سَافِلِینَ [۱] ». چه، اوّل در وجود عقل بروز نموده، و بعد در مراتب تنزّلات عقلانی منتهی به نفس شده، و بعد از نفوس کلّیه سماویه به نفوس منطبعه جزئیه، و بعد در صور طبایع بسیطه، و از او منتقل به هیولای عالم مواد که ظلمت بحت و قوّه صرف است. و باطن لیلة القدر... [۲]، و از آن مرتبه درجه به درجه در توجّه به یوم القیامة صاعد الی اللّه است. لذا حقّ تعالی بر آن نفوس صاعده کاملاً در علم و عمل « سفره » اطلاق نموده، کما قال: « بَأَیْدِی سَفَرَةٍ [۳] »، چنان که نیز معصوم علیه السلام در فقره دعا اقتباساً اشاره نموده. و ایضا فی حدیث: « [فلا تغرنّکم الحیاة] الدنیا [فإنّما] أنتم فیها سفر » [۴] . یقال: سفر الرجل أی خرج للارتحال، فهو سافر. و الجمع سُفر، کما ورد فی الحدیث: « فإنّما مثلکم و مثلها کسفر سلکوا سبیلاً، فکأ نّهم قد قطعوا و أمّوا عَلَماً، فکأ نّهم قد بلغوه، و کم عسی المجری الی الغایة أن یجری إلیها حتی یبلغها، و ما عسی أن یکون بقاء من له یوم لایعدوه، و طالب حثیث فی الدنیا یحدوه ». [۵] لذا قیل: سوی مرگ است خلق را آهنگ دم زدن گام و روز و شب فرسنگ [۶] ---------- [۱]: ۲ - سوره مبارکه تین، آیات ۴ و ۵. [۲]: ۳ - کذا در اصل: جمله ناقص است. [۳]: ۴ - سوره مبارکه عبس، آیه ۱۵. [۴]: ۵ - الکافی، ج ۸، ص ۱۷۰ ؛ بحارالأنوار، ج ۷۴، ص ۳۴۹. [۵]: ۶ - نهج البلاغه، ص ۱۴۴ (خطبه ۹۹) ؛ شرح نهج البلاغه، ج ۷، ص ۸۰. [۶]: ۱ - سنایی غزنوی، حدیقة الحقیقة « فی صفة الموت ». .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

اگر دنیا به اندازه بال مگسی ارزش داشت، هیچ کافری، شربتی از آب آن نمی آشامید. قیامت غزالی در احیاءالعلوم می‌گوید: قیامت بر دو قسم است. کبری و صغری. مراد از قیامت کبری روز حشر و جزا است. قیامت صغری نیز حالت مرگ است. چنانکه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرموده است کسی که بمیرد قیامت او آشکار می‌شود. در این قیامت آدمی تنها است، لذا خدا می‌فرماید: وَ لَقَدْ جِئْتُمُونٰا فُرٰادیٰ کَمٰا خَلَقْنٰاکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ. ولی در قیامت کبری که دستجات مردم گرد می‌آیند آدمی تنها نیست. ترس و وحشت قیامت صغری حکایت از قیامت کبری می‌نماید با این اختلاف که ترس در قیامت صغری ویژه هر فرد است و ترس در قیامت کبری عمومی است. تو می‌دانی که از زمین خلق شده ای و بهره تو از خاک، همان بدن توست نه چیز دیگر، پس بدن، زمین اختصاصی توست و آنچه از زلزله زمین مربوط به تو است، همان زلزله در بدن توست. استخوانهای بدن تو، کوههای زمین و سر تو، آسمان زمین و دل تو، خورشید زمین و گوش و چشم و سایر اجزاء تو ستارگان آسمان تو هستند. خونی که در رگهای تو جاری است، دریاهای جاری سرزمین تو هستند. اگر کوههای وجود تو از هم بپاشد، کوههای زمین از هم می‌پاشد، و اگر دل تو خاموش شود، خورشید تاریک شود و همین طور سایر اجزاء. البته اضطراب و وحشت در قیامت کبری بسیار بیشتر از قیامت صغری می‌باشد و این مثالها نمونه آن ترسها بود. وقتی این اضطراب با مرگ تو حاصل شود، هرچه بر تو وارد شده بر سایر خلایق هم وارد می‌شود و نمونه ای از قیامت کبری خواهد بود. وقتی حواس تو از کار افتد مانند این است که ستارگان پراکنده شوند. چرا که روز و شب برای شخص کور، یکسان است. و وقتی کسی سر از دست دهد، مانند این است که آسمان انشقاق یافته باشد. چون آنکه سر ندارد، آسمان ندارد. نسبت قیامت صغری به کبری، نسبت ولادت صغری یعنی خروج از پشت پدر به رحم مادر، به ولادت کبری، یعنی متولد شدن است و نسبت وسعت عالمی که آدمی با مرگ به سوی آن می‌رود به دنیا، مثل نسبت دنیا به رحم بلکه وسیع تر و غیر قابل شمارش تر است. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه روایت تاریخ @zandahlm1357

