✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۱۷ 💐 هر شیئی حامد اوست 🔹 در سوره مبارکه اسراء، آیه شریفه ۴۴ آمده است «إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُم‏». هر شیئی خدا را تسبیح و ستایش می کند اما شما تسبیح آنها را نمی فهمید. ما سوی الله شیء است و هر شیئی حامد اوست. 🔹 حمد و تسبیح را به حمد تکوینی و تشریعی تقسیم کرده اند. حمد و تسبیح تکوینی به این معنا است که ذات هر شیئی –به میزان کمال خود- خبر از ستایش و تنزیه علت خود می دهد. هر شیئی خبر می دهد که کمالاتش برای علّتش است و ستایش این کمالات به ستایش علّت رجوع می کند و علّت از نقص های مربوطه مبراست. 🔹 اما این حمد تکوینی قابل فهم برای انسان است. ذیل آیات مشابه در کتب مهم تفسیری بیان شده است که حمد تشریعی و از روی اختیار و شعور نیز از اشیاء سر می زند و این حمد است که طبق آیه شریفه از ادراک ما خارج است. طبق ادله نقلی شریعت، بیان اهل عرفان و برخی از فلاسفه، هر شیئی بهره ای از حیات و علم دارد و به مقتضای آن بهره ای از حمد تشریعی را داراست، هر چند این حمد برای ما قابل شنیدن و درک نباشد. 💐 حامد و محمود یکی‌ است 🔹 ذیل بحث از حمد ناقص و مطلق، بیان شد که حمد مطلق تنها از ذات اقدس الهی سر می زند. 🔹 حمد ناقص خداوند –تبارک و تعالی- نیز از آن جهت که فعلِ حَسَن و کمالی است، اوّلا و بالذات منسوب به خداوند –تبارک و تعالی- است. تمام افعال کمالی از او و برای اوست. پس حامد اوست، علاوه بر این که محمود هم اوست. 🔹 حمد الهی توسط بندگان، نعمتی از نعمتهای الهی است كه در برابر آن نيز، حمد و شکر لازم است و کسی که بیشتر اهل حمد الهی است، بیش از دیگران مشمول عنایت و رحمت الهی است و بیش از دیگران باید حامد و شاکر خداوند –تبارک و تعالی- باشد، نه این که دچار غرور و تکبّر شود. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۱۸ 💐 حقیقت ربّ 🔹 در کتب لغت دو معنا برای «رَبّ» بیان کرده اند، مالک و مصلحِ مدبّر. 🔹 ذات اقدس الهی مالکِ سوی الله است. این مطلب در آیات بسیاری از قرآن کریم مورد اشاره قرار گرفته است. احتمال می رود اصل معنای «ربّ»، مصلحِ مدبّر باشد که به دلیل مناسبت در معنای «مالک» استعمال شده یا به حدّ وضع رسیده است. 🔹 ربّ، کسی است که شیء را به سمت اصلاح و کمال می برد و از این رو در فارسی به «پروردگار» ترجمه می شود. 🔹 مفاهیمی مانند ملکیت، تربیت، تعلیم و امثال آن، از ملازمات آن هستند. با این توضیح «ربّ» از صفات فعل الهی است و معنای تدریج از آن فهمیده می شود. از این رو صفت «ربّ» مخصوص عوالمی است که تدریج در آنها معنا دارد. 💐 توحید ربوبی 🔹 توحید ربوبی یعنی فقط او در هستی نقش ربوبیّت دارد. خداوند تبارک و تعالی تنها حقیقتی که نیازهای مخلوقات را تامین می کند، لحظه به لحظه آن ها را به سمت اصلاح و کمال مادی یا معنوی می کشاند، تغذيه و رشد و نموّ جسمانی را بر عهده دارد، با حوادث و وقائع بر عقل و تجربه می افزاید و هر آنچه پیش آمده و پیش خواهد آمد -با تدبیر او و بر اساس حکمت و رحمت او- جهت سوق دادن مخلوقات به اصلاح و کمالشان می باشد. آب و غذایی که در اختیار انسان قرار می گیرد، جذب بدن می شود و رشد جسمانی را تامین می کند، از او و به لطف و قدرت اوست. علم و معرفتی که کمال نفسانی را حاصل می کند و فعل و عملی که رشد روحی را به همراه دارد، از او و به لطف و حکمت اوست. