صبح 17 دی #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar

#به_رسم_ادب #جهت_قدردانی #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

⬛️◼️◾️▪️▪️◾️◼️⬛️ 🕯با نهایت تاثر و تالم به باطلاع همولایتی‌های عزیز می‌رساند : ▪️مراسم تشییع و خاکسپاری مرحوم مغفور شادروان #سیدکاظم_رستمیان فرزند مرحوم "سیدحسن" امروز هفدهم دیماه ساعت 14 در آرامگاه #باغستان برگزار می گردد. 🕯همچنین مراسم سوم و هفتم آن مرحوم از ساعت 16 الی 18 در مسجد #چهارده_معصوم باغستان به صرف شام منعقد می باشد ▪️اميد است با تشریف فرمایی خود در مراسم و تلاوت ایاتی چند از قرآن و قرائت فاتحه و صلوات موجب شادی روح آن مرحوم و تسلی خاطر بازماندگان باشید . ⬛️◼️◾️▪️▪️◾️◼️⬛️ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

💠﷽💠 اَمرو با خودتان عهد و شرط هاکُنین که نیمه روشِن هر چیا بِینین ، اونوقت دیگه تاریکی‌ها کنار شو و رویاهاتان حقیقِت بو . 👋درود همولایِتی‌های عزیز ☀️صبح شما بخیر و شادی الهی که خدا خوشبختی و دلخوشیا نِصیبِتان هاکُنه. الهی خدا هر چی که خوشتِنِشی صلاح و مصلحت اه، نِصیبِتان هاکُنه. "روز خوبی پیشِ رو داشته بین" #علی_افضلی @zadgahamtuyehdarvar 🌤 ❄️🌤🍃 🍃❄️🌤🍃❄️ ✨🍃❄️🌤🍃❄️🌤🍃❄️🌤 📚

