🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_سوم *پناه* آروم روے زمین میشینم ،چشام روباز میڪنم کلے پلڪ میزنم تا چشام عادت ڪنہ بے فایده بود ،سرم رو بر میگردونم ڪہ مے بینم محمد حسن هم ڪمے اونطرف تر دستش رو بستن ،حالم ازش بہم میخورد .روم رو برمیگردونم ،اینجا چہ خبره؟ اگہ محمد حسن با ایناسٺ پس چرا اونم دست و ڪتف بستہ افتاده اونطرف ؟ چرا بیہوشہ؟ چرا انقدر زخمیہ؟ لابد بازے جدیده توبہ فڪر خودٺ باش ڪہ فعلا بدبخت جہانے .مرد جلو اومد نگاهے بہ من ڪرد ،نگاش اعصابم رو بہم ریخٺ ،روم رو برگردوندم . -توسوگلے محمد حسینے؟ جوابے ندادم ،روش رو برگردوند طرف محمد حسن بلند شد از رو دوزانوش و بہ سمت محمد حسن رفٺ ،صورتش رو بین انگشت شصت و سبابہ اش گرفت مثل زمانے ڪہ بچہ ے بامزه اے مے بینے و مے خواے فشارش بدے .اما نہ حالت اون مرد حالٺ مردے بود کہ قصد فشار دادن بچہ ے بامزه رو داشتہ باشد و نہ محمد حسن همچین بچہ اے بود .ڪینہ اے ازش بہ دل گرفتم شترے! مثل زمانے ڪہ از محمد حسین ڪینہ بہ دل گرفتہ بودم ،مرد ڪہ هیچ نشونے ازش نداشتم محڪم بہ صورت محمد حسن میزنہ احساس میڪنم صورت خودم درد گرفتہ ! این دیگہ چہ حسے بود؟ چرا باید دردم بگیره؟ اون داشٺ تاوان بلند پروازیشو میداد ،چشاش رو بے رمق باز ڪرد -ببین جناب محمد حسن خان امشب مهمونم داریم بعد خودش سرش رو برگردوند سمٺ من،محمد حسن با دیدن من رگ غیرٺش باد ڪرد،پوزخندے زدم ڪہ اگہ نمیزدم خودم خفش میڪردم . -خیلے بے غیرتے تیمور خودم مے ڪشمٺ -بروبابا چہ خوش خیالے تو خودٺ زنده مے مونے ڪہ منو بڪشے؟ این مرد تیمور بود؟ پس تیمور این مرده؟ همون مردے ڪہ اسمش نقل و نباٺ مجالسمونہ؟ همون ڪسے ڪہ تا اسمش میاد چہارستون بدنمون میلرزه ؟ همون ڪسے ڪہ از ترس شرش مجبور بودیم ڪہ نذر و نیاز ڪنیم؟ -ڪور خوندے اگہ بلایے سر ما بیاد تو بہ هیچ ڪدوم از اهدافت نمے رسے -تا من محمد حسین رو بدبخٺ نڪنم بے خیال نمیشم -بدبختے ما بہ این چیزا نیسٺ -مے خواے امتحان ڪنیم ؟ -بزرگتراے تو رو شڪست دادیم تو ڪہ هیچے -خفہ شو -مگہ الڪیہ؟بیاے جوناے مردم رو معتاد ڪنے برے؟ باورم نمے شد این حرفا رو از محمد حسن میشنیدم ،این پسر همون پسر نابابہ حاج محموده؟! -آقا پلیسہ روزگار توام تموم شده محمد حسن ڪیہ؟یہ نجار مہربون و خوش ذوق؟یا یہ قاچاق چے و جانے؟یا یہ پلیس و فداڪار؟ -روزگار من شاید ولے روزگار این ڪشور نہ -دیگہ دارے دیونہ م میڪنے مثل سگ وحشے بہ محمد حسن حملہ میڪنہ و تا میتونہ بہش لگد میزنہ بے اراده چشام رو مے بندم ،ڪل وجودم وحشتہ ،دارم سڪتہ میڪنم .من وسط این بازے چے ڪار میڪنم ؟تیمور خستہ روے صندلے چوبے میشینہ . -شماره محمد حسین رو بگیر -بلہ قربان گوشے رو مے گیره ،اشڪام مے بارید ،نمے خواستم از خودم ضعف نشون بدم ولے نمے تونستم مے ترسیدم ،مے ترسیدم وحشے بشہ .گوشے رو ڪنار گوشش میگیره ،بعد یاد چیزے میفتہ وروے بلند گو میزنہ . -بلہ؟ -بہ بہ سلام آقا پلیس زحمت ڪش -شما؟ -اے بابا نشناختے؟ منم رفیق شفیق تیمور -تیمور تو اون روے منو ندیدے -اون روتم مے بینیم صداش ڪلافہ بود،سخٺ ڪلافہ بود،دلم براش سوخٺ ولے براے خودم بیشتر . -اگہ بلایے سر زنم و برادرم بیاد .. -اوهوع سرگرد حواست ڪجاست؟ ڪسے ڪہ خط و نشون میڪشہ منما نہ تو -تیمور تورو خدا آزادشون ڪن صداش بوے التماس گرفٺ ،این التماس رو دوست نداشتم .مرد من باید قوے مے موند . -آزادشونم میڪنیم اگہ شما مثل بچہ آدم مدارڪ رو بیارے -فڪرشم نکن ،این مدارڪ مربوطہ بہ کشورمہ -پس قید زن و برادرتم بزن -بہ خدا مے ڪشمت -گفتم تهدید نڪن -بزار باهاشون حرف بزنم بلند شد ،گوشے رو داد بہ غلام حلقہ بہ گوشے ڪہ دست نجسش رو روے صورتم گذاشتہ بود . -پناه، محمد حسن -بلہ؟ -پناه خوبے؟ -خوبم ..تو خوبے؟ -آره نترس نجاتت میدم هم تو رو هم محمد حسن رو 🌺🍂ادامه نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_چهارم گوشے رو سمٺ محمد حسن میگیره،سرم رو بہ دیوار تڪیہ میدم ،اے ڪاش اینا همش ڪابوس بود و زودتر بیدار میشدم . -الو پناه -داداش -محمد حسن تویے؟ خوبے داداش؟ -خوبم -نگران نباشین من ... تیمور گوشے رو میگیره و بہ دهنش نزدیڪ میڪنہ :بسہ دیگہ دارین حوصلمو سر مے برین ...جناب سرگرد جناب عالے تنها ۴۸ ساعٺ وقٺ دارین مگر نہ باید جنازه تحویل بگیرے -صبر ڪن ... گوشے رو قطع میڪنہ و منو از صداے پناهم محروم میڪنہ .ڪمے جمع تر میشینم ،محمد حسن بے جون نگام میڪنہ ،چطور باورڪنم این مرد تمام این مدٺ بہ جاے خیانٺ داشتہ خدمٺ میکرده؟لبخند بے رنگے میزنہ و بعد نگاش رو برمیگردونہ،تیمور و نوچہ هاش بیرون میرن ،دوباره گریہ ام شروع میشہ بیشتر از همہ نگران محمد حسینم ،مے خواستم از خدا شڪوه ڪنم ولے نتونستم چون یاد ڪژال خانوم افتادم اون از همہ بیشتر لایق شڪوه بود ولے نمے ڪرد . -زن داداش گریہ نڪنین -آقا محمد حسن بلخره تڪلیف منو روشن ڪنین شما ڪیین؟ -فڪر میڪردم تا حالا متوجہ شده باشین -پس اون برج،محمد حسین ،تصادف -همہ فیلم بود بجز تصادف محمد حسین -آخہ چرا؟ -من براے ورود بہ این باند باید نقش بازے مے ڪردم -حالا چے میشہ؟ -نگران نباشین محمد حسین نجاتمون میده -من بیشتر نگران محمد حسینم ساڪت میشہ،پس خودشم نگران بود،بلخره ڪنیہ رو میزارم ڪنار ڪینہ اے ڪہ اشتباهے بہ دل گرفتہ بودم . -شما حالتون خوبہ؟ -بلہ دوسہ تا دنده و یہ معده و دندون ڪہ این حرفہا رو نداره بے اراده خنده اے میڪنم لابہ لاے گریہ هام:پس حالتون خوبہ -با این اوصاف بلہ -مابلخره خلاص میشیم؟ -بلہ چشاش رو میبنده ،نمے دونم چرا چشاش رو مے بسٺ احساس ترس میڪردم بلخره اونم یہ طورے بہ محمد حسین مربوط بود. *** *محمد حسین* -نگاه ڪن با دستت چے ڪار ڪردے؟ سرم رو از روے میز برنمیدارم ،سرهنگ بتادین رو روے زخمم مے ریزه ،مے سوخٺ ولے نہ بہ اندازه دلم ،ڪمے دستم رو مے ڪشم ولے دوباره پدرانہ دستم رو میگیره . -دیدے جوشے شدے ؟ عین بابات ،خدا بیامرزدش -خدا بابا رو آمرزیده ،خدا مارو بیامرزه -شانس آوردے خیلے عمیق نیسٺ مگر نہ بخیہ لازم مے شدے ...محمد حسین وقتے عصبانے میشے واقعا ازت میترسم ...در ضمن نوشتم پول میز رو از حقوقت ڪم کنن بلخره بیت المالہ -حالا چے میشہ؟ -نمے زارم اون چیزے ڪہ تو بہش فڪر میڪنے بشہ -سرهنگ لحظہ آخر وقتے پیش بابام بودم مے دونین چے گفتن؟ -چے گفت؟ -گفتن ملڪا و محمد حسن و مادرت رو اول بہ خدا بعد بہ تو میسپارم ،بہروز خانم سر خواستگارے بہم گفٺ هواے دخترم رو داشتہ باش ..من لیاقت پناه رو نداشتم ،لیاقٺ برادرے و پسرے رو هم نداشتم من لیاقٺ هیچ ڪدوم رو نداشتم -محمد حسین من مطمئنم اونا بہ داشتن ڪسے مثل تو افتخار میڪنن -خودتونم مے دونین اینا تعارفہ -اینطور نیسٺ جعبہ ڪمڪ هاے اولیہ رو بسٺ ،بعد بلند شد گوشہ ے پرده رو ڪنار زد و نگاهے بہ بیرون ڪرد ،سرم درد میڪرد روے میز میذارم -برو خونہ استراحت ڪن -نمے خاد -خیلے از دستور مافوقٺ سر پیچے مے ڪنے 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_پنجم *محمد حسین* نگاهے بہ عمارت سفیدمون انداختم و پیچڪ هاے پہن سر در خونہ ،خونہ ے بدون زن چہ ارزشے داشت؟ نگاهے بہ در چوبے سفید میڪنم با چاشنے طلایی دور و برش ،اصلا دلم نمیخواد برم توے خونہ ،جلوے در خونہ میشینم .پناه ببین چہ بلایی سرم آوردے دلم بدون تو طاقتے نداره ،آروم ے نداره ،بہ قول خان جون زن آرامش مرده .مثل بچہ ام ڪہ مادرش رو گم ڪرده باشہ، آشفتہ ام ،ڪلافہ ام بدون تو زندگے برام معنایے نداره دختر بہروز خان! از جا بلند میشم . -آقا محمد حسین برگشتم نگاه خانوم بود ،خواهرٺ! حالا جواب نگاه خانوم رو چے میدادم ؟ با تعجب نگام ڪرد،موهام پریشون بود ،لباسام نا مرتب و خونے، دسٺ باند پیچے ،واقعا سوال داشٺ ،نداشٺ؟اونم براے یہ نظامے. جلو رفتم . -سلام -سلام خدا بد نده اشاره اے بہ دستم ڪرد ،زیر نور ڪم رمق جلوے در نگاهے بہ دستم ڪردم . -چیزے نیسٺ،خوب هستین؟مامان بہنوش ،بہروز خان -همہ خوبن ،سلام دارن خدمتتون -سلامت باشن -شما نمے دونین آبجے ڪجاسٺ؟ آخر سر زد بہ خال و بدبختم ڪرد بچہ ارشد فرشتہ خانوم رو، ڪمے من من میڪنم ،چے باید مے گفتم ڪہ دروغم نباشہ؟ -پناه؟ -بلہ گفتہ بود ڪہ میاد خونمون ولے نیومده ،گوشیشم جواب نمیده -بلہ بہ منم گفتہ بود -خب؟ -زنگ زد گفٺ نمیرم ،مے رم خونہ دوستم ... -سارا؟ -بلہ سارا خانوم -یعنے پناه سارا رو بہ ما ترجیح داده -دیگہ من خبر ندارم -باشہ -بفرمایین داخل -نہ مامان بابا نگرانم میشن -برسونمتون ؟ -نہ ماشین دارم -اینطورے ڪہ بد شد -انشاء اللہ یہ وقٺ دیگہ ...با اجازتون -اختیار دارین -خدافظ -خدافظ در رو باز میڪنم وارد خونہ میشم ،انتظار داشٺم تو رو ببینم ولے ندیدم ،نگاهے بہ خونہ میڪنم بوے سوختنے میومد مشامم رو پر میڪنہ وارد آشپز خونہ میشم ،همہ ے خونہ رو دود گرفتہ بود ،چیزے توے قابلمہ سوختہ بود یعنے داشت برام غذا درسٺ میڪرد . لباسم رو در میارم توے لگنے تو حموم میندازم و شروع میڪنم بہ چنگ زدن .حالا پناه و محمد حسن چے ڪار میڪنن ؟ ڪلافہ روے صندلے میشینم ...صداے اذان بلند میشہ نگاهے بہ ساعٺ میڪنم ،ساعٺ پنج صبح بود ،یڪ دقیقہ خواب بہ چشام نیومد ،بلند میشم و وضو میگیرم و مشغول راز و نیاز میشم .فعلا تنہا خدا آرومم میڪرد فقط خدا .گوشیم زنگ میزنہ ،گوشے رو بر میدارم . -بلہ؟ -ڪاریٺ ندارم فقط زنگ زدم بگم ڪہ از ۴۸ ساعٺ ،۲۴ ساعٺش رفتہ ...الو میشنوے صدام رو ؟ گوشے رو قطع میڪنم ،بلند میشم ،لباسام رو مے پوشم و بہ سمٺ در خروجنے میدم تحمل این خونہ رو ندارم . *** وارد اداره میشم ،سلام و علیڪے بے حوصلہ میدم و دوباره خودم رو تبعید میڪنم بہ اتاقم ،ڪلافہ نگاه میڪنم بہ اتاق چقدر این دنیا واسم بے معنے شده.تقہ اے بہ در میخوره -بفرمایید سروان عزیزے وارد اتاق میشہ و احترامے میذاره . -سرگرد براتون نامہ اومده -برا من؟ -بلہ -بدش پاڪٺ رو سمتم مے گیره ،پاڪٺ رو مے گیرم ڪہ دوباره در اتاق باز میشہ ،سرواݧ از اتاق خارج میشہ ،پاشا بود جلو میاد با واهمہ -محمد حسین اینا چے میگن ؟ -چے میگن ؟ -میگن تیمور ،پناه و محمد حسن رو گروگان گرفتہ سرے بہ تاسف تڪون میدم و نگاهے بہ پاڪت مے ڪنم ،پاشا جلو میاد . -تیمور بہ پناه رحم نمیڪنہ دستش دوباره رفت سمٺ قلبش . -اگہ خودم رو بہشون تسلیم ڪنم ڪارے بہش ندارن -چے میگے محمد حسین ؟ اونا میڪشنن -بہ درڪ پاڪت رو برمیدارم و نگاهے بہ عڪساش میڪنم ،دیگہ قاطے میڪنم ،تیمور دیگہ واقعا داشٺ دیونہ م مےڪرد .بلند میشم ،پاشا با بہت نگام میڪنہ ،دوباره گوشے زنگ میخوره . -دیدے عڪسا رو؟ خوشت اومد؟ -آدرس رو بده -پس بلخره آدم شدے؟ اینم میدونے اگہ با پلیس بیاے سر جیگر گوشہ هات چے میاد دیگہ؟ 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_ششم بہ سمٺ ماشین راه افتادم،پاشا هم دنبالم راه افتاد تا بلڪہ من رو منصرف ڪنہ ولے ڪارش بے فایده بود ،خودشم فہمید -محمد حسین ...محمد حسین وایستا ...با توام وایستا سوار ماشین شدم ،بہ شیشہ میرد ،ماشین رو روشݧ ڪردم و فقط بہ روبہ رو خیره شدم . -محمد حسین مے ڪشنت ...با توام میگم وایستا آروم زیر لب زمزمہ ڪردم :بہ درڪ پام رو روے گاز میزارم و راه مے افتم توے خیابون ها ،لحظہ آخر پاشا رو میبینم ڪہ ڪلافہ نگام میڪنہ ،نمے دونہ من از جونم سیر شدم ،نگاهے بہ ڪیف میڪنم ،اگہ تیمور بفہمہ ڪہ اسناد قلابیہ ،سرم رو میبره و میذاره بغلم ولے اشڪالے نداره فقط پناه و محمد حسن واسم مهمن .چنان گاز میدم و چراغ قرمز رو رد میڪنم ڪہ هر لحظہ ممڪنہ بمیرم ،اگر چہ بالاے پژو چراغ آبے و قرمز روشن بود و آژیرم بلند ولے پلیس راهنمایے و رانندگے دنبالم بود ،لابد دستور سرهنگہ ڪہ هر ڪجا یہ جانے بہ اسم محمد حسین دیدین بگیرین و ڪتف بستہ تحویل من بدین ،آنقدر گاز دادم ڪہ بے خیالم شدن ،پاے ناموسم وسط بود سرهنگ نمے تونست ڪارے ڪنہ .ڪم ڪم از شہر خارج میشم و بہ سمٺ ڪارخونہ متروکہ میرم ڪہ تیمور آدرس رو فرستاده بود،جلوے ڪارخونہ ترمز میڪنم خیلے وقٺ بود آژیرم رو خاموش ڪرده بودم و چراغ رو پایین آورده بودم ،گوشے رو ڪنار گوشم مے گیرم . -الو تیمور من اومدم -خوش اومدے بیا تو جلوے در بده بہ سمٺ ڪارخونہ متروڪہ راهے میشم ،صداے قدم هام شنیده میشہ ،جلو میرم تا اینڪہ تیمور و دار و دستہ ش جلوم ظاهر میشن -بہ بہ سرگرد خوش اومدے جمعمون جمع بود فقط تو نبودے -ڪجان؟ -بہ اونام مے رسیم -گفتم ڪجان صداے دادم تو اون متروڪہ پیچید ،تیمور جلو اومد خیلے جلو ڪیف رو بہ خودم نزدیڪ ڪردم ڪہ غافلگیرم نڪنہ . -تفنگٺ رو دربیار با پاٺ هل بده بیاد جلو تفنگ تنہا وسیلہ دفاعے من بود،اونو نباید از دست میدادم ولے چاره اے نبود ،تفنگ رو در آوردم و ڪارے ڪہ گفتہ بود رو انجام دادم .خم شد تفنگ رو برداشٺ ،برگشٺ طرف نوچہ هاش :بگردینش همہ وجودم رو گشٺن . -خیل خب حالا مے ریم سراغ معاملہ -ڪجان ؟ مے خوام ببینمشون -باشہ ...بیا بہ طرف پرٺ ترین جاے ڪارخونہ حرڪت ڪردیم اشاره اے بہ زیر زمین ڪرد: اون پایینن ،مشڪوڪ نگاش ڪردم -خیل خب من اول میرم اول از پلہ ها پائین رفٺ .پشٺ سرش راه افتادم و پشٺ سر من نوچہ هاش ،نگاهے بہ زیر زمین بزرگش انداختم و رسیدم بہ پناه و محمد حسن ،جلو رفتم .پناه اسمم رو زمزمہ ڪرد . -خوبے پناه -خوبم بہ سمٺ محمد حسن رفتم ڪہ تا میتونستن زخمیش ڪرده بودن بہ سمت تیمور عربده زدم:چرا باهاش این ڪار و ڪردین -ساڪت ...نیومده بود ماه عسل ڪہ محمد حسن آروم زمزمہ ڪرد :چرا اومدے داداش اینا زنده ات نمیزارن تیمور جلو اومد و بعد شونہ اے بالا انداخٺ :حالا نوبتہ توئہ سرگرد -بزار اینا برن طرف حسابٺ منم -نشد دیگہ اول مدارڪ -تیمور بزار اینا برن -گفتم مدارڪ نگاهے عصبے بہش ڪردم ،انقدر این چند روز حرص خوردم ،احساس میڪنم تمام معده و قفسہ سینہ م همین حالا از حلقم خارج میشہ . 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_هشتم آنچہ خواندید:تیمور براے انتقام از محمد حسین پناه رو میزنہ جلوے اتاق عمل میشینم.سرهنگم جلوم نشسٺ ،ڪمے دو دل نگاهے بہ من و پاشا میڪنہ :خب یہ خبر خوب دارم بے تفاوٺ نگاش میڪنم چہ خبرے بعد از این اتفاق؟خبر خوب، خوب بودنہ پناه بود والسلام . -تیمور بہ درڪ واصل شد نمے دونستم خوشحال باشم یا نباشم ،الاناسٺ ڪہ مامان بہنوش و بہروز خان بیان روے روبہ رو شدن باهاشون رو نداشتم ،رو ڪردم بہ پاشا ڪہ از اونم خجالٺ میڪشیدم :میشہ اگہ پناه رو آوردن بیرون بہم زنگ بزنی؟ -ڪجا مے رے؟ -حالم خوب نیس ،شرمنده ام ،رو ندارم باباٺ رو ببینم انگار حالم رو فہمید ،چشم هاش ڪہ این رو میگفٺ بلند شدم و بہ سمٺ در خروجے رفتم، سرهنگ دنبالم را افتاد :ڪجا مے رے؟ نمیخواے محمد حسن رو ببینے؟ -حالش چطوره؟ -خداروشڪر سرمش تموم بشہ مرخص میشہ -خدا رو شڪر -ڪجا میرے -میخوام تنہا باشم همین منتظر جواب نمے مانم بہ سمٺ در خروجے بیمارستان راهے میشم ،حالم اصلا خوب نبود ،دلم گرفتہ بود آسمون هم این رو میفہمد ،شروع میڪنہ بہ باریدن همہ از این بارون فرارین بجز یہ پلیس عاشق و دلنگران ،همہ بہ دنبال پناهے ،آه پناهم ! جلوے ماشینے رو میگیرم ،جلوم ترمز میڪنہ . -ڪجا؟ آقا حواسٺ ڪجاسٺ؟دیونہ شدے؟ از خیابوݧ رد میشم آره دیونہ شدم ،دیونہ ے دیونہ ! *** نگاهے بہ سنگ قبر سفید میڪنم ڪہ بارون شستہ بودش،خم میشم روش سرم رو میزارم ،بارون بے مہابا میزد. -صدام رو میشنوے؟..مے بینے بریدم ؟ رسیدم بہ تہ خط!اینجا ڪہ من وایستادم تہ خطہ بابا!حواسٺ بہ پسرٺ هسٺ؟..چرا منو با خودٺ نمے برے؟بابا منو با خودٺ ببر -آره دیگہ همیشہ ڪہ مے برے و فیلٺ یاد هندسٺون میڪنہ میاے اینجا نہ؟ -بابا نجاتم بده -پسر من انقدر ضعیف نبود -بابا محمود از این دنیا و آدماش خستہ شدم جلو میاد سرم رو بین آغوشش میگیره ،گریہ میڪنم مثل بچگے هام :خدا تو رو بہ ما دیر داد محمد حسین ،ولے وقٺےداد زندگیمون گل و گلاب شد،با جنم بودے!