#کالچام (( صد رحمِت به کُووش(کفش) ماشینی )) ✅ سِلام اُمِی وَچِگی دوران ، کُووش هایی(کفش های) تویه درواری دِلِه مد بَئیبه ، که نِمدانُم اسمِشا بایِد چی واشتِن!!! اگِر بَگوئُم کووش ساخت تویه دِروار، به کلمه تویه دِروار،ظلم بو... دلُم اُن وچایی واسِری که اِز ناچاری سر،زیر بار دَپوشییِن این کووشها شییِن(می رفتن) خیلی سوت (می سوخت). چون دوام این کووش ها زیاد به،بعضی چِر و مارها ایج بدِشان نمیامِه یک کووش پسِرشانی به سفارش هادییِن تا دوسال از خرید کووش خیالشان راحِت بو. اُنگُدرا چند تا کفاش از جاهای دیگه بیامیبییِن (آمده بودن) تویه دِروار و کاسِبی کِردِن. فکر کُنُم این طرح کذائی کووشا همونها بییِردی بییِن تویه دِرواری دِلِه. الان دانم دلتانی دله درین مونا بد و بیراه گوئین این چه کووشی اِه ؟! بَگو دیگه!!! چشم ، بشرطی گوئُم که ابتکار کذائیا کِسی به منتقل نکنین. @zadgahamtuyehdarvar تویه دِرواری دِلِه چون چِکِل چَکو زیاد به ، ورف و وارش ایج زیاد به ، یک جورائی این کووش ها همه چیزا حریف به ، صحرا بشییِنی به و چوپانائی واسِری ایج سفارش دان . کفاش سفارش کِرد هفته ای یک بار کووشی رویه را با گوسفِندی پی و دنبه چرب هاکُنین ، تا گاوی پوست پاتانا نَزِنه. چشم! بِلا تِی کووشا بَخوره... این چه کووشی اِه ، که هم چوپانایی واسِری خوبه و هم آدُم های عادی و هم دبستانی وَچایی به؟ قدیم ها یک چیزش خیلی بد به ، هیچ چیز کهنه را به این نون ماستی دور هونِمرِتِن (نمی ریختن)، حتی لاستیک کهنه ماشین ها را !!! تا دومار اِز یک جنس یا یک وسیله در نمییِردن ولش نَمکِردِن ، خوب حالا اِز لاستیک ماشین بعد از استفاده ماشین باید چند سالی هم آدُم ها استفاده هاکُنِن. کف لاستیک ماشینا به اندازه کف کووش برش زییِن، این به کف کووش ؛ بدون پارچه یا چرم نرم ، ادی یک چرم که چه عرض کُنُم ، همین پوست های کلفت گاوی بدون اینکه اُنا را بَرِسانِن تا نرم بَبو ، کووشی رویی واسِری انتخاب کِردِن. پاشنه کووشا جداگانه اِز همین پوست گاو سخت برش زییِن و با درفش و سوزن های مخصوص با نخ ضخیم موم کشیده بهم دوتِن؛ این به کفش !!!! وقتی پا را وامِشتن این کووشی دله ، همه ورِش جای خالی داشت . چوپانا یا چاروِدارها ، حُمامی ها (برای کندن بوته برلی و گرم هاکِردِن تونی حمام ) پاشانا پاپیچ دَموِستِن ، که خیلی خوب به ، کووشا کیپ کِرد . اما آدُم های معمولی یک جوراب پشمی ضخیم رنگ وارنگ هزار جریپی بافت ، دَمکِردن ، باز پاشان لق زِه . وقتی ورفی دِلِه راه شییِن ، جا پاشان جوری به که انگار کنی یک ماشین از اینجِه رد بَبی . یک وقت هاییج بد جوری قیز (سُر خوردن ) خورد ، ولی تویه دِرواری ها زرنگ بییِن ، زِمین نَمخوردِن. این لامصب کووش ها جوری به که همیشِک بین پا تا دمپای شلوار یک فاصله دِمدات و آدُما را شلخته نشان دا ، که به هیچوجه وچا از اینجور تیپ خوششان نِمیامه. یک بدی داشت نه پوست گاو نه لاستیک کف کفش به این نون و ماستی ها پاره نَمبه! که آدُما از دست این کووشا راحِت بَبِن. یک اصطلاح هم بین مردم دَبِه ، همیش گوتِن چه عیب داره ؟ کووش ، کووشه !!! ای بلا بَخوره تو سر این جور کووش ، میرزا نوروز خانی کووشی واری ، خدا را شکر نسل این کووشا از بین بَشی . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ ارسال: #حاج_رحیم_رستمیان ۴ بهمن ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

‍ #به_بهانه_چیدن_چای_صحرایی سِلام . در برگشت از ولایِت ، یک راه سر راست همیشگی حرکِت به سمت دروار ، صح ، قوشه و تهران آ در پیش داشتیم ، یک تایم بیگیریم بِینیم متانیم نیم ساعِت زودتِر به تهران بَرِسیم ، یا نه ؟ راه دیگه که به فکرمان برِسی ، از فرصت فصل بهاری ولایت ویشتِر استفاده هاکنیم ، راه سخت تِر را با حوصله و تفریح انتخاب هاکنیم ، اینهمه بَدوئاندِن ( دویدن ) اُما را به کجا بَرِسانده ... به پیشنهاد #آقا_قربان_رستمیان راه #سیاه_کوه_فولادمحله را در پیش بِگِتیم ، شیشه ماشینا پایین بیردیم ، با سرعت کم ، حرکت هاکردیم . مرحوم #حاج_آقای_سلطانی خانه ای پیش بَرِسیم ، درکنار خیابان ، مرد زحمتکش ، مهربان و با صُفا #حاج_محمد_علی_افضلی بیل به دست را بدیم (مرحوم کلب شیخ نوروزعلی پسر) ، سوار ماشین هابه ، بعد از گرم سلام علیک بَفِرمایی ما بَشو کتیانی باغ ، نزدیک میر