.......: اى بندگان خدا! شما را به پرهيزكارى اندرز مى دهم؛ به تقوا از خداوندى كه پنهان و آشكار شما را مى داند. پروردگار نه شما را بيهوده آفريده و نه رهايتان كرده است. زنهار! زنهار اى بندگان خدا! خداوند خود شما را [از انجام كارهاى زشت] بيم داد؛پس از انجام كارى كه پشيمان مى شويد وشوربختى به كف مى آوريد و به شكنجه دوزخ رهسپار مى شويد، دورى كنيد؛ از دوزخى كه عذاب آن سخت و سنگين است. آن، بد جايگاه و منزلگاهى است. (۱۹۰) آتشى كه خاموش نمى شود و چشم (دوزخيان) به خواب نمى رود و پيكرهايى كه [از سختى شكنجه] نه زنده اند و نه مرده؛ در بند كشيده؛ كيفر و شكنجه داده. هرچه پوست هايشان پخته [و فرسوده] شود، به جاى آن‌ها پوست هاى ديگر آوريم تا عذاب را بچشند؛ خداوند پيروزمند فرزانه است. (۱۹۱) ما براى ستم كاران (مشرك) آتشى فراهم آورده ايم كه سراپرده هاى آن، آنان را فرا خواهد گرفت. (۱۹۲) پس اى بندگان خدا! با اين پيكرهاى نابود شدنى از فريادهاى مرگ آفرين پيش از رستاخيز به آفريدگار پناه ببريد؛ قبل از آن كه مرگتان فرارسد و جانتان گرفته شود. دريغا! مرگتان فرارسيده و كارهايتان به پايان آمده و ديگر تمام شده است. نه راهى براى بازگشت وجود دارد و نه راهى براى پيمودن به بهشت. خداوند ما وشما را آن گونه حفظ كند كه نيكان خودش را حفظ كرده است. ما و شما را چنان رهنمون باشد كه بندگان برگزيده اش را راهنمايى كرده است. (۱۹۳) ابن بشير در زير درخت اكاليپتوس بلند بالايى نشسته بود كه مأمون او را طلبيد. او با حالت پيروى كامل حضور يافت. مأمون چند لحظه اى به او خيره ماند و سپس گفت: « دستانت را به من نشان بده! » پسر بشير در حالى كه نشانه هاى پرسش در چشمان نگرانش موج مى زد، كف دستانش را گشود. مأمون با تكيه بر تك تك حروف گفت: « ناخن هايت را نچين و بلندشان كن. » (۱۹۴ منصور حيرت زده بود؛ اما بانگ برآورد: « به چشم اى امير مؤمنان. » اينك نزد رضا برو. او خطبه اى به تو مى دهد، آن را بياور و در مسجد به من بده. صف‌ها براى نماز مهيا بودند. خورشيد بر فراز شهر مى تابيد. مأمون خطبه را آغاز كرد. نمى توانست تأثير آن كلام مقدّس و مؤثّر را ناديده انگارد. دل‌ها فروتنى كردند و چشم‌ها گريستند. حتى دل و پيكر مأمون نيز لرزيدند. پس از نماز، وارد اتاقش شد و چشمش به صندوق چوبين افتاد، صندوقى از چوب درخت آبنوس بود. جام شراب با ته مانده اى از شراب در آن، از شب قبل روى ميز مانده بود. تا چشمش به آن افتاد، همه چيز را فراموش كرد و تنها به تخت، تاج و برگشتن به بغداد انديشيد. بغداد تنها رؤياى وى بود. سرزمين خاطراتش بود؛ با آن نواى موسيقى كناره هاى رودش و خنياگرى هاى موصلى (۱۹۵) و شب هاى لذت بخشش. خورشيد رخ نهان مى كرد. اندك اندك تاريكى مى آمد تا همه چيز را رنگ هراس و ابهام زند. امام به محراب پناه برد. به درياى آرامش. مأمون كف بر كف كوبيد و به لحظه اى، گزمه اى خم شد. بگوييد پسر بشير بيايد. مأمون صندوق چوبين را گشود؛ صندوقى آراسته به نقوش و رنگ ها. تكه اى مربع از پوست آهو را از آن بيرون آورد؛ صفحه شطرنج بود. بعد فيل، سربازان، قلعه‌ها و اسب‌ها را بيرون آورد. نسيم از پنجره هاى گشوده باغ به درون مى وزيد. مأمون شادمانه زمزمه كرد: « سرزمينى چهارگوشه و سرخ از پوست ميان دو دست مهمان پرور قرار دارد يادآور نبرد است؛ اما نه، همانند آن است بى آنكه در آن خونى بر زمين ريخته شود اين به آن حمله ور مى شود و آن به اين و پلك جنگ بسته نمى شود بنگر به اسب كه درگير مصاف است در دو جبهه اى، بى آن كه طبلى كوفته و يا بيرقى افراشته شود. » (۱۹۶) يكى از خدمت كاران، براى مأمون در جام شراب ريخت؛ در جامى كه امپراطور هندوستان به وى هديه كرده بود. (۱۹۷) پسر بشير نفس زنان وارد شد و گفت: « مژده اى اميرمؤمنان! » .؟! بغداديان ابن شكله را از خلافت خلع كردند. خبر دارم! سرورم از كجا مى دانى؟ پيك هنوز به طوس نرسيده است. مأمون به او نگريست و با پوزخندى بر لب، گفت: « در سرخس هنگامى كه فضل كشته شد، اين مطلب را فهميدم! » لحظاتى خاموش ماند و سپس با لحنى تمسخرآميز گفت: « بيچاره عمويم! جز آوازخوانى چيزى نمى دانست. البته صدايش از اسحاق موصلى لطيف تر بود. » ابن بشير جرأت يافت و پرسيد: « از عمه ات علّيه چه خبر اى اميرمؤمنان؟ » شيطنت و بدجنسى نكن! بيا سربازها و اسب هايت را رديف كن. جنگ آغاز شده است. مأمون براى وزيرش اهميتى قائل نبود. او نقشه مهم ترى در سر داشت. وزير در گرداب افتاد. خود را در محاصره چهار سرباز ديد. مأمون، قلعه ها، سربازان و فيل را جا به جا مى كرد. وزير سقوط كرد. ابن بشيرفرياد زد: « سرورم! بى وزير شدى! » مهم نيست! مأمون از پيروزى خود آسوده دل بود. سربازها را هوشمندانه حركت مى داد؛ چنان كه ابن بشير خويش را كاملاً ناتوان يافت. بازى پايان يافت و جنگ به نفع مأمون تمام شد. مأمون با انگشت به طرف شمال اشاره كرد و