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۱۹ 💐 توحید ربوبی (۲) 🔹 جميع اجزاء عوالم هستی از هر جهت تحت تربيت‌ و مراقبت اوست. همه مخلوقات غرق در نعمت الهی – از افاضه وجود تا حفظ از خطرات، صحت جسمی و روحی، رزق، اصلاح و تدبیر امور به سمت کمال- هستند. این فیض به لطف و رحمت او پیوسته و مستمر است و در این راه هیچ نعمت و رحمتی از هیچ موجودی دریغ نشده است –از سلامتی کوچکترین اعضای بدن تا نعمت معرفت به خدای عزّ و جلّ و اهل بیت عصمت و طهار علیهم الصلاه و السلام-. 🔹 غیر او هیچ نقشی در تامین نیازها و وصول به کمال و نفع و ضرر انسان یا هر موجود دیگری ندارد و حاکم مطلق و تنها برنامه ریز و مدیر هستی، اوست. 🔹 از سویی کمال مطلق اوست. پس غایت ربوبیت –که کمال است- خود اوست. او با لطف و رحمت خود، ما را به سمت خود می کشد و بالا می برد. هر حرکتی به سمت کمال، حرکت به سمت اوست و به میزانی که حرکت رخ می دهد، قرب به او حاصل می شود و قرب به او به معنای ظهور بیشتر کمالات او در مخلوق، مظهریت اقوای مخلوق برای او، تجلی اقوای او برای مخلوق و بهره بیشتر از جنّت ذات است. 🔹 باور قلبی توحید ربوبی و تنظیم تمام اعمال و رفتار به مقتضای آن، بسیار نادر و مخصوص عارفین بالله و اولیاء خاصّ اوست. 🔹 در بین مومنین جهل و غفلت از توحید ربوبی بسیار است. اگر ذره ای تصور شود که غیر خدای تبارک و تعالی – مثل فلان قدرتمند یا ثروتمند- توانایی مستقل برای رساندن خیر یا شر دارد، مصداق شرک ربوبی است. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۲۰ 📌 آیه شریفه "الحمدللّه ربّ العالمین" 💐 رابطه ربّ و الله با توجّه به حقیقت «الله» و «ربّ»، روشن است که تنها «الله» و حقیقتی که مستجمع جمیع کمالات است می تواند «ربّ» حقیقی تمام مخلوقات باشد و تنها «ربّ» و پروردگار عالمیان است که می تواند «الله» و مستجمع جمیع کمالات باشد. لازمه الوهیّت، ربوبیّت است و ربوبیت کاشف از الوهیت. «الله» بودن دلیل برای «ربّ» بودن است. شاید به این جهت صفت «ربّ» در آیه شریفه بعد از «الله» آمده است. همه احتیاجات عالمیان نزد «الله» است و فقط «الله» یارای تامین مایحتاج عالمیان را دارد. 💐 رابطه ربّ و حمد با درک اختصاص حمد به خداوند سبحان و مالکیت مطلق او بر تمام کمالات نیز روشن می شود که ربوبیّت مخصوص ذات اقدس اله است و غیر او مقام ربوبیّت ندارد. ربوبیتِ ذات اقدس اله به اظهار کمال خود در مخلوق و جلوه گری جمال و جلال او در عالمیان است. عالمیان کمال استقلالی برای خود ندارند و نخواهند داشت، بلکه مجرایِ نمایشِ کمالات الهی و اسمای حسنای او هستند و اوست که کمال را در موجودی خلق می کند و به ظهور می رساند. از این رو گفته شده است ربوبیّت نوعی خلقت است و توحید خالقی مفید توحید ربوبی است. 💐 رابطه ربّ و الرّحمن الرّحیم این ربوبیّت الهی ناشی از رحمانیّت و رحیمیّت ذات اقدس اله است و این دو صفت دلیل بر این است که خداوند سبحان در ربوبیّت هیچ موجودی کم کاری نکرده و نخواهد کرد. آنچه مانع از کمال مخلوق است، قابلیت قابل و ذات مخلوق است –نه بخلی از ناحیه فاعل و خداوند رحمن رحیم-. