✂️📕💌✂️📙💌✂️📔 #رمان 📚 #تاپروانگی 🦋 #قسمت_سی_چهارم💌 ترانه با جیغ پرسید: _طاها؟ پسر عموی خودمون؟ شوخی می‌کنی؟ باورم نمی‌شه... _می‌دونم. حق داری. _وای چه چیزای عجیب و جدیدی دارم می‌شنوم این روزا. خب؟ حالا میگی داستان چی بوده یا دق کنم از فضولی؟ _داستان! آره بیشترِ گذشته‌ی من شبیه قصه و داستانه. می‌فهمیدم طاها چند وقتیه که منو زیر نظر داره؛ اما می‌دونی اون موقع‌ها مثل الان نبود، حداقل چشم و گوش من یکی بسته بود. اوایل اصلا برام مهم نبود که هیچ، تازه تو دلم مسخرش هم می‌کردم. اما دقیقا از وقتی مشکلم رو فهمیدم انگار دنیا برام رو دور معکوس می‌چرخید. _وای ریحانه! خدا بگم چی کارت نکنه دختر... انگار دارم خواب می‌بینم و تو خواب می‌شنوم تموم این حرفا رو. یعنی طاها عاشق تو بوده؟ بعد تو مسخرشم می‌کردی؟ همانطور که نخ‌های دور شالش را دور انگشت می‌پیچید و باز می‌کرد، ادامه داد: _دهه اول محرم بود و هیئت خونه‌ی عمو مثل حالا پابرجا بود. با خانم‌جان رفته بودیم برای پاک کردن برنج و سبزی شب عاشورا. بعدم همون شب موندیم برای مراسم. فاطی داشت تو مجلس زنونه چایی می‌داد و نرگس قند پخش می‌کرد. هرسال باهم این کارا رو می‌کردیم اما اون موقع اوضاع من فرق کرده بود. افسرده شده بودم و مثل تازه یتیم شده‌ها نگاهم فقط به سیاهی‌های در و دیوار بود تا یکم دلم روشن بشه به دیدن اسم امام حسین. نفس عمیقی کشید و با لبخند دست روی دست ترانه گذاشت: _شاید کار خود امام حسین بود، نمی‌دونم. با اینکه غم به این بزرگی چنبره زده بود رو سرنوشتم و کلی می‌تونستم در حق خودم دعا کنم اما یهو آه کشیدم و با همون دل شکسته فقط گفتم:"یا باب الحوائج! یعنی میشه بیام کربلا و آروم بشم؟" _راستکی چه دعای عجیبی کردی. _اوهوم... خب می‌دونی یه جاهایی آدم انقدر وا می‌مونه که از خودش می‌گذره حتی. میزنه به سیم آخر. منم دقیقا همینجوری بودم. از بچگی پای دیگ‌های نذری خونه عمو و هیئتش به هرچی خواستم رسیده بودم. انگار اون گوشه‌ی توی حیاط، روی پله‌های سیمانی با بوی شمعدونی‌های آب خورده دنیام رو با امام حسین معامله می‌کردم هر سال. _آخی. چقدرم جات خالی بود امسال، هم تو هم طاها. زیرلب تکرار کرد: _طاها. انگار دیروزه. چادر گلدارم رو پیچیده بودم دورم. نشسته بودم رو همون پله‌ها. سرم رو به نرده تکیه داده بودم. به شلوغی‌های توی حیاط نگاه می‌کردم. تنها کسی که حواسش بهم بود خانم‌جان بود که براش مثل کف دست بودم. از بوی خوش قیمه‌ی بار گذاشته، گیج بودم و بخار برنج‌هایی که توی آبکش های ردیف شده می ریختن انگار تمام قاب رو به روم رو رویایی می‌کرد. به این فکر می‌کردم که چرا من؟ مگه چه گناهی کرده بودم؟ حتما یه عذابی بود که نازل شد بهم... مگه عذاب چه شکلیه؟ که یهو یکی از نزدیک گفت: _خوبی ریحانه؟ چشمم پر از اشک بود وقتی سر برگردوندم و طاها رو دیدم!... #ادامه_دارد... #تیموری ✍ #داستان_سریالی 📨 #یک_حس_خوب 🦋 https://eitaa.com/joinchat/3094020098C4a90aaf1e3