گفت: « حتى اگر كسى كه در اين قبر خفته است، برخيزد، هرگز نمى تواند مرا شكست دهد. » و سپس به همنشينش اشاره كرد و ادامه داد: « حالا برو! اما سفارشى را كه درباره ناخن هايت كردم، فراموش نكن. » تا كى ناخن هايم را نچينم؟ تا وقتى كه انارها برسند. فهميدى؟ مرد برخاست. به احترام خم شد. از كاخ بيرون رفت. سرش جولانگاه دغدغه‌ها شده بود. در دل شب، مأمون به بستر رفت؛ اما آوايى كه به آرامى در جويبار حيات جارى بود. رضا (ع) قرآن مى خواند. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: از طلوع تا طلوع از مدینه تا توس فاصله بسیار است اما آقا این فاصله ی بسیار را در زمانی اندک پیمودند. از مدینه طلوع کردند و در توس غروب؛ مثل خورشید... از طلوع شمس الشّموس تا غروب ایشان فقط ۵۵ سال طول کشید؛ هر چند که خورشیدِ خورشیدها هرگز غروب نمی کند؛ این را از برق چشمان زائران مشتاق و تلألوء اشک‌های آنان می‌توان فهمید. [۱] ---------- [۱]: . اصول کافی، ج ۲، ص ۴۰۲؛ مشهور است که آن حضرت در روز ۱۱ ذی قعده سال ۱۴۸ هجری قمری به دنیا آمدند و شهادت ایشان در روز آخر ماه صفر سال ۲۰۳ هجری قمری بود. همسرانِ خورشید "سبیکه" از خاندان همسر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ؛ ماریه ی قبطیه بود. "سبیکه"؛ همسر امام رضاC و مادر امام جوادC بود. تاریخ نویسان او را سرآمد زنان روزگار خود در علم و پارسایی می‌شناسند. او سالیان دراز تنها همسر امام رضاC بود تا روزی که ولایت عهدی آن حضرت اعلام شد؛ آن روز مأمون دخترش "اُمّ حبیبه" را نیز به عقد آن حضرت درآورد. [۱] فرزند یا فرزندان؟ ---------- [۱]: . همان، ج ۲، ص ۴۰۰ مأمون دختر دیگرش "اُمّ الفضل" را نیز به عقد حضرت جوادالائمه علیه السلام درآورد. شاید یکی از دلایل این کار اطلاع از زندگی اهل بیت علیهم السلام و کنترل مداوم آن‌ها بوده است و می‌دانیم که " اُمّ الفضل" کسی است که امام جواد علیه السلام را مسموم و شهید کرد. گفته اند امام رضا علیه السلام چند فرزند داشته اند: محمد، حسن، جعفر، ابراهیم، عایشه، فاطمه و موسی؛ ولی خود آقا فرمودند: «من بیش از یک فرزند نخواهم داشت اما از آن یک فرزند، فرزندان فراوان پا به عرصه ی وجود خواهند نهاد». [۱] و امام جواد علیه السلام نیز فرمودند: «شک و تردید از میان رفت؛ زیرا پدرم جز من فرزندی ندارد»؛ [۲] تا کسی نتواند بگوید که او (امام رضا علیه السلام) نیست. ---------- [۱]: . بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۲۲۱ [۲]: . اصول کافی، ج ۲، ص ۱۰۲ یک قمقمه دریا.... https://eitaa.com/zandahlm1357

