.......: قسمت سی و سه: سرگشته که باشی، حتی چهارچوبِ قبر هم آرامت نمیکند و من آرام نبودم.. مثله خودم.. بعد از آخرین ملاقات با صوفی، گرمایِ جهنم زندگیم، بیشتر شد و من عاصی تر.اما دیگر دانیالی برای سرد کردن این آتش نبود، که خودش، زبانه ایی شعله ورتر از گداخته ها، هستی ام را میسوزاند. زندگی همان ریتم سابق را به خود گرفت و به مراتب غیر قابل تحمل تر... حالا دیگر جز عربده های پر تملقِ پدرِ رجوی زده ام در مستی، دیگر صدایی به گوش نمیرسید حتی دلسوزی های مادرانه ی، تنها مسلمان ترسویِ خانه مان. زنی که هیچ وقت برایم مهم نبود اما انگار ناخودآگاهم، عادت کرده بود به نگرانی هایِ ایرانی منشانه اش.. روزها میگذشت و مادر بی صداتر از هروقت دیگر، خانه گردی میکرد. از اتاقش به آشپزخانه، از آشپزخانه به اتاقش. بدون حتی آوایی که جنسِ صدایش را به یادم آورد. با چادری سفید بر سر و تسبیحی در دست. و سوالی که حالم را بهم میزد.( او هنوز هم رویِ خدایش حساب میکرد؟ ) حالا دیگر معنای مرده ی متحرک را به عینه میدیدم.. زنی که  نه حرف میزد.. نه گریه میکرد.. نه میخندید.. و نه حتی زندگی.. فقط بود، با صورتی بی رنگ و بی حس..  و منی که در اوج انکار، نگرانش بودم... من دانیال را می پرستیدم، اما به مادر عادت کرده بودم.. عادتی که اسمش را هر چه می گذاشتم جز دوست داشتن.آن روزها اسلام مانند موریانه، دیوارهای کاه گلی اطرافم را بلعیده بود و حالا من بودم و زمستانی سوزناک که استخوان خورد میکرد. و من تمام لحظه هایم را به مرورِعکسهای آن دوست مسلمانِ دانیال در ذهنم میگذراندم تا انتقامِ خانه خرابی ام را از نفس به نفسش بگیرم. اما دانیال را دیگر بی تقصیر نمیدانستم. اگر او نمیخواستم زندگیم مان حداقل، همان جهنمِ دلنشینِ سابق بود. با همان مادرانه های، زنِ ایرانیِ خانه مان... حالا دیگر قاعده ی تمام شده ی زندگیم را میدانستم. دانیالی که نبود.. و دوست مسلمانی که چهل دزد بغداد را شرمنده کرد...و در این بین نگرانی ها و مهربانی های عثمان، پوزخند بر لبم می نشاند. مدتی گذشت با مستی های بی خبرانه پدر.. سکوتِ آزار دهنده مادر.. قهوه ها وملاقاتهای عثمان. عثمانی که وقتی از شرایط و حالات مادر برایش گفتم با چشمانی نگران خواست تا برای معالجه نزد پزشک ببرمش و من خندیدم..عثمانی که وقتی با دردهای گاه و بی گاه معده ام مواجهه میشد، با نگرانی، عصبی میشد که چرا بی اهمیت از کنارِ خودم میگذرم و من میخندیدم.. عثمانی که یک مسلمان بود و عاشقِ چای… و من متنفر از هر دو.. و او این را خوب میدانست.. آن شب بعد از خیابانگردی های اجباری با عثمان، به خانه برگشتم.. همان سکوت و همان تاریکی.. برای خوردن لیوانی آّب به آشپزخانه رفتم که صدای باز و سپس کوبیده شدنِ در خانه بلندشد. پدر بود. مثله همیشه مست و دیوانه. خواستم به اتاقم بروم که صدایش بلند شد، کشدار و تهوع آور ( سااارا.. صبر کن) ایستادم. نگاهش کردم. این مرد، اسمم را به خاطر داشت؟ تلو تلو خوران دور خودش میچرخید:(دختر.. چقدر خوشگل شدی .. کی انقدر بزرگ شدی؟) دست به سینه، تکیه زده به دیوار نگاهش کردم. این مرده چهار شانه و خالی شده از فرطه مصرف الکل، هیچ وقت برایم پدری نکرد.. پس حق داشت که بزرگ شدنم را نبیند.جرعه ایی دیگر از شیشه اش نوشید:( چقدر شبیه اون مادر عفریته ای.. اما نه.نیستی.. تو مثه من سازمانو دوس داری نه؟؟ مثه من عاشق مریم و رجوی هستی..) تمام عمرش را مدام در صورت خودش تف انداخت.. سازمان.. قاتلی که برادر و آسایش و زندگی و زنو بچه اش را یکجا از او گرفت.. دانیال چقدر شبیه این مرد بود، قد بلند و هیکلی، او هم ما را به گروه و خدایِ قصابش فروخت تعادل نداشت:(سارا.. امروز با چندتا از بچه های سازمان حرف زدم.. میخوام هدیه ات کنم به رجوی بزرگ.. دختر به این زیبایی، هدیه خوبی میتونه باشه.. اونقدر خوب که شاید رجوی یه گوشه چشمی بهم بندازه..) تهوع سراغم را گرفت. انگار شراکت در ناموس از اصول مردانِ این خانه بود. حالا حرفهای صوفی را بهتر باور میکردم. پدری که چوب حراج به زیبایی های دخترش بزند، باید پسری مثله دانیال داشته باشد. جملات صوفی در گوشم تکرار شد. جملاتی که از نقشه های دانیال برای رستگاریم در جهاد نکاح میگفت.. انگار پدر قصدِ پیش دستی کردن را داشت.. مست وگیج به سمتم می آمد و کریه میخندید.. بی حرکت و سرد نگاهش کردم. چرا دختران مردی به نام پدر را دوست دارند؟ چه فرقی بود میان این مرد و عابرانِ تا خرخره خورده ی کنارِ رودخانه؟؟ هر چه نزدیکتر میشد، گامی به عقب برنمیداشتم. ترسی نمانده بود تا خرج آن لحظات کنم...سر تکان دادم و به سمت اتاقم رفتم که دستم را از پشت کشید:( کجا میری دختر.. صبر کن.. بذار دو کلمه اختلاط کنیم.. باید واست از سازمان و وظایفت در مقابل رجوی بگم.. اون تمام زندگیشو صرفِ رستگاری خلق کرده..خلقِ بی عاطفه.. خلقِ قدرنشناس..اما من مثه بقیه نیستم.. تو رو.. https://eitaa.com/