صبح 18 دی #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar

#دلنوشته آنچه بُگذشت.... 🔰الان که آفتو بزی،همه چی تُمام ببی. ولی مُن یادم نَمشو که همیشک منتظر ورف زمستان بییم . جوری که مردم  کشور های فرهنگی، اینان موقع سال شال و کلاه دَمکنن تنشان و چکمه ساق بلند چرمی پاشان وامکشن( می‌پوشن ) و ماشین مدل بالا سوار بِن، شِن هایپر مارکت( همان فروشگاه ما) خرید کنن ولی همیشک اینجوری نیه. اُن زومان ها که وچه بیم، به محض اینکه ورف میآمه، آدم ورفی درست کردیم و  یک گَزر(هویج)را وسط صورتش دو تا اِذغال ایج دو طرف آن برای مشخص ببین چشمش وامشتیم. تازه بدبختی ها مان شروع به، بیل و فیه(پارو) گِتیم  تا بَشیم خیابانی ورف ها را پاک هاکُنیم تا عمو حسین نوروز دامغانی( خداوند رحمتش کند ) که اول صبح  بیامی به  و  گاراژی دری، دور  وری ورف را پاک هاکرده و با هیمه آتش درست  و اُو گرم هاکردی به ،ماشین را تا روشن  هاکرده به . ماشین را  با هزار سلام و صلوات از گاراژ بیرون بیره. بعد با بیل و فیه چکمه به پا سوار مینی بوس بین و ماشین را دَمکُفت، هر کجا که ورف خره بزی به(توسط باد جمع شده و کوهه شده) ، باز میامین پایین عمو حسین ماشین تخت گاز کرد تا بتانه رد ببو، بعضی جاها رد به ،ولی ،ولی بعضی جاها یک مرتبه وسط خره ماشین گیر کرد ایسا اول ماشین جلوی ورف پاک کردیم ،بعد راننده با  چند بار جلو وعقب هاکردن و کُوست  هادایین مردم از پشت( هول دادن ) بلاخره رد بین . مدرسه ایج که تعطیل به، وچه مدرسه ها بشی بین تا خر خره کرسی جیر( زیر ) ،خدا خدا کردن که تا دیگه ورف  بند نیا ، و اُو نبو که بخواهن بشن مدرسه. از یک طرف، یکی بَشی به بوم سر ورف پاک هاکنه تا شت نبو خانه سقف اُو بدی. از اُن بالا ورف ها را با فیه پرت کرد کوچه ای دِله، ولی اُمی سر هومرت انگار یک خروار ورف (بهمن )به، اَدی داد کشیم آهای مشهدی مواظب باش خیابان دله آدم رد بو. اَدی میامه بومی لواِه(لبه)و با خنده‌ و خوشحالی گوت خدا را شکر چه ورف قشنگی بیامی، ایشاالله تا چله تمام نبی، یکی دو بار دیگه این‌جور بباره ، آفتاب بهود( همان ۱۰ روز آخر اسفند )بشیم سیاه کوه بهاره بکاریم ولی در همین موقع مردم در حال قیز بخوردن و پخش ببین  روی زمین بین. اما ایسا دیگه از اُن ورف ها خبری نیه دیگه  کسی از بوم سر ورف پرت نمونه کسی سر. دگه کسی آرزو نمکنه که دو سه تا ورف سنگین دیگه بیا تا بهار بتونه سیاه کوه  گندم بهاره بکاره. دگه کرسی وجود نداره تا وچه مدرسه ها تا خر خره بشن زیر لحاف کرسی دیگه آن مردان دوست داشتنی و بی غل و غش دَنیّه  که خیابان پاک هاکنه تا پست روستاه بشو دیگه آن ورف و کولاک  نَمبو ،که پیچ های سر خره دونده دیگه خبر از یخبندان کوچه نیه که وچه ها  قیز قیزانی بخورن. ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ فقط اگه خدای نکرده یک لیچه ورف( برف کم) بیا: توی فضای مجازی مردم دو دسته بن: ۱- مخالفان شادی و نشاط مردم بعد از ورف، خاک به سر های ورف  ندیده، اصن شما بیخود کنیین بعد این همه مصیبت ،دو تا دانه ورف بیامی این همه خنده و خوشحالی کنیین ۲- موافقان برف و خوشحالی، که تصمیم میگیرن و میرن کافه تا با لیوان های چای ،یک فنجان قهوه ، شادی هایش را به ما نشون بدن ✍ مهندس #محمدرضا_احمدی_تودرواری #دیماه1402 @zadgahamtuyehdarvar

بهترین روش برای نیک آغازیدن یک روز این است : به هنگام بیدار شدن، بیندیشیم که امروز چگونه میتوانیم دست کم یک نفر را شاد کنیم ...! 📘 #انسانی_بسیار_انسانی #فریدریش_نیچه #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