بابویی آسیو . از دیدنش در صبح زود چقدر انرژی بِگِتیم . نُقاه هاکردن و حرف بَزین با این انسانهای بی ریا به آدُم آرامش دی و کمی از استرس زندگی پر هیاهوی شهری دور بو . باز هم برِسیم به امام زاده مطهر ، عرض سِلام و ادب و ذکر فاتحه ، آرام ، آرام از دشتبو عبور هاکردیم . عبور از جاده ماشین رو جدید بشم ، خاطراتمان را از جاده قدیم سنجدره تازه کرد . آنوقت ها مردم چقدر با روحیه بین ، وقتی سوار ماشین بین ، ساکت و آرام نبین ، چقدر سِلام و صلِوات بعضا ، خوانندگی در کلامشان دَبه ، راننده ایج پاشا وامِشت گازی سر ، تو سر بالایی هو مه هوم هومه وقتی صدای مسافرین با صدای گاز ماشین باری قاطی به ، به کوه خورد ، انعکاس این صداها چه صُفایی داشت ، مثل اینکه زندگی آ چَنتِی دله( ساک دستی) دَوِستیم ( بستیم ) و کولمان واشتیم ، خیالمان از همه جا راحِت اه . با آقا قربان از تُنگی چَغول صحبت کردیم که روی این کوهها لانه خار کِردن ( نوعی گنجشگ که لانه اش را با گل و لای روی بدنه کوه ، شبیه تنگ آب درست می کند ) . از تنگه سنجه دره که عبور هاکردیم ، در دامنه کوه بشم ، به انبوه درختان زَرِشک و انواع دازه ها برخورد هاکردیم . دازه ها چسبیده به کوهپایه با گلهای بنفش زیباشان از دور آنقدر دلربایی کردن ، خود بخود آدُما بیقرار کنِن . به آقا قربان عرض هاکِردُم اجازه هادین چند عکس از آنها بیگیریم ، آقا قربان بَفِرمایی ، عجِله نکُنیا ، بالاتِر یک جای مناسب که چای صحرایی داره ، وامِستاریم . هم چای صحرایی چینیم ، هم شما از گل دازه ها عکس بیگیر . بعد از گذشت چند پیچ و خم از دامنه کوه بشم و عبور از یک سر بالایی نسبتا تند ، نزدیک گردنه ، ماشینا پارک هاکرد ، کیسه به دست پا روی طبیعت واشتیم ( یک توصیه مهم به هم ولایتی ها ضروری اه ، بخاطر باریکی و شیب تند جاده ، در پارک خودرو در جای مناسب و بی خطر خیلی مراقب باشیم ) چند دقیقه ای واستاردیم ، نفِسی تازه هاکردیم ، به تُماشای منظره زیبای دامنه کوه مشغول بِیم ( بودیم ) چند قدُم که از جاده فاصله بِگِتیم ، آقا قربان اوِّلین بوته و گل چای صحرایی را به اینجانب نشان بِدا ، بوته کوتاه چای صحرایی با گلهای لطیفش همنوا با نسیم بهاری در حال رقص و طنازی بین . اوِّل دلُم نمیامه وَرچینُم ، آقا قربان بَفِرمایی عمر این گلها کوتاهه ، چند روز دیگه باد همه را از بوته هاشان جدا کنه . بسم الله بَگُتیم شروع به ورچین چای صحرایی هاکردیم و چشممان به دنبال چای صحرایی گِردی . هنوز همه بوته ها گل نکِردی بین ، در جاهای که در پِناه دَبین ، گلهاشان ویشتِر به ، همه حُواسُمان دنبال چای صحرایی دَبه ، هر چی به قله بشم نزدیک بیم ، نسیم صبحگاهیا ویشتِر حس کردیم . از قدیم وزش باد ممتد بشم را دوست داشتُم ، اَمروز فرصِت دیگری به ، که از پایین دامنه کوه بشم و کوه ماه تو (مهتاب) را بهتِر و زیباتِر از هر وقتی بِینُم . احساس جوانی خوبی به مُن دست دا . دلُم خواست دستاما به طرفین واج هاکنم سَرُما بطرُف آسُمان بیگیرُم ، بلِند بلِند خدا را صدا هاکُنم . اتفاقا یک صداییا از لابلای وزش و زوزه باد بِشنُفتُم . کمی گوش هاکردُم ، جهتشا تشخیص نِمدام ، دلواپس هابیُم ، خودما به سر سوک بَرِسانُم ، متوجه هابیم آقا قربان مُنا صدا کنه ، بیو اینجان ، خیلی چای صحرایی دَره ، چند وقتی به ، اینهمه راه نشیبیُم ، اما اصلا خستگی در کار دَنی به . چه روز خوبیا در دامنه کوه و طبیعت سر هاکردیم ، یک اخلاق بدی که خیلی از آدُما دارِن ، فکر کنن اختیار تام طبیعت دستشانه ، هر بِلایی دلشان خواهه به سر طبیعت مییِرن . مِتانستیم با کمی پول همین مقدار چای صحرایی را از مغازه بَخِریم ، اما مزه و اثر این چای صحرایی با چای صحرایی مغازه کجا ........ وصف العیش ، نصف العیش *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۳۰ اردیبهشت ۹۸ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

✅به بهانه چیدن چای صحرایی یک روز خوب بهاری 98/02/30 📷 #حاج_رحیم_رستمیان #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

