• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هفتم #عطر_یاس #بخش_پنجم . سپس ڪلید را داخل قفل انداخت و وارد عمارت شد،نگاہ ڪنجڪاوم روے محراب بود. ناگهان امیرعباس بلند گفت:شما نمیخواے برے داخل؟! لحنش تند بود و صدایش ڪمے بلند،مبهوت نگاهش ڪردم ڪہ محراب بہ سمتش رفت. اخم هایش را در هم ڪشید:فاصلہ تون یہ مترم نیس ڪہ سرش داد میزنے! آرومم بگے میشنوہ! امیرعباس ابرو بالا انداخت:ممنون از گوشزدت اما صلاح دونستم بلند بگم! چشم هاے محراب ڪمے سرخ شد،جدے گفت:بهترہ دیگہ اینطور صلاح نبینے! نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و ادامہ داد:شما چند ماهہ اومدے برادرش شدے من هیجدہ سالہ ڪہ... حرفش را قورت داد،قلبم یڪ جورے شد! بہ جایش گفت:صداتو واسہ رایحہ و ریحانہ بلند ڪنے با من طرفے! بہ رابطہ ے خونے و فامیلے تونم ڪارے ندارم! اخم هاے امیرعباس درهم رفت،خواست دهان باز ڪند ڪہ سریع گفتم:داداش! حواستون بہ حرمتاے بین تون باشہ! بہ رفاقت چند ماهہ تون ڪہ قد یہ عمر مے ارزہ! سپس وارد حیاط شدم و با شرم نگاهم را میان آن دو گرداندم،محراب نگاهم ڪرد،دلخور و همراہ با دلهرہ! چشم هایش مے پرسیدند "چے شدہ ڪہ امیرعباس با حافظ ڪتڪ ڪارے ڪردہ؟! بین تون چے گذشتہ؟!" بیشتر از این ها،از چشم هایش نگرانے و غیرت مے بارید... سریع در را بستم،دیگر مست و جادوے این قهوہ ے قجرے نمے شدم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

چھار‌پارت‌چھار‌شنبھ

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هشتم #عطر_یاس #بخش_اول . نفهمیدم آن شب میان محراب و امیرعباس چہ گذشت،با اشارہ اے ڪہ امیرعباس بہ علاقہ ام ڪرد دیگر رو نداشتم نہ او را ببینم و نہ محراب را! نہ بہ خانہ ے عمہ مهلا مے رفتم و نہ بہ خانہ ے عمو باقر! از خانہ هم بیرون نمے رفتم ڪہ مبادا با امیرعباس رو بہ رو بشوم! آخر آن شب حاج بابا بہ اتاقم آمد و خواست ریحانہ تنهایمان بگذارد. صورتش غرق خشم بود،رگہ هاے باریڪ و سرخ مردمڪ چشم هایش را احاطہ ڪردہ بودند. گوشہ ے لبش مے لرزید،دندان هاے ردیف بالایے اش را روے لب پایینے اش گذاشت و محڪم فشار داد! چند ثانیہ بعد گفت:دُرُسہ تو و محراب باهم قد ڪشیدین،دُرُسہ عین خواهر برادرین ولے یہ بارم بهت گفتم! چے گفتم رایحہ؟! نامحرمین! نگفتم دورہ نیوف دنبال محراب و حافظ؟! ڪے فڪرشو مے ڪرد حافظ،پسر حاج محمد،اینطور تو زرد از آب دربیاد؟! سرم را پایین انداختم و دستہ ے باریڪے از موهایم را دور انگشت اشارہ ام پیچیدم. _نمیخواے حرف بزنے؟! زمزمہ وار گفتم:من دنبال ڪسے دورہ نیوفتادم حاج بابا! حد و حدود خودمو میدونم! میدونم نباید با نامحرم زیر یہ سقف تنها باشم! امروز حماقت ڪردم و سر اعتماد خودم و شما بہ حافظ حرفشو باور ڪردم! توقع داشتین چے ڪار ڪنم؟! زنگ بزنہ بگہ آقا محراب تیر خوردہ و ڪمڪ میخواد منم بگم بہ من چہ؟! نیت من ڪمڪ ڪردن بود،نہ بہ غریبہ! بہ پسر حاج باقر! بہ ڪسے ڪہ از وقتے دَسِ چپ و راستمو شناختم گفتین برادر بزرگترمہ! بہ ڪسے ڪہ بخاطرہ نجات من اومد ڪمیتہ و فراریم داد! ڪجاے این خبط و خطاس؟! ڪجاے این پا ڪج گذاشتنہ؟! شما بہ من شڪ دارین یا بہ تربیت خودتون؟! خطاے من این بود ڪہ هول ڪردم و یڪیو خبر نڪردم همراهم بیاد! چون فڪ نمے ڪردم پسرِ رفیق شما،رفیق آقا محراب،امین و معتمد شما و عمو باقر همچین خوابے برام دیدہ باشہ ڪہ حسابے برام درس عبرت شد! حاج بابا! من خستہ ام! از این شهر و ماجراهاش! تا دیروز مے گفتین برو تبریز و نہ میاوردم،امشب میگم میخوام برم تبریز پیش خان جون! میرم ڪہ شمام خبط و خطایے از من نبینین! اصلا...اصلا درسمم همونجا میخونم! دانشگاہ تبریز! موهایم را از دور انگشتم آزاد ڪردم و سرم را ڪمے بالا گرفتم. _این جواب من نبود قیزیم! (دخترم) مگہ حرفے از خبط و خطا زدم؟! من بہ دخترم شڪ ندارم اما بہ نامردا چرا! میخواے برے دیدن خان جون،حرفے نیس اما این ڪہ بخواے بمونے و شش هف سال آزگار اونجا براے درس خوندن موندگار شے نظرم مثبت نیس! لبخند محزونے زدم:من ڪہ هنوز ڪنڪور ندادم ببینم ڪجا قبول میشم! معلوم نیس تهران... میان حرفم دوید:مطمئنم تو آزمون دانشگاہ تهران قبول میشے! دانشگاہ تهران نشد دانشگاہ ملے! تو این آشفتہ بازار نمیخوام از ڪنارم جُم بخورے! نفسم را بیرون دادم،تا چند روز قبل سر تبریز نرفتن اختلاف داشتیم و حالا بر سر تبریز رفتن! محتاط پرسیدم:با حافظ میخواین چے ڪار ڪنین؟! اخم ڪرد:یہ سیلے ڪہ ازم طلب دارہ! باقیشو خدا میدونہ! سپس ایستاد و از اتاق خارج شد. دوبارہ موهاے آشفتہ ام را دور انگشتم پیچیدم و بہ یاد لبخند ظهر الناز محڪم ڪشیدم! سرم درد گرفت ولے قلبم بیشتر! محراب بدجور ناامیدم ڪرد،من آدم جنگیدن براے مالِ دیگرے نبودم! محراب را در قلبم حبس مے ڪردم اگر مرا نمے خواست! •♡• دو سہ دوز بعد فرودگاہ ها باز شدند و آمریڪایے هاے مقیم ایران بار سفر بستند! قرار بود امام روز دوازدهم بهمن بہ ایران بازگردد. مسیر استقبال از امام و برنامہ اعلام شدہ بود،فرماندارے نظامے تهران بہ مناسبت بازگشت امام اجتماعات را تا سہ روز آزاد اعلام ڪرد! تهران شبیہ بہ میدان جنگ شدہ بود! تظاهرات پے در پے،بوے آتش سوزے لاستیڪ و چوب درخت ها،حضور مداوم نیروهاے نظامے و تانڪ ها در خیابان ها،گشت زنے گاہ و بے گاہ چرخبال ها بر فراز آسمان! همہ دست بہ دست هم دادہ بودند تا چهرہ اے خوفناڪ از تهران بسازند! نفهمیدم حاج بابا با حافظ چہ ڪار ڪرد،فقط فهمیدم در اوج شرایط بحرانے و دم بازگشتن امام،حافظ راهے تبریز شدہ بود! براے مدتے طولانے! پوزخندے روے لبم نشست،طفلڪ بہ مراسم استقبال امام هم نرسید چہ برسد بہ صف