🎥 آیا سندی داریم که حضرت شاهد بر اعمال ماست؟ #استاد_کلباسی #گامی_به_سوی_ظهور 🔶🔹🔶

🔰 شرح و تفسیر #ادعیه_روزانه ماه رمضان 💠 دعای روز 12 🎤 با بیان شیرین آیت الله مجتهدی تهرانی رحمت الله علیه 👌 به همراه بیان یک نکته شرعی مورد توجه در #ماه_رمضان

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

.......: از خواب بلند شده بود و منتظر نيروها تا آن‌ها را ببلعد. افزايش نيرو، اين نگراني را در فرمان دهان به وجود آورد كه مبادا حساسيت دشمن برانگيخته شود. گردان‌ها تا آن زمان در دو منطقه مستقر بودند، گردان‌هاي خط شكن در كنار كارون بودند و گردان‌هاي پشتيبان در بهمن شير. قبل از انتقال كل اين نيروها، محل‌هايي براي استقرارشان در خط در نظر گرفته شد. قرار شده بود كه گردان‌هاي خط شكن كنار نهر چهارم مستقرشوند. محل استقرار گردان امام حسين (ع) - كه مهدي در آن بود - روستايي بود كه هم به مقر مهدي و دوستانش نزديك بود و هم به قرارگاه. پاسگاه‌هايي كه كنار نهرها و نزديك اروند رود بودند، براي استقرار نيروهاي غواص خط شكن - حدود ۸ دسته - در نظر گرفته شده بود. جلسات توجيهي و سخن راني‌هاي قبل از عمليات در سطح لشكر عاشورا شروع شده بود. [ صفحه ۲۵] فصل ۳ شب بيستم بهمن ۱۳۶۴ از راه رسيد. اروند هشيارتر از هميشه، با ديدن اين همه طعمه به شوق مي‌آمد. هم زمان با غروب آفتاب، غواص‌ها به نهرها نزديك شدند. سه هزار غواص در زير نخلستان نمازشان را خواندند. سپس آرام در آغوش هم فرو رفتند و خداحافظي كردند. فرمان دهان اصلي عمليات، غواص‌ها را از زير قرآن گذراندند و آن‌ها پا به درون آب نهرها گذاشتند و در يك ستون پيش رفتند. دقايقي بعد، اروند در پيش روي آن‌ها بود. آن‌ها بايد از درياي آب مي‌گذشتند و خود را به آن سو مي‌رساندند. مرتضي قرباني فرمانده لشكر ۲۵ كربلا در سنگر خود به فكر فرو رفته بود. سنگر در اين لحظات كمي شلوغ شده بود. در همين حال، يكي از راه رسيد و مستقيم وارد سنگر شد. با [ صفحه ۲۶] عجله نزد مرتضي قرباني رفت و بسته اي به او داد. مرتضي بسته را گرفت. تازه وارد گفت: اين را آقا محسن - فرمانده وقت سپاه - داد تا به شما برسانم. مرتضي با آرامش مشغول باز كردن بسته شد. در همين حال، بوي معطري در فضاي سنگر پيچيد. همه توجه شان به بسته جلب شد تا ببينند داخل آن چيست. فرمانده لشكر پرچم سبز رنگي را از داخل بسته بيرون كشيد. همه دور پرچم حلقه زدند و آن را روي زمين سنگر پهن كردند. مرتضي داخل بسته را نگاه كرد. متوجه نامه ي فرمانده سپاه شد. آن را باز كرد: اين پرچم، پرچم گنبد امام رضا (ع) است. اين امانت به دست شما سپرده مي‌شود تا بر فراز بلندترين مناره ي شهر فاو نصب كنيد. مرتضي قرباني در حالي كه منقلب شده و اشك در چشمانش حلقه زده بود، براي حاضرين ماجرا را توضيح داد. بعد پرچم را به دست يك رزمنده ي روحاني داد تا صبح روز بعد آن را در شهر فاو به اهتزاز درآورد. ديگران كه تازه متوجه اصل ماجرا شده بودند، گريه كنان دست به پرچم كشيدند