شدت ترس دشمن از حملات امیرالمؤمنین (علیه السلام)
در کتاب «الفائق» از کتب مخالفین آمده است:
علی (علیه السلام) به مشرکان حمله کرد، پس آنان پیوسته بالا میرفتند؛ یعنی به سوی کوه با دشمنی و در حالی که شکست خورده بودند میرفتند و قریشیها وقتی او را در
جنگ میدیدند از ترس او وصیت میکردند.
مردی به او نگریست در حالی که سپاه را شکافته بود و گفت: دریافتم که ملک الموت در طرفی است که علی (علیه السلام) آن جاست.
رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث خیبر او را «کرّار؛ بسیار حمله کننده» نام نهاد. و پیامبر (صلی الله علیه و آله) کافران را با او تهدید میکرد. [۱]
----------
[۱]: . مناقب ابن شهرآشوب ۱/۳۵۵؛ بحار الانوار ۴۱/۶۸ و محاضرات الادباء الراغب الاصفهانی ۲/۱۵۱ با اندک تفاوت.
#هفتمین_زیارت
#فاطمه_سادات_درچه_ای
https://eitaa.com/zandahlm1357
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
تو که او را مشاهده نمی کنی و او که با تو مناجات میکند، بدان با چه با او مناجات میکنی. و آن مناجات
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
محاسبه
توبة بن صمة، بیشتر وقت را به محاسبه خویش سپری میکرد. روزی حساب کرد شصت سال از عمرش گذشته است. روزهای آن را حساب کرد، ۲۱۵۰۰ روز شد، با خود گفت: وای بر تو، با مالک خود در قیامت با این بیست و یک هزار گناه چه میکنی؟ فریادی کشید و از دنیا رفت.
دوست
بزرگمهر میگوید: هرکه دوستی ندارد تا در امورش به او رجوع کند و جان و مال خود را در گرفتاری او بذل کند، نشاید که در ردیف مردمان باشد.
#کشکول شیخ بهاء
https://eitaa.com/zandahlm1357
🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_279
و قال عليهالسلام
إِذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بِالْفَرَائِضِ فَارْفُضُوهَا.
امام عليه السلام فرمود:
هنگامى كه نافلهها (مستحبات) به فرائض (واجبات) زيان رساند،
آنها را ترك گوييد.
شرح و تفسير
مستحبات مزاحم واجبات را ترك گوييد
امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود اشاره به نكتهاى مىكند كه بسيارى از آن غافلند، مىفرمايد:«هنگامى كه مستحبات به واجبات زيان رساند آنها را ترك گوييد»؛ (إِذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بِالْفَرَائِضِ فَارْفُضُوهَا) .
بسيارند كسانى كه به پارهاى از مستحبات آنچنان اهميت مىدهند كه واجبات را فداى آن مىكنند و اين برخلاف دستور شرع اسلام است.
نكتۀ اصلى اين است كه توان و استعداد و وقت انسان هرچه باشد محدود است؛ اگر بخواهد آنها را براى انجام مستحبات به شكل گسترده بهكار گيرد چه بسا از واجبات بازمىماند. در اينگونه موارد بايد هشيار بود و كارى نكرد كه لطمه به واجبات بخورد. گاه در سفرهاى زيارتى يا عزادارىها، بعضى چنان افراط مىكنند كه نمازهاى واجب آنها لطمه مىخورد.
بعضى افراد را مىبينيم كه سخاوتمندند و در راه كمك به ايتام و مؤسسات خيريه پيشگام مىشوند؛ ولى در پرداختن وجوهات واجب شرعى خود تعلل مىورزند و چه بسا آن بذل و بخشش مستحب، آنها را از انجام اين فريضۀ الهى بازدارد. انسان آگاه و بيدار كسى است كه اجازه ندهد واجباتش قربانى مستحباتش شود.
اين در واقع همان چيزى است كه در علم اصول و فقه به عنوان تعارض اهم و مهم عنوان مىشود كه اگر دو عمل، يكى مستحب و ديگرى واجب و يا دو عمل واجب كه يكى از ديگرى مهمتر است با هم تعارض كنند، حكم عقل و شرع هر دو بر اين است كه اهم را مقدم دارند و مهم را رها كنند.
اين نكته قابل توجه است كه دليل رها كردن واجبات و پرداختن به مستحبات مىتواند علاقۀ خاص انسان به آن مستحب باشد؛ خواه به سبب آنكه عامۀ مردم آن را بيشتر مىپسندند؛ مانند شركت در ساختن مؤسسات خيريه نسبت به پرداختن وجوهات شرعيه، يا به سبب اينكه انجام آن مستحب نشاطآور است ولى انجام آن واجب چندان نشاطى ندارد؛ مانند سفرهاى زيارتى مخصوصاً با كاروانهاى مرفه كه انسان را به نشاط مىآورد؛ ولى هرگاه بخواهد نمازهاى قضاى واجب را به جا بياورد ملالت پيدا مىكند و شايد بعضى از عوام نيز چنين پندارند كه واجبات ثوابى ندارد، چون وظيفۀ انسان است؛ ولى مستحبات ثواب فراوانى دارد غافل از اينكه ثواب واجبات بسيار بيشتر است؛ و امثال اين موارد.
در كتب فقه راجع به اينكه آيا مىشود در وقت فريضه، نماز مستحب به جا آورد يا نه (منظور مستحبات ابتدايى است نه نوافل يوميه) فقها بحث مشروحى دارند و در بعضى از احاديث نيز اشاره به اين مطلب شده است. امام صادق عليه السلام در حديثى مىفرمايد:
«إِذَا حَضَرَتِ الْمَكْتُوبَةُ فَابْدَأْ بِهَا فَلا يَضُرُّكَ أَنْ تَتْرُكُ مَا قَبْلَهَا مِنَ النَّافِلَةِ؛ هنگامى كه وقت نماز واجب فرا رسد به آن بپرداز و اگر نافلههاى پيش از آن را ترك كنى به تو زيانى نمىرساند» ١ شرح بيشتر اين مطلب را مىتوانيد در كتاب جواهر الكلام، ج ٧، ص ٢٥٠ مطالعه كنيد.
کالادیوم فیل گوش
نور
جهت حفظ رنگ ها و نقوش برگ، نور کامل احتیاج است ولی مواظب اشعه ظهر و اشعه مستقیم آفتاب باشید👇
#فیل_گوش
@zandahlm1357