سهم خواهے! محراب گاہ و بے گاہ جلوے درمان مے آمد،یڪ روز براے احوالپرسے،یڪ روز براے آوردن آش رشتہ و روزے دیگر براے گرفتن وسیلہ اے! من ڪہ تاب رو بہ رویے با او و چشم هایش را نداشتم! بیشتر ریحانہ بہ استقبالش مے رفت،وقتے بر مے گشت مے گفت:داداش همش حال تو رو مے پرسید! این ها دواے درد من نبود! دواے درد من داداش محراب نبود! دواے دردم محرابم بود! بے هیچ پسوند و پیشوندے! بے هیچ آقا و حڪم برادرے اے! بامداد روز دوازدهم بهمن،حاج بابا شال و ڪلاہ ڪرد و مهمان ها هم بہ دنبالش. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هشتم #عطر_یاس #بخش_دوم . عمو سهراب،عمہ مهلا و امیرعباس دم در منتظرشان بودند. از شب قبل مامان فهیم ڪمے حال ندار بود،هرچہ اصرار ڪرد حاج بابا قبول نڪرد همراهشان برود. من هم دل رفتن و تنها گذاشتن مامان را نداشتم،ریحانہ را همراہ بقیہ راهے ڪردم و خودم ڪنار مامان فهیم خانہ ماندم. امام دست در دست خلبانے از پلہ هاے هواپیما پایین مے آمد. مامان فهیم سلانہ سلانہ از اتاق بیرون آمد و با حال نزارش ڪنار من نشست. اشڪ شوق در چشم هایش جمع شدہ بود. امام از مردم تشڪر و سخنرانے ڪوتاهے ڪرد،مقصد جمعیت بهشت زهرا بود. قلبم از شادے محڪم مے تپید،نہ مثل همیشہ! دو برابر مے تپید! یڪ تپش سهم خودش بود و تپشے دیگر سهم شادے و هیجان محراب! گویندہ ڪہ شروع بہ خواندن شعارهاے فرودگاہ ڪرد ناگهان تصویر و صدا قطع شد. سریع سرود شاهنشاهے پخش شد و عڪس شاہ در صفحہ ے تلویزیون نقش بست! من و مامان،هاج و واج بہ هم نگاہ ڪردیم. مامان دندان هایش را روے هم سابید:اَہ! نڪبتا! تلویزیونو خاموش ڪن رایحہ! سریع تلویزیون را خاموش ڪردم و گفتم:دلمون خوش بود مراسمو از تلویزیون مے بینیم! حاج بابا و اقوام ڪہ چند ساعت بعد،از مراسم بازگشتند فهمیدیم چندین ساعت طول ڪشیدہ بود تا جمعیت بہ بهشت زهرا برسد! امام را در قطعہ اے ڪہ مزار شهداے هفدهم شهریور آنجا بود،سخنرانے ڪردہ بود. جمعیت زیادے بہ بهشت زهرا رفتہ بود،عمو باقر،محراب و خالہ ماہ گل و اقوام شان هم همراہ حاج بابا این ها رفتہ بودند. پس از اتمام مراسم سخنرانے،امام را بہ مدرسہ ے علوے بردہ بودند. از روز بعد مردم براے دیدن امام بہ مدرسہ ے علوے مے رفتند. مامان فهیم بہ من گفت ما ڪہ نتوانستیم بہ مراسم استقبال برویم،براے دیدن امام بہ محل اقامتش برویم‌. با شور و هیجان لباس پوشیدم و موهایم را ڪامل داخل روسرے جا دادم! همراہ مامان فهیم بہ سمت مدرسہ ے علوے راہ افتادیم،دل توے دلم نبود ڪہ امام را از نزدیڪ ببینم! آقا روح اللہ را! ڪسے ڪہ محراب فدایے راهش بود! نزدیڪ مدرسہ ڪہ رسیدیم نگاهم بہ پلاڪاردهاے روے دیوار افتاد. روے پلاڪاردے نوشتہ بود "زیارت قبول" و روے پلاڪاردے دیگر "با یڪ بار زیارت امام این توفیق را بہ دیگران