eitaa logo
یادداشت های طلبگی
1.1هزار دنبال‌کننده
43 عکس
6 ویدیو
128 فایل
کانالی برای اشتراک گذاری یادداشتها و فیشهای فقهی، اصولی، رجالی، تبلیغی و ... . سید محمد رضا واعظی راه ارتباطی @smr_vaezi http://yaddashthayetalabegi.blog.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🌷 (۱) 📌 بنای اسلام بر تسبیحات اربعه 🌟 و رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ ع‏ أَنَّهُ سُئِلَ لِمَ سُمِّيَتِ الْكَعْبَةُ كَعْبَةَ قَالَ لِأَنَّهَا مُرَبَّعَةٌ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَتْ مُرَبَّعَةً قَالَ لِأَنَّهَا بِحِذَاءِ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَ هُوَ مُرَبَّعٌ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَ الْبَيْتُ الْمَعْمُورُ مُرَبَّعاً قَالَ لِأَنَّهُ بِحِذَاءِ الْعَرْشِ وَ هُوَ مُرَبَّعٌ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَ الْعَرْشُ مُرَبَّعاً قَالَ لِأَنَّ الْكَلِمَاتِ الَّتِي بُنِيَ عَلَيْهَا الْإِسْلَامُ أَرْبَعٌ وَ هِيَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَر (علل الشرایع , جلد۲ , صفحه۳۹۸) 🔹 ترجمه : از حضرت امام صادق عليه السّلام سؤال شد: براى چه كعبه، كعبه ناميده شده؟ حضرت فرمودند: زيرا چهارگوش مى‏باشد. محضر مباركش عرض شد: براى چه چهارگوش مى‏باشد؟ حضرت فرمودند: زيرا محاذى بيت المعمور است و آن چهار گوش مى‏باشد. عرض شد: براى چه بيت المعمور چهار گوش است؟ حضرت فرمودند: زيرا محاذى عرش است و آن چهار گوش مى‏باشد. محضر مباركش عرض شد: چرا عرش مربّع است؟ فرمودند: زيرا كلماتى كه اسلام بر آن بنا شده چهار تا است و آنها عبارتند از: سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر. 📌 تمام این کلمات مربوط به در بحث و توحید است. بنای اسلام بر توحید و غایت اسلام رسیدن به توحید و خدایی شدن انسان است و راه آن افزایش درک و ایمان نسبت به تسبیحات اربعه. 🔹 کسی که باور قلبی و کامل به این اذکار مقدس داشته باشد و حقیقت معارف این اذکار در عمق وجودش ملکه شده باشد، رسد به جایی که به جز خدا نبیند و جز خدا نخواهد. @y_talabegi
🌷 (۲) 📌 ذکر اول :"الله اکبر" 🔹 کبیر از اسماء حسنای الهی: «وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُ‏ الْكَبِيرُ» (سوره مبارکه حجّ، آیه شریفه62). کبیر به معنای بزرگ است که در مادیات به میزان حجم در مقایسه با غیر اطلاق می شود، مثل خانه بزرگ. اما گاهی برای امور غیر مادی استعمال می شود، مثل گناه بزرگ (اثم کبیر، سوره مبارکه بقره، آیه شریفه 219) یا «رضوان من الله اکبر» (سوره مبارکه توبه، آیه شریفه 72). 🔹 در مورد ذات باری تعالی «کبیر بودن» از حیث حقیقت وجود و معنوی است و به عظمت، شکوه، جلالت قدر و ارتفاع درجه ترجمه و تفسیر شده است. 🔹 تفسیر "الله اکبر": «الله اکبر» یعنی خداوند –تبارک و تعالی- با عظمت تر و با جلالت تر است. 🔹 روایات در شرح «الله اکبر» مختلف است اما به نظر می رسد شاهد جمع و آن روایاتی که کاملتر و جامع تر مفاد این ذکر مقدّس را ارائه می دهد، کلام نورانی وجود مقدس امام صادق ع است که می فرماید «الله اکبر من ان یوصف» (مرحوم صدوق، توحید، ص313). 