#زیارت_اربعین
#شرح_و_تفسیر_زیارت_اربعین
#مناسب_منبر
سيماي امام حسين ع در کلام امام صادق ع در زیارت اربعین
مناسب برای سخنرانی عزیزان
اللهم اني أشهد انه وليک و ابن وليک و صفيک و ابن صفيک الفائز بکرامتک اکرمته بالشهادة و حبوته بالسعادة و اجتبيته بطيب الولادة و جعلته سيدا من السادة و قائدا من القادة و ذائدا من الذادة و اعطيته مواريث الانبياء و جعلته حجة علي خلقک من الأوصياء فاعذر في الدعاء و منح النصح و بذل مهجته فيک ليستنفذ عبادک معن الجهالة و حيرة الضلالة... [1] . ع در زیارت اربعین
شيخ توسي، اعلي الله مقامي، از صفوان جمال نقل کرده که گفت: حضرت صادق، عليهالسلام، به من فرمود: در اربعين، حضرت سيدالشهدا، عليهالسلام، را به هنگامي که روز بالا آمده باشد زيارت ميکني و ميگويي: السلام علي ولي الله و حبيبه.
عبارات فوق، جزء همان زيارت اربعين است که حضرت صادق، عليهالسلام، به صفوان، تعليم کردهاند؛
بار خدايا من شهادت ميدهم که حسين، عليهالسلام، ولي تو و فرزند ولي توست و برگزيدهي تو و فرزند برگزيدهي توست، او را با فيض شهادت گرامي داشتي و مورد عطاي خود قرار داده، سعادتمندش کردي و او را با پاکيزگي ولادت، انتخاب و اختيار نمودي و او را آقايي از آقايان، و رهبري از رهبران و دفاع کنندهاي از دفع کنندگان، قرار دادي و مواريث انبيا را به او عطا فرمودي، وي را حجتي بر خلق خود از ميان اوصيا قرار دادي. پس او در اتمام حجت، رفع هر گونه عذري را از بندگان نموده، و نصيحت و خيرخواهي درباره مردم را از سر عطوفت و مهرباني انجام داد و خون قلب خود را در راه تو بذل کرد تا بندگان تو را از گمراهي و سرگرداني جهالت نجات بخشد...
اين کلمات مهيج، در ارايه و نشان دادن سيماي مبارک حضرت اباعبدالله الحسين، عليهالسلام، اثر خاصي دارد و عناوين و امتيازاتي را که حضرت صادق، عليهالسلام، براي آن بزرگوار برشمرده از اين قرار است:
1 - امام حسين ولي خدا و فرزند ولي خدا بود که همگان در شب و روز، شهادت به ولايت او ميدهند.
2 - او انتخاب شدهي خداوند از ميان بندگان بود؛ چونان پدرش علي بن ابي طالب، عليهالسلام، که او نيز صفي خدا بود.
3 - او فوز و رستگاري به کرامت الهي پيدا کرد. و راستي چه کسي مانند امام حسين، مورد اکرام و بزرگداشت ذات اقدس خداوند، قرار گرفته است، حتي خاک قبر شريفش مورد اکرام و بزرگداشت الهي است.
4 - وي با شهادت، مورد تکريم ويژه خداوند متعال، واقع شد و شهادت، او را در ميان همهي مردم، ممتاز ساخته است.
5 - خداوند لطف خود را شامل حال وي کرده، او را سعادتمند گردانيد.
راستي چه لطفي از الطاف الهي دربارهي انسان، مانند سعادتمندي او است؟!
و چه سعادت و خوشبختياي، خدا به حضرت حسين بن علي، عليهالسلام، داد که او را زبانزد خاص و عام قرار داده، مورد غبطهي اهل سعادت واقع شد و حتي دشمنانش زبان به مدح و ستايش وي گشودند و قاتلانش نيز نتوانستند منکر مقام والاي او بشوند.
6 - خداوند، او را آقا و بزرگي از آقايان و بزرگان قرار داد. و همه ميدانيم که بزرگان جامعه، محمد و آل محمد، عليهم السلامند که امام حسين، عليهالسلام، در ميان آنان ميدرخشد.
