#کالچام (( صد رحمِت به کُووش(کفش) ماشینی )) ✅ سِلام اُمِی وَچِگی دوران ، کُووش هایی(کفش های) تویه درواری دِلِه مد بَئیبه ، که نِمدانُم اسمِشا بایِد چی واشتِن!!! اگِر بَگوئُم کووش ساخت تویه دِروار، به کلمه تویه دِروار،ظلم بو... دلُم اُن وچایی واسِری که اِز ناچاری سر،زیر بار دَپوشییِن این کووشها شییِن(می رفتن) خیلی سوت (می سوخت). چون دوام این کووش ها زیاد به،بعضی چِر و مارها ایج بدِشان نمیامِه یک کووش پسِرشانی به سفارش هادییِن تا دوسال از خرید کووش خیالشان راحِت بو. اُنگُدرا چند تا کفاش از جاهای دیگه بیامیبییِن (آمده بودن) تویه دِروار و کاسِبی کِردِن. فکر کُنُم این طرح کذائی کووشا همونها بییِردی بییِن تویه دِرواری دِلِه. الان دانم دلتانی دله درین مونا بد و بیراه گوئین این چه کووشی اِه ؟! بَگو دیگه!!! چشم ، بشرطی گوئُم که ابتکار کذائیا کِسی به منتقل نکنین. @zadgahamtuyehdarvar تویه دِرواری دِلِه چون چِکِل چَکو زیاد به ، ورف و وارش ایج زیاد به ، یک جورائی این کووش ها همه چیزا حریف به ، صحرا بشییِنی به و چوپانائی واسِری ایج سفارش دان . کفاش سفارش کِرد هفته ای یک بار کووشی رویه را با گوسفِندی پی و دنبه چرب هاکُنین ، تا گاوی پوست پاتانا نَزِنه. چشم! بِلا تِی کووشا بَخوره... این چه کووشی اِه ، که هم چوپانایی واسِری خوبه و هم آدُم های عادی و هم دبستانی وَچایی به؟ قدیم ها یک چیزش خیلی بد به ، هیچ چیز کهنه را به این نون ماستی دور هونِمرِتِن (نمی ریختن)، حتی لاستیک کهنه ماشین ها را !!! تا دومار اِز یک جنس یا یک وسیله در نمییِردن ولش نَمکِردِن ، خوب حالا اِز لاستیک ماشین بعد از استفاده ماشین باید چند سالی هم آدُم ها استفاده هاکُنِن. کف لاستیک ماشینا به اندازه کف کووش برش زییِن، این به کف کووش ؛ بدون پارچه یا چرم نرم ، ادی یک چرم که چه عرض کُنُم ، همین پوست های کلفت گاوی بدون اینکه اُنا را بَرِسانِن تا نرم بَبو ، کووشی رویی واسِری انتخاب کِردِن. پاشنه کووشا جداگانه اِز همین پوست گاو سخت برش زییِن و با درفش و سوزن های مخصوص با نخ ضخیم موم کشیده بهم دوتِن؛ این به کفش !!!! وقتی پا را وامِشتن این کووشی دله ، همه ورِش جای خالی داشت . چوپانا یا چاروِدارها ، حُمامی ها (برای کندن بوته برلی و گرم هاکِردِن تونی حمام ) پاشانا پاپیچ دَموِستِن ، که خیلی خوب به ، کووشا کیپ کِرد . اما آدُم های معمولی یک جوراب پشمی ضخیم رنگ وارنگ هزار جریپی بافت ، دَمکِردن ، باز پاشان لق زِه . وقتی ورفی دِلِه راه شییِن ، جا پاشان جوری به که انگار کنی یک ماشین از اینجِه رد بَبی . یک وقت هاییج بد جوری قیز (سُر خوردن ) خورد ، ولی تویه دِرواری ها زرنگ بییِن ، زِمین نَمخوردِن. این لامصب کووش ها جوری به که همیشِک بین پا تا دمپای شلوار یک فاصله دِمدات و آدُما را شلخته نشان دا ، که به هیچوجه وچا از اینجور تیپ خوششان نِمیامه. یک بدی داشت نه پوست گاو نه لاستیک کف کفش به این نون و ماستی ها پاره نَمبه! که آدُما از دست این کووشا راحِت بَبِن. یک اصطلاح هم بین مردم دَبِه ، همیش گوتِن چه عیب داره ؟ کووش ، کووشه !!! ای بلا بَخوره تو سر این جور کووش ، میرزا نوروز خانی کووشی واری ، خدا را شکر نسل این کووشا از بین بَشی . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ ارسال: #حاج_رحیم_رستمیان ۴ بهمن ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