🔹 الله اكبر يعني خدا برتر از آن است كه وصف شود. هر وصفی برای ذات خداوند –تبارک و تعالی- ناقص است و خداوند برتر از آن است. عظمت و شکوه و جلالت او قابل وصف شدن نیست. 🔹 وصف هایی که ما می فهمیم و تصور می کنیم، از چند جهت نسبت به منزلت الهی را ناقص هستند : 🔺 اولا خداوند تبارک و تعالی نهایت قدرت، علم، مهربانی اش بی نهایت است. درک و فهم این کمالات بی نهایت برای ما مقدور نیست، یعنی او از هر چه مهربانی تصوّر کنیم، او مهربان تر است، هر چه قدرت و علم و عظمت تصور کنیم، او بزرگتر از این اوصاف تصور شده ماست. 🔺 ثانیا این اوصاف همگی تنها وصف، تعین و جهتی از کمالات بی نهایت الهی هستند –نه ذات بی حدّ الهی-. او مستجمع جمیع کمالات است. او بزرگتر از این اوصافی است که تنها به جهتی خاصّ اشاره می کنند. 🔹 «الله اکبر» یعنی او بزرگتر از آن است که وصف شود. عظمت، شکوه و جلالت قدر او به وصف در نمی آید و قابل توصیف نیست. 🔹 پیامدهای اخلاقی باور این ذکر شریف: 🌷 کسی که این معنا را برای خود هضم کرده باشد، «بزرگی، عظمت و شکوه مسحور کننده و البته خوفناک الهی را بهتر می فهمد» و اگر با این توجّه وارد نماز شود، نمازی متفاوت اقامه خواهد کرد و اگر تمام طول روز متوجه «الله اکبر» باشد، رفتار و سکنات او متفاوت خواهد بود. 🌷 مرور این مطلب، حقارت خود و تمام هستی در برابر خداوند –تبارک و تعالی- را به باور ما منتقل می کند و ایمان را افزایش می دهد. درک عظمت الهی و حقارت خود و تمام هستی در مقابل خدا سبب می شود و انسان را برای قیام و رکوع و سجود در مقابل درگاه الهی آماده می کند. @y_talabegi
🌷 (۳) 📌 ذکر دوم : "الحمدلله" 🔹 حمد: به معنای ستایشِ کمال و کار نیک است. «الحمدلله» یعنی ستایش مخصوص خداست. 🔹 چرا تنها خدا شایسته ستایش است؟ خداوند کمال مطلق است، همه کمالات از او و برای اوست و تمام کمال‌هایی که در موجودات دیگر می‌بینیم، در واقع بروز و ظهور کمال اوست. هیچ کمال حقیقی‌ای جز کمال خدا وجود ندارد. 🔹 هر نوع کمالی، چه معنوی و چه مادی، از خدا سرچشمه می‌گیرد.علم، قدرت، مهربانی و هر صفت پسندیده‌ای که در موجودات مشاهده می‌شود، همه از خداست. کمال‌هایی که در انسان‌ها می‌بینیم، مانند هوش، استعداد و اخلاق نیک، هدیه‌ای از جانب خدا است. هیچ موجودی کمال مستقلّ برای خودش ندارد، جز خدا. هر عمل نیک و پسندیده‌ای که انجام می‌شود، هم نتیجه کمال ذاتی است و کمال ذاتی هم مخصوص خداست.اعمال نیک انسانها به لطف و عنایت خدا انجام می‌شود. 🔹 بنابراین تنها خداوند شایسته ستایش است، زیرا: او منبع همه کمالات و خوبی‌ها است و علت اصلی همه اعمال نیک و پسندیده است. 🔹 پیامدهای اخلاقی اعتقاد به اختصاص حمد به خدا : رفع غرور و تکبر: انسان می‌فهمد که هر چه دارد از خداست و دلیلی برای خودستایی وجود ندارد. خشوع و خضوع در برابر خدا : انسان را به تواضع و فروتنی در برابر خدا دعوت می‌کند. تقویت ایمان: با شناخت عظمت خدا، ایمان انسان تقویت می‌شود. افزایش شکرگزاری: انسان به خاطر نعمت‌های خدا شکرگزار می‌شود. عشق به خدا: باعث ایجاد ارتباط عمیق‌تر و صمیمانه‌تر با خدا می‌شود. و ... . @y_talabegi