هر ڪارے ڪہ بہت میدادم تا تہش میرفتے حتے اگہ اون ڪار نخود سیاه بود ،روٺ یہ جور دیگہ حساب باز ڪردم -دیدے مراقب امانتیات نبودم؟ -محمد حسینم من اونا رو بہ یڪے قوٻ تر از تو سپردم -بابا محمود تو رو خدا با خدا حرف بزن ،ریش گرو بزار منم با خودت ببر سرم رو جدا ڪرد ،روے شونہ هام زد مثل همیشہ ڪہ میخواسٺ بہم قوت قلب بده -هعے مرد اینجا ڪہ آخرش نیسٺ -هسٺ بابا هسٺ بلند میشم ،روبہ شہداے دیگہ میڪنم :شما ها رفتین نمے دونین این چرخ فلڪ چہ بلایے سر ما آورده ،بابا اینجا آخر خطہ ،من قول دادم بہ باباش گفتم هواے دخترت رو دارم ولے نتونستم بہ ڪشتن دادمش -هنوز زنده است من بے مسولیتم من وظیفہ خودم رو نمیدونم من نمے تونم مراقب زنم باشم نمے تونم دوباره ڪنار مزارش میشینم و بہ خطوط نگاه میڪنم :راحتم ڪن بابا تو رو بہ جدمون راحتم ڪن ،گیر افتادم تو این دنیا راحتم ڪن . جلو میاد شونہ هام رو میگیره پیشونیش رو میچسبونہ بہ پیشونیم :محمد حسینم تو از پس اینم بر میاے -نمیام بابا،روم نمیشہ تو چشاے باباش نگاه ڪنم -وقتے اشتباه میڪنے نباید فرار ڪنے -پناهم رو نجات میدے ؟ چشاے مشڪیش رو خیره میڪنہ بہ چشاے مشڪے من بعد نگاش رو میگیره سمتے نا معلوم :پناهٺ نجات پیدا میڪنہ پسرم فقط قوے باش بلند میشہ نگاهے بہ موهاے خیسم میڪنہ: سرما میخورے ها بہ سمٺ دیگہ اے راه میفتہ بلند میشم بہ سمتش میرم :بابا نرو ..بابا محمود ...بابا مردے بہ شونہ ام میزنہ ،سرم رو بالا میارم ،لباس شہردارے بہ تن داشٺ و چہره پیر اما مہربان : -پسر جون مثل موش آب ڪشیده شدے اینجا مگہ جاے خوابیدنہ؟ بلند شو سرما میخورے پتورو روے شونہ هاے لرزونم میندازه و جلوم روے پاش میشینہ:نگاش کن دارے از سرما میلرزے مرد حسابے پتو رو سمتش میگیرم و بلند میشم عطسہ اے میڪنم :دیدے سرما خوردے؟ ڪجا میرے ؟حالٺ خوبہ؟ -بابت پتو ممنونم آنچہ خواهید خواند: -دعاے؟ -دعا مرگ -باباے خدا بیامرزم میگفت مرد وقتے دلش دعاے مرگ میخواد ڪہ شرمنده بشہ .شرمنده شدے مرد؟ -خیلے.... 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_هفتم آنچہ گذشٺ: تیمور پناه رو گرفت ،هویٺ محمد حسنم لو رفٺ ،حالا محمد حسین برای نجاتشون میره در حالے ڪہ جون خودش تو خطره -سرگرد من باهات خیلے ڪار دارم ...تو خیلے از سردستہ ها رو ڪشتے ..باید حسابم رو با تو پاڪ ڪنم نفس هاے پشت سر هم مے ڪشم ،احساس میڪنم روے پیشونیم پر از عرق سرده . -حساب منو تو با هم ..با هم بہ حسابمون میرسیم -دِ نشد دیگہ تو عزیزامو از گرفتے (دستے بہ سمٺ محمد حسن گرفت و گفت):برادرم رو گرفتے چیزے وسط وجودم هرے ریخٺ ،خیره شدم بہ محمد حسن ،بابا ڪمڪم ڪن از امانتیت محافظٺ ڪنم .بعد دستش رفٺ سمٺ پناه: عشقم رو گرفتے ...منم باید برادرت رو بگیرم ..عشقٺ رو بگیرم پناه مے ترسید،حقم داشٺ اون ڪجا و این مراسمات ڪجا ؟ پناه ڪجاے این بازے بود؟ تیمور روے صندلے نشست . -مژده عشق من بود،با نفساش نفس مے ڪشیدم ولے تو چے ڪار ڪردے؟ ڪشتیش ،خودٺ ڪشتیش یادتہ؟ ویلای شمال یادتہ؟ -بہش گفتم تسلیم شو تسلیم نشد -باید مے ڪشتیش -من نکشتمش خودش ، خودش رو ڪشٺ -دروغ نگو -دروغ نمیگم از ترس اینڪہ گیر پلیس نیفتہ خودش رو ڪشت -تو ڪشتیش با بچہ تو شڪمش -بچہ؟! -من اگہ محمد حسن و پناه رو بڪشم باز تو یہ بچہ بہ من بدهڪارے سرگرد -اسم زن منو بہ زبونت نیار -بسہ ...امروز روز انتقامہ -ببین تیمور من قاتل اونا نیستم تویے با ڪارایے ڪہ ڪردے . -بسہ برا من رجز نخون بلند شد بہ سمٺ پناه رفٺ ،روبہ روش نشسٺ ،خیلے نزدیڪش ،صورت تو صورتش ،عصبے شدم رگ غیرتم باد ڪرد ،خواستم بہش حملہ ڪنم نوچہ هاش زیر دستم رو گرفتن . -زن قشنگے دارے ...مخصوصا چشاش -عوضے ولش ڪن خواستم از قفس دستاے این دوتا غولتشن رها شم نشد . -چشاش دل آدم رو میبره ببینم تو ام عاشق چشاش شدے -بے غیرت خفہ شو بلند شد ،تپش قلبم داشٺ جاے شڪستگے قبلے قفسہ سینہ رو میشڪافٺ ،دوباره اومد سراغ من . -ڪیف رو بده -اول زن و برادرم رو ول ڪن ڪلافہ رو ڪرد بہ نوچہ هاش :اه دارے اعصابم رو بهم مے ریزے ،بگیرن ازش ،ڪتکش بزنین فقط بگیرن ازش بہ سمتم حملہ ڪردن و شروع ڪردن بہ ڪتڪ زدنم ،باهاشون در گیر شدم ولے گنده تر از اونے بودن ڪہ حریفشون بشم ،بلخره شڪستشون دادم . -خاڪ تو سرتون با این قد و قواره حریف این لاغر مردنی نشیدین جلو اومد ،تفنگ رو گذاشت رو پیشونیم ،پناه جیغ ڪشید . -بده من اون ڪیف رو ڪیف رو سمتش گرفتم و بعد ڪیف رو گرفت و نشست روے صندلے:دیدے باختے سرگرد کیف رو باز میڪنہ ڪہ میفہمہ اسناد قلابیہ،عصبے برگہ ها رو پخش و پلا میڪنہ پوز خندے میزنم ڪہ حرصش در میاد و با پشت تفنگ میزنہ توے دهنم بعد تفنگ رو مسلح میڪنہ و میگیره سمتم ،خون گوشہ لبم رو پاڪ میڪنم . -گفتم شوخے ندارم هیچ آثارے از ترس نداشتم واسم مهم نبود چہ اتفاقے میفتہ ،ڪہ یڪ دفعہ تفنگ رو بر میگردون سمٺ پناه . -گفتم بد بختت میڪنم داد زدم نہ ولے دیر شده بود ،ڪل وجودم یخ زد ،محمد حسنم با بہت خیره شد بہ پناه ،حملہ بردم بہ سمٺ تیمور تا میتونستم زدمش بازم این نوچہ ها ،بازم این نوچہ ها نجاتش دادن و شروع ڪردن بہ زدن من ،لابہ لاے لگداشون خیره شدم بہ پناه ،صداے آژیر پلیس ڪہ بلند شد فرار ڪردن ،خودم رو روے زمین ڪشیدم رسیدم بہ پناه ،لابہ لاے دستام گرفتمش آرزوهام رو آمالم رو اطرافش پر از خون بود ،تکونش دادم ،اسمش رو فریاد زدم بے فایده بود جوابم رو نداد ،بلندش ڪردم شروع ڪردم بہ دویدن شده تا شہر بدوئم اولین بار بود ڪہ مثل مادر مرده ها گریہ میڪردم البتہ بعد از شہادت بابا ،سرهنگ با دیدنم شوڪہ بہ پناه نگاه ڪرد ،جلوے آمبولانس دیگہ طاقٺ نیاوردم و روے زانو هام افتادم .