#گشتی_در_گلستان...🍃 یاد دارم که شبی در کاروانی همه‌شب رفته بودم و سحر در کنارِ بیشه‌ای خفته. #شوریده‌ای که در آن سفر همراه ما بود نعره‌ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت. چون روز شد، گفتمش: آن چه حالت بود؟ گفت: بلبلان را دیدم که به نالِش در آمده بودند از درخت و کبکان از کوه و غوکان در آب و بهایم از بیشه؛ اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته. دوش مرغی به صبح می‌نالید عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش یکی از دوستان مخلص را مگر آواز من رسید به گوش گفت: باور نداشتم که تو را بانگِ مرغی چنین کند مدهوش گفتم این شرطِ #آدمیت نیست مرغ تسبیح گوی و من خاموش 💠💠💠 📌همه‌شب=سراسرِ شب 📌شوریده‌ای=آشفته و پریشان اینجا مراد سالکِ مجذوب است‌. 📌بهایم=چهارپایان 📌تسبیح=خدا را به پاکی یاد کردن 📚 گلستان سعدی 🌿باب سوم، در اخلاق درویشان، حکایت۲۶ 📖 @zarrhbin