🔰خوش و بشی با گوسفند محلی سِلام . بعععععع ، اِز گوسفِند سؤال هاکردُم   بععععع یعنی چه ؟ ببعی (گوسفند) بعععع یعنی سلام . آها بَفِهمییُم ، یک نُقاهِش هاکردُم ، خب حالت چطوره ؟ بد نیه ،، عرض هاکردُم یعنی خوش گُذِره ؟ ببعی : اگه (اگر) یکمو آزادی عملمان ویشتِر بو خوبه ، اما نِمِلن خُجی هرچی دلمان خواهه ،  بَخوریم ، هرجا دلمان خواهه بَشیم . 🔸عرض هاکردُم ببعی جان ، اینطری که نَمبو ، هرچی دلت خواهه بَخوری هرجا دلت خواهه بَشی . خلاصه یک مقرراتی وجود داره ، یعنی برا همه مخلوقات خدا یک مقررات و قوانین  وجود داره ،،،، مثلا جنابعالی برا چی اُمِی باغی دِله تشریف بییِردین ؟،،،  ببعی : خب باغتانی در واج به ، بیامییُم    علُف بَخورُم . ببعی جان علفا بَخور ، نوش جانت . تِرسُم خُردِی دارایی سرا بَخوری ، ، ببعی بَفِرمایی ، اگه دلت خواهه دارایی سرا نخورُم ، در و پیکر باغتا واج وانِلیا . جِواب بِدام حالا درا واج وانِشتِن یک حرفی ، اما اینان وارشها هر سال دیوارا را خیلی خِراب کنه ، به این نون و ماستی نِمشا دیوارا خار هاکِردِن . ببعی بَفِرمایی ، پس دیگه مُنی تقصیر نیه . بَگُوتُم یعنی چه !!! در دیزی واجه ، حیا گربه کجا دَره ؟ ببعی ناراحِت هابه ، بَگُت ، یعنی مُنا با گربه یکی کنی !!! بَگُتُم چه فرقی کنه ، اگه در آشپزخانه واج بو ، گربه شو مواد گوشتیا خوره ،  تِیجه ( تو هم ) مثل گربه ، در باغ واج بی ، نُبایِد اجازه بیگیری ؟ 🔸ببعی فکری هاکِرد جواب بِدا گربه که علف نَمخوره ، مُن دَرُم علُف خورُم ، علف ایج  غِذای شما نیه . تازه باغتان پاک بو . بله ببعی فِرمایش شما درست ، اما صحرا ایج علف خوبی دَره ،،، ببعی : صحرا دیگه کجا اِه ؟ عرض هاکردُم ، همین پشت اُشتلو ، سیاه کوه ، شینکوه ، اشتاریش ، خدرود و ... هزار جای دیگر ... ببعی خیلی زرنگ به ، بَگُت تورا اینجانا کمتِر وینُم ، مثل اینکه تازه بیامِی ،، عرض هاکردم مُن تهران زندگی کنُم ، گاه گُداری میام روستا . 🔸ببعی بَگُت چِکا بَشِی تهران ، همینجان ماندی ، بخاطر رفاه و آسایش ویشتِر بَشِی تهران . بَگُتُم اگه همه آدُما روستایی دله ماندِن ، براشان کار وجود نِداره . ببعی بَگُوت اینا قبول نِدارُم کار دَره ، شما راحِت طلُبین ، اُمِیجه مثل شما ، دیگه دوست نِداریم بَشیم چِکِل چَکو بَچِریم ، غیر از سنگلاخ و سر بالایی زیاد ، گرگ و پلِنگ دَرِن . تازه همه اینها هیچی تازگی یک دزدیهایی پیدا بَبییِن اِز گرگ و پلنگ بدتِرِن ، اِز جنس خودتان . دیگه امنیِت برا ببعی ها وجود نِداره ، چشم بهم بَزِنی ببعی ها را دزدِن و سر بِرنِن . اما اینان دهی دِله امنیِتِش ویشتِره . تازه صحرایی دله مثل اینجان اُو زیاد نِداره ،، باز محلی دله هم امنیتش ویشتِره ، هم گرگ و پلنگ دَنییِن ، هم دزد کمتِره . خدا برکِت بَدی همه جِگا اُو لوله کشی دَره ، خیالمان راحِت ، دیگه کی حوصله داره بَشو صحرا و چِکِل چَکو . دیگه اون گوسفِندایی که سی چهل سال پیش فکر کنی نییِیم ( نیستیم ) . اصلا دیگه روستایی دله زیاد خوشمان نمیا ، دوست داریم بَشیم تهران . خیلی از اونجِه تعریف کنُن ، جای گوسفندا ، خیلی مرتُب ، تر و تمیز ، آب لوله کشی جلوشان ، نر و ماده ها هم قاطی پاطی اِن ، کِسی کار بکارشان نِداره ، بهتِرین غِذا ، بهترین مکان ، دو روزه دنیا مایِد بَخوریم و بَخُوسیم ، خوش بیم . 🔸 بَگُتُم اونجِه سِلاخخانه داره . ببعی بَگُت : مُنا اِز سلاخ خانه نَتِرسانیا ، اصلا اُما دوست داریم شهری بَبیم . دیگه روستا را دوست نِداریم . شما مرغهای خانگیا نُقاه هاکُنین . بَخوردین ، مارغانه بَکِردین اما دیگه نِمتانِن مثل پرندگان صحرایی ، آزاد پرواز هاکُنِن ، چون جواب قانع کننده ای برا ببعی نِداشتُم، بَگُتُم باغ مال خودتان ، صاحب اختیارین ، هر چی دوست داری از این علُفا نوش جان هاکُنین ، شایِد قیمِت گوشت یکمو پایین بیا . ✍ #حاج_رحیم_رستمیان زمستان۹۹ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

‍ #زامایی_رخت (لباس دامادی) سلام. "گوشه کوچکی از عروسیهای قدیم" اگه پِسران ، وچه خوبی بین(بودن) ، این دعا را خیلی بِشنُفتین : وچه جان ان‌شاءالله زامایی رخت دَکُنی(لباس عروسی بپوشی) . موقع دید و بازدید عید نوروز حاج خانم های قدیمی ، همدیگِرا گُتِن صد سال به این سالها ، ایشالا با پسِر زن عید هاکُنی . به پسرهای خوب گُتِن ، عروسیت بَبو ، زاما بَبی ، پسرهایی ایج اُنگُدِرا خیلی وَچای حرف گوش کنی بین ، ظاهرشان اینجوری نشان دا . شما نُقاه هاکنین ، وقتی دامادها میامین زن مار سِلام ، یا برای زامایی رخت دَکِردِن چه قشِنگ دو زانو هومشستِن . چند روز قبل از عروسی دیگه دامادا دست به کارهای سخت نَمزِنِن ، دیمشانا هر روز تیغ زنِن و لُباسشان ایج تر و تمیز تِره ، تازه خوش تیپیشان دَره بهتِر معلوم بو ، ایسا هر روز عطر زِنِن ، مارشان هر روز براشان اسپِند دو کنه ، تا چشم نخورِن ، قد و بالاشا از عقُب و جلو نُقاه کنه ، مادرا سرشانا روبه آسُمان گیرِن : خدا را شکر ، اُمِی وچه به آرزوش بَرِسی ، پسر وچایی که خیلی بی سر و زوآن بین یک مقدار ویشتر ایج خجالتی ، خواستگاری موقع ، دست به زانو هومشِستِن ، کمتِر حرف زین ، چر و مارشان به عنوان گَت تِر اول باب صحبِتا واج کردن ، اما روز رخت دکردن زاما ، همه روستایی دله خبر هابین ، فلان جا زاما را رخت دَمکُنِنن . خانم ها از اول صبح خودشانا آماده کردن ، مَجُومع(ظرف مسی سینی بزرگ) آماده کِردِن ، گلابدانا مرتُب کردن ، یک گل مصنوعی کوکب ارغوانی رنگ ، خُردِی گلدانی دله وامِشتن ، چندتا بشقاب شکلات و میوه فصل ، یک مَجُومِع قشنگ و جذاب برای آقا داماد آماده کردن . خدا به این لوطی های تویه دروار خیر هادی ، همه جا حاضر بین . وقتی زاما آماده حُمام بَشین به ، یک دلمبلی ، دیمبو(صدای سازرا در آوردن) راه هُمداتِن ، بیو و بِین . ده بیست نفِر جِوان آدُم سر حال و شنگول ، بَزِن و بَرِقص زامایی پشت سر راه هُمکُفتِن . حُمامی هم که حماما گرم و تر و تمیز هاکرده منتظر زاما به . زامایی پا کلی اسپند دود کردن ، لوطی ها یک دم حسابی با سازهای خودشان گتن ، دمشان گرم ، زاما دیگه مثل شاه به . بیخودی نَمگُتِن شاه داماد ، دور برش شلوغ ، همه خوشتنشانا به زاما نزدیک کردن ، همه دوست داشتِن حمامی دله زاما را یک کیسه بَکِشِن . حمامی مواظب زامایی چی می اِه ، تا کِسی دست نزنه ، نگوئین ، حمامی آی حمای ، لنگ و قدیفما بردِن . زودی زاما را از حمامی دله میردن بیرون ، دو نفر ساق دوش ، دوش به دوش زاما حرکِت کردن . ایسا دیگه از حمامی پیش تا محل مراسم ، عده ای پشت سر لوطی ها با ساز و نقاره و برقص و آواز حرکت کردن . زامایی سر یک کلاه دوره دار وامشتن ، معمولا یک نیم پالتو یا کت را روی شانه زاما قِرار دان ، تا خوش تیپ تِر بَبو . خدا رحمِت هاکُنه پسر عمو "رجبعلی رستمیان" زامایی قشِنگی داشت . چون راننده به طرز راه رفتنش با یک ابهت کلاه دوره دار سرش ، کت روی شانه ، از دو نفر زاما چر (ساق دوش) قدش بلندتِر به ، مثل هنر پیشه ها (ملک مطیعی ) هنوز قشنگی زاماییش را یادُمه ...... زاما در جایگاه قرار گِت ، دو زانو هومشِست، یک مجومع لُباس شامل کت و شلوار ، پیراهن اغلب سفید ، جوراب .. از طرف عروسخانه جلوش وامشتن ، مردم دور تا دور به شادی مشغول بین . ایسا با شروع ساز و آواز مجومع به که یکی یکی خانم ها با سرشان میردِن و از سرشان گِتِن ، وسط وامشتن ، مجومع های رنگارنگ در وسط جمعیت زیبایی خاصی داشت ، عجُب صُفایی ، اصلا نِمتانُم آن شور و شوق و زیبایی صحنه را تشریح هاکنم ، زاما راست به کتشا درمیرد ، تا لباس نو تنش دَکُنه(بپوشه) . یک چیزا بَگوئُم که همیشه مُن زامایی به دلواپس بیُم ، همیشه ترسیُم الان زاما اگر شلوارشا در بیره با شورت همه نقاه کنن ، زیاد جالُب نیه ، ولی هر بار متوجه بَبیم که زاما شلوارشی جیر یک پیژامه خط خطی دَکِرده و پاچه شلوارشا دَزی جورابی دله ، خیالُم راحِت به . زاما اوِّل جورابشا عوِض کرد ، پیراهنشا دَمپوشی ، زامایی سر هِمراه با کله وانگ نقل و نبات و سکه هومرِتن ، تعدادی وچایی هفت قد و زبل نزدیکای زاما در کمین بین ، زودی تجین جلو ، سکه و نقل و نباتا جمع کردن و جوفشانا پر کردن . باغستان چند جا برای رخت دَکردن داماد به . معمولا پایین درمسجد ، محوطه جلوی مخابرات و عموحاج اسحاقی خانه ای پیش ، یک وقتهایی هم باغایی دله آماده کردن . ساق دوشا خیلی مراقب زاما بین ، وقتی مراسم تُمام به مجومع های چی میا جمع کردن ، فکر کُنم این سوغاتی ها که مقدارش هم کم نَبه ، به حمامی رِسی . خدا همه لوطی های تویه دروار مخصوصا رجُبعلی لوطی و غلامعلی لوطیا رحمِت هاکنه ، که باعث رونق عروسی ها بین . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۱ دی ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar

#حجکم_مقبول / #سعیکم_مشکور سِلام . عید سعید قربانا خدمت همه حاجی ها ، کربلایی ها از همه مهمتر به مشدی ها ( قربون امام رضا ، مسلمانان که به زیارتش شِن مشدی بن) و بقیه همولایِتی ها ، گَت تِرا و خوردتِرا ( بزرگ و کوچک ) تبریک عرض کنُم . وقتی یک حج تشویقی در سال ۶۴ نصیب مان بَبه ( هزینه مکه ۲۷۵۰۰ تومان به) پهلوی خودمان حساب کردیم اگه همه مسلمانان برا مکه اسم نویسی هاکنِن و قِرار بو سالی دو سه میلیون بَشِن حج ، هر نفِر ، مایِد یک میلیون سال تو نوبِت دَبو ، که عمرش کفاف نَمکنه ، پس هرکِسی نصیبش حج بو ، مایِد خیلی شکرگزار بو . خدا رحمت هاکنه همه رفتگانا ، چِرُم (پدرم#حاج_کرُم) اینقدر ترتیب اعمال حج آ ، قشِنگ و بدون اشتباه تعریف کِرد ، که اینجانب هنوز خیلی از اعمال ۱۴ گانه حج را که حاج آقا حسین حسنی نژاد فِرمایش کنه ، یادم شو و بیتوته ، تلبیه ، وقوف، رمی جمرات و ... اما یک چیزای همیشِک در ذهنُم باقی بُمانده ، چه حکمِتی اِه ، همه مایِد یک لُباس ساده دُپوشِن ، فقیر و غنی ، همه یک شکل بِن ، خدای مهربان ماید حالیمان هاکنه ، همیتان برام یکسانین ، دارا این ، فقیر این ( دارا و یا فقیر هستین یکسانید) . وقتی اعمال شبانه روزی حج آ فکر کنیم ، کارهای که حاجی ماید به ترتیب انجام هادی ، خیلی سخته ، از اردوهای نظامی که نظامیان برای آموزش آمادگی جسمی و روحی برای جنگیدن با دشمن برن ، سخت تِره ، یعنی انسان بییِن ، ( بودن ) در بین همنوعان خیلی سخته ، همین قربانی بَکِردِن ، ایسا اُما تویه دِرواری ها را در نظر نیگیرینا ( در نظر نگیرید ) ، که سر بریدن گوسفندا زیاد بَدییم ، اینکارا برا بعضی از شهری ها کار شاقی اه . اما ماید بشو گوسفند قربانی بالا سر واستاره و خونریزی بینه. حاجی بَبییِن سخته ، وقت شناسی داره ، هماهنگی ، رعایت حقوق دیگران ، انحام اعمال در سر ساعت و وقتش !( یعنی پایبندی به قول و فعل ) همه اینها یک نوع مانور نظامی و آموزشی اه که بعد از حاجی بَبییِن تا آخِر عمرمان ماید انجام هادیم . خوشتنُما عرض کنم ، چند روز از مراسم حج بُگذِشت همه چی آ یادُمان شو ، فقِط مانه کلمه حاجی که بعضی وقت ها ازش سوء استفاده کنیم . خدایا در این روز عید قربان اینجانب و هم ولایتی های مهربانم را از کرُم و بخشش ات بی نصیب وانِلیا . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ ✍ #حاج_رحیم_رستمیان عید قربان / ۲۱ مرداد ۹۸ @zadgahamtuyehdarvar

#ایمن_سازی_جاده_تویه_دروار_به_ساری 🔘با سلام . به منظور ایمن سازی قسمتی از کوه بعد از دوراهی چشمه قلقل ، بالای سنجه دره ، که چندین بار ریزش نموده بود و در حال حاضر نیز با خطر ریزش و خطرات جانی برای مسافران روبرو است ، با تلاش بی وقفه جناب سرهنگ #افضلی بعنوان نماینده شورای وحدت ، پس از مدتها پیگیری از مبادی مربوطه یک دستگاه ماشین سنگ شکن از یکی از معادن به مدت محدود به این امر اختصاص یافته است . 🔘 لازم به توضیح است که انتخاب زمان با نماینده شورای وحدت نبوده . 🔘در این مدت بخشی از کناره جاده اصلاح شده است و با هماهنگی لازم با اداره راه بخشداری و معدن مقرر شده است به منطور تسهیل در تردد مسافران ، از روز ششم محرم تا پایان روز عاشورا کار دستگاه تعطیل شود . 🔘متاسفانه در روزهای جاری چندین نفر از اهالی با دخالت در کار و اقدام ناصواب ، باعث شده اند راننده دست از کار کشیده و صاحبان معدن به خاطر بیم از آسیب رسیدن به دستگاه سنگ شکن کار تعمیرات جاده را بکلی تعطیل و اطلاع داده اند قصد برگشت دستگاه سنگ شکن را دارند . متاسفانه این فرصت از دست رفته و کار نیمه کاره رها میگردد . 🔘از همه هم ولایتی های محترم تقاضا داریم بخاطر منافع مردم و ایمن سازی جاده مواصلاتی مهم ، از هر گونه دخالت بیمورد و خودسرانه در این امر خودداری نمایند . جناب سرهنگ افضلی در حال رایزنی برای رفع مشکل حادث شده میباشد تا ان‌شاءالله بعد از تعطیلات کار تعمیرات مجددا ادامه یابد . 🖌 #حاج_رحیم_رستمیان ۱۰ تیر ۱۴۰۴ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

