💐 #اخلاق ✅ اثر معرفت به عظمت الهی از نشانه‌هاى معرفت به عظمت و جلال ذات اقدس حق، پى بردن انسان به حقارت و پستى خويشتن است، زيرا بنده، آنگاه كه به عظمت سلطان خداوندى و سعۀ ملك او و جلالت قدرت او معرفت پيدا نمود و دانست كه، ممكن، در حقيقت هيچ است و او به اندازۀ ذره‌اى مالك خير و شر خود نيست و مرگ و حيات و حشر و نشرش به دست ديگرى است، عقل و انديشه‌اش مقهور اين عظمت مى‌گردد و در پيشگاه حضرت حق اظهار ذلت و #خشوع ميكند و قلبش از مشاهده عظمت جلال او و جلالت سلطان او بيش از حد و وصف خاضع و خاشع مى‌گردد و مراقب حضور و نظر حضرت پروردگار و رد و قبول او خواهد بود، مراقبتى كه يك چشم به هم زدن از آن غافل نخواهد شد. 📚 اسرار الصلوه، ملکی تبریزی (ترجمه رجب زاده)، ص۳۱۱ #معرفت_خداوند 🆔 @y_talabegi

💐 خشوع در نماز 🍀 #نماز اظهار عبودیت و تسلیم در برابر خدا و فرمان اوست. نماز با روح و اثرگذار، نمازی است که با #خشوع باشد. 🌟 سوره مبارکه مومنون، آیه شریفه ۱ و ۲ : قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (۱) الَّذينَ هُمْ في‏ صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ (۲) 🌟 سوره مبارکه بقره، آیه شریفه ۴۵ : «وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبيرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعينَ» (۴۵) 🌹 حقیقت خشوع : خشوع فروشکستن انانیت و منیت انسان و خودباختگی در برابر خداوند است. این خودباختگی دارای مراتب دارد و تا جایی که انانیت کامل محو حق تعالی شود، ادامه می یابد. حالاتی که از معصومین ع در نماز –از تغییر رنگ چهره و ...- نقل شده است، ناشی از اعلی مراتب خشوع است. خشوع و خودباختگی در مقابل معبود مقتضای فطرت انسان است و به دلیل ترس از عذاب و احساس شرم و گناه یا به خاطر درک عظمت خدای متعال حاصل می شود. 🌹 اسباب خشوع : 1⃣ درک عظمت الهی و حقارت خود درک عینی و ملموس عظمت الهی و حقارت خود در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی باعث خشوع می شود. اذان و نماز با ذکر «الله اکبر» که اشاره به عظمت الهی دارد، شروع می شود، بلکه در حین نماز و بعد از نماز این ذکر شریف بارها و بارها تکرار می شود. یک مثال برای درک بهتر عظمت الهی : سرعت نور در ثانیه ۳۰۰ هزار کیلومتر است. حال گفته شده است فاصله یک کهکشان تا کهکشانی دیگر، میلیونها سال نوری است. در مقایسه با این عظمت آسمانها، زمین در حد صفر است –چه برسد به ما انسانها-. این حقارت و کوچکی انسان است در برابر عظمت خدایی که با اراده اش «کن فیکون» کرده و همه این هستی را آفریده است 2⃣ خوف از خداوند –تبارک و تعالی- خوف و ترس واکنش نفس نسبت به شیء دردناک و رنج‌آور است و البته خوف نیز دارای انواع و مراتبی است. 🔺 خوف از آثار دردناک اعمال زشت و گناهان. گناه موجب عذاب است و از این رو بسیار ترسناک است و مانند حیوان درنده باید از آن فرار کرد. 🔺 خوف از مخالفت و عصیان خداوند پاک و مهربان که همه آب، غذا، عزت، آبرو، سلامتی، قدرت، علم و ... ما از او و به رحمت اوست. توجه به قصور و تقصیر در پیشگاه چنین خدای عزیزی، اوج شرمندگی را به همراه دارد. 