.......: ۴- یاران اصلی امام خمینی (ره) در مسیر مبارزات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی از اینکه در این مجلس توانستم این دهه ی فجر در خدمت شما باشم واقعاً خوشحالم و یکی از شیرین ترین دهه‌های فجر برای بنده شد. بیستمین سال پیروزی انقلاب اسلامی است. این انقلاب یقیناً مردم در اوّل نظر نداشتند که حکومتی تشکیل بدهند. شاید در فکر خیلی از مردم نبود - عموم مردم - و اکثراً به خاطر ظلم ستیزی و به خاطر اینکه حکومت ستمشاهی را براندازند، انقلاب را انجام میدادند، ولی همان طور که حضرت امام در دوازده بهمن ۵۷ فرمودند از ابتدا نظرشان بعد از براندازی حکومت شاهنشاهی تشکیل یک حکومت اسلامی بود. تشکیل یک حکومت اسلامی طبیعتاً یک کار ساده ای نیست. نیاز به نیروهای قوی انسانی دارد، در اطرافشان باشند تا اینکه با تکیه بر همان افراد بتوانند ادّعا بکنند که من میتوانم یک حکومت اسلامی را بر پا بکنم. این افراد از ابتدا آیا در نظر حضرت امام بودند و حضرت امام افرادی را در نظر داشتند، یاران اصلیشان در آن زمان چه کسانی بودند؟ در هنگامی که امام شروع کردند، من نمیتوانم بگویم که - در سال ۱۳۴۱ و ۴۲ - مثلاً امام کادرهای لازم را داشتند، لکن امام کادرسازی میکردند. شما توجّه دارید که امام یک فرد جاافتاده ی علمی در حوزه ی علمیه ی قم بود و اطراف او را جمعی جوانان فاضل و مؤمن احاطه کرده بود. با قشرهای دیگر هم ایشان ارتباط داشتند. امام با پیامهای خود، با بیانهای خود، به معنای حقیقی کلمه انسانها را تربیت میکردند. تصحیح میکردند؛ هم تربیت فکری، هم تربیت روحی و اخلاقی. یک کادر برجسته و لایق آن کسی نیست که لزوماً درس مدیریّت یا دوره ی علوم سیاسی را گذرانده باشد. آن کسی است که هدفها را خوب بفهمد؛ راه‌ها را خوب تشخیص بدهد؛ بتواند خوب تصمیم بگیرد، بتواند خوب اقدام بکند؛ این با تربیتهای مداوم انجام میگیرد و این کاری که به طور طبیعی در مجموعه ی امام و به وسیله ی این بزرگوار انجام میشد، نه در کلاس درس بخصوصی؛ با برخوردها، با رفتارها، با پیامها، با اصلاحها، ولی از این مهمتر، به نظر من امام یک کادر سازی در سطح ملّت میکردند. کادرسازیهای امام هم، غیر از کادرسازیهای حزبی بود. احزاب، اشخاصی را بطور خاص می‌نشینند تربیت میکنند برای اینکه فلان شغل را مثلاً به اینها بدهند، فلان کار را بدهند، امام، جوانها را تربیت میکردند؛ به جوانها روحیه ی خودباوری میداد؛ از اوّل هم امام روی جوانها تکیه ی بخصوصی داشتند و همین هم شد. البتّه بعد از آنی که انقلاب پیروز شد، هم کسانی که در مجموعه ی امام بودند، هم کسانی که خارج از مجموعه ی امام بودند آمدند و کارها را قبضه کردند و مشغول تصدّی کارها شدند، با تغییرات و با اصلاحاتی که به مرور انجام گرفت. لکن این را توجّه داشته باشید، امام راهش روشن بود، میدانست چه میخواهد - شیوه اش معلوم بود. شیوه اش عبارت بود از شیوه ای که پیغمبران آن شیوه را می‌پیمایند؛ یعنی تزریق ایمان و باور عمیق همراه با بصیرت و آگاهی و تأمل و فکر در مخاطبین خود؛ این روش امام بود. یک چنین روشی بطور طبیعی