#کالچام (( صد رحمِت به کُووش(کفش) ماشینی )) ✅ سِلام اُمِی وَچِگی دوران ، کُووش هایی(کفش های) تویه درواری دِلِه مد بَئیبه ، که نِمدانُم اسمِشا بایِد چی واشتِن!!! اگِر بَگوئُم کووش ساخت تویه دِروار، به کلمه تویه دِروار،ظلم بو... دلُم اُن وچایی واسِری که اِز ناچاری سر،زیر بار دَپوشییِن این کووشها شییِن(می رفتن) خیلی سوت (می سوخت). چون دوام این کووش ها زیاد به،بعضی چِر و مارها ایج بدِشان نمیامِه یک کووش پسِرشانی به سفارش هادییِن تا دوسال از خرید کووش خیالشان راحِت بو. اُنگُدرا چند تا کفاش از جاهای دیگه بیامیبییِن (آمده بودن) تویه دِروار و کاسِبی کِردِن. فکر کُنُم این طرح کذائی کووشا همونها بییِردی بییِن تویه دِرواری دِلِه. الان دانم دلتانی دله درین مونا بد و بیراه گوئین این چه کووشی اِه ؟! بَگو دیگه!!! چشم ، بشرطی گوئُم که ابتکار کذائیا کِسی به منتقل نکنین. @zadgahamtuyehdarvar تویه دِرواری دِلِه چون چِکِل چَکو زیاد به ، ورف و وارش ایج زیاد به ، یک جورائی این کووش ها همه چیزا حریف به ، صحرا بشییِنی به و چوپانائی واسِری ایج سفارش دان . کفاش سفارش کِرد هفته ای یک بار کووشی رویه را با گوسفِندی پی و دنبه چرب هاکُنین ، تا گاوی پوست پاتانا نَزِنه. چشم! بِلا تِی کووشا بَخوره... این چه کووشی اِه ، که هم چوپانایی واسِری خوبه و هم آدُم های عادی و هم دبستانی وَچایی به؟ قدیم ها یک چیزش خیلی بد به ، هیچ چیز کهنه را به این نون ماستی دور هونِمرِتِن (نمی ریختن)، حتی لاستیک کهنه ماشین ها را !!! تا دومار اِز یک جنس یا یک وسیله در نمییِردن ولش نَمکِردِن ، خوب حالا اِز لاستیک ماشین بعد از استفاده ماشین باید چند سالی هم آدُم ها استفاده هاکُنِن. کف لاستیک ماشینا به اندازه کف کووش برش زییِن، این به کف کووش ؛ بدون پارچه یا چرم نرم ، ادی یک چرم که چه عرض کُنُم ، همین پوست های کلفت گاوی بدون اینکه اُنا را بَرِسانِن تا نرم بَبو ، کووشی رویی واسِری انتخاب کِردِن. پاشنه کووشا جداگانه اِز همین پوست گاو سخت برش زییِن و با درفش و سوزن های مخصوص با نخ ضخیم موم کشیده بهم دوتِن؛ این به کفش !!!! وقتی پا را وامِشتن این کووشی دله ، همه ورِش جای خالی داشت . چوپانا یا چاروِدارها ، حُمامی ها (برای کندن بوته برلی و گرم هاکِردِن تونی حمام ) پاشانا پاپیچ دَموِستِن ، که خیلی خوب به ، کووشا کیپ کِرد . اما آدُم های معمولی یک جوراب پشمی ضخیم رنگ وارنگ هزار جریپی بافت ، دَمکِردن ، باز پاشان لق زِه . وقتی ورفی دِلِه راه شییِن ، جا پاشان جوری به که انگار کنی یک ماشین از اینجِه رد بَبی . یک وقت هاییج بد جوری قیز (سُر خوردن ) خورد ، ولی تویه دِرواری ها زرنگ بییِن ، زِمین نَمخوردِن. این لامصب کووش ها جوری به که همیشِک بین پا تا دمپای شلوار یک فاصله دِمدات و آدُما را شلخته نشان دا ، که به هیچوجه وچا از اینجور تیپ خوششان نِمیامه. یک بدی داشت نه پوست گاو نه لاستیک کف کفش به این نون و ماستی ها پاره نَمبه! که آدُما از دست این کووشا راحِت بَبِن. یک اصطلاح هم بین مردم دَبِه ، همیش گوتِن چه عیب داره ؟ کووش ، کووشه !!! ای بلا بَخوره تو سر این جور کووش ، میرزا نوروز خانی کووشی واری ، خدا را شکر نسل این کووشا از بین بَشی . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ ارسال: #حاج_رحیم_رستمیان ۴ بهمن ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar