#شهریار، سیدمحمدحسین🌷
(۱۳۶۷_۱۲۸۵ه.ش)
✅ #سیدمحمدحسین‌بهجت‌تبریزی معروف به شهریار، در تبریز به دنیا آمد. پدرش از #سادات‌آذربایجان و از حقوق دانان و وکلای دادگستری بود.
✅ #شهریار کودکی را بیش تر در روستاهای تبریز، به ویژه روستای آبا و اجدادی خود، #خشکناب، سپری کرد.
✅ در ۱۵ سالگی به تهران رفت. در #دارالفنون درس خواند و بعد به تحصیل در رشته ی #پزشکی روی آورد؛ ولی بیش از آنکه مدرکی بگیرد، آن را #رها کرد.
✅ پس از آن #کارمند‌دولت شد و قسمت زیادی از سالهای خدمت خود را در #بانک‌کشاورزی گذراند.
✅ #شهریار از جوانی #شعر می سرود و نخستین مجموعه ی شعر خود را با مقدمه ی #ملک‌الشعرای‌بهار و #سعیدنفیسی منتشر کرد. بعدها #دیوان‌کامل او در چهار جلد منتشر شد.
✅ در سال ۱۳۴۶، اعضای هیئت امنای #دانشگاه‌تبریز به #شهریار عنوان استاد افتخاری دانشکده ی ادبیات دادند و او بیش از پیش به #جامعه شناسانده شد.
✅ علاوه بر این، #شعر‌معروف‌شهریار با مطلع #علی‌ای‌همای‌رحمت نیز در شناساندن او به #مردم‌ایران بسیار موثّر بود. منظومه ی #حیدربابایه‌سلام، که شهریار به #زبان‌آذری سرود، یکی از آثارِ #ماندگار او و نخستین منظومه ای است که به #زبان‌مادری سروده است.
✅ این #شعر در زبان و ادبیاتِ #آذری اثری فوق العاده داشت و شهریار را در #ترکیه و #جمهوری‌آذربایجان نیز بلند آوازه ساخت. #شهریار در تبریز در گذشت و در #مقبره‌الشعرا به خاک سپرده شد.
نام و یادش گرامی باد....
📚 فرهنگ نامه ی نام آوران
(آشنایی با چهره های سرشناس ایران و جهان)
📩 سمیّه خیرزاده اردکان
@zarrhbin
ذره‌بین درشهر
#علامه‌طباطبایی 🌷 (۱۳۶۰_۱۲۸۱ ه.ش.) حکیم و مفسِّر قرآن ✅ نامش #سیدمحمدحسین بود. در خاندانی از #سا
#علامه‌طباطبایی 🌷
(۱۳۶۰_۱۲۸۱ ه.ش.)
حکیم و مفسِّر قرآن
✅ نامش #سیدمحمدحسین بود. در خاندانی از #سادات‌آذربایجان در "تبریز" به دنیا آمد.
✅ یکی از اجداد او #سراج‌الدین‌عبدالوهاب نام داشت که توانسته بود به نبرد خونین بین #ایران_و_عثمانی در زمان #شاه‌اسماعیل‌صفوی پایان دهد.
✅ #محمدحسین در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و با برادر خود محمدحسن تنها ماند. این دو برادر سرپرستی داشتند که آنها را بنا به وصیت پدرشان، تا رسیدن به سن بلوغ تحتِ حمایت قرار داد.
✅ سیدمحمدحسین در تبریز و #نجف تحصیل کرد. در نجف از محضر عالمان بزرگی مانند #آیت‌الله‌محمدحسین‌نایینی و #سیدابوالحسن‌اصفهانی درس آموخت و به ویژه از #آیت‌الله‌سیدعلی‌آقا‌قاضی در اخلاق و عرفان بهره‌ی فراوان برد.
✅ #علامه، به جز علوم و معارف اسلامی، در زمینه‌ی #معماری_و_ریاضی هم دارای دانش کافی بود. بعدها که به قم رفت، طرح ساختمان مدرسه‌ی حجّتیّه را به #آیت‌الله‌حجت داد و مدرسه ساخته شد.
✅ او پس از بازگشت از #نجف، ۱۰ سال در #تبریز بود سپس به قم رفت و به تدریس تفسیر قرآن و فلسفه و حکمت اسلامی پرداخت در قم #شاگردانی یافت که هر یک شخصیتی عالم و برجسته شدند: #مرتضی‌مطهری، #دکتربهشتی، #دکترمفتح، #امام‌موسی‌صدر، #سیدجلال‌الدین‌آشتیانی، #آیت‌الله‌مکارم‌شیرازی، #آیت‌الله‌سیدمحمدحسین‌تهرانی‌و...از شاگردان او بودند.