#ادای_احترام_به_درگذشتگان سلام. یک سنت در سالهای اخیر تویه درواری دله رسم بَبی که خیلی خوبه ، به دل هومشینه ، عصرها در روز هشتم ماه محرم دسته سینه زنی و زنجیر زنی راه همکفه و با بصدا در بیامین طبل و دوهل ، سینه زنان شن مزار در گذشتگانی سر ، امسال که توفیق داشتم این دسته را همراهی هاکنم ، از این رسم خوب خیلی لذت به بردم ، چون همه خانواده ها از حرکت دسته سینه زنی خبر داشتند ، بانوان غیرتمند ما قبلا در سر مزار حاضر بین و هر خانواده قبر عزیز خودشا تمیز و آبپاشی هاکردی به ، خیلی شان اسباب پذیرایی برای میهمانان آماده هاکردی بن، بعضی ها کار را کاملتر هاکردی بن ، یک قطعه فرش ایج پهن هاکردی بن ؛ وقتی دسته باغستان از بیمارستانی دیوارها بگذشت ، وقتی نقاهی به قبرستانی هاکردم به دیم، سرتا سر قبرستانی دله کپه کپه خانم ها هوشستین و منتظر میهمان ان تا ایسا قبرستانیا غیر از موقع خاکسپاری اینقدر شلوغ نه دیبیم ، از خواب های صادقانه جوانانم بشنفتم مادر بزرگا خو به دیه ، بعد از اینکه با او کمی حرف بزی، به او بگته اوما میهمان داریم ، ما بشم گت باباتی پیش، ای خدا چکا بعضی وقتها اوما ها فراموش کنیم رفتگان ما در کنار اوما درن ، همه کارهای اوما را زیر نظر دارن، از غم و شادی ما خبر دارن، اصلا چرا اوما وقتی کارمان گیر کنه نمشیم مزاری سر و از بابا و نه نه کمک نیمگیریم !! همین جور که توافکارم غرق شده بودم و دستام خود بخود سینه زه ،برسیم اول قبرستانی پیش ، دعای ورد را بخواندیم ، علم و کتل ها ایج به همه درگذشتگان و در خاک خفتگان ادای احترام هاکردن ، هر کسی یکجور پذیرایی کرد ، ) مثل اینکه همگی بیامیم پیک نیک ، دیگه عجله نداشتیم زودی سر پایی یک فاتحه خوانی هاکنیم ، مثل اینکه کسی اوما را دنبال هاکردیه بو، و سعی هاکنیم از کارهای دنیا عقوب دنکفیم ، درست و حسابی با چر و مارمان احوالپرسی نم کنیم ، اینکه نبه کار ، اینجوری مگه بو ؟ دروازه ای دره واج هاکنی ، از دور یک سلام و علیک به چر و مارت بدی و از حالشان خبر نگیری ، زودی بشی سر کارت ، نه این کار نوعی بی احترامی اه ، ایسا که خدا ترا توفیق بدایه بییی سر مزار چر و مارت کنارشان با ادب هوشین ،با آنها حرف بزن، درد دل هاکن . @zadgahamtuyehdarvar ایسا که ماه محرمه بشیُم تو خاطرات وچگی ام ،که هنوز اینقدر گت نبیم ، کنار مارم شیم عزداری و تعزیه و سینه زنی توماشا هاکنم، دسته سینه زنی سراجی مله که از بالایی میامین باغستان و با شور و حال زیادی سینه زین ، شب کمی یخ هآکردم، مارم چادرشا کشی تنمی سر (بدنم) گرمای چادرش چه لذتی داشت ، وچه که بیم دلُم خواست بشُم حضرت رقیه ای تعزیه خوانی توماشا هاکنم . در شب عاشورا در مسجد جامع تعزیه حضرت رقیه به ، مارم دستُما دا چرومی دست و چقدر سفارش کرد وچه را مواظب باش ، تپه چاله ای دله دنکفه ، هی سفارش کرد . بابام گوت باشه ، باشه ، خیالت راحت بو . بابایی دستا محکم گتم و دسته ای دله تا بالایی شیُم . چه خاطره انگیز به ، وقی به مسجد جامع رسیم ، شیم ایوانی که باغستان و سراجیش به ،ته سالن قسمت شرق بابام هومشت و منا جوری هومشاند که راحت تعزیه را بینم . وقتی حضرت رقیه خواند مون خیلی گریه کردم . چروم مونا کشش هومشاند و دلداریم دا و گوت راستی راستی این که حضر ت رقیه نیه ، مون ایج خودما دمچسباندم چرمی بغل و یواش یواش گریه کردم ، اصلا خوم (خوابم )نبرد ، تا خانه بیم و چرم مونا تحویل مارم هادی . توی راه مونی واسری قصه امام حسین کربلا و یارانشا گوت . خدایا همه وچا را زیر سایه چر و مارشان حفظ هاکن ... خدایا همه چرو مارها را بیامرز... غرق تفکرات بیُم که یک نفر خرما تعارفم هاکرد، مثل اینکه از خو بیدار بَبیُم ، دور برما که نقاه هاکردم همه یک جوری مشغول بین ، دیگه یکی یکی قبرستانیا ترک کردن ، چه روز خوبی در ذهنم تداعی هاکرد ،زمزمه خواندن زیارت عاشورا در ذهنم در حال خواندن به و اوما که از اون ور خبر نداریم، ولی از اینکه با حوصله بالای سر قبرشان هوشستیم و خاطراتمان یادمان بیامی چر و مارمان خوشحالن ، اصلا شاید این های که تو ذهنمان بیامه رفته گانمان دبین حرف زین و اوما گوش کردیم ،و به همدیگر نشان دان بِینین مونی وچه بیامی احوالپرسِمان . در عید نوروز هم هر سال دسته باغستان وقتی به خانه های نزدیک قبرستانی رسه یک فاتحه خوانی کنه ، ولی زود عبور کنه، ایکاش سال های آینده روز قبل از عید نوروز همین جور با دسته بیم سر مزار و یک عید دیدنی حسابی با درگذشتگانمان داشته باشیم... #حاج_رحیم_رستمیان ۱۱ مهر ۹۶ *⃣🔘*⃣🔘*⃣ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

زیارت اهل قبور باغستانی مزار 💐▪️💐▪️💐▪️ 📷 #حاج_رحیم_رستمیان ۷/۰۷/۱۳۹۶ هشتم محرم #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