و سر و صورت خود را متبرك كردند [۶]. سرانجام در ساعت ۲۲ و ۱۰ دقيقه ۲۰ بهمن ۱۳۶۴، محسن رضايي از سوي قرارگاه خاتم الانبياء فرمان حمله را صادر كرد. بسم الله الرحمن الرحيم. و لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم و قاتلوهم حتي لاتكون فتنه. يا فاطمه الزهرا، يا فاطمه الزهرا، يا فاطمه الزهرا. امروز روزي است كه هفت سال پيش در چنين زماني امام خميني فرمان داد حكومت نظامي بايد لغو شو - اشاره به ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ - شما برادران نيز حكومت نظامي صدام را لغو كنيد و ان شاء الله بريزيد توي شهر و روستا و حكومت نظامي را به هم بريزيد. پس از ماه‌ها آموزش، شناسايي و كار بي وقفه، عمليات تصرف فاو آغاز شد. اروند مات و مبهوت و تسليم در برابر ۳۰۰۰ غواص خط شكن شده بود كه با لباس‌هاي متحدالشكل به آن طرف رود مي‌رفتند. مهدي آرام و قرار نداشت. به فكر دوستان خط شكنش بود؛ حميد اللهياري، كريم وفا، علي شيخ علي زاده و... به ياد بعد از ظهر همان روز افتاد. ساعت پنج و نيم بعد از ظهر بود كه آن‌ها لباس غواصي را بر تن كردند و با كمك هم، تجهيزات شان را محكم بستند. وضو گرفتند و با همان لباس مشغول خواندن نماز شدند. شايد نماز وداع بود. با بدرقه ي بقيه و مهدي، آن‌ها به طرف اروند حركت كردند. هوا كم كم ابر مي‌شد و باد صورت شان را نوازش داد. ساعت ۹ شب، آن‌ها به صورت يك ستون دو دسته اي وارد آب شدند. عرض رودخانه در محور آن‌ها يك كيلومتر بود. منورهاي دشمن پشت سر هم روشن مي‌شد و همين باعث شده بود تا آن‌ها مسير خود را بهتر پيدا كنند. حدود ۲۰ دقيقه مانده به ساعت ۱۰ شب آن‌ها به آن طرف [ صفحه ۲۸] اروند رسيدند. تا ساعت ۱۰ هيچ كس حق تيراندازي نداشت. ضمن اين كه هنوز عده اي از خط شكنان نرسيده بودند. دفاع مقدس خاطرات اروند..... https://eitaa.com/zandahlm1357

🔸درس ایثار و گذشت 🌷شهید ابراهیم هادی🌷

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

مژهٔ سیاهت ار کرد به خون ما اشارت

.......: مالک پادشاه به سقراط گفتند: آیا از پادشاه (ملک) می‌ترسی؟ گفت: خیر، من شهوت و غضب خویش را که پادشاه ملک آنهاست، مالک شده ام، پس پادشاه بنده ی بنده ی من است. گویند دی در حق ما یکی بدی گفت دل را ز غمش نمی خراشیم ما نیز نکوییش بگوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم یکی از بزرگان گر کشد خصم به زور از کف من دامن دوست چه کند با کشش دل که میان من و اوست جامی گفتم به عزم توبه نهم جام می‌زکف مطرب زد این ترانه که می‌نوش و لا تخف آیا بود که صف نعالی بما رسد چون بر بساط قرب زنند اهل قرب صف بشناس قدر خویش که پاکیزه تر ز تو دری نداد پرورش این آبگون صدف عمر تو گنج و هر نفس از وی یکی گهر گنجی چنین لطیف مکن رایگان تلف جامی چنین که می‌کشد از دل خدنگ آه خواهد رسید عاقبة الامر بر هدف #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه تدبر در قرآن @zandahlm1357

در ادامه.....👇👇👇👇