🔰 سلسله سخنرانی های #زمانه_ات_را_بشناس 5 🌀 بازخوانی تحلیل های مهم #وقایع_تاریخی مقام معظم رهبری 🎬 جلسه 5️⃣ 🎤 با تدریس #استاد_عبادی 👈برای آشنا شدن جوانان انقلابی با تحلیل های #تاریخی رهبری عزیز، در نشر این فایلها حتی با لینک خودتان، همکاری بفرمایید @zandahlm1357

۲. قطع اميد از حكومت كوفه و بصره طلحه و زبير به اعتبار سبقت در بيعت با اميرالمؤمنين (عليه السّلام) يقين داشتند كه در خلافت آن حضرت، مقام هاى درجه اوّل را به دست خواهند آورد. اين دو به ترتيب طمع فرمانروايى بصره و كوفه را داشتند؛ اما با تعيين كارگزاران جديد، آرزوهاى خود را بر باد رفته ديدند. آن‌ها پس از ناكامى در كسب فرمانروايى كوفه و بصره، نزد اميرالمؤمنين (عليه السّلام) آمدند و اجازه خواستند تا به عمره روند. حضرت به آن‌ها فرمود: شما قصد عمره نداريد. آن دو سوگند خوردند كه جز رفتن به عمره هدف ديگرى ندارند. اميرالمؤمنين (عليه السّلام) مجدداً فرمود: «شما عمره نمى خواهيد، بلكه قصد خيانت و پيمان شكنى داريد». طلحه و زبير سوگند ياد كردند كه چنين قصدى ندارند و فقط نيت عمره رفتن دارند. على (عليه السّلام) فرمود: پس بيعت خود را با من تجديد كنيد. آن دو تجديد بيعت كردند و عهد و سوگندهاى محكم در اين باره ياد كردند. حضرت امير (عليه السّلام) به آن‌ها اجازه داد، ولى پس از خروج طلحه و زبير به حاضران فرمود: به خدا سوگند ديگر آن دو را نخواهيد ديد مگر در فتنه اى كه در آن به كشتار برخيزند. آن دو پس از آخرين ديدار با اميرالمؤمنين (عليه السّلام) و بعد از خروج از خانۀ حضرت، در جمع قريش گفتند: اين پاداش ما بود كه على داد. ما بر ضدّ عثمان قيام كرديم و وسيلۀ قتل او را فراهم ساختيم، در حالى كه على در خانه نشسته بود. حال كه به خلافت رسيده است, ديگران را بر ما ترجيح مى دهد. [۱] ---------- [۱]: . نگاه كنيد به: الامامة و السياسة، ج ۱، ص ۵۱ و تاريخ يعقوبى، ج ۲، ص ۱۸۰ و اخبار الطوال، ص ۱۴۱ و تاريخ طبرى، ج ۴، ص ۴۴۴ و شرح نهج البلاغة، ج ۱، ص ۲۳۱. #تاریخ تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357

🔹اصطلاح #چادر به سر کردن در متن زرتشتی منتسب به دوره ساسانیان 🔹 🔸نشر برای نخستین بار 🔻در متن زرتشتی به نام یوشت فریان که به زمان ساسانیان مرتبط دانسته شده است به وضوح چادر به سر کردن آمده است تکرار می کنیم چادر به سر کردن 🔹در گذشته هم ذکر شد که واژه چادر اساسا واژه عربی نیست 🔻گروه پژوهشی

✅چادر ربطی به اسلام ندارد واژه سانسکریتی است که در ایران باستان نیز رواج داشته است