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۲۱ "الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العَالَمِینَ» 💐 آثار توحید ربوبی 1⃣ درک عظمت الهی تصدیق #توحید_ربوبی، مستلزم درک عظمت الهی، قدرت انحصاری او در هستی، رحمت بی پایان او بر مخلوقات و سایر کمالات جمالی و جلالی اوست. هیچ موجودی هیچ نقشی در مقابل و عرض ذات اقدس الهی ندارد و هیچ قدرت و اراده ای در مقابل قدرت و اراده او نیست. هر چه هست و نیست به اذن، خواست و اراده اوست بر اساس رحمت و حکمت او برای سوق دادن مخلوقات به کمال مطلوب است. 2⃣ عدم ترس و حزن کسی که توحید ربوبی برای او ملکه شده و هرگز غافل نمی شود که پروردگار او حقیقتی است که تمام کمالات –از علم و حکمت تا رحمت و قدرت- برای اوست و هر چه در هستی رخ می دهد، ناشی از صفت ربوبیت اوست، از هیچ چیز نمی ترسد و از هیچ چیز ناراحت نمی شود. چنین کسی می داند هر حادثه ای رخ دهد، به قدرت و تدبیر الهی و در راستای لطف و حکمت او برای سوق دادنش به سمت کمال است. «إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱستَقامُواْ فَلَا خَوفٌ عَلَيهِم وَ لَا هُم يَحزَنُونَ» (سورة مبارکة احقاف / آیة شریفة 13). استقامت بر توحید ربوبی، هر ترس و حزنی را از انسان سلب می کند. 3⃣ توحید عبادی باور کامل و تامّ به توحید ربوبی، توحید عبادی را به همراه دارد. شخصی که برای غیر او هیچ نقشی در هستی قائل نیست، تنها از او می ترسد. تنها به لطف او طمع دارد. هر چه می خواهد تنها از او می خواهد. تنها او را شایسته پرستش می یابد. بنابراین جز در مقابل او سر خم نخواهد کرد و تنها خواست و رضایت او را معیار عمل و انتخاب خود قرار خواهد داد و به خشوع و خضوع کامل در پیشگاه او خواهد رسید. «ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ». (سوره مبارکه یونس / آیه شریفه 3). چنین کسی خود را از تمام جهات بی نیاز از خلق می بیند و دچار #ریا و خودنمایی نمی شود. 4⃣ توحید فاعلی باور کامل و تامّ به توحید ربوبی، توحید فاعلی را به همراه دارد. پرورش دهنده هستی کسی نیست جز الله جلّ جلاله. پس هر فعلی –در عین انتساب به مخلوق- در حقیقت به او منتسب است و به اذن و اراده او محقق شده است. فاعلی جز او نیست و هر فعلی و حادثه ای به خواست او از هر فاعلی –چه فاعل بالجبر و چه فاعل بالاختیار و چه غیر آن دو- صادر می شود. 5⃣ توحید حبی باور کامل و تامّ به توحید ربوبی، توحید حبّی را به همراه دارد. چه کسی شایسته عشق و محبت است جز ذاتی که هر خیری از اوست، هر کمالی از اوست، هر زیبایی از اوست و هر چه را دوست داریم، از او و برای اوست و از روی لطف و محبت او خلق شده و در اختیار ما قرار گرفته است؟ وقتی انسان دانست که خداوند رحمن رحیم با این که از او بی نیاز است، همواره و از تمام جهات –که حتی خود انسان نیز از بسیاری از آنها غافل بوده و هست- در مقام پرورش و اصلاح او بر آمده است و هرگز او را فراموش نکرده، عاشق و واله ذات اقدس اله خواهد شد و از غفلت و کوتاهی خود در پیشگاه او شرمسار است. 6⃣ دوری از صفات رذیله شخصی که توحید ربوبی با ذات او عجین شده باشد، صفات رذیله از وجود خود بیرون رفته است و به صفات حسنه متّصف شده است. چنین کسی -همانطور که بیان شد- دچار ریا و خودنمایی نخواهد شد؛ حوادث تلخ و شیرین روزگار را برنامه الهی در روند تکامل خود خواهد دید، دچار #غضب و پرخاشگری و #کینه نسبت به دیگران نمی شود و به انتقام جویی فکر نخواهد کرد، #حسادت نمی ورزد، نسبت به حوادث دچار ترس و اضطراب نخواهد بود، هرگز جزع و فزع نخواهد کرد و #صبر پیشه خواهد کرد، بلکه نسبت به همه حوادث به ظاهر بسیار تلخ نیز راضی و خشنود خواهد بود و حمد و شکر خداوند –تبارک و تعالی- را به جای خواهد آورد. «الحمدلله علی عظیم رزیتی» (ستایش خدای را به دلیل بزرگی مصیبتم). 🔺 البته رسیدن به ملکه توحید ربوبی در این عالم مادی که دار غرور و فریب است و چنین پنداشته می شود که اسباب نقشی در هستی و امور زندگی ایفاء می کنند، نیازمند ایمان قوی و استقامت در این راه دارد. این سبب ها بر نظرها پرده هاست که نه هر دیدار صُنعش را سزاست دیده ای باید سبب سوراخ کن تا حُجب را بَرکَنَد از بیخ و بن از مسبِّب می رسد هر خیر و شرّ نیست اسباب و وسائط ای پدر جز خیالی منعقد بر شاهراه تا بماند دورِ غفلت چند گاه @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۲۲ "الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العَالَمِینَ» 💐 ربوبیت تکوینی و ربوبیت تشریعی 🔹 ربوبیّت حقّ تعالی بر دو گونه است : 1) ربوبیت تکوینی : ربوبیّت عامّ الهی که تمام موجودات عالم را در بر می گیرد و با پرورش تکوینی، حقیقت مخلوقات را از نقص به کمال لایق خود می رساند. حرکت از مادّه اولی تا جایگاه حیوانیّت، ربوبیت تکوینی الهی است. 2) ربوبیت تشریعی : این ربوبیّت مخصوص انسان است و با ارائه و ارشاد به راه سعادت و خوشبختی محقّق می شود. ارسال کتب و انزال رسل در راستای ربوبیت تشریعی ذات اقدس الهی است. 🔹 نطفه انسان تا مرحله حیوانیّت با سایر حیوانات همسان بوده و مشمول ربوبیت تکوینی الهی بوده است. بعد از منزل حیوانیت، نوبت به ربوبیت تشریعی می رسد و حقّ تعالی با ابلاغ صراط مستقیم، ربوبیت تشریعی را محقّق می سازد. حال انسان دو منزل در پیش دارد که با اختیار بین آنها انتخاب می کند. منزل سعادت و منزل شقاوت. 🔹 کسی به منزل سعادت می رسد که با اختیار خود طبق موازین شریعت الهی عمل کرده باشد، توحید تشریعی الهی را باور کرده و به لوازم آن پایبند باشد. خود را تحت تربیت الهی قرار دهد و مسیر زندگی را طبق دستورات حقّ تعالی طیّ کند. 🔹 چنین کسی در نهایت از عمق وجود تسلیم محض خداوند – تبارک و تعالی- شده و توحید ربوبیّت تشریعی این ذات اقدس را با جان و دل پذیرفته و به تمام مقتضیات آن ملتزم شده است. تمام قلب و به تبع تمام اعضا و جوارح او تحت تربیت حقّ تعالی است، ربوبیّت الهی بر جان او نقش بسته، قلب او حرم الله، دست او ید الله، گوش او سمع الله و چشم او عین الله شده است. قطعا این شخص در عالم قبر در جواب ملائکه که می گویند «من ربّک؟»