم. مفهومی که سحر و امثال او را به کنش‌هایی این‌چنین بی‌پروا در فضای حقیقی و مجازی اجتماع می‌کشاند. نیازی طبیعی و البته پاسخی در خور و به‌هنگام، بنام: نیاز به #دیده‌شدن و #تایید_گرفتن. که اگر در زمان مناسب و از طریق طبیعی و مشروع، پاسخ شایسته به آن داده نشود، اغلب به‌صورت دیده‌شدن افراطی، به هر طریقی و با هر بها و بهانه‌ای، نمود خواهد یافت. از آرایش‌های عجیب و غریب تا عمل‌های زیباییِ ناهمگون و بی‌دلیل تا رفتارهای اروتیک و دون شان انسانی. در زمانه‌ای زیست می‌کنیم که آسیب‌های اجتماعی جلوه‌ای #زنانه‌تر از پیش میدا کرده‌اند. آسیب‌هایی که زمینه در سه‌گانه‌ی فرد، خانواده و اجتماع دارد. و ریشه‌اش را بایستی در پدیده‌ی #دیده‌نشدن و #تایید_نشدن! دختران توسط خود، خانواده و اجتماع پیدا کرد. 👈 دیده‌نشدنِ دختران را می‌توان در میدان ندادن برای بروز اندیشه‌ها، رأی‌ها و نظرهای دخترجوان در دوره‌ی جوانی جستجو کرد. 👈 دیده‌نشدن را می‌توان در درک نشدن دختر نوجوان توسط خانواده در دوره ی حساس بلوغ و نوجوانی دید. 👈 دیده نشدن را می‌توان در جدی گرفته نشدن احساس‌ها در دوره‌ی کودکی یافت. 👈 دیده‌نشدن را حتی می‌توان در به موقع پاسخ نگرفتن به هنگام گریه‌های نوزادی پیدا کرد. با این حساب فرقی در سوگیری‌های مذهبی، اخلاقی، اقتصادی، علمی و اجتماعیِ خانواده‌ها در چنین دیده‌نشدن‌هایی وجود ندارد. یعنی این دیده‌نشدن را هم در #فقر_فرهنگی و هم در اوج #رفاه مادی می‌توان یافت. نیازی طبیعی برای هر دختر که بیش از آن‌که با سطح اقناع و اغنای مادیِ والدین هم‌تراز باشد، نیازمند عنایت و توجهی عمیق و عاطفی از سوی ایشان به ویژه در دوران طلایی کودکی و بعدتر هم در دوره‌ی بحرانیِ نوجوانی است. #محبتی که به هنگام و بی‌قید و شرط از سوی یک پدر و مادر نثار دخترشان می‌شود و نیاز طبیعی او را به موقع و به کفایت، پاسخی در خور می‌دهد تا استحکامِ روان او را سیراب کند و عزت نفس درونی‌اش را تقویت نماید. عبارتی که اغلب با اعتماد به نفس اشتباه گرفته می‌شود و در باوری نابه‌هنجار به میزانِ توجه افراطیِ والدین به کودک در تامین نیازهای مادی‌اش ربط داده می‌شود و گاه در رفتاری به مراتب خطرناک‌تر، با میدان‌دهی جهت‌ِ برآورده‌سازیِ تمام و کمال خواسته‌های روبناییِ کودک بروز پیدا می‌کند. نوعی باج‌دهی برای دور ماندن از عنایتِ حقیقی و همراهی با نیازهای واقعی فرزند. ادامه دارد... ✍️ الهام غفاری دانشجوی دکتری مطالعات زنان(عضو تحریریه بانونگار ) @Banounegar #موقوفه_مجازی_زن_خانواده_و_سبک_زندگی .•°°•.🌺.•°°•. 🌸 🌸 https://eitaa.com/joinchat/2018574369C2399355813 °•¸.•°