داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

ما مردم بَه بَه خداییم! ما فقط اهل تعریف و تحسین و حرف زدن هستیم نه اهل عمل و کار. بَه بَه: آفرین https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_175 و قال عليه‌السلام إِذَا هِبْتَ‌ أَمْراً فَقَعْ‌ فِيهِ‌، فَإِنَّ‌ شِدَّةَ‌ تَوَقِّيهِ‌ أَعْظَمُ‌ مِمَّا تَخَافُ‌ مِنْهُ‌. امام عليه السلام فرمود: هنگامى كه از چيزى (زياد) مى‌ترسى خود را در آن بيفكن، چرا كه سختى پرهيز از آن از آنچه مى‌ترسى بيشتر است.

شرح و تفسير راه زدودن ترس و وحشت امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته حكيمانۀ مهمى در مقابلۀ با مشكلات اشاره كرده مى‌فرمايد:«هنگامى كه از چيزى (زياد) مى‌ترسى خود را در آن بيفكن، چرا كه سختى پرهيز از آن از آنچه مى‌ترسى بيشتر است»؛ (إِذَا هِبْتَ‌ أَمْراً فَقَعْ‌ فِيهِ‌، فَإِنَّ‌ شِدَّةَ‌ تَوَقِّيهِ‌ أَعْظَمُ‌ مِمَّا تَخَافُ‌ مِنْهُ‌) . بارها اين مطلب تجربه شده است كه انسان هنگامى كه از چيزى مى‌ترسد پيوسته در اضطراب و پريشانى و ناراحتى است؛ اما هنگامى كه انسان خود را در آن مى‌افكند مى‌بيند بسيار راحت‌تر از آن بود كه فكر مى‌كرد. دليل اين مشكل روانى روشن است، زيرا اولاً تا انسان وارد چيزى نشده پيوسته در پريشانى و وحشت به سر مى‌برد و اى بسا روزها و هفته‌ها اين درد و رنج ادامه يابد؛ اما هنگامى كه خود را در آن افكند ممكن است در چند دقيقه پايان يابد. ثانياً تا انسان به سراغ مطلبى كه از آن مى‌ترسد نرود احتمالات گوناگون مى‌دهد كه بسيارى از آن احتمالات بيش از واقعيتى است كه در آن امر مخوف وجود دارد. به همين دليل درد و رنج انسان افزايش مى‌يابد. ازاين‌رو بعضى از علماى اخلاق در كتب اخلاقى براى درمان رذيلۀ ترس پيشنهاد مى‌كنند انسان در صحنه‌هاى رعب‌آور وارد شود؛ مثلاً بعضى از خوردن دارو يا تزريق آمپول وحشت دارند؛ اما هنگامى كه چند بار تكرار مى‌شود وحشت آنها به كلى فرو مى‌ريزد. يكى از فلسفه‌هاى انواع تمرين و رزمايش‌هاى نظامى زدودن آثار ترس از جنگ از دل‌هاى سربازان و افسران و فرماندهان است. سعدى در گلستان خود داستان زيبايى در اين زمينه نقل مى‌كند. مى‌گويد: پادشاهى با غلامى عجمى در كشتى نشست، و غلام هرگز دريا نديده بود و محنت كشتى نيازموده. گريه و زارى در نهاد و لرزه بر اندامش افتاد. چندان كه ملاطفت كردند آرام نمى‌گرفت و عيش مَلِك از او منغّص بود چاره ندانستند. حكيمى در آن كشتى بود مَلِك را گفت: اگر فرمان دهى من او را به طريقى خاموش گردانم. گفت: غايت لطف و كرم باشد. بفرمود تا غلام را به دريا انداختند. بارى چند غوطه خورد، مويش گرفتند و پيش كشتى آوردند و به دو دست در سكان كشتى آويخت. چون برآمد به گوشه‌اى بنشست و آرام يافت. مَلِك را عجب آمد پرسيد: در اين چه حكمت بود؟ گفت: از اول محنت غرقه شدن ناچشيده بود و قدر سلامت كشتى نمى‌دانست. قدر عافيت كسى دارد كه به مصيبتى گرفتار آيد. بسيار مى‌شود كه انسان به علت اين گونه وحشت‌ها به سراغ كارهاى مهم نمى‌رود و در واقع مانع بزرگى بر سر راه كارهاى بزرگ مى‌شود. به گفتۀ مرحوم كمره‌اى در منهاج البراعة بسيارى از مكتشفان و محققان جهان با عمل به اين دستور به افتخارات بزرگى نائل شده‌اند؛ آنها در درون جنگل‌ها و صحراهاى آفريقا و بيابان‌هاى پراكنده وارد مى‌شوند و به سير درياها مى‌پردازند و به درون جزاير دوردست نفوذ مى‌كنند و از اين طريق هم ثروت فراوانى به دست مى‌آورند و هم شهرت جهانى كسب مى‌كنند. افزون بر اين به علم و دانش بشرى خدمات قابل ملاحظه‌اى مى‌شود. سپس اين سخن حكيمانه را در قالب شعرى بيان مى‌كند: چو ترسى ز امرى بينداز خويش در آن و بپيراى تشويش خويش دو دل بودن و خود نگه داشتن بسى سخت‌تر مى‌كند قلب، ريش در زبان عرب ضرب‌المثل‌هاى جالبى در اين زمينه ديده مى‌شود؛ از جمله: «أُمُّ‌ الْمَقْتُولِ‌ تَنامُ‌ وَ أُمُّ‌ الْمُهَدَّدِ لا تَنامُ‌ ؛مادر مقتول به خواب مى‌رود؛ ولى مادر كسى كه تهديد به قتل شده به خواب نمى‌رود». ١ ولى به هر حال اين سخن بدان معنا نيست كه انسان بى‌مطالعه خود را به خطر بيفكند، بلكه به مواردى مربوط‍‌ است كه انسان ترس بيجا به چيزى دارد و همين مانع پيشرفت برنامه‌هاى او مى‌شود. در اين‌گونه موارد بايد با مطالعه و مشورت وارد عمل شد تا ترس فرو ريزد و شجاعت اقدام به عمل حاصل شود. اين سخن را با شعرى از شاعر عرب پايان مى‌دهيم: لَعَمْرُكَ‌ مَا الْمَكْرُوهُ‌ إلَّا ارْتِقابُهُ‌ وَ أعْظَمُ‌ مِمّا حَلَّ‌ ما يَتَوَقَعُ‌! به جانت سوگند كه ناراحتى در زمانى است كه انسان انتظار امر ناراحت كننده‌اى را مى‌كشد و چه بسا اين ناراحتى از آنچه در انتظار اوست بيشتر است

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357