، زبانش گویاست به این که «الله –جلّ جلاله- ربّی». ‏ @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۲۳ "الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العَالَمِینَ» 💐 مراد از "العالمین" 🔹 کلمه «عالمین» جمعِ «عالَم» است. «عالَم» دارای جمع مکسّر «عوالم» نیز می باشد. جمع با «ال» افاده عموم دارد. 💐 معنای عالَم 🔹 «عالَم» به مجموعه ای از موجودات مختلف که دارای صفات مشترک و یا زمان و مکان مشترک باشند، اطلاق می شود؛ مانند عالم انسان، عالم گیاه، عالم دنیا، عالم آخرت، عالم شرق، عالم آینده، عالم ملکوت و عالم مثال. جمع بستن «عالَم» برای اشاره به تمام این مجموعه هاست. البته با توجّه به معنایی که برای «ربّ» بیان شد، مراد از «عالمین» عوالمی است که سوق تدریجی به سمت کمال برای آنها معقول باشد، یعنی عوالم مرتبط با مادّه. 💐 عالمین به جای عوالم 🔹 دلیل استفاده از جمع سالم (العالمین) به جای جمع مکسّر (عوالم) در آیه شریفه دارای دو احتمال است : 1) آیه شریفه تنها ناظر به عالم هایی است که دارای شعور هستند، مانند انسان و جنّ. شاهد این احتمال ادامه سوره مبارکه و آیه شریفه «مالک یوم الدین» است. «جزاء» برای ذوی العقولی مانند انسان و جنّ قابل تصوّر است. 2) مراد آیه شریفه تمام عوالم ذی شعور و غیر ذی شعور است، اما به دلیل تغلیب و اهمیت عوالم ذی شعور از جمع سالم (العالمین) استفاده شده است. ربوبیّت الهی برای تمام ما سوی الله تدریجی است (ربّ العالمین) و خدای سبحان سوق دهندة تمام این مجموعه ها به سوی کمال مناسبشان می باشد –چه ذی شعور باشند و چه ذی شعور نباشند-. «قُلْ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغي‏ رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْ‏ء» (سورة مبارکة انعام، آیه شریفه 164). 🔹 البتّه ربوبیّت الهی برای تمام ما سوی اللهِ تدریجی است، لکن هدف اصلی از آن، انسان و هدایت او به سمت کمال است. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / ۲۴ "الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العَالَمِینَ» 💐 تناسب حمد با الله، ربّ العالمین، الرحمن الرحیم و مالک یوم الدین 🔹در مورد حقیقت «الله» و ارتباط حمد به «الله» که اسم جامع صفات کمالی الهی است، سخن گفته شد. تمام کمالات و صفات کمالی ملک طلق «الله» است و از این رو حمد مخصوص «الله» است. در حقیقت «الله» بودن دلیل اختصاص حمد به ذات اقدس الهی است و شخصی که حقیقت «الله» را درک کند –بدون لحاظ احسان او و رجاء به او و خوف از او-، او را حمد خواهد کرد. 🔹«ربّ العالمین»، «الرحمن الرحیم» و «مالک یوم الدین» می توانند علّت برای حمد الهی باشند، همانطور که می توانند اشاره به هدف و غرض حامد تلقی شوند. «رب العالمین» علت برای حمد هستند، چرا که «رب العالمین» است که افاضه کننده کمالات است و مفیض کمالات است که اولا و بالذات دارای کمال است و از این رو حمد مخصوص اوست. از سویی می تواند حمد الهی به غرض جلب انعام الهی باشد که ربّ همه جهانیان از جمله شخص حمد کننده است. 🔹 «الرحمن الرحیم» علت برای حمد است، چرا که مقام افاضه رحمت فرع مالکیت بر کمالاتی است که با رحمت به غیر افاضه می شود. حمد مخصوص کسی است که صفت رحمان و رحیم به طور مطلق مختصّ اوست. از سویی می تواند حمد الهی به غرض رجاء به محمود جهت جلب رحمت او باشد. 🔹 «مالک یوم الدین» علت برای حمد است، چرا که جز مالک مطلق دار وجود و کمالات وجودی کسی را چنین مقامی نیست که فرمانروای منحصر روز جزا باشد. از سویی می تواند حمد الهی از روی ترس از مقام و منزلت محمود به جهت فرمانروایی او در روز جزا و امکان عقاب و عذاب الهی باشد. @y_talabegi