🌷 (۴) 📌 ذکر سوم : "سبحان الله" 🔹 معنا : توحید مرحوم صدوق، ص312 : عن هشام الجواليقي، قال: سألت أباعبدالله عليه‌السلام عن قول الله عزوجل «سبحان الله» ما يعني به؟ قال : تنزيهه. (پاکی و منزه بودن خداوند از هر عیب و نقص و کمبودی). هر عیب و نقصی از خدا دور است و هیچ ایرادی به او وارد نیست. 🔹 انواع تنزیه : 1⃣ تنزیه از افعال دارای اشکال و ایراد : او منزّه است از هر فعلی که دارای اشکال و ایراد باشد. هیچ اعتراضی به خدا وارد نیست به این که چرا استعداد من کم است؟ چرا پول ندارم؟ چرا خانواده ام اینجوری از آب در اومدند؟ چرا ...؟ هیچ خطا و اشکالی به خدا وارد نیست. تمام افعال الهی از حیث انتساب به خداوند –تبارک و تعالی- بهترین فعل در بهترین زمان و بهترین مکان است. «احسن کلّ شیء خلقه» (سوره مبارکه سجده، آیه شریفه7). 2⃣ تنزیه ذات از ضعف و نقص : الله منزّه است از هر وصفی که ضعف و نقص و کمبودی به همراه داشته باشد. هر کمالی از خدا نباشد، ضعف خداست و «سبحان الله عمّا یصفون». هر ذاتی در هر لحظه‌ای مستقلّ و بی نیاز از خدا باشد، نقص خداست و «سبحان الله عمّا یصفون». هر زمان و مکانی -ولو در دل و عمق یک وجود مادی- که عظمت بی نهایت الهی در آن حضور نداشته باشد، ضعف خداست و «سبحان الله عما یصفون». 🔹 آثار اخلاقی اعتقاد کامل به سبحان الله 🔺 عشق به خداوند –تبارک و تعالی- : حقیقتی که هیچ نقص و ایرادی ندارد، شایسته عشق و محبت نیست؟! 🔺 عدم سوء ظن به خداوند –تبارک و تعالی-. 🔺 رسیدن به مقام رضا و آرامش : رضایت از تمام مقدّرات الهی چون می داند فعل الهی مو لای درزش نمی ره و هیچ اشکالی به آن وارد نیست. 🔺 عدم ناامیدی از رحمت خدا در سخت ترین شرایط : نا امیدی برای جایی است که کسی قدرت کمک و یاری شما را نداشته باشد. علم و قدرت الهی ضعف و نقصی ندارد و می تواند در سخت‌ترین مشکلات ما را یاری کند. 🔺 و ... . @y_talabegi
🌷 (۵) 📌 ذکر چهارم : "لا اله الا الله" 🔹 معنا گفته شده معنای لغوی و عرفی «اله» معبود است و خبر محذوف لای نفس جنس، «موجود». پس معنا این است که «معبودی جز الله نیست». (توحید عبودی). 🔺 اشکال : این کلام خلاف واقع است، چرا که معبودهایی در بین مشرکین بوده و هم اکنون هم هست، خورشید و ماه و بت و ... معبود بوده است. (اراکی، اصول فقه، ج1، ص274). 🔸 جواب اول (حمل بر مجاز) : مراد از «اله»، شایسته عبودیت یا حقیقت دارای کمال مطلق و واجب الوجود است. 🔸 جواب دوم (بقاء بر معنای حقیقی) : معنای لغوی و عرفی صحیح است و تناقضی با واقع ندارد. پرستش ناشی از کمالی است که پرستش کننده در معبود خود می یابد، کمالی از جنس قدرت، حکمت و ... . او به سبب آن قدرت، به سوی معبود می رود. مشرک قدرت را در بت یا خورشید یا ماه می بیند و آنها را می پرستد، در حالی که ضمن بحث از «الحمدلله» بیان شد که آن قدرت، ملکِ خداست و از خدا و برای خداست. غیر او هیچ قدرتی برای خود ندارد. پرستش کننده به خاطر آن قدرت و کمال سراغ معبود خود رفته است و در حقیقت در مقابل کمال آن معبود، کرنش می کند. این کرنش در حقیقت در مقابل قدرت و کمالی است که ملکِ «الله» است. او مالک و صاحب آن کمال است؛ اما او خیال و توهم دارد که در حال کرنش مقابل خدایان دیگر است. شخص مشرکِ پلید و نادانی که مقابل مخلوق الهی کرنش می کند، خیال می کند این مخلوق قدرتی و کمالی از خود دارد، در حالی که آن قدرتی که به خاطر آن در حال پرستش و عبودیت است، برای خداست و در واقع