✅ در پیِ آشنایی با "هانری‌کَربُن"، که از طریق #سیدحسین‌نصر صورت گرفت و بحث و گفتگو با این #دانشمند‌فرانسوی، علامه توانست #معارف‌شیعی را به #جهان‌غرب بیشتر معرفی کند. او کتاب #شیعه‌در‌اسلام را در پیِ همین ماجرا نوشت.
✅ کار عظیمِ #علامه، تالیفِ #تفسیرالمیزان در ۲۰ جلد به زبانِ "عربی" است که به "فارسی" هم ترجمه شده است.
✅ از کتابهای دیگر او می‌توان به: بدایة الحكمة، نهاية‌الحکمة، اصول فلسفه و روش رئالیسم و آموزش دین اشاره کرد.
✅ #علامه‌طباطبایی در آبان ۱۳۶۰ در قم درگذشت و در حرم فاطمه‌ی‌معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.
نام و یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...
📚 فرهنگ نامه‌ی نام‌آوران
(آشنایی با چهره‌ی سرشناس تاریخ ایران و جهان)
📩 سمیّه خیرزاده اردکان
📌 و در ادامه با چند جمله و اندیشه‌ای ناب از #علامه‌طباطبایی همراه شویم.
💠 "ما #مهم‌ترین و بزرگ‌ترین کاری که در عالم داریم و هیچ کاری از اطوار و شئون زندگی ما مهمتر از آن نیست، آنست که #خودمان را دُرُست #بسازیم."
💠 "در دوازده سالی که در #نجف بودم به جز #عاشورا، هیچ روزی درس را تعطیل نمی‌کردم، یکسال #عاشورا درس را تعطیل نکرده بودم که به چشم درد‌ِ شدیدی گرفتار شدم؛ طوری که نزدیک بود کور شوم، از عظمتِ #امام‌حسین‌علیه‌السلام ترسیدم و از آن پس تصمیم گرفتم روزِ #عاشورا را تعطیل کنم."
💠 و جمله پایانیِ علامه طباطبایی تقدیم به عاشقانِ #اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام که می‌فرمایند:"و کسی چه می‌داند شاید سوره‌ی #یاسین همان #یاحسین_بی‌سر شده است."
💠 و امّا شعر "کیشِ مهر" علامه...
همی گویم و گفته‌ام بارها
بود کیش من مهر دلدارها
پرستش به مستی‌ست در کیشِ مِهر
برونند زین جرگه هشیارها
به شادی و آسایش و خواب و خور
ندارند کاری دل افگارها
بجز اشک چشم و بجز داغ دل
نباشد به دست گرفتارها
کشیدند در کوی دلدادگان
میان دل و کام دیوارها
چه فرهادها مرده در کوه ها
چه حلاج ها رفته بر دارها
چه دارد جهان جز دل و مِهر یار
مگر توده‌هایی ز پندارها
ولی رادمردان و وارستگان
نبازند هرگز به مُردارها
مهین مهرورزان که آزاده‌اند
بریدند از دامِ جان تارها
به خون خود آغشته و رفته‌اند
چه گل های رنگین به جوبارها
بهاران که شاباش ریزد سپهر
به دامان گلشن ز رگبارها
کشد رخت سبزه به هامون و دشت
زند بارگه گل به گلزارها
نگارش دهد گلبن جویبار
در آیینه‌ی آب رخسارها
رود شاخ گل دربر نیلُفر
برقصد به صد ناز گلنارها
دَرَد پردهٔ غنچه را باد بام
هزار آورد نغز گفتارها
به آوای نای و به آهنگ چنگ
خروشد ز سرو و سمن تارها
به یاد خم ابروی گلرخان
بکش جام در بزم می‌خوارها
گره را ز راز جهان باز کن
که آسان کند باده دشوارها
جز افسون و افسانه نبود جهان
که بسته است چشم خشایارها
به اندوه آینده خود را مباز
که آینده خوابی‌ست چون پارها
فریب جهان را مخور زینهار
که در پای این گل بود خارها
پیاپی بکش جام و سرگرم باش
بهل گر بگیرند بیکارها
@zarrhbin