#بسم‌خالق‌الثریٰ مولا علی‌(ع)فرمود: «وَعِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِکْرِهِ» دل‌رابا یادخداآبادکن.آباد،مقابلِ ویرانی‌ست. دل ویران شده، دلی که در آن زلزلهٔ بم آمده! دلی همچون خسارات سونامی‌‌های ژاپن،دلی که‌مانندماهیانِ‌سواحلِ‌جاسک‌خودکشی‌کرده؛ تنها با یاد خدا آباد می‌شود، زنده می‌شود.... «دل به یاد او آباد کن» وقتی عملی شود، موج که هیچ، اقیانوس هم‌به ساحلت‌بزند تو آباد خواهی ماند... یعنی«کسی به شدت تو به صخره‌ام کوبید و من فرو رفتم به قعردریاها که قعردریاها پر از مزار شود» شدنی نیست. . دل لطیـف است. دل بـرگ گل است و؛ « آباد کردن‌ »ش یعنی گلدان منـاسب‌ برای گل برگزیدن!وقتی‌گلی‌رااز گلدان کوچک‌به‌گلدانی‌بزرگ‌ترانتقال‌می‌دهی، شایدآن گل«أَبْطَأَ عَنِّى عَتَبْتُ بِجَهْلِى» از روی ناآگاهی گِله کند! ولی نمی‌داند «وَعَسَى‌أَنْ‌تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌلَكُمْ» چه بسا چیزهایی‌که‌ازآن‌کراهت‌داشته باشند ولی برایشان بهترین است... . گاهی‌هم‌آن‌گُل،چندروزاول،کمی‌ضعیف‌و رنجورنشان‌می‌دهدودیگران‌گمان‌می‌کنند‌ که‌آخ؛.مُرد!امابعد، دوباره‌گل‌جان‌می‌گیرد. داستان، داستان آباد شدن است... قصه، قصهٔ صبر است... . هزاران رحمت بر دستانی که معجزه‌وار آمدند وگلدان وجود ما را عوض کردند،هزاران رحمت بردستان مولایم امیرالمؤمنین که‌ابوتراب است. ای پدر خاک! خاک سرزمین دلمان را عوض‌کن، بی‌آنکه آخ بگوییم،که اگر گفتیم اطلاع‌داشتیم از «چون نام عشق بردی آماده شو بلا را» اصلا «سرخُم مِی سلامت شکند اگر سبویی»... #ضیافت‌شب‌دوازدهم #انی‌احب‌هرچه‌که‌داردهوای‌تو 🌱✨•Γ