صبح 19 دی #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar

درود و صد درود 📖 #‌خاطرات # برف و #کولاک و #دَمه 🔰در سال‌های اوایل انقلاب که اُما(ما) نوجوان بِیم(بودم) حدود سال‌های دهه ۵۰ که تویه دروار دَبییُم(بودم) یک سال گَت چله ای دله(هنگام چله بزرگ )به ،تقریبا (همین)همینان موقع از سال یک روز غروب هُوا سرد بَبه(شده بود) جوری که وقتی هوا تاریک هابه(شد)، بُرون(بیرون ) از خانه ماستی بَشی(می خواستی بری) آدُما رقبت نَمکِرد و از سرما آدمی استخوان تِرکی(می ترکید). سر شُو (سر شب) قبل از اینکه شام بَخوریم مارُم (مادرم) خدا بیامرز بَگُت(گفت ) بَرو یکی دو تا بغِل سختِ هیمه بییِر (هیزم بیاور) ایوانی دله کِلهِ ای کنار وال(کنار اجاق بزار) . راستی چند تا بُن گرسان(بوته نرم) خشک ایج بییر کنارش وال . بَگُتُم(گفتم ) یک بغل مییِرُم(می آورم) اَدی(بعدا) فِردا باز شُم(می روم) مییرُم . (می آورم) بَگُت فردا دیگه وَرف(برف) میا همه هیمه ها تر بو ، ورفی دله نِمتانی بَشی(نمی توانی بری). بَگُتُم ورف کجا دَبی!!! بَگُت اینجوری که هوا دَپی چیه(ابری سنگین ) اَمشو ورف حسابی میا. بَشیُم سه تا بَغِل سخت هیمه با چهار و پنج‌تا جاج و دازه (درمنه و گون) را بییِردُم کِلی ور(بغل اجاق) واشتُم ، همین موقع بابا خدا بیامرز صدا بَزِه ،جواب بِدام بله ، بَگُت بیو با هم بَشیم اِز علُف کوپای(علف های روی هم چیده شده) سر چند تا ریسه(پیچیده) علف و  یونجه بییریم، والیم کاه دان دله (بزاریم داخل انباری علوفه )که اگر ورف بیا دیگه چند روز حیوان ها خوراک داشتی بِن . بَشیُم کارها را انجام بدایم و آخر سر فیه ها(پارو ها) را بییردیم ایوانی دله هیمه ای ور واشتُم . هنوز دست ها را نشسته بییُم که بَشُم(بروم) خانه ای دله که ورف نرم نرم شروع هاکرد به بازی هاکردن(باریدن) ، همه کارهایی که باید برای پیشواز بَشییِن ورف انجام هادیم(بدهیم)، را با راهنمایی بزرگترها و برنامه ریزی درست و دقیق انجام بداییم و  با خاطر جمعی کامل بَشِیم کرسی پِی(کنار کرسی)، شام را بَخوردیم . بعد اِز اُن هم یک کم تلویزیون تُماشا هاکردیم ،دیگه ماستیم بَخُوسیم (می‌خواستیم بخوابیم ) که بَشییُم بیرون برای کنارو(توالت ) بَشییِن ، بَدیُم پیش تختی سر ورف سفید هاکرده، وَگردیم، بَگُتُم(برگشتم،گفتم )اینان(این) هوا انگار عقیده بدی داره احتمالا تا صبح ۲۰ سانت ورف میا. چراغ ها را خاموش هاکردیم، بَخُفتیم. صبح که بیدار بَبیم بَدیم هنوز ورف همین جور راست بار میا(یکنواخت می‌بارد ). همینجور تا نزدیکی ظهر حدود ۳۵ تا ۴۰ سانت ورف بباری ، تازه سفره پهن هاکردیم ناهار بخوریم همین موقع یکی دِروازه را با سنگ توکِند(با سنگ به در میکوبه)، بَشییُم بیرون داد بَزییُم آهای(داد زدم) بله از دری پشت بَگُت بییو (بیا)در را واج هاکن(باز کن)، یخ بَزییُم. فورا چکمه دَکِردُم(پوشیدم )پام با فیه  ورف دله راه هاکردُم واز پله بَشییم پایین در را واج(باز) هاکِردُم(کردم) ،بَدییم مشت(مشهدی) علی اصغِر بَگُت بابات کوآ(کجاست )،بَگُتُم دَرِ خانه. سریع بیامه بالا ،بَگُت حاجی وَرِست(بلند شو) کُوش و کالچام هاکُن بَشیم(کفش بپوش) صحرا ،گوسفند ها دربندان(زندانی) بَبییِن، اِز گسنِگی از بین شِن. بابا خدا بیامرز بَگُت بیو ناهار بَخوریم با هم شیم. هرچی ماستییِن بَبِن ،بَبییِن. ناهار هول هولی بَخوردیم کُوش و کالچام هاکردن دو تا چاروا (الاغ)را یکی را جو و یکی دیگه را علُف بار بَکِردِن و راه دَکُفتِن به طرُف چای صحرا، مُن ایج هِمراهش بَشییُم. هُوا کولاک بَئیبه، جوری باد دمه کرد(بوران می کرد) که ورف مثل سوزن صورتی دیم زه. بَرسیم امامزاده مطهری پیش تا بَشیم از تَنگی دهانه(محل عبور به پشت ) رد بَبیم ،با اینکه شال و کلاه هاکردیبِیم باز چشم ها مانی دور (رود چشمان)یخ دَبِستیبه.(بسته بود) به هر سختی به ، خودمانا بَرِساندیم چَف سر(پهلوی آغل)،سگ ها صدا را بِشنُفتِن از زوری زیر(زیر کود) که جای گرمی پیدا بَکِردیبییِن بییامییِن(آمدن) بیرون، شروع هاکردن به‌سر و صدا، همین موقع شعبان که چفتی دله گوسفِندایی پیش دَبه چفتی مردان خانه ای(محل چوپانان )در واز هاکرد و(باز کرد) سرش را بییِرد بیرون بَگُت آهای.... بدی اُما(ماها) با چاروا دَریم شیم(میرویم) ،سگ ها را صدا بزه. بَشِیم بارها را بار بِگِتیم و چاروا ها را دَبِستیم(بستیم) بیرونی مردان خانه ای دله ، بعد بَشِیم چفتی دله شروع هاکردیم به جو هاداین(دادن) به گوسفند ها، اوِّل لاغری ها(لاغر ها ،بعد میش و بزهایی که اُواِست(آبستن )بییِن، همین جور بترتیب همه را یک مقدار جو هاداییم تا اینکه شُو ببه. شعبان دانه(برنج) را بَشُست(شست) واشت(گذاشت) کِلِی سر(بالای اجاق) تا پِلا(پلو) درست هاکنه . وقتی دازه(بوته گون) را آتِش بَزه(زد) تُمام چفتی دله روشِن ببه. انگار برق روشن هاکرده،،،