هم بدهید" با قدم هاے بلند خودمان را مقابل در رساندیم،جمعیتے بہ سمت داخل در حرڪت بود و عدہ اے بیرون مے آمدند. بعد از ڪمے توقف وارد حیاط مدرسہ شدیم،صف آخر جمعیت ایستادہ بودیم و خوب جلو را نمے دیدیم. مامان فهیم ڪہ قدش از من ڪوتاہ تر بود پرسید:رایحہ امامو میبینے؟! روے پنجہ هایم ایستادم و با دقت اطراف را نگاہ ڪردم تا این ڪہ از پشت پنجرہ امام را دیدم! لبخند زدم:آرہ مامان! امام پشت پنجرہ واسادہ! گل از گل مامان شڪفت،او هم روے پنجہ هایش بلند شد و گردنش را بالا ڪشید. امام از پشت پنجرہ با لبخند محوے دستش را بالا برد و برایمان تڪان داد. لبخندم عمیق تر شد،از مامان پرسیدم:دیدے مامان؟! امامو دیدے؟! لبخندش پهن شد:آرہ عزیزم! دارہ برامون دَس تڪون میدہ! از میان جمعیت نگاهم بہ محراب افتاد! جلوے جمعیت،نزدیڪ بہ پنجرہ اے ڪہ امام پشتش ایستادہ بود،قد علم ڪردہ و با لبخند،محو آقا روح اللہ بود! نزدیڪِ نزدیڪ! در چند قدمے امام! •♡• همہ ے چشم ها بہ مدرسہ ے علوے بود و آقاے بختیار سرگرم مصاحبہ هاے خودش! دربارہ ے تشڪیل دولت موقت امام،گفتہ بود:اگر او مے خواهد چنین دولتے در شهر مقدس قم تشڪیل بدهد اجازہ خواهم داد! این جذاب خواهد بود،ما واتیڪان ڪوچڪ خود را خواهیم داشت! اما بہ طور جدے بہ آیت اللہ خمینے مے گویم بہ او اجازہ ے تشڪیل دادن دولت واقعے نخواهم داد،او نیز ایراد مے داند! درگیرے و تظاهرات در شهرهاے مختلف همچنان ادامہ داشت،شهرهاے سمنان و تربت جام عزادر شهداے خود بودند. بختیار اعلام ڪرد ڪہ حاضر بہ همڪارے با یاران امام است و از وزراے پیشنهادے ایشان در دولت ملے استفادہ مے ڪند. با بازگشت امام،سربازهاے بیشترے از ارتش فرار مے ڪردند. جواد شهرستانے،شهردار تهران،نخستین دولتے اے بود ڪہ بہ دیدن امام رفت و استعفایش را بہ ایشان داد. امام دوبارہ او را بہ عنوان شهردار تهران انتخاب ڪرد. آقاے بختیار چندبار خواست با امام دیدار ڪند اما امام گفت تا استعفا ندهد او را نخواهد دید. امام مهندس مهدے بازرگان را بہ نخست وزیرے انتصاب ڪرد. در پادگاہ لویزان،چند نقطہ از تهران براے توپ باران در نظر گرفتہ شدہ بود! استاد مطهرے،دڪتر بهشتے و مهندس بازرگان،مدام با ارتشیان تماس مے گرفتند و مے خواستند ڪہ بہ مردم بپیوندند و بدون خون و خون ریزے با همہ متحد بشوند. نوزدهم بهمن مردم براے تایید دولت دڪتر بازرگان در سراسر ایران،راهپیمایے راہ انداختند. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_هشتم #عطر_یاس #بخش_سوم . همان روز عدہ ے زیادے از همافران و افراد نیروے هوایے با رژہ براے دیدن امام بہ سمت اقامتگاہ ایشان رفتند! آن ها با دادن شعارهایے ڪہ اتحادشان را با مردم و امام نشان مے داد،مقابل امام صف ڪشیدند و امام برایشان سخنرانے ڪرد. دولت درگیر پیدا ڪردن افسرانے بود ڪہ با امام دیدار داشتند اما نزدیڪان امام،آن ها را مخفے ڪردہ بودند! سپهبد مقدم،رئیس سازمان ساواڪ،بہ تمام روساے سازمان ساواڪ در ڪشور،دستور داد در صورت نیاز اسناد و مدارڪ محرمانہ را از بین ببرند! روز بعد درگیرے سختے بین همافران و افراد گارد جاویدان در گرفت! درگیرے اے ڪہ بہ تیراندازے ختم شد و صبح روز بعد با شصت و یڪ ڪشتہ و بیشتر از دویست مجروح،خاتمہ پیدا ڪرد! بالاخرہ آن روز در اسلحہ خانہ ے نیروے هوایے بہ روے مردم باز شد و هرڪس با داشتن برگہ ے پایان خدمت مے توانست اسلحہ بگیرد. در شهر شایع شد ڪہ امام اعلام جهاد ڪردہ! هزار جوان انقلابے ڪہ آموزش هاے نظامے دیدہ بودند با بمب هاے دست ساز در سطح شهر راہ افتادند و بہ مراڪز نظامے حملہ ڪردند! همہ دل آشوب بودیم و نگران! محراب هم طبق معمول غیبش زدہ بود! دیگر جلوے درمان نمے آمد! ڪلانترے هاے ۹،۱۰،۱۱،۱۴،۱۶،۲۶ و ڪلانترے نارمڪ بہ دست مردم افتاد. ارتش با تانڪ ها و نفربرها بہ مقابلہ با مردم رفتہ بود! مردم با صابون رندہ شدہ و بنزین براے مقابلہ با تانڪ ها،ڪوڪتل مے ساختند! جوانان توانستند با سلاح هاے سادہ ے خود،چند تانڪ را از پا دربیاورند. در حالے ڪہ در تمام ایران جنگ راہ افتادہ بود،بختیار در مجلس سنا مشغول تصویب انحلال سازمان ساواڪ و برخورد با غارتگران بیت المال بود! روز بیست و دوم بهمن ماہ هم رسید و همچنان جنگ و درگیرے ادامہ داشت! خیلے از مردم دو سہ روز بود ڪہ از خیابان ها تڪان نخوردہ بودند و دست از مبارزہ نمے ڪشیدند! بہ جاے صداے قار قار ڪلاغ ها یا بغ بغوے یاڪریم ها،صداے تیراندازے،فریاد و پرتاب سنگ در گوشمان مے پیچید! اقوام ما و عمو باقر بہ تبریز برگشتہ بودند و من همچنان بین در تهران ماندن و بہ تبریز رفتن سردرگم ماندہ بودم! شهربانے ڪل ڪشور،ڪمیتہ مشترڪ،دانشڪدہ افسرے،دبیرستان نظام و دانشڪدہ پلیس بہ دست نیروهاے مردمے فتح شد. آقاے بختیار فرار ڪرد و امیرعباس هویدا خودش را تسلیم شوراے انقلاب. ڪنار ریحانہ نشستہ بودم و در حل ڪردن مسائل ریاضے اش ڪمڪش مے ڪردم. مامان فهیمہ در آشپزخانہ مشغول بود و رادیو روشن. گویندہ ے رادیو پیامے از آیت اللہ طالقانے خواند و سڪوتے برقرار شد! متعجب بہ رادیو نگاہ ڪردم و دوبارہ چشم هایم را بہ دفتر ریحانہ دوختم. بعد از چند دقیقہ،صدایے از رادیو در آمد. صدایے ڪہ از شدت هیجان مے لرزید! با جملہ اے ڪہ گویندہ گفت فریاد شادے من و ریحانہ بہ آسمان رسید! در آغوش ریحانہ پریدم و محڪم فشارش دادم! گویندہ ے رادیو دوبارہ گفت:توجہ! توجہ! این صداے انقلاب ملت ایران است! اما این شروع ماجرا بود... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_اول . ■آذر ماہ سال ۱۳۹۸ هجرے شمسے ■ نگاہ خستہ و پر از شوقش را از روے دست خط رایحہ گرفت،انگشت هاے ظریفش را روے