zandahlm1357

💠 #مبانی_دعا 🎤 با توضیحات #استاد_احسان_عبادی 🎬 جلسه 17 👈 دو راه سالم سازی قلب برای دعای بهتر ❇️ 90 جلسه

◾️چقدر گریه‌‌کن‌های جدّ تو مُردن (زمزمه نجوا با امام زمان) 🎤بانوای: #حاج_میثم_مطیعی

.......: ۱۸۷. هرکس به این امر (فرج) معتقد شود، و پیش از قیام قائم (عجّل اللَّه فرجه الشریف) بمیرد؛ هرآینه به او داده شود اجر کسی که در رکاب او کشته شود. غیبت طوسی ۱۸۸. هرگاه قائم (عجّل اللَّه فرجه الشریف) ظهور کند، در قبر به مؤمن گفته شود: ای فلان! آقایت ظهور کرده است، اگر می‌خواهی به او ملحق شوی، برخیز و ملحق شو. غیبت طوسی https://eitaa.com/zandahlm1357

سلام لطفا #اندڪی_تأمل🇮🇷👇 eitaa.com/joinchat/3717922818Ca7721d8525

.......: طبيعي است كه براي آبادي و توسعه اقتصادي كشور و نيز براي ريشه كن شدن فقر و بي كاري، اساس قضيه اين است كه طرحهاي عمده و مادر، در كشور اجرا و راه اندازي شود. اين، كاري است كه بحمداللَّه در سالي كه گذشت انجام گرفت. يعني بخش مهمي از طرحهاي مورد نظر شروع شد و يا اين كه در مرحله طرّاحي، اجرا و بهره برداري است كه البته ادامه آن، به فضل الهي، در سالهاي آينده هم خواهد بود. آنچه كه من مي‌توانم در اين روزها نسبت به سال گذشته - كه پايان آن را مشاهده كرديم - عرض كنم، اين است كه پارسال، از لحاظ حوادث جهاني و مسائل داخلي، براي ما سالي پر حادثه و پر تحرّك بود و تلاشهاي موفقيّت آميز زيادي صورت گرفت. حتماً لازم است كه حادثه پيروزي سياسي بسيار بزرگ ملتمان را در اظهار نظر سازمان ملل نسبت به جنگ تحميلي و اين كه عراق آغاز گر جنگ بود، تكرار كنم و به ياد بياورم. هشت سال تلاش و مجاهدت مرارت بارِ اين ملت، با اين شهادت جهاني، رنگ و نماي ديگري در دنيا پيدا كرد. اگر چه حق جويان و حق بينان، حقيقت قضيه را قبل از اين شهادت هم مي‌دانستند و ملت ما از همه بيشتر به حقّانيت و مظلوميت خود واقف بود؛ لكن درعين حال اين ملت نياز به اين گواهي آشكار از سوي رسمي ترين سازمان بين المللي داشت. به هرحال سال موفقيّت آميزي بود. بحمداللَّه موفقيّتهاي نسبي زيادي داشتيم و قدمهايي به سمت جلو برداشته ايم. البته هرگز كسي نمي تواند ادّعا كند كه به اهداف كاملِ اين تلاش چندين ساله رسيده ايم. بلكه در جهت آن اهداف، قدم برداشته ايم و ان شاءاللَّه ملت ما به اهداف نهايي خود هم خواهد رسيد. توصيه اي كه در آغاز امسال مي‌خواهم به همه ملت عزيزمان و مسؤولين، عرض كنم، اين است كه هم ملت و هم مسؤولين و دولت خدمتگزار، بايد كوشش كنند اين وحدت و يكپارچگي و اين پيوند صداقت و مودّتي را كه بين دولت و مردم وجود دارد، هر چه بيشتر گسترش دهند و آن را مستحكم و عميق