هنگام تنگ‌دستی در عیش کوش و مستی

مصعب زبیر مصعب بن زبیر نیز گفته است: در کار من دقت کن و در استواری آن بکوش که به منزله نابود شده است. اگر حاجت مرا به عهده ی دیگری بگذاری، مانند کودکی است که از پستان دو زن شیر خورده باشد و زیان ببیند. تأن بحاجتی واشدد قواها فقد صارت بمنزلة الضیاع اذا ارضعتها بلبان اخری اضرّ بها مشارکة الرضاع #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه تدبر در قرآن @zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

ابوالحسنین: ♨️شبهه ششم آیا این دو آیه با هم در تناقض نیستند❓ آیه۲۸ سوره رعد مى خوانیم یاد خدا مایه آرامش دلها است : الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ و از طرفى دیگر در آیه ۲ سوره انفال مى خوانیم : إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ: مؤمنان کسانى هستند که وقتى نام خدا برده مى شود قلبشان ترسان مى گردد ⚠️ یکجا میفرماید ذکر خداوند موجب آرامش دلهاست و جا دیگر میفرماید ذکر خداوند موجب ترسان شدن دلهاست❓❓ جواب اول 👌✅علامه طباطبائی رضوان الله علیه می فرماید: مؤمن در طلیعه امر، قلبش می طپد ولی در پایان امر، قلبش می آرمد. در آغاز وقتی به یاد حق افتاد، چون در اوائل راه است، قلبش می طپد، اما وقتی کاملا مأنوس شد و ایمانش حباً لله شد نه خوفاً من النار، آنگاه طمأنینه دارد. پس آن آیاتی که می فرماید: یاد حق قلب را مطمئن می کند، مربوط به اواخر امر است.(یعنی کسی که تازه وارد وادی مسلمانی و مومن بودن میشود بخاطر تکالیفی که بر عهده دارد و راه طولانی که دارد و خطرهای این راه طولانی قلبش هراسان است کما اینکه آقا امیر المومنین علیه السلام میفرماید آه من قلّه الزّاد و طول الطّریق و بعد السّفر و عظیم المورد؛ آه از کمی زاد و توشه و طولانی بودن راه و دوری سفر (آخرت) و عظمت مقصد» اما وقتی که اعمال و تکالیف فردی و اجتماعی که بر عهده اش است انجام داد و موهبت های الهی را دید ذکر الهی موجب آرامش و اطمینان خاطرش خواهد شد) شاهد این جمع را هم آیه 23 سوره زمر قرار داده اند در آن آیه آمده است: «تقشعر منه جلود الذین یخشون ربهم»- آنهایی که از خدا می ترسند، پوست بدنشان می طپد. قشعریره، در مقابل طمأنینه است. 👌مشابه این حالت را در حالات اولیاء و معصومین علیهم السلام در حال عبادت ملاحظه فرمودید که هنگام وضو گرفتن چه حالی داشتند و هنگام تکبیرة الاحرام، صورت آنها چگونه زرد می شد؟ در حال نماز خواندن، چگونه دو پهلوی آنها می طپید؟ یک انسان وحشت زده که هیچ آرامش ندارد، دلش می لرزد و به حرکت در می آید. درباره امام مجتبی (علیه السلام) رسیده است که هنگام نماز پهلوهای حضرت می طپید و چهره مبارکش زرد می شد. وقتی عرض می کردند: چرا این حالت به شما دست می دهد؟ می فرمود: می خواهم امانت را ادا کنم. نمی دانم آیا درست ادا می کنم یا نه؟ #قرآن_شناسی