7 - و او را قائد و پيشوايي از پيشوايان عالم قرار داد. و چنانکه ميدانيم او امامي بزرگوار و پدر امامان معصوم و نه امام عاليقدر شيعه ميباشد.
8 - و نيز او مدافعي از مدافعان حريم دين و شريعت آسماني قرار داده و همه آگاهند که آن بزرگوار، براي دفع دشمنان دين و مدافعه از احکام الهي، جان عزيز خود را از دست داد و اهل بيت و حرم محترمش بر سر دفاع از دين به اسارت گرفته شدند.
9 - خداوند بزرگ، مواريث انبيا را به آن بزرگوار داد.
آري، مواريث انبيا وديعههاي الهي است که در دست امامان معصوم، عليهمالسلام، دست به دست ميگردد.
10 - او حجت الهي است که خداوند وي را از ميان اوصيا انتخاب فرموده و حجت خود بر مردم قرار داده است.
11 - امام حسين، عليهالسلام، در دعوت جامعه به سوي خدا فروگزار نکرد و تمام توانش را در اين راه بکار برد و از اين رو راه عذري براي کسي باقي نگذاشت و با وجود او احدي زبان عذر به دربار الهي ندارد زيرا آن بزرگوار در طول حياتش رهبري کرد و با فداکاري و شهادت بينظير و جانگدارش، راه را نشان جهانيان داد و فرياد اسلام را به گوش همگان رسانيد.
12 - امام حسين در مقام نصح و خيرخواهي فروگزار نکرد و هر چه توانست و تا مرز قدرت و امکان براي نصيحت بندگان خدا، خيرخواهي دربارهي جامعه و دين خدا تلاش کرد و با يک جهان، خلوص و اخلاص در راه خير مردم و اصلاح دين و دنياي آنان، گام برداشت.
13 - از بذل خون دل در راه خدا دريغ نکرد و روح و جان خود را فدا کرد تا بندگان خدا را از ضلالت، گمراهي و از جهل و ناداني برهاند، و به مسير صحيح و سرمنزل علم و آگاهي و مستقر هدايت، سوق دهد.
[1] توسي، محمد بن الحسن؛ تهذيب الاحکام، ج 6، ص 113 و در طبع اخير، ج 6، ص 126.
@zameneashk1
#زیارت_اربعین
#شرح_و_تفسیر_زیارت_اربعین
#احادیث_ویژه_ی_ائمة_درباره_امام_حسین_علیه_السلام
#مناسب_منبر
فضائل امام حسین ع از امام صادق ع در زیارت اربعین
حنان بن سدير ميگويد که به امام صادق، عليهالسلام، عرض کردم:
دربارهي زيارت قبر حسين، عليهالسلام، چه ميفرماييد؟ فرمود:
زره و لاتجفه فانه سيد الشهداء و سيد شباب اهل الجنة و شبيه يحيي بن زکريا و عليهما بکت السماء والارض؛ [1] وي را زيارت کن و به او جفا مکن زيرا که او آقاي همهي شهيدان و آقاي جوانان اهل بهشت، و شبيه يحيي بن زکريا است و آسمان و زمين بر آن دو، گريست.
حضرت صادق، عليهالسلام، در اين عبارت شريفه بعد از آنکه حنان بن سدير را امر به زيارت امام حسين، عليهالسلام، ميکند و ترک زيارت آن حضرت را جفاي بر وي قلمداد نموده، او را از جفاي بر امام حسين نهي مينمايد، چهار عنوان براي آن بزرگوار ذکر ميفرمايد:
1 - او سيد الشهدا است؛ اين کلمه مقدس و گرانسنگ از القاب امام حسين، بلکه از القاب اختصاصي اوست زيرا قبلا به حضرت حمزه نيز سيدالشهدا ميگفتند ولي با حدوث جريان خونين کربلا، امام حسين، عليهالسلام، اين لقب را به خود اختصاص داد و امروز در ميان امت اسلام و خصوصا ملت تشيع، هر کجا اين لفظ و واژهي پر جاذبه گفته شود، امام حسين، عليهالسلام، به نظر شنونده ميآيد.
