#حدیث ❖پیشوایی از جانب خدا حضرت امام باقر علیه‌السلام به محمد بن مسلم فرمودند: «كُلُّ مَنْ دَانَ اللَّهَ بِعِبَادَةٍ يُجْهِدُ فِيهَا نَفْسَهُ وَ لاَ إِمَامَ لَهُ مِنَ اللَّهِ فَسَعْيُهُ غَيْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَيِّرٌ وَ اللَّهُ شَانِئٌ لِأَعْمَالِهِ» 🔸هر که خداوند را با انجام عبادتی –که خود را در آن به زحمت می‌ا‌فکند- بندگی کند امّا امامی از جانب خداوند نداشته باشد، زحماتش بی‌نتیجه و خودش گمراه و سرگردان است و خداوند نیز دشمن اعمالش می‌باشد. #امام #اهل_بیت ع 🔺کافی، ج1، ص183، ح8 @zanjani_net

#حدیث ❖قلۀ دین حضرت امام باقر علیه ‌السلام در حدیثی مبنای اسلام را پنج چیز دانسته‌اند (نماز، زکات، حج، روزه و ولایت اهل‌بیت علیهم السلام). آن‌گاه در مقام مقایسۀ ولایت با آن موارد دیگر فرمودند: «... ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْيَاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ تَبَارَكَ‏ وَ تَعَالَى الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ «مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّى فَما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً» ...» بالاترین نقطه و قلۀ دین و کلید آن و درِ همۀ چیزها و مایۀ خشنودی خداوند مهربان، عبارت است از پیروی از امام علیه السلام پس از معرفت و شناخت ایشان. خداوند می فرماید«کسی که از پیامبر پیروی کند، خدا را اطاعت کرده است و هر که زیر بار پیروی از ایشان نرود، پس ای پیامبر! ما تو را برای حفظ و نگه‌داری از او نفرستاده‌ایم» همانا اگر شخصى شب‏ها را به عبادت بپا خیزد و روزها را روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه بدهد و در تمام دوران عمرش به حج برود، و امر ولایت ولىّ خدا را نشناسد تا از او پیروى کند و تمام اعمالش بر طبق راهنمایى و نظر ایشان باشد، چنین کسی بر خداوند حقی پیدا نمی‌کند تا او را پاداش دهد و اصلاً از ایمان‌آورندگان نیست. #امام #اهل_بیت ع #ولایت 🔺کافی، ج1، ص185، ح1 @zanjani_net

#حدیث ● خاندان پاک 🔸هنگامى که ابوبکر، کارگزاران حضرت زهرا «علیهاالسلام» را از فدک، اخراج و آن جا را به زور تصرف کرد، امیرالمؤمنین ‏على «علیه‌السلام» (در مسجد پیامبر «صلی‌الله‌علیه وآله» و در حضور اصحاب) در احتجاج با وی فرمودند: ای ابوبکر! آیا قرآن مى‌‏خوانى؟ گفت: آرى. فرمود: به من بگو که آیۀ #تطهیر (إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً) دربارۀ چه کسى نازل شده است؟ دربارۀ ما یا دیگران؟ گفت: دربارۀ شما نازل شده است. فرمود: اگر جمعى شهادت دهند که فاطمه «س» دختر رسول خدا، کار زشتى انجام داده است، چه مى‌‏کنى؟ گفت: همان‌گونه که بر سایر زنان مسلمان حدّ جارى مى‏‌کنم بر او هم حدّ جارى مى‌‏کنم. حضرت فرمود: در آن هنگام نزد خدا جزء کافران خواهى بود! گفت: برای چه؟ فرمود: براى این که خداوند شهادت داده است که فاطمه «س» پاک است و تو شهادت خداوند درباره او را ردّ کرده و شهادت مردم را پذیرفته‏‌اى! همچنان‌که حكم خدا و رسول را در مسأله #فدك -كه فاطمه آن را در زمان حيات پيامبر دریافت نموده- ردّ نموده و در مقابل، شهادت فردى اعرابى دور از تمدّن را پذيرفته‏‌اى، و فدك را از او غصب نمودى، و پنداشته‌‏اى كه آن فى‏ء (مال همه) مسلمين است. به دنبال این سخنان بگو مگو میان اصحاب آغاز شد و کار ابوبکر را زشت دانستند و با نگاه به یکدیگر گفتند: على بن ابى‌طالب راست مى‌گوید. #مظلومیت #اهل_بیت ع 📚الإحتجاج (للطبرسي) ؛ ج‏1 ؛ ص92 @zanjani_net

🔸مقصود از تاسف، خشم و رضایت خداوند متعال حضرت امام صادق علیه‌السلام دربارۀ آیۀ «فَلَمّٰا آسَفُونٰا اِنْتَقَمْنٰا مِنْهُمْ» زخرف/55 (چون ما را به خشم آوردند از آنان انتقام گرفتیم) فرمودند: «خداوند مانند افسوسِ ما، افسوس نمی‌خورد ولی اولیائی براى خود آفريده كه آن‌ها افسوس می‌خورند و خشنود می‌گردند. آنها مخلوق و پروردۀ اويند. خداوند، خشنودى آنها را خشنودى خود و خشم آنها را خشم خود قرار داده است. زيرا ايشان را مبلّغين خود و دلالت‌كنندگان و راهنمای به‌سوى خویش قرار داده است و از اين جهت است كه آن مقام را دارند. معنى آيه آن نيست كه افسوس دامن خداى تعالى را می‌گيرد آن‌چنان كه دامنگير مخلوق می‌شود بلكه معنى آن، همانند آن است که فرمود: «هر كه به یكى از دوستان من اهانت كند به پيكار من آمده و مرا به مبارزه خوانده است » و فرمود: «هر كه از پيغمبر فرمان برد، از خدا اطاعت کرده است» و نيز فرمود: «همانا كسانى كه با تو بيعت كنند، با خدا بيعت كرده‌اند و دست خدا روى دست ايشان است» تمام اين عبارات و آنچه مانند اين‌هاست معنايش همان است كه برايت گفتم. همچنين است خشنودى و خشم و صفات مشابه دیگر. اگر بنا باشد كه افسوس و دلتنگى دامن خدا را هم بگيرد -در صورتى كه خود او خالق و پديد آورندۀ آنهاست- روا باشد كه گوینده‌ای به خود اجازه دهد و بگوید روزى شود كه خداوند خالق نابود گردد، زيرا اگر خشم و دلتنگى بر او وارد شود و دگرگونى عارضش گردد از نابودى در امان نباشد؛ بعلاوه در اين صورت ميان پديد آورنده و مخلوق، و ميان قادر و آنچه زير قدرت است و ميان خالق و مخلوق فرقى نباشد! خداوند از چنين گفتار ناهنجار، برترى دارد. او خالق همه چيز است بدون آن‌كه به آنها نيازى داشته باشد و چون بى‌نياز است، اندازه و چگونگى نسبت به او محال است.» 📚الكافي، ج‏1، ص:144، ح6 #خشم_خدا #غضب_الهی #رضایت_الهی #امام_معصوم #پیامبر ص #اهل_بیت علیهم السلام @zanjani_net