استعدادها را شکوفا میکند و کادرها را پرورش میدهد. لازم نبود قبلاً یک فهرستی بردارند - از ده سال قبل - که فلان کس را برای فلان کار میخواهیم؛ امّا بطور طبیعی فهرستهای طولانی ای به وجود می‌آمد. لذا امام برای انتخاب شورای انقلاب - قبل از پیروزی انقلاب میدانید، شورای انقلاب تشکیل شد در ایران - هیچ محتاج کسی نشدند، مشکلی پیدا نکردند. عدّه ای را به عنوان شورای انقلاب معیّن کردند. البتّه این عدّه آن زمان ناشناخته بودند. حتّی خود آن اشخاص هم، بنده خودم یکی از اعضای شورای انقلاب بودم. نمیدانستم که عضو شورای هستم، من را معیّن کردند. بعدها به من خبر دادند، از مشهد آمدم تهران و مشغول کار شدم. یعنی امام میشناختند، میدانستند. البتّه با نزدیکان صمیمی خودشان - که در تهران با اینها ارتباط داشتند - با اینها هم مشورت میکردند برای گزینش. راه هم که راه روشنی بود. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

کتاب صوتی " روایت رهبری" اثر سید یاسر جبرائیلی تولید : ایران صدا #روایت_رهبری #سید_یاسر_جبرائیلی #تاریخ_معاصر #انقلاب_اسلامی

📗کتاب صوتی #روایت_رهبری قسمت 5⃣

💠 والشمس و ضحٰاها ... ✅ مقطعی بسیار زیبا با صدای دلنشین استاد عبدالباسط عبدالصمد

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: .......: امسال تا سال آينده را، از مرگ و زندگي و خوب و بد و رزق و روزي، رقم مي‌زند، پس آنچه را كه در آن شب مقدّر فرمايد حتمي و قطعي است. سليمان عرض كرد: قربانت گردم، حالا فهميدم. باز هم توضيح دهيد. حضرت فرمود: اي سليمان! برخي از امور هستند كه منحصراً در نزد خداوند مي‌باشند و او از آنها هر چه را بخواهد جلو مي‌اندازد و آنچه را كه بخواهد به تأخير مي‌افكند، اي سليمان! علي (ع) مي‌فرمود: علم (خداوند) دو گونه است: يكي علمي است كه خداوند آن را به فرشتگان و فرستادگان خود آموخته است، و آنچه را كه به فرشتگان در فرستادگانش آموخته حتماً تحقق خواهد يافت و خداوند خودش و فرشتگان و فرستادگانش را دروغزن نمي كند. و دوم علمي كه در خزانه غيب الهي است و احدي از خلق خود را بر آن آگاه نمي سازد، از اين علم آنچه را كه بخواهد جلو مي‌اندازد و آنچه را بخواهد به تأخير مي‌افكند و آنچه را بخواهد محو مي‌سازد و آنچه را كه بخواهد نگه مي‌دارد، سليمان به مأمون گفت: اي اميرالمؤمنين! به خواست خداوند، از امروز به بعد بداء را انكار نخواهم كرد و آن را دروغ نخواهم شمرد، مأمون گفت: اي سليمان! هر سؤال ديگري به نظرت مي‌رسد از ابوالحسن بپرس و پاسخ آن را خوب گوش كن و انصاف را رعايت نما، سليمان عرض كرد: سرورم! باز هم از شما سؤال كنم؟ حضرت رضا (ع) فرمود: هر سؤالي به نظرت مي‌رسد بپرس. سليمان عرض كرد: نظر شما درباره كسي كه اراده را هم مانند حّي و سميع و بصير و قدير اسم و صفت (ذات و نه از صفات فعل) مي‌داند چيست؟ حضرت فرمود: شما مي‌گوييد: موجودات مختلف پديد آمده اند چون خداوند خواسته و اراده كرده است، ولي نمي گوييد: موجودات مختلف پديد آمده اند چون او شنوا و بيناست، و اين خود دليل بر آن است كه اراده مانند سميع و بصير و قدير نيست. سليمان عرض كرد: خداوند از ازل مريد بوده است حضرت فرمود: اي سليمان! آيا اراده اش چيزي غير اوست؟ عرض كرد: آري، حضرت فرمود: در اين صورت ثابت كرده اي كه چيز ديگري غير از خداوند از ازل با او بوده است، سليمان عرض كرد: من چنين چيزي را ثابت نكردم، حضرت رضا (ع) فرمود: آيا اراده حادث است؟ سليمان عرض كرد: خير، حادث نيست، در اين هنگام مأمون فرياد زد و گفت: اي سليمان! با شخص چون او مخالطه و مكابره مي‌كني، انصاف داشته باش، آيا نمي بيني كه در اطراف تو اهل نظر و فكر نشسته اند، سپس گفت: اي اباالحسن! بحث كلام را با او ادامه دهيد؛ چرا كه او متكلم خراسان است، حضرت دوباره سؤال خود را از او پرسيد و خود فرمود: اراده حادث است اي سليمان؛ زيرا چيزي كه ازلي نباشد حادث است و چيزي كه حادث نباشد ازلي است، سليمان عرض كرد: اراده خداوند از خود اوست چنان كه سمع و بصر و علم او نيز از خود اوست، حضرت رضا (ع) فرمود: پس اراده او خود اوست؟! عرض كرد: خير. حضرت فرمود: پس مريد مانند سميع و بصير نيست، سليمان عرض كرد: ذات او اراده كرده است، چنان كه ذات او مي‌شنود و ذات او مي‌بيند و ذات او مي‌داند، حضرت رضا (ع) فرمود: يعني چه ذات او اراده كرده است؟ يعني اراده كرده است كه چيزي باشد، يا اراده كرده است كه زنده يا شنوا يا بينا و يا توانا باشد؟! عرض كرد: آري. فرمود: آيا با اراده خود اين گونه شده است؟! سليمان عرض كرد: خير. فرمود: پس اين كه مي‌گويي: اراده كرده است كه زنده و شنوا و بينا باشد، معنايي ندارد چون اينها با اراده او نبوده است. سليمان عرض كرد: چرا، اينها با اراده او بوده است. در اين هنگام، مأمون و كساني كه پيرامونش بودند خنديدند، حضرت رضا (ع) هم خنديد و سپس به حاضران فرمود: با متكلم خراسان مدارا كنيد، اي سليمان! بنابر اين، طبق عقيده شما (كه خداوند به اراده خود سميع و بصير و قدير مي‌باشد) خداوند دستخوش تغيير و تحول مي‌شود، و اين چيزي است كه خداوند عزّوجلّ را نمي توان به آن وصف كرد، سليمان جوابي نداد. حضرت رضا (ع) سپس به او فرمود: اي سليمان! از تو سؤالي دارم، عرض كرد: بپرسيد، قربانت گردم، حضرت فرمود: به من بگو، آيا تو و هم مسلكانت درباره چيزهايي كه مردم مي‌فهمند و مي‌دانند با آنها بحث كلامي مي‌كنيد يا در باره چيزهايي كه نمي فهمند و نمي دانند؟ عرض كرد: البته درباره چيزهايي كه مي‌فهمند و مي‌دانند، حضرت فرمود: آنچه مردم مي‌دانند اين است كه مريد (اراده كننده) غير از اراده است، و وجود مريد بر اراده تقدّم دارد و فاعل بر مفعول مقدّم است، و اين سخن شما را كه مي‌گوييد: اراده و مريد يك چيز هستند، باطل مي‌كند، عرض كرد: قربانت گردم، اين موضوع چيزي نيست كه مردم آن را بفهمند و دركش كنند، حضرت فرمود: مي‌بينم ادعاي دانستن چيزي را مي‌كنيد كه نمي دانيد، شما مي‌گوييد: اراده مانند سمع و بصر است، آيا در نظر شما اين هم از موضوعاتي است كه براي مردم قابل درك و فهم نيست؟ سليمان جوابي نداد. حضرت رضا (ع) فرمود: اي سليمان! آيا خداوند عزّوجلّ به تمام آنچه كه در بهشت و دوزخ است علم دارد؟ سليمان عرض كرد: آري، ح