🔺 خوف از فراق الهی. در دعای کمیل می خوانیم : «إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ رَبِّي صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَيْفَ‏ أَصْبِرُ عَلَى‏ فِرَاقِكَ‏». حضرت امیر ع عظمت عذاب الهی را درک کرده، ولی آتش فراق را شدیدتر می بیند، چرا که چنان وجودش به عشق الهی عجین شده است که فراق از این محبوب بسیار بسیار برایش دردآور است. کسی می تواند چنین بگوید که لذت وصال را چشیده باشد. در مناجات محبین امام سجاد –علیه الصلاه و السلام- آمده است : «مَنْ ذَا الَّذِي ذَاقَ‏ حَلَاوَةَ مَحَبَّتِكَ‏ فَرَامَ مِنْكَ بَدَلا». 🍀 نهایت آرزوی عاشق دلباخته، وصال محبوب است و بالاترین ترس او، محرومیت از وصال اوست. 🍀 روشن است که مراتب خوف، به مراتب معرفت به خداوند –تبارک و تعالی- و صفات و افعال او مربوط است و این اهمیت #خداشناسی و خداباوری را نشان می دهد. #اخلاق @y_talabegi

🌷 #خداشناسی_راه_تهذیب_نفس (۲) 📌 ذکر اول :"الله اکبر" 🔹 کبیر از اسماء حسنای الهی: «وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُ‏ الْكَبِيرُ» (سوره مبارکه حجّ، آیه شریفه62). کبیر به معنای بزرگ است که در مادیات به میزان حجم در مقایسه با غیر اطلاق می شود، مثل خانه بزرگ. اما گاهی برای امور غیر مادی استعمال می شود، مثل گناه بزرگ (اثم کبیر، سوره مبارکه بقره، آیه شریفه 219) یا «رضوان من الله اکبر» (سوره مبارکه توبه، آیه شریفه 72). 🔹 در مورد ذات باری تعالی «کبیر بودن» از حیث حقیقت وجود و معنوی است و به عظمت، شکوه، جلالت قدر و ارتفاع درجه ترجمه و تفسیر شده است. 🔹 تفسیر "الله اکبر": «الله اکبر» یعنی خداوند –تبارک و تعالی- با عظمت تر و با جلالت تر است. 🔹 روایات در شرح «الله اکبر» مختلف است اما به نظر می رسد شاهد جمع و آن روایاتی که کاملتر و جامع تر مفاد این ذکر مقدّس را ارائه می دهد، کلام نورانی وجود مقدس امام صادق ع است که می فرماید «الله اکبر من ان یوصف» (مرحوم صدوق، توحید، ص313). 🔹 الله اكبر يعني خدا برتر از آن است كه وصف شود. هر وصفی برای ذات خداوند –تبارک و تعالی- ناقص است و خداوند برتر از آن است. عظمت و شکوه و جلالت او قابل وصف شدن نیست. 🔹 وصف هایی که ما می فهمیم و تصور می کنیم، از چند جهت نسبت به منزلت الهی را ناقص هستند : 🔺 اولا خداوند تبارک و تعالی نهایت قدرت، علم، مهربانی اش بی نهایت است. درک و فهم این کمالات بی نهایت برای ما مقدور نیست، یعنی او از هر چه مهربانی تصوّر کنیم، او مهربان تر است، هر چه قدرت و علم و عظمت تصور کنیم، او بزرگتر از این اوصاف تصور شده ماست. 🔺 ثانیا این اوصاف همگی تنها وصف، تعین و جهتی از کمالات بی نهایت الهی هستند –نه ذات بی حدّ الهی-. او مستجمع جمیع کمالات است. او بزرگتر از این اوصافی است که تنها به جهتی خاصّ اشاره می کنند. 🔹 «الله اکبر» یعنی او بزرگتر از آن است که وصف شود. عظمت، شکوه و جلالت قدر او به وصف در نمی آید و قابل توصیف نیست. 🔹 پیامدهای اخلاقی باور این ذکر شریف: 🌷 کسی که این معنا را برای خود هضم کرده باشد، «بزرگی، عظمت و شکوه مسحور کننده و البته خوفناک الهی را بهتر می فهمد» و اگر با این توجّه وارد نماز شود، نمازی متفاوت اقامه خواهد کرد و اگر تمام طول روز متوجه «الله اکبر» باشد، رفتار و سکنات او متفاوت خواهد بود. 🌷 مرور این مطلب، حقارت خود و تمام هستی در برابر خداوند –تبارک و تعالی- را به باور ما منتقل می کند و ایمان را افزایش می دهد. درک عظمت الهی و حقارت خود و تمام هستی در مقابل خدا سبب #خشوع می شود و انسان را برای قیام و رکوع و سجود در مقابل درگاه الهی آماده می کند. #اخلاق #نماز #حضور_قلب @y_talabegi