#جاماندگان همانقدر که در روز های تاسوعا و عاشورا دلهای شیعیان زادگاهشانی به لک زنه ، و هیچ کجا لذِّت عزاداری اونجِه را نِداره ، در اربعین ایج همه دلها کربلایی سمت و سو روانه بو . انگاری دلها قبلا اونجه سفر بَکِردییِن و منتظرن تا خودتا کربلا بَرِسانی . هر سال که از این قافله جا مانُم ، غم و حسرِتُم ویشتِر بو ، اما اینبار دیگ آه و حسرت و سرزنش به خوشتِنوم تومامی نِداره ،،، همیش خودُما سرتو سرزنش کُنُم ، که خیلی ها که راه پیمایی بشییِن وضع جسمیشان اِز تو بدتِر اِه. پس اشکال سر جسمِت نیه، شایِد ایراد سر ایمانته .... با خودم عهد دَموِندُم ، اگِر تا سال دیگِه عمرُم به دنیا بو ، با هر شرایطی خودُما به اونجِه بَرِسانُم ... اگِر پاهام یارای راه بشییِن را نِداشتِه بو عصا دستُم گیرُم ، دیگه تحمل حسرِت بَخوردِنا نِداروم . دیگه بهانه ها و توجیه ها جوآب نَمدی . وقتی کِسی راه پیمایی شرکِت کُنِه ، در درجه اوِّل یک فاصله ای با خوشتِنش گیره ، مونیج دلُم خواهه با شرکِت هاکِردِن در راهپیمایی اربعین با خوشتنوم فاصله بیگیرم . بِینُم چه درد و مرگی دارُم ؟! معرِفِت و دلداگی خوشتنِمانا یک وزنی بَزِنیم بِینیم چند مرده حلاجیم ... نکنه همه کارهای دینداریوم فقِط یک عادِت بَبی ! نوماز بِخواندن ، دعا بِخواندن ، تسبیح بَزییِن ، ریش واشتِن ،ادای مومنینا در بییِردِن ، همه یک عادِت بَبی و اِز عادِت هام خوشُم میاه... ولی اینان مسِلمانی نه بدرد خودوم خورِه ، و نه بدرد یک مسِلمان دیگِر . همیش حرف اِه و خوشتِنتی به دَری کار کُنی . اما در پای عمل هیچکاره ای ، پس بایِد یک وقتهاییج هرچند کَمو اِز خودومی لاک ، اِز ذهن و عادت هام ، از چپ و راست ، سیاه سفید ، بُلِند و کوتاه در بیام . یک وقتی فکر نَکنُم امام حسین فقط مُنیشِن و مِتانُم امام حسین ایج بنفع خودوم ، بنفع خواسته هام ، مصادره هاکُنُم . اوما (اجدادمان )که از قافله امام حسین بخاطر بی خبری یا بی تفاوتی عقوب دَکُفتیم ایسا بَشیم با روی شرمنده با کاروان کربلا همراه بَبیم . این عِراقیا را که وینین ، با چه حسی دَرِن زُوّار امام حسینا پذیرایی کُنِن ، اینهاییج خوشتِنشانا اجدادشانی کاری واسِری مقصِّر دانِن ، ایسا سعی کُنِن جبران هاکُنِن . اوشانا اِز لاک سنی گریشان ، اوما از لاک شیعه گریمان درمییِیم... از دیدگاهای قبیله ای جغرافیمان، درمییِیم ... اَدی وینیم امام حسین همه عالُمی واسری اِه ، همه عاشُق امام حسین اِن ، خیلی ویشتر اِز اوما ... اینجه بو که تازه وینیم اگِر اوما حسینی بیم ، دیگه دشمِن نِمتانه ممالک اسلامی دِلِه جنگ راه دِنداجِه. لازُمه یادی هاکُنُم اِز معلُّم دیرین خوشتِنُم ، مرحوم (حاج غلامحسین رستمیان ) . دوشنه که با اینفکر ها بَخوفتُم خو بدیوم حاج غلامحسین زنده اِه و یک کلُمِه عربی مونا بَگوت . منظورش ایستگاه صلواتی به که پشت یک میز بزرگ پر اِز شربِت و انواع خوراکی ها ، در راه نجف و کربلا واستاردی به و حدود ۵۰ یا ۶۰ سالیش بو . اِز امام حسینی (ع) زُوّار پذیرایی کُنِه . معلمی ایج وقتی وینه یک دانش آموزش از چیزی خیلی ناراحته میا تا دلدارییش هادی. خدایا !!! در این روز بزرگ ، که دل میلیونها آدُما بسمت کربلا روانه هاکِردی ، همه درگذشتگان هم ولایتی ها و همه درگذشتگان مملکت اسلامی مانا به بزرگواری خودت بُبَخش و بیامرز . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۱۸ آبان ۹۶ @zadgahamtuyehdarvar

✅ ۲۶ مرداد سالروز ورود آزادگان سرافراز گرامیباد. سلام ، درود بر آزادگان ولایت تویه دروار ... آقایان : #حاج_حسین_کلانتری #حاج_حسین_سلطانتویه #علیجان_رستمیان فرزند محمدجان #محمود_وفایی_نژاد فرزند روح الله #محمد_سراج_فر و همولایتی هایی که احتمالا از اسارتشان اطلاع نداریم . سلام برکل آزادگان کشور ، سلام بر ارواح طیبه آزادگانیکه بر اثر تحمل سالها درد و رنج اسارت به دیدار حق شتافتن ، تبریک و تهنیت گفتن ، حرف زدن از عزیزانی مثل آزادگان راحت نیست. اینجانب طعم اسارت را نچشیدم ، اما بخاطر مسؤلیتی که داشتم افتخار آشنایی با تعداد زیادی از برادران آزاده را داشتم ، فهمیدم نباید از آزادگان سؤال کنم، چگونه اسیر شدید ، که آه از نهادشان بلند می شود ، حتی شخصا جرائت نمی کنم از این عزیزان خاطره بخواهم ، آنگاه که یک رزمنده در کشاکش رزم در چنگال دشمن گرفتار می شود ، تنها خودش نیست که اسیر می شود ، تا زمانیکه میجنگید ، زن و فرزند ، والدین جلوی چشمش نیستند ، اما وای به لحظه ای که اسیر می شود ، اسیری که مجروح شده بجای مرهم زخم زبان می شنود ، دنبال درمانش در حد لازم نیستند ، اسیری ، کمین خورده ، اسیری که محاصره شده ، و... وقتی اسیر شد ، تمام اقوام یکی یکی جلوی چشمش ظاهر می شوند، سرنوشت مبهم ، جدا شدن از مام میهن ، جداشدن از همرزمان ، دیدن شهادت همرزمان ، عدم اطلاع از سرنوشت و شرایط جبهه و منطقه ، تعداد شهداء و.....