کمال الهی را معبود خود قرار داده است، هر چند جهل و نادانی مانع از درک این واقعیت می شود و دچار شرک در عبودیت است. «إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ» (سوره مبارکه نساء، آیه شریفه 48). از این رو اگر کسی قائل به «الحمدلله» باشد، لازمه اش این است که قائل به «لا اله الا الله» باشد و «ایاک نعبد» بگوید. چون هیچ کس جز او کمال استقلالی ندارد، هیچ کس جز او شایسته عبودیت نیست (معنای مجازی ادعا شده). (ر.ک. امام خمینی، آداب نماز، ص372). 🔹 آثار اخلاقی اعتقاد به این ذکر شریف ۱) توحید عبودی ۲) توحید ربوبی ۳) توکل ۴) عدم امید و دل بستن به غیر خدا ۵) عدم ترس از غیر خدا ۶) و ... . @y_talabegi
🌷 (۶) 📌 اهمّیّت مقدّمات و مبادی تصوّری و تصدیقی در تهذیب نفس 🔹 از مهمترین آسیب های تهذیب نفس در مدارس علمیّه، عدم اطلاع و آگاهی طلاب از مقدّمات و مبادی تصوّری و تصدیقی تهذیب نفس می باشد. 🔹 مباحثی مانند غایت نهایی تهذیب نفس، معنای قرب به خداوند، حقیقت ایمان، مراتب توحید و شرک، نقش اعمال در تکامل انسان، کیفیت اثرگذاری ذکر الهی در تحقق اخلاق فاضله و .... از مقدّمات و مبادی تصوّری و تصدیقی تهذیب نفس هستند که عدم اطّلاع درصد بالایی از طلاب نسبت به این امور –بلکه عدم دغدغه ایشان نسبت به این مباحث اساسی که جزو «فقه اکبر» تلقی می شوند- روند تهذیب نفس در ایشان را با سختی‌ها و مشکلاتی همراه کرده است. 🔹 به عنوان مثال شخصی که تصویر صحیحی از غایت نهایی کمال انسانی ندارد، در انتخاب مسیر تهذیب نفس دچار اشتباه می شود یا طلبه ای که حقیقت ایمان را نمی داند، راه و روش افزایش ایمان را تشخیص نمی دهد. 📌 راه تحصیل مقدّمات و مبادی تصوری و تصدیقی 🔹 مباحث مقدّماتی و مبادی تصوّری و تصدیقی تهذیب نفس به طور مستقیم یا غیر مستقیم به "معرفت الله" و مباحث مربوط است. 🔹 غایت تهذیب نفس، لقاء الله یا رسیدن به اوج توحید ذاتی و اسمائی معرّفی شده است (ر.ک. امام خمینی، چهل حدیث، ص657)، ایمان در درجه اوّل به توحید و معارف خداشناسی تعلّق می گیرد، نقش اعمال در روح انسان به نقش آنها در قرب و بُعد به خداوند –تبارک و تعالی- مرتبط است و ... . 🌟 وجود مقدس امام صادق - علیه الصلاه و السلام - : ثُمَّ قَالَ يَا مُعَاوِيَةُ [بن وهب] مَا أَقْبَحَ بِالرَّجُلِ يَأْتِي عَلَيْهِ سَبْعُونَ سَنَةً أَوْ ثَمَانُونَ سَنَةً يَعِيشُ فِي مُلْكِ اللَّهِ وَ يَأْكُلُ مِنْ نِعَمِهِ ثُمَّ لَا يَعْرِفُ اللَّهَ حَقَ‏ مَعْرِفَتِهِ‏». (بحارالانوار، ج۴، ص۵۴) چقدر زشت است که ۷۰ سال یا ۸۰ سال انسان در ملک خدا زندگی کند و از نعمتهای او بخورد و شناخت به خداوند - آنگونه که شایسته است - نداشته باشد. 🌟 در توحید صدوق، ص۲۸۵ آمده است : «قَالَ اَلرَّجُلُ مَا رَأْسُ اَلْعِلْمِ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‌ قَالَ مَعْرِفَةُ اَللَّهِ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ قَالَ اَلْأَعْرَابِيُّ وَ مَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ قَالَ تَعْرِفُهُ بِلاَ مِثْلٍ وَ لاَ شِبْهٍ وَ لاَ نِدٍّ وَ أَنَّهُ وَاحِدٌ أَحَدٌ ظَاهِرٌ بَاطِنٌ أَوَّلٌ آخِرٌ لاَ كُفْوَ لَهُ وَ لاَ نَظِيرَ فَذَلِكَ حَقُّ مَعْرِفَتِهِ‌». متاسفانه درصد بالایی تصورشان از خداوند -تبارک و تعالی- مثل مجردات است، در حالی که «بلا مثل و لا شبه». درصد بالایی فرق واحد و احد را نمی دانند و تفسیر صحیحی از ظاهر و باطن و اول و آخر ندارند؛ پس حقّ معرفت الهی را به جا نیاورده اند. @y_talabegi