و اين لقب مبارک همچون ديگر القاب آسماني بزرگان، حکايت از يک حقيقت بارز و ثابت ميکند زيرا شهادت آن حضرت در وضع و شرايطي واقع شد و به هيأت و صورتي انجام گرفت که در هيچ جا و راجع به هيچ کس اين چنين واقع نشد و به لحاظ شرايط ويژهاي که دارد، در جهان بيسابقه است.
2 - آن بزرگوار، سيد جوانان اهل بهشت است؛ اين معنا در کلام رسول اکرم مکررا آمده است که: الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنة؛ [2] حسن و حسين دو سيد جوانان اهل بهشتند و با در نظر گرفتن اينکه اهل بهشت، همه جوانند بنابراين، امام حسين سيد همهي اهل بهشت ميباشد.
3 - امام حسين شبيه به يحيي بن زکريا است؛ آري، اين دو بزرگوار وجوه مشابهت بسيار دارند: هر دو شهيد راه خدايند، سر هر دو از بدن جدا شد، سر هر دو به عنوان هديه و تعارف براي پادشاه ستمکار زمانشان بردند، و ساير شباهتهايي که ميان آن دو بزرگوار ميباشد
مرحوم آيت الله حاج ميرزا محمد ارباب قمي، رضوان الله عليه، ميگويند: حالات حضرت سيدالشهدا، عليهالسلام، با يحيي در اموري مطابق است و بعد، دوازده امر را ذکر ميکنند که ما به صورت اختصار ميآوريم:
همنامي پيش از خود نداشتند، نه پيش از يحيي کسي به نام يحيي آمده بود و نه قبل از حسين کسي به نام حسين نامگذاري شده بود.
آسمان بر هر دو گريست.
مدت حمل هر يک از آن دو، شش ماه بود.
ولادت هر دو با بشارت و مژدهي آسماني بود که قبلا داده شد.
قاتل هر دو اولاد زنا بودند.
سر هر دو را در طشت طلا گذارده، براي زناکاران و زنازادگان هديه بردند.
خداوند در هر دو مورد، به کشته شدن هفتاد هزار نفر، کيفر کرد.
سر بريدهي هر دو بزرگوار، سخن گفت.
هر دو بعد از ولادت، به آسمان بالا برده شدند.
هر دو در مکان تاريکي اگر مينشستند، از نور جمالشان روشن ميشد.
وصول هر دو به مرتبهي مؤکده و عاليهي خوف از عظمت الهي.
خداوند با هر دو سخن گفت و نقل ميکنند از تفسير مجمع البيان در تفسير آيهي وحنانا من لدنا؛ [3] که حضرت باقر فرمود: مهرباني خدا به يحيي به مرتبهاي بود که هر زمان ميگفت: يا رب، پاسخ، لبيک يا يحيي ميشنيد و اما راجع به سخن گفتن خدا با حسين، جريان مشهور را نقل کرده که سر قبر خديجه مناجات ميکرد و جواب آمد:
لبيک لبيک انت في کفني
و کلما قلت قد سمعناه [4] .
4 - چهارمين مطلبي که در روايت امام صادق، عليهالسلام، راجع به حسين، عليهالسلام، آمده اين است که آسمان و زمين بر آن دو گريست. (راجع به اين موضوع قبلا مطالبي ذکر کرديم).
[1] ابن قولويه، محمد؛ کامل الزيارت، ص 305.
[2] ابن شهر آشوب مازندراني، محمد مناقب آل ابي طالب، ج 3، ص 394.
[3] سوره مريم، آيه 13.
[4] ارباب قمي، ميرزا محمد؛ اربعين حسينيه، ص 261 - 262.
سالار شهیدان به روایت معصومان [ صفحه 112- 121]
ضامن اشک در تلگرام
@zameneashk
کانال ضامن اشک ایتا
@zameneashk1