كنند. ملت عزيزمان بايد در صحنه‌هاي انقلاب، به حضور قوي و نيرومندي كه كار گشاي همه مشكلات اين كشور بوده و توانسته است دنيا را به حقّانيت ما متوجّه كند، ادامه دهند. ما، در روزهاي آينده، روز قدس را داريم كه حضور مردم در راهپيمايي اين روز بسيار مهم است. همچنين در آينده اي نزديك، مسأله انتخابات را داريم كه حضور مردم در آن، بسيار مهم و سرنوشت ساز است. در آينده، در همه زمينه ها، از جمله در امر بازسازي و همكاريهاي گوناگون با دولت، مراحل زيادي است كه ملت بايد حضور خود را در همه آن مراحل نشان دهد. از دولت عزيز و مسؤولين زحمتكش و خدمتگزار هم مي‌خواهم كه براي كيفيّت حضور مردم در سازندگي كشور، برنامه ريزي و آنان را براي بازسازي كشور سازماندهي كنند. به همه توصيه مي‌كنم كه كار را يك ارزش والا بدانند. امروز حقيقتاً كار، در هر جبهه اي كه باشد، يك جهاد محسوب مي‌شود. كساني هم كه براي خودشان كار مي‌كنند، بايد بكوشند كه كارشان در جهت اهداف كشور، ملت و مصالح عمومي باشد. مردم بايد وحدت خودشان را حفظ كنند. بايد همدلي و بنيان مرصوص وحدت ملي را كه بسيار با ارزش و ارجمند است حفظ كنند. علاج دردهاي ملت، در بلند مدت و كوتاه مدت، وحدت و يكپارچگي است. من بخصوص توصيه مي‌كنم كه مردم از اسراف، چه در ايام عيد و چه در طول سال آينده و به ويژه در مراسمي كه معمولاً در آنها دچار اسراف مي‌شوند، خودداري كنند. مصرف بي رويّه و زياد، قاعدتاً از سوي قشرهاي مرفّه انجام مي‌گيرد؛ چون قشرهاي ضعيف قادر نيستند كه زياد مصرف كنند. مصرفي كه از سوي يك قشر انجام مي‌گيرد، به زيان كشور است. يعني هم زيان اقتصادي، هم زيان اجتماعي و هم زيان رواني و اخلاقي دارد. من مكرّر عرض كرده ام، باز هم مي‌گويم و خواهش مي‌كنم كه مصرف گرايي را رها كنند. مصرف بايد به اندازه باشد، نه به حدّ اسراف و زياده روي. اين اندازه در هر زماني متفاوت است. امروز بسياري از قشرهاي مردم و خانواده‌ها دچار مشكل و زحمتند و هنوز اثرات و ثمرات بازسازي كشور، خودش را به طور كامل نشان نداده و خيرات و بركاتش به همه نرسيده است. اندازه عبارت است از اين كه انسان خودش را هر چه مي‌تواند به اين قشرها نزديك كند. مسؤولين عزيز كشور، اعم از دولتي و قضايي و سايرين، بخصوص بايد اين اصل را بيش از ديگران رعايت كنند. اميدوارم كه خداي متعال، بركات خودش را بر شما مردم نازل كند؛ اين عيد را به معناي واقعي كلمه، بر شما مبارك گرداند و اين سال را براي شما، سال زيبايي، شكوه، عظمت و خوشبختي و شادكامي به معناي واقعي قرار دهد. والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته. #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