🌷 (۷) 📌 اهمیّت معرفت الله 🔹 معارف دین، ایمان به خداوند –تبارک و تعالی- نقش بی بدیلی در تهذیب نفس دارد و معارف گرانقدر و ارزشمند انسان شناسی، ولیّ شناسی، دنیاشناسی، شیطان شناسی و معادشناسی نیز -که در مسیر تهذیب نفس بسیار موثر هستند- در پرتو و در طول «» حقیقت خود را نمایان می کنند. 🔹قرآن -که کتاب هدایت و تکامل بشریت است- و ادعیه مأثوره از ذوات مقدّس معصومین –علیهم الصلاه و السلام-، سرشار از معارف خداشناسی –از صفات الهی، افعال الهی و ...- است. اساساً هدف خلقت انسان و جنّ عبادت معرّفی شده است که تنها برای خداشناسان قابل دسترسی است (کافی، ج1، ص180). این شواهد، گواه روشنی بر اهمیت «خداشناسی» برای تکامل انسانها است، اضافه بر این که از برخی آیات، ارزش این دانش به روشنی استفاده می شود (سوره مبارکه طلاق، 12 و آیه شریفه مجادله، 11) و در روایات نیز تعبیر «اعلی المعارف» (غرر، 9864)، «بهترین ابزار قرب به خدا» (تحف العقول، ص39) و ... نسبت به آن وارد شده است. 🔹 از سویی در روایات، علت عصیان ، دنیاگرایی، عدم حضور قلب در نماز و ... عدم معرفت الله دانسته شده است (تحف العقول، ص294. کافی، ج2، ص68. علل الشرائع، ج1، ص231) و معرفت الله عامل خشیه، اخبات قلب، عشق به خدا، طلب رضایت او و ... عنوان (سوره مبارکه فاطر، آیه شریفه 28. سوره مبارکه حج، آیه شریفه 54. مجموعة ورام، ج1، ص 52. ارشاد القلوب، ج1، ص204) و کثرت تفکّر در امر خدا، عبادت اصلی و واقعی قلمداد شده است (کافی، ج2، ص55). 🔹 روشن است مراد از این روایات صرف علم به خداوند –تبارک و تعالی- نیست، بلکه مراد علمی است که به مرتبه ایمان و باور قلبی رسیده باشد. 🌷 از این رو تمسّک به معرفت الله بر تهذیب نفس و تحصیل مراتب عالیه باور قلبی خداشناسی، نسبت به طلاب مستعدّ و توانمند، و راه برای تهذیب نفس است.🌷 @y_talabegi
🌷 (۸) 📌 بیان شد تمسّک به معرفت الله بر تهذیب نفس و تحصیل مراتب عالیه باور قلبی خداشناسی در امر تزکیه، نسبت به طلاب مستعدّ و توانمند، بهترین و سریعترین راه برای تهذیب نفس است. 🔹 راه از این جهت که معارف دین در این امور، عقیده او را مستحکم، او را نسبت به شبهات و انحرافات عرفانی و عقیدتی واکسینه و مسیر طیّ شده او را همراه با پشتوانه مستحکم عقلانی می گرداند. 🔹 و راه، چرا که مسیر تحصیل تمام کمالات، تخلیه نفس از رذائل و تحلیه به فضائل را برای انسان هموار می کند. 📌 انسانی که خدا را -آن گونه که شایسته است- شناخته باشد و این شاخت مورد باور قلب او قرار گرفته باشد : غرور نخواهد داشت، به ریا مبتلا نمی شود، به غیر او توکل نخواهد کرد، از غیر او نخواهد ترسید، به غیر او امید نخواهد داشت، راضی به رضای الهی خواهد بود، با جان و دل نسبت به دستورات الهی مقام تسلیم را خواهد داشت، اعمال را در نهایت خلوص انجام می دهد و ... . 🔹 برای چنین شخصی نیاز نیست هر یک از این اوصاف به طور جداگانه برنامه ریزی و مورد توجه قرار گیرد، بلکه لازمه معرفت الله تحصیل این اوصاف کمالی است. @y_talabegi