پِلا را بَپِت (پخت) و شام را بَکِشی تا بَخوریم. َّبَگُت شُو اَمبِسط بَبی( کنایه از زیاد گذاشتن از سر شب) بایِد بَخُسیم. از یک طرُف دود چشم ها را کور کِرد و از طرف دیگه معلوم نَبه که کجا غِذا اِسته(هست) تا لقمه بَزِنیم. خلاصه اُن شو (آن شب) به اندازه ده تا عزا خانه(مجلس عزا)بَشییِن چفت دله اِسِرو(اشک) هورتیم(ریختیم )بعد  بَخفتیم، صبح بیدار بَبِیم ،بَدِیم هوا آفتُو بَبی. صبحانه را بخوردیم. شعبان چفتی بُندر دازه(بوته جلوی درب) را کنار واشت(گذاشت) و ورف ها را با بیل کنار هادا(داد) تا گوسفند بیان بیرون. گوسفند ها یکی یکی بیامییِن بیرون، چَبوش ها (پاجنگ )جلو دَکُفتِن و یواش یواش بوته هایی که سرش از ورف بیرون دَبه(بود) را کِندِن . اُما(ما) ایج(هم) بَشِیم(رفتیم) چاروا ها را بییِردیم بیرون و را دَکُفتیم بیامیم خانه وری (به طرف ) 🔰حالا کو آن برف ها ... ❄️یک لیچه(برف خیلی نازک )میاد فورا تمام فضای مجازی پر می شود از پیام، آهای هوار راه بسته شده، یخبندان است، راه نیفتید جاده سُر است گردنه را باید گریدر پاک کند و ......... ✍ آقای مهندس #محمدرضا_احمدی_تودرواری دیماه 1402 #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست خوش باش و بدان که بودنی بود ای دوست هر سیم که داری به زیان آر که عمر چون درگذرد نداردت سود ای دوست 👤عطار صبحتون بخیر🌹 @zadgahamtuyehdarvar

صبح 20 دی #رادیو_مرسی @zadgahamtuyehdarvar