در آن لحظه آرزو می کند، ایکاش به شهادت می رسیدم و اسیر نمی شدم ، تا شاهد قیافه عبوس ، خشمناک دشمن باشم، که هر لحظه عقده های درونیش را بر وجود اسیر خالی می کند ، انتقام می گیرد ، به هر بهانه ای می خواهد اسیر زجر ببیند ، تحقیر شود ، خورد شود، به عجز در آید ، اما زمانه برای اسیر ان کشورمان ، سرنوشتی خاص رقم زده بود ، تا در میدان اسارت همچنان مثل میدان رزم ، از عزت نفسشان ، میزان تحملش در مقابل ستم و سختی ها ، وطنپرستی ، دیانتش ، از تمامیت کشورش از ناموسش دفاع کند. اینجا سلاح آزاده ، سلاح ایمان و سلاح روحی و روانی است ، که الحمدلله بر دشمن بعثی فائق آمدند . در لابلای خاطرات حاج حسین کلانتری آزاده گرانقدرمان با دوستان و مدیران ، چیزهای را می بینم که بخاطر دوستان از آنها صرفنظر می کند ، بسیاری از خاطرات را سانسور می کند . از هزاران خاطره آزادگان یک مورد را عرض می کنم ، چون ملت ما بینهایت مصیبت دیده و نیاز به بازگو کردن خاطرات تلخ ندارند ، مختصر عرض می کنم : آزاده ای تعریف می کرد در یک عملیات به همراه تعداد زیادی از رزمندگان ایرانی به اسارت دشمن بعثی گرفتار آمدیم ، حدود چهارصد نفر ، در بین آنان از درجات سرهنگی هم وجود داشتند ، ( سرهنگ سلاجقه و امینی ) اسراء را در یک محیط رو باز زیر آفتاب سوزان نگهداری می کردند . در چنین مواقع بزرگترها به بقیه دلداری داده و تلاش می کنند بر صبر و تحمل اسراء افزوده و آنها بتوانند خود را با شرایط دشوار جدید تطبیق دهند . یک روز , دو روز ، تا ده روز اسراء همچنان در بدترین شرایط زندگی به سر برده ، امان همه بریده ، تا جائیکه امان از بزرگ تر اسرا هم بریده می شود ، در نهایت روزی خطاب به مسؤلین عراقی نعره می زند ، شما که اینهمه گلوله بسمت ایرانیان شلیلک می کنید چهار صد تیر فشنگ را توی سینه ما خالی کنید و ما را از این زندگی فلاکت بار راحت کنید . شاید این یک گوشه کوچک از هزاران رنج و سختی اسارت باشد ، مردم ما در تمام صحنه ها خوب ظاهر شدند ، خوب امتحان دادند ، خدا یاری کند همه قدردان این ملت باشیم و اسیر هوا و هوس، اسیر قدرت ، اسیر مال و منال، اسیر جاه و مقام نباشیم ، تا آزادگان درکنارمان احساس آزادگی بیشتری کنند ، آزادگان هیچگاه نمی گویند چگونه سرویس می کردند ، چقدر از نور آفتاب محروم بودند و....‌ داستانی را هم برای اسرای ایرانی عرض خواهم کرد ، ازخداوند متعال سلامتی و عاقبت بخیری تمامی آزادگان سرافراز ایران را آرزو دارم . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۶ مرداد ۹۷ @zadgahamtuyehdarvar

🌹خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن🌹 ۲۶ مرداد سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به دامن پر مهر وطن فرخنده و گرامی باد. 🌸🙏🌹 ان شاءالله که سالیان سال سلامتی همراه با عاقبت بخیری داشته باشند. 🌸🙏🌹 📸عکسهای به یادماندنی از ورود آزاده عزیز #حاج_حسین_کلانتری درساری و فرودگاه و خ ملت. ارسال : #حسین_کلانتری @zadgahamtuyehdarvar *⃣۲۶ مرداد سالروز آزادی و ورود آزادگان سرافرازش به پهنه خاک مام میهن اسلامی ایران را گرامی میداریم . در آن روزها طوفانی از شور و احساسات پاک وطن دوستی و پایمردی ، صبر و مقاومت آزادگان از مرزهای غربی ایران جولانگاه نبرد به سراسر کشور اسلامی وزیدن گرفت و سرود و نسیم آزادی رزمندگان اسیر در چنگال دشمن دل هر مرد و زن ایرانی را شاد نمود و مرحم و تسکینی بود برای دلهای پاک پدران ، مادران ، فرزندان چشم به راه و منتظر . سلام و درود ویژه خدمت تک تک آزادگان صبور دارم که از پس آزمون های خشن و ویرانگر جنگ تحمیلی به شایستگی بر آمدند ، تا ایران همچنان در تاریخ سرافراز و سربلند بماند . *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ 🖋 #حاج_رحیم_رستمیان ۲۶ مرداد ۹۹