داد زدم :پناه ...پناه پاشا هم جلو اومد و خیره شد بہ پناه،تڪونش داد ولے بے فایده بود آنچہ خواهید خواند: -پسر جون مثل موش آب ڪشیده شدے اینجا مگہ جاے خوابیدنہ؟ بلند شو سرما میخورے پتورو روے شونہ هاے لرزونم میندازه و جلوم روے پاش میشینہ:نگاش کن دارے از سرما میلرزے مرد حسابی نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_نهم خیره میشم به گنبد آبی امامزاده ،همیشه مامان فرشته می اومد اینجا منم چادرش رو میگرفتم اون زمانا برای خوب بودن بابا دعا میکردیم آخریا برای خوب شدن یا خلاص شدنش ،بارون هنوزم میزد تندم میزد ،بچه ها زیر بارون می دوییدن ،روی زمین خیس امامزاده میشینم رو میکنم بهش : شما همیشه جواب مامانم رو می دادین ...منم پسر همون مادرم ،دست رد به سینم نزن کمکم کن دستم رو بگیر،من پناهم رو از تو میخوام شونه هام میلرزه و اشکم روی گونه هام جاری میشه . _گروه رو باز کن برا شما که کاری نداره آقا من گرفتارم من کمک میخوام ،کمکم کن از این وضع نجاتم بده -گریه مرد دیدنی نیست خدایی برنمیگردم ،جلوم میاد:دیگه به ما رخ نشون نمیدی؟ با ماتم خیره میشم به چشاش ،متولی امامزاده بود ،انقدر مامان فرشته می اومد اینجا که میشناختم . -سلام -سلام به روی ماهت ..بلند شو ...بلند شو پسر حاج محمود الاناست که بچایی -میخوام زیر بارون باشم -که سرما بخوری نری مدرسه ؟ خنده ی بی جونی میکنم پس هنوز یادش بود؟ با این سنش هنوز یادش بود. -یادته ؟ بچه که بودی یه بار زیر بارون نشستی گفتم چی کار میکنی پسر حاج محمود ؟ گفتی میخوام سرما بخورم گفتم چرا؟ گفتی نمیخوام برم مدرسه -ای کاش اون روزا بود -آدمی زاده و حسرتش و افسوس کلافه خیره میشم به گنبد آبی فیروزه ای امامزاده ،بعض به گلوم هجوم آورد. -مشدی نشستم زیر بارون خدا دلش واسم بسوزه جوابم رو بده -پسر حاج محمود بارون بهونه ی خداست میخاد اونا که باهاش قهرن آشتی کنن مگه خدایی نکرده باهاش قهری ؟ -نه -پس بلند شو جا اشغال نکن بی صدا نشستم ،نمی دونم چرا پای رفتن نداشتم نمی تونستم بلند شم و برم زیر سایه بونی زیر یه پناهی ،آه پناهم! -نمی گی چی شده؟ -دلت پاکه دعا کن گره از کارم باز شه -ای بابا دل پاک کجا بود؟ -مشدی برام دعا کن -دعای چی؟ -دعای مرگ -بابای خدا بیامرزم میگفت مرد وقتی دلش مرگ میخواد که شرمنده بشه .شرمنده شدی مرد؟ -خیلی -هعی ببین زیر بارون دلمو شکستی آخه یکی هم دلش شکست یه مردم شرمنده شد تو مدینه بعد کلاه سبزش رو روی سرش جابه جا کرد و دستم رو گرفت :برکت خدا رو ماشاء الله ماشاء الله بلند شو سید داری از سرما میلرزی به خودت رحم نمی کنی به مادرت رحم کن بلخره کوتاه اومدم بلند شدم دستم رو کشید برد سمت اتاقکش اشاره ای به بخاریش کرد:بشین مرد بشین کنار بخاری نشستم ،پتوروی شونه هام انداخت و یه لیوان چایی جلوم گذاشت :شرمنده نشی شازده محمد حسین ..چایتو بخور میگن چایی برای ایرانی دوای هر درده ،ایرانی شاده چایی میخوره ،ناراحته چایی میخوره ،قلبش شکسته چایی میخوره ،بخور سنت شکنی نکن -لطف کردی سید ولی از گلوم پایین نمیره انگار یه بغض وسط گلوته نه ؟ -آره سید -باز کن اون بغض رو *** راه می افتم توی راهروی بیمارستان که تهش با اتاق عمل بن بست بود، ملکا و مامان فرشته جلو میان :محمد حسین معلوم هست کجایی؟ چرا انقدر خیسی ،سرما میخوری بهروز خان نگاش برمیخوره به من ،با خشم بلند میشه و به سمتم میاد آنچه خواهید خواند: خدا رو شکر که قبل از پناه می میرم،نفسم بالا نمی اومد ،پاشا تکونم میداد ،فایده نداشت چیزی نمی دیدم فقط می فهمیدم که تکونم میده -محمد حسین..محمد حسین صدام رو میشنوی ؟ محمد حسین چرا رنگت پریده ..داره کبود میشه ..ملکا بلند شو دکتر خبر کن ..محمد حسین به من نگاه کن 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_هشتم آنچہ خواندید:تیمور براے انتقام از محمد حسین پناه رو میزنہ جلوے اتاق عمل میشینم.سرهنگم جلوم نشسٺ ،ڪمے دو دل نگاهے بہ من و پاشا میڪنہ :خب یہ خبر خوب دارم بے تفاوٺ نگاش میڪنم چہ خبرے بعد از این اتفاق؟خبر خوب، خوب بودنہ پناه بود والسلام . -تیمور بہ درڪ واصل شد نمے دونستم خوشحال باشم یا نباشم ،الاناسٺ ڪہ مامان بہنوش و بہروز خان بیان روے روبہ رو شدن باهاشون رو نداشتم ،رو ڪردم بہ پاشا ڪہ از اونم خجالٺ میڪشیدم :میشہ اگہ پناه رو آوردن بیرون بہم زنگ بزنی؟ -ڪجا مے رے؟ -حالم خوب نیس ،شرمنده ام ،رو ندارم باباٺ رو ببینم انگار حالم رو فہمید ،چشم هاش ڪہ این رو میگفٺ بلند شدم و بہ سمٺ در خروجے رفتم، سرهنگ دنبالم را افتاد :ڪجا مے رے؟ نمیخواے محمد حسن رو ببینے؟ -حالش چطوره؟ -خداروشڪر سرمش تموم بشہ مرخص میشہ -خدا رو شڪر -ڪجا میرے -میخوام تنہا باشم همین منتظر جواب نمے مانم بہ سمٺ در خروجے بیمارستان راهے میشم ،حالم اصلا خوب نبود ،دلم گرفتہ بود آسمون هم این رو میفہمد ،شروع میڪنہ بہ باریدن همہ از این بارون فرارین بجز یہ پلیس عاشق و دلنگران ،همہ بہ دنبال پناهے ،آه پناهم ! جلوے ماشینے رو میگیرم ،جلوم ترمز میڪنہ . -ڪجا؟ آقا حواسٺ ڪجاسٺ؟دیونہ شدے؟ از خیابوݧ رد میشم آره دیونہ شدم ،دیونہ ے دیونہ ! *** نگاهے بہ سنگ قبر سفید میڪنم ڪہ بارون شستہ بودش،خم میشم روش سرم رو میزارم ،بارون بے مہابا میزد. -صدام رو میشنوے؟..مے بینے بریدم ؟ رسیدم بہ تہ خط!اینجا ڪہ من وایستادم تہ خطہ بابا!حواسٺ بہ پسرٺ هسٺ؟..چرا منو با خودٺ نمے برے؟بابا منو با خودٺ ببر -آره دیگہ همیشہ ڪہ مے برے و فیلٺ یاد هندسٺون میڪنہ میاے اینجا نہ؟ -بابا نجاتم بده -پسر من انقدر ضعیف نبود -بابا محمود از این دنیا و آدماش خستہ شدم جلو میاد سرم رو بین آغوشش میگیره ،گریہ میڪنم مثل بچگے هام :خدا تو رو بہ ما دیر داد محمد حسین ،ولے وقٺےداد زندگیمون گل و گلاب شد،با جنم بودے!هر ڪارے ڪہ بہت میدادم تا تہش میرفتے حتے اگہ اون ڪار نخود سیاه بود ،روٺ یہ جور دیگہ حساب باز ڪردم -دیدے مراقب امانتیات نبودم؟ -محمد حسینم من اونا رو بہ یڪے قوٻ تر از تو سپردم -بابا محمود تو رو خدا با خدا حرف بزن ،ریش گرو بزار منم با خودت ببر سرم رو جدا ڪرد ،روے شونہ هام زد مثل همیشہ ڪہ میخواسٺ بہم قوت قلب بده -هعے مرد اینجا ڪہ آخرش نیسٺ -هسٺ بابا هسٺ بلند میشم ،روبہ شہداے دیگہ میڪنم :شما ها رفتین نمے دونین این چرخ فلڪ چہ بلایے سر ما آورده ،بابا اینجا آخر خطہ ،من قول دادم بہ باباش گفتم هواے دخترت رو دارم ولے نتونستم بہ ڪشتن دادمش -هنوز زنده است من بے مسولیتم من وظیفہ خودم رو نمیدونم من نمے تونم مراقب زنم باشم نمے تونم دوباره ڪنار مزارش میشینم و بہ خطوط نگاه میڪنم :راحتم ڪن بابا تو رو بہ جدمون راحتم ڪن ،گیر افتادم تو این دنیا راحتم ڪن . جلو میاد شونہ هام رو میگیره پیشونیش رو میچسبونہ بہ پیشونیم :محمد حسینم تو از پس اینم بر میاے -نمیام بابا،روم نمیشہ تو چشاے باباش نگاه ڪنم -وقتے اشتباه میڪنے نباید فرار ڪنے -پناهم رو نجات میدے ؟ چشاے مشڪیش رو خیره میڪنہ بہ چشاے مشڪے من بعد نگاش رو میگیره سمتے نا معلوم :پناهٺ نجات پیدا میڪنہ پسرم فقط قوے باش بلند میشہ نگاهے بہ موهاے خیسم میڪنہ: سرما میخورے ها بہ سمٺ دیگہ اے راه میفتہ بلند میشم بہ سمتش میرم :بابا نرو ..بابا محمود ...بابا مردے بہ شونہ ام میزنہ ،سرم رو بالا میارم ،لباس شہردارے بہ تن داشٺ و چہره پیر اما مہربان : -پسر جون مثل موش آب ڪشیده شدے اینجا مگہ جاے خوابیدنہ؟ بلند شو سرما میخورے پتورو روے شونہ هاے لرزونم میندازه و جلوم روے پاش میشینہ:نگاش کن دارے از سرما میلرزے مرد حسابے پتو رو سمتش میگیرم و بلند میشم عطسہ اے میڪنم :دیدے سرما خوردے؟ ڪجا میرے ؟حالٺ خوبہ؟ -بابت پتو ممنونم آنچہ خواهید خواند: -دعاے؟ -دعا مرگ -باباے خدا بیامرزم میگفت مرد وقتے دلش دعاے مرگ میخواد ڪہ شرمنده بشہ .شرمنده شدے مرد؟ -خیلے.... 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_سی_نهم خیره میشم به گنبد آبی امامزاده ،همیشه مامان فرشته می اومد اینجا منم چادرش رو میگرفتم اون زمانا برای خوب بودن بابا دعا میکردیم آخریا برای خوب شدن یا خلاص شدنش ،بارون هنوزم میزد تندم میزد ،بچه ها زیر بارون می دوییدن ،روی زمین خیس امامزاده میشینم رو میکنم بهش : شما همیشه جواب مامانم رو می دادین ...منم پسر همون مادرم ،دست رد به سینم نزن کمکم کن دستم رو بگیر،من پناهم رو از تو میخوام شونه هام میلرزه و اشکم روی گونه هام جاری میشه . _گروه رو باز کن برا شما که کاری نداره آقا من گرفتارم من کمک میخوام ،کمکم کن از این وضع نجاتم بده -گریه مرد دیدنی نیست خدایی برنمیگردم ،جلوم میاد:دیگه به ما رخ نشون نمیدی؟ با ماتم خیره میشم به چشاش ،متولی امامزاده بود ،انقدر مامان فرشته می اومد اینجا که میشناختم . -سلام -سلام به روی ماهت ..بلند شو ...بلند شو پسر حاج محمود الاناست که بچایی -میخوام زیر بارون باشم -که سرما بخوری نری مدرسه ؟ خنده ی بی جونی میکنم پس هنوز یادش بود؟ با این سنش هنوز یادش بود. -یادته ؟ بچه که بودی یه بار زیر بارون نشستی گفتم چی کار میکنی پسر حاج محمود ؟ گفتی میخوام سرما بخورم گفتم چرا؟ گفتی نمیخوام برم مدرسه -ای کاش اون روزا بود -آدمی زاده و حسرتش و افسوس کلافه خیره میشم به گنبد آبی فیروزه ای امامزاده ،بعض به گلوم هجوم آورد. -مشدی نشستم زیر بارون خدا دلش واسم بسوزه جوابم رو بده -پسر حاج محمود بارون بهونه ی خداست میخاد اونا که باهاش قهرن آشتی کنن مگه خدایی نکرده باهاش قهری ؟ -نه -پس بلند شو جا اشغال نکن بی صدا نشستم ،نمی دونم چرا پای رفتن نداشتم نمی تونستم بلند شم و برم زیر سایه بونی زیر یه پناهی ،آه پناهم! -نمی گی چی شده؟ -دلت پاکه دعا کن گره از کارم باز شه -ای بابا دل پاک کجا بود؟ -مشدی برام دعا کن -دعای چی؟ -دعای مرگ -بابای خدا بیامرزم میگفت مرد وقتی دلش مرگ میخواد که شرمنده بشه .شرمنده شدی مرد؟ -خیلی -هعی ببین زیر بارون دلمو شکستی آخه یکی هم دلش شکست یه مردم شرمنده شد تو مدینه بعد کلاه سبزش رو روی سرش جابه جا کرد و دستم رو گرفت :برکت خدا رو ماشاء الله ماشاء الله بلند شو سید داری از سرما میلرزی به خودت رحم نمی کنی به مادرت رحم کن بلخره کوتاه اومدم بلند شدم دستم رو کشید برد سمت اتاقکش اشاره ای به بخاریش کرد:بشین مرد بشین کنار بخاری نشستم ،پتوروی شونه هام انداخت و یه لیوان چایی جلوم گذاشت :شرمنده نشی شازده محمد حسین ..