✅ #تفسیر شرح مختصر آیه شریفه «الحمدلله ربّ العالمین» قسمت دوم : 🖋 انواع حمد 🖋 ارتباط #الحمدلله با سایر تسبیحات اربعه 🖋 حقیقت ربّ و توحید ربوبی 🖋 آثار توحید ربوبی 🖋 ارتباط کلمات آیات شریفه و آیات سابق و لاحق 🔺 شرح آیه شریفه "بسم الله الرحمن الرحیم" در : https://eitaa.com/y_talabegi/729 🎙 #صوتی @y_talabegi

✅ #تفسیر شرح مختصر آیه شریفه «الحمدلله ربّ العالمین» قسمت سوم : 🖋 رابطه «ربّ» با «حمد»، «الله» و «الرحمن الرحیم» 🖋 مراد از العالمین 🖋 تناسب حمد با «ربّ العالمین»، «الرحمن الرحیم» و «مالک یوم الدین» 🔺 شرح آیه شریفه "بسم الله الرحمن الرحیم" در : https://eitaa.com/y_talabegi/729 🎙 #صوتی @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / 25 💐 "مالک یوم الدین" 🔹از وجود مقدّس امام سجاد –علیه الصلاه و السلام- نقل شده است که آنقدر آیه شریفه «مالک یوم الدین» را تکرار می کردند که نزدیک بود به حالت احتضار و رحلت بیافتند؛ و از امام صادق –علیه الصلاه و السلام- نقل شده است که آنقدر این آیه شریفه را تکرار می کردند که از شمارش خارج می شد. 🔹 آیات سابق این سوره مبارک ناظر به مبدأ و حقیقت هستی، این آیه شریفه ناظر به معاد است. به این ترتیب سیر هستی از مبدأ تا مقصد تکمیل می گردد. ایمان به آخرت انگیزه انسان برای اصلاح نفس، انجام اعمال صالح و دوری از گناه را به همراه دارد. 🔹 بعد از این آیه، التفات از غیب به خطاب (ایّاکَ نعبد) تغییر می کند. شاید التفات اشاره به این نکته باشد که عبد بعد از طیّ این آیات شریفه، به اوج حضور در پیشگاه الهی و مقام مشاهده قلبی خداوند –تبارک و تعالی- می رسد و لیاقت می یابد تا خدای خویش را مخاطب قرار دهد. 💐 اختلاف قرائت مالک (مَلک) 🔹 قرائت «مالک» قرائت معروف و مشهور است و در روایات، به اهل بیت –علیهم الصلاه و السلام- نسبت داده شده است. از میان قاریان مشهور، از عاصم، کسائی و یعقوب «مالک» نقل شده است. در مقابل از ابن عامر، ابن کثیر، ابوعمرو، حمزه، و نافع، «مَلِک» نقل شده است. قرائت‌های دیگری نیز نقل شده است –مانند مِلک، مَلیک و مَلَکَ- که شاذّ هستند و اعتباری ندارند. 🔹 گفته شده است در لغت و عرف، «مَلِک» (حاکمیت) به زمان اضافه می شود، ولی «مالک» اضافه نمی شود. گفته می شود «مَلِک العصر» ولی گفته نمی شود «مالک العصر». در سوره مبارکه غافر نیز مُلک و حکومت الهی در روز جزا بیان شده است. 🔹 در جواب فرموده اند اولا مالکیت اعتباری به زمان اضافه نمی شود –نه مالکیت حقیقی-. بیان خواهد شد که مالکیت خداوند تبارک و تعالی، مالکیت حقیقی است و این نوع مالکیّت به زمان اضافه می شود. ثانیا ممکن است «یوم» ظرفِ مالکیت باشد که به آن اضافه شده است –نه مملوکِ مالک-. (ر.ک. تفسیر تسنیم) 🔹 اگر معروفیّت و شهرت موجب اطمینان به صحّت قرائت «مالک» باشد یا نقل حفص از عاصم و روایات، حجّت در صحّت قرائت «مالک» دانسته شوند، این قرائت مقدّم خواهد بود. 🔹 البته قرائت به هر دو طبق فتوای فقهاء جایز است و همانطور که در ادامه بیان خواهد شد از حیث معنایی –مانند قریب به اتفاق اختلاف قرائات قرآن- تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. @y_talabegi