دانشجو دانشجويان به عنوان نيروهاي متخصص در آينده كشور نقش مهمي خواهند داشت. به نظر من، دانشجوي موفق كسي است كه خوب درس بخواند، خوب تهذيب اخلاق بكند و خوب ورزش بكند. #کلمات قصار نویسنده ؛آیت الله العظمی سید علی خامنه ای(دام ظله) https://eitaa.com/zandahlm1357

⭕️« و اگر #پاره_سنگی در حال #سقوط_از_آسمان ببینند می گویند: «این #ابری_متراکم است .» ( طور – 44 )

🎵 تلاوت جزء 22 قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی (تند خوانی)

🎵 تلاوت جزء 23 قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی (تند خوانی)

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: ياران امام ابراهيم بن ابى البلاد وى از ثقات راويان و از قرّاء قرآن و ادباى زمان خويش است. حضرت رضا (ع) بر او ثنا فرموده و رساله اى به وى مرقوم داشته است. احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى كوفى وى از ثقات راويان حديث و صاحب « كتاب الجامع » است كه به « جامع بزنطى » معروف است. بزنطى از محضر حضرت موسى بن جعفر (ع) نيز كسب فيض نموده و نزد حضرت رضا (ع) مرتبه و منزلتى داشته و پس از آن حضرت، به فرزندش جوادالائمه (ع) نيز اختصاص داشته است. بزنطى از كسانى است كه متقدمان شيعه، احاديث منقول از وى را گرچه مرسلاً نقل كرده باشد موصوف به صحّت شمرده و به فقه و فضل وى اقرار داشته اند. وفات وى به سال ۲۲۱ هجرى (يعنى ۱۸ سال پس از درگذشت حضرت رضا عليه السلام) اتفاق افتاد. بزنطى منسوب به بيزانطيه، يكى از مستعمرات يونانى است كه توسط قسطنطين كبير در سده هفتم پيش از ميلاد تجديد بنا شده و پايتخت امپراتورى روم شرقى (دولت بيزانس) بود و به همين دليل نام قسطنطنيه را بر آن نهادند. بعيد نيست كه خود بزنطى يا پدران او، در جنگهاى بين مسلمانان و روم شرقى اسير شده و به ديار اسلامى انتقال يافته، يا به خواسته خويش به بلاد بين النهرين مهاجرت نموده و در كوفه سكونت گزيده باشند. از آن جا كه علاّمه در رجال خود از او به عنوان (مولى السكونى) ياد كرده، احتمال اسارت وى تقويت مى شود ، زيرا به احتمال قوى، معنى مولى در اين جا (آزاد كرده) است كه معلوم مى شود وى نخست غلام سكونى بوده كه خود از اصحاب حضرت صادق به شمار مى رفته و قضاوت بصره را بر عهده داشته و مردى موجّه شمرده مى شده است. احتمال ديگرى نيز موجود است و آن اين كه مولى به معنى حليف و هم پيمان باشد، اين نيز احتمال اسارت يا مهاجرت بزنطى را تأييد مى كند، زيرا معمولاً افراد غيرعرب خود را به شخصيتها يا قبايل معروف منتسب مى كردند و با آنان پيمان مى بستند. بزنطى از كسانى است كه متقدمان شيعه، تمامى احاديث منقول از وى را موصوف به صحّت شمرده اند و اقرار به فقه و فضل وى داشته اند. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357