چایتو بخور میگن چایی برای ایرانی دوای هر درده ،ایرانی شاده چایی میخوره ،ناراحته چایی میخوره ،قلبش شکسته چایی میخوره ،بخور سنت شکنی نکن -لطف کردی سید ولی از گلوم پایین نمیره انگار یه بغض وسط گلوته نه ؟ -آره سید -باز کن اون بغض رو *** راه می افتم توی راهروی بیمارستان که تهش با اتاق عمل بن بست بود، ملکا و مامان فرشته جلو میان :محمد حسین معلوم هست کجایی؟ چرا انقدر خیسی ،سرما میخوری بهروز خان نگاش برمیخوره به من ،با خشم بلند میشه و به سمتم میاد آنچه خواهید خواند: خدا رو شکر که قبل از پناه می میرم،نفسم بالا نمی اومد ،پاشا تکونم میداد ،فایده نداشت چیزی نمی دیدم فقط می فهمیدم که تکونم میده -محمد حسین..محمد حسین صدام رو میشنوی ؟ محمد حسین چرا رنگت پریده ..داره کبود میشه ..ملکا بلند شو دکتر خبر کن ..محمد حسین به من نگاه کن 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_چهلم جلو میرم ،از چہار چوب در میگیرم ،نگام رو تو اتاق میچرخونم ،مامان فرشتہ متوجہ حضورم شد ،شبنم چشاش رو پاڪ ڪرد :بیا تو محمد حسینم بہنوش خانوم هم نگاهے بہم ڪرد ،خدا ڪنہ ڪہ بہنوش خانوم من رو مقصر این ماجرا ندونہ . -بیا تو محمد حسین آروم از دیوار میگیرم و وارد اتاق میشم ،پناه بیدار شده بود .جلو میرم ،سرم پایین بود ،سرفہ اے میڪنم . -بہترے ؟ سرے تڪان میدهم ،مامان فرشتہ از روے صندلے بلند میشہ من بشینم ،نگاهے بہ پناه ڪردم ،ملافہ رو بالا ڪشید تا روے صورتش .بہنوش خانوم با اخم رو ڪرد بہم :چرا از جات بلند شدے؟ بعد از روے صندلے بلند شد :من مثل بهروز این اتفاق رو نمیندازم تقصیر ٺو ،ازٺ دلخورم چون مراقب دخترم نبودے ولے بہت حق میدم ...چون پسرم من مثل توئہ . بلند شد و بہ سمٺ در رفٺ بعد رو ڪرد بہ مامان :فرشتہ خانوم بیا بیرون بزار گره هاشون رو باز ڪنن مامان فرشتہ بلند شد ،بہ سمٺ در رفٺ .دوباره سرفہ اے ڪردم و نفس عمیقے ڪشیدم . -قه..قهرے؟ -... جوابے نیومد ،پس قہر بود ،حق داشٺ ،بایدم قہر بود . -من ..من ...وا ..قعا شرمنده ام -... -چی...زے ..نمے ...گے؟ ..دارے ...میڪشیم دوباره نفس عمیقے ڪشیدم ،دوباره قفسہ سینہ ام سوخٺ .ملافہ رو ڪنار ڪشیدم .نگاش رو ازم دزدید. -تو ..شیش ..دونگ ...واسہ ..منے -... -پناه...یہ ..چیزے ..بگو فایده اے نداشٺ ،نمے تونستم باهاش آشتے ڪنم ،نفسم یارے نمے ڪرد ،نا امید بلند شدم بہ سمٺ در رفتم. -گفتن نفست بریده بدون اینکہ برگردم خنده اے روے لبام نشست :بدون...تو ...معلومہ..نف..سم ..میگیره -عاشقے ما رو بر میگردم ،نگاهے بہش میڪنم :خانوم ...یہ ملڪ خوب ...میخام ..پشت بہ جنگل ...رو بہ ..دریا ..درسٺ وسط...قلبتون -گرون میشہ -مثلا ...چقدر؟ -خیلے -هر..چے بشہ ..میدم سرفہ هاے ممتدم شروع میشہ ،دستم رو جلوے دهنم میگیرم . -فڪر میڪردم فقط ماشینت داغون جانہ ..تو ڪہ داغون ترے خنده اے میڪنم و ڪنارش روے صندلے میشینم ،اشاره اے بہ موهاش میڪنم :اجازه هس؟ -بہ یہ شرطے -چہ شرطے؟ -شعر بخونے برام -بہ روے چشم روے تخٺ میشینہ ،موهاے لخٺش رو برام باز میڪنہ :تو طایفہ... ما هیچ... دخترے ...موے لخٺ ...نداشٺ -پس همہ دخترا رو بررسے ڪردے خنده اے میڪنم،موهاے لخٺش رو بین دستام میگیرم با سرفہ شروع میڪنم بہ خوندن شعر : من عـــــــاشقم دیــــــوانه ام، از خویشتن بیگانه ام او شمع و من پـــــــــــروانه ام، دیوانه ام، دیوانه ام آیید و زنجیـــــــرم کنید، با عقل تدبیـــــــــــــرم کنید وز عشق او سیـــــــــــرم کنید، دیوانه ام، دیوانه ام نی نی خطا گفتم خطا، بگـــــــذار تـــا سوزد مـــــــــــرا پــا تـا به ســر، ســر تـا به پـا، دیوانه ام، دیوانه ام ایـن سینه ی پر سوز من، وین اشک شب افروز من آن شــــــام من، ایــن روز من، دیوانه ام، دیوانه ام پنــــدار را یک ســــو کنم، زی کـــــوی جانان رو کنم جــــــــان را فـــــــــدای او کنم، دیوانه ام، دیوانه ام تـــا منـــزل محبوب مـــا، سنگ است و ره فرسنگها بـــــا ســــر روم ره یــا به پــــا؟ دیوانه ام، دیوانه ام بـــا ســـر روم با ســر روم، کز ســر سپارانش شوم انـــــــــــدرز کس را نشنـــــوم، دیوانه ام، دیوانه ام افــــروختم، افـــــروختم، آتش گــــــرفتم ســـوختم تــــــــا عـــــاشقی آمـــــوختم، دیوانه ام، دیوانه ام چون دل اسیـــــــر نام شد، بـــــــا پختگیها خام شد آواره شد، نـــــــاکــــــــام شد، دیوانه ام ، دیوانه ام آسیمه ســـر، آسیمه دل، پــای خــرد مانده به گل عقل از تمنـــــایش خجـــــــــل، دیوانه ام، دیوانه ام شمع شبستانم چه شد؟ سرو گلستانم چه شد؟ وآن مـــــــــاه تــابــانم چه شد؟ دیوانه ام، دیوانه ام آوخ که شب نــــــزدیک شد، راه طلب تـــــاریک شد تــــــــاریک ره بـــــــــاریک شد، دیوانه ام، دیوانه ام افسانه اش تــابم بــــــرد، وز اشک سیلابم بـــــــرد بگذار تـــــــــا خوابم بـــــــــــرد، دیوانه ام، دیوانه ام... 🌺🍂ادامه دارد..... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_چهل_یکم *پناه* چہارسال بعد دڪتر گوشے رو گذاشٺ روے قفسہ سینہ محمد حسین . -شما دختر بہنوش خانومے؟ -بلہ -سلامٺ باشے چقدر بزرگ شدے -لطف دارین محیا خودش رو میچسبونہ بہم و ڪلافہ بہم نگاه میڪنہ . -این خانوم خوشگلہ هم نوه ے بہنوش خانومہ ؟ -بلہ -ماشاء الله اسمٺ چیہ ؟ فلپشٺ میزش نشسٺ ،محمد حسین نفس عمیقے ڪشید ،محیا با عشوه رو ڪرد بہ دڪتر:محیا -بہ بہ چہ اسم قشنگے بعد یہ آبنیاٺ بہ محیا میده،رو میڪنہ بہ محمد حسین :خب میرسیم بہ آقا محمد حسین محمد حسین بی حال نگاه میڪنہ بہ دڪتر . -فشارت پایین بود ،تازه قفسہ سینہ تم خیلے خس خس میڪرد . بلند میشہ ،عڪس ریہ رو روے صفحہ نور میگذاره .بعد دوباره پشٺ میز میشینہ . -قرصات رو میخورے ؟ -بلہ -ولے این عڪس این رو نشون نمیده -بلہ دڪتر قرصا رو میخوره ولے مراعاٺ نمیڪنہ محمد حسین تڪ سرفہ اے میڪنہ ،دڪتر عینڪش رو جابہ جا میڪنہ . -نشدا ،قرار بود مراعاٺ ڪنے ،آقاے فاطمے تبار شما آسم دارین اگہ مراقبٺ نڪنین مجبوریم عمل ڪنیم محیا خودش رو توے بغل محمد حسین میندازه ،آب دهنش رو قورت میدهد سیبڪ گلوش جابہ جا میشہ . محیا رو توے بغلش میگیره . *** محیا دست محمد حسین رو میڪشہ،محمد حسین رو میڪنہ بہ من . -بابا ،بابا بدوییم -بدوئیم؟ -آلہ رو میڪنم بہ محمد حسین:نہ ها -پس بدوئیم -محمد حسین الان از دڪتر اومدیم -یڪ...دو ...سہ شروع میڪنن بہ دوییدن ،حرصم میگیره ،پشت سرشون راه میفتم .محمد حسین محیا رو با حرڪتے بلند میڪنہ .در خونہ فرشتہ خانوم رو میزنہ .پاشا در رو باز میڪنہ .محیا جیغ میڪشہ : دایے پاشا پاشا محیا رو از بغل محمد حسین میگیره ،وارد خونہ میشیم . -خوبے محمد حسین؟ -ممنون -پناه خوبے؟ -خوبم ملڪا لنگان لنگان جلو میاد ،نگاهے بہ فسقلے توے شڪمش ڪردم . 🌺🍂ادامه دارد.... نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh

🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺🍂🌺🍂🌺🍂 🌺🍂🌺 🍂🌺🍂 🍂🌺🍂 🌺 ♡یالطیف♡ 📒رمان عاشقانه هیجانی #هیوا ❣ 🖊به قلم:ریحانه عزت پور؛ #نهال 🌷 🍂 #قسمت_صد_چهل_دوم #پارت_آخر نگاهے بہ برآمدگے شڪمش ڪردم :کے بہ دنیا میاد عزیز عمہ -بہ زودے محیا ڪہ مثل خالہ اش فضول بود جلو میاد و با ڪنجڪاوے خیره میشہ بہ ملڪا .ملڪا لپش رو میڪشہ :عزیز عمہ ے تو آخہ فدات بشم من فرشتہ خانوم پلہ ها رو آروم آروم پایین میاد ،محمد حسین جلو میره بوسہ اے بہ دستان زحمٺ ڪشش میزنہ و فرشتہ خانوم پیشونیش رو بوس میڪنہ .جلو میرم ،محیاے خودشیرینم ڪہ خودش رو توے بغل فرشتہ خانوم میندازه . -سلام مامان فرشتہ -سلام عزیز دل مامان فرشتہ آروم و با ادب سلام میڪنم بغلم میڪنہ :سلام عروس ماهم -بلہ دیگہ عروس و نوه همیشہ شیرین بودن -حسودے نڪن پسر ..دڪترت چے شد؟ -هیچے گفت باید عمل بشم -چرا؟! -چون مراعات نمیڪنہ نگرانے تو چہره ے فرشتہ خانوم موج زد ،دستش رو گرفتم :مامان فرشتہ عمل ڪنہ خوب میشہ -انشاء الله -محمد حسن ڪجاست؟ بعد از اومدن محمد حسن ،فرشتہ خانوم باهاش سرد بود ، بہ خاطر اذیت هایے ڪہ عروسش و پسرش شده بودن ،بہ خاطر مال حلالے ڪہ خورده بود و حرومش ڪرده بود ،تا اینڪہ ماجرا رو فہمید و ڪلے ازش حلالیت طلبید . -زیر زمینہ بہ سمت زیر زمین رفتیم ،محیا اول از همہ وارد زیر زمین شد -عموووو -سلام ..جان عموو -ببخشین سلام خاڪہ اره ها ریہ ے محمد حسین رو اذیت میڪنہ ،سرفہ اے میڪنہ . -سلام داداش -سلام -سلام زن داداش -سلام داداش -چے ڪار میڪنے؟ -مامان فرشتہ قاب عڪس میخواست دارم درست میکنم -خستہ نباشے -سلامت باشے زن داداش...خوبےداداش؟ ڪار و برا چطوره؟ -خوبہ میچرخہ محمد حسین بعد از مشڪل ریہ اش دیگہ نتونست بہ شغل قبلش یعنے پلیس ادامہ بده اومد بیرون و یہ مغازه زد .اولاش خیلے ناراحت بود ،بلخره با خودش ڪنار اومد ،دڪتر گفتہ بود بیماریش موقتہ یعنے خوب میشہ نہ بہ طور ڪامل ولے خوب میشہ و میتونہ برگرده سر ڪارش .محمد حسن مجسمہ ے چوبے رو گرفت سمٺ محیا ،محیا خیلے خوشحال شد جیع ڪشید مثل همیشہ . -بوسم ڪن بوسہ اے بہ گونہ ي محمد حسن زد . -بریم بالا تو ام یہ حموم برو مثلن عیده ها سرے تڪون داد و با هم بالا رفتیم ،ملڪا صدام ڪرد . -پناه -بلہ؟ -میاے -جانم -خان داداش ما گلوش گیره -ڪدوم خان داداشت؟ -نترس محمد حسن -واقعا؟ بہ ذوقم خندید و بعد یواشڪے بہ خونہ نگاه ڪرد. -ڪیہ؟ -باورت نمیشہ پناه -بگو -خب ..نگاه -دروغ نگو -بہ جان خودم -خودش گفت؟ -نہ بابا -پس از ڪجا فهمیدے؟ -هر وقٺ میبینتش هول میشہ داداشم خنده اے میڪنم ،فرشتہ خانوم جلو میاد :دخترا بیاین -الان میایم -خب من چے ڪار ڪنم؟ -ببین علف بہ دهن بزے خوش میاد؟ -باشہ وارد خونہ میشیم ،پام رو دوباره روے فرش دستباف میزارم ،با محیا سفره هفت سین رو میچینیم .ڪنار سفره میشینیم ،محمد حسین شروع میڪنہ بہ قرآن خوندن ،با همان صداے خوبش ،یاد آهنگ خوندش میفتم ڪنار حوض ..دعا میڪنم محمد حسین خوب شہ ،پسر پاشا اینا سالم باشہ ،نگاه و محمد حسن بهم برسن و خوشبخت شن ،درد زانوهاے فرشتہ خانوم خوب شہ ،مامان بہنوش مثل این چہار سال عاشق بہروز خان باشہ،بہروز خانے ڪہ وقتے بہش گفتم محمد حسین رو دوست دارم ڪنار اومد باهام .حتے براے محیا ..دعا ڪردم مثل من زندگے سختے نداشتہ باشہ 💐پایان💐 نشر معارف شهدا درایتا #کانال_زخمیان_عشق @zakhmiyan_eshgh