✅ #تفسیر 📜 #سوره_حمد / 26 💐 "مالک یوم الدین" 💐 معنای مَلِک 🔹 «مَلِک» از ریشة «مُلک» - بضم میم -، به معنای سلطان، حاکم و کسی است که رأی و نظر او نافذ است. 🔹 نفوذ رأی و سلطنت برای انسان در این دنیا اعتباری است و این حاکمیت ظاهری، توسّط خداوند –تبارک و تعالی- به هر کس که او بخواهد، داده می‌شود. «تؤتی المُلکَ من تشاء و تنزع الملک ممّن تشاء» (سوره مبارکه آل‌عمران، آیه شریفه ۲۶). 🔹 اما نفوذ رأی و سلطنت الهی، تکوینی است و در روز جزاء به عیان، همة سلطنت و حکومت از او است و هر تصرّفی به رأی و نظر او خواهد بود و همه چیز تحت قدرت اوست و حاکمیت ظاهری نیز به هیچ کس اعطاء نمی شود. «لِمَن المُلك اليوم لله الواحد القهار» (سوره مبارکه غافر، آیه شریفه ۱۶). 🔹این سلطنت تکوینی و نفوذ رأی و اراده الهی، در دنیا نیز وجود دارد و هیچ فعلی بدون اذن او محقق نمی شود، هر چند، تعداد اندکی به این معرفت توحیدی دست می یابند. «ألم تعلم أنّ الله له مُلك السموات و الارض و ما لكم من دون الله من ولىّ و لا نصير». (سوره مبارکه بقره، آیه شریفه ۱۰۷). «وَ لَم‌یَکُن لَهُ شَریکٌ فِی المُلک» (سوره مبارکه اسراء، آیه شریفه ۱۱۱). «هیچ شریکی در فرمانروایی ندارد». امّا در آخرت، مشاهدة سلطنت تکوینی الهی برای همه محقّق است. 💐معنای مالک 🔹 «مالِک» از ریشه «مِلک» - بکسر میم -، به معنای صاحب اختیار و کسی است که امکان تصرّف در مملوک را دارد. 🔹 مالکیت نیز به اعتباری و حقیقی تقسیم می شود. مالکیت انسان‌ها بر خانه، وسیله نقلیه و ... اعتباری و در حیطه قراردادهای عقلایی برای نظم امور اجتماعی است و با معامله قابل تغییر است. مالکیت انسان‌ها بر تصوّرات و تصاویر ذهنی‌شان حقیقی تکوینی است. 🔹 مالکیّت خداوند –تبارک و تعالی- نسبت به تمام هستی، مالکیّت حقیقی تکوینی و ناشی از احاطة قیّومی باری تعالی و تذلّل و فقر تکوینی مخلوقات نسبت به اوست. همه هستی و هر مالک و مِلک حقیقی و اعتباری در این هستی مِلک طِلق اوست و مالکیّت‌های حقیقی مخلوقات نیز به اراده او و تحت سلطة اوست. 🔹 تنها مالکیّت او مطلق و بدون محدودیّت است و به معنای واقعی کلمه «تنها او مالک است (هو المالک)». حضرت امیر –علیه آلاف التحیّة و الثناء- چه زیبا فرمود : «إِنَّا لَا نَمْلِكُ‏ مَعَ‏ اللَّهِ‏ شَيْئاً وَ لَا نَمْلِكُ إِلَّا مَا مَلَّكَنَا فَمَتَى مَلَّكَنَا مَا هُوَ أَمْلَكُ بِهِ مِنَّا كَلَّفَنَا وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَكْلِيفَهُ عَنَّا» . (ما با خدا [و در عرض او] هیچ چیزی را مالک نمی شویم [حتّی اعضاء و جوارح خود را] و مالک نمی شویم مگر آنچه را که او به ما تملیک کرده است. پس هر گاه به ما تملیک کرد آنچه را که او به آن نسبت به ما مالک‌تر است، تکلیفی بر ما قرار داد و هر گاه آن را از ما گرفت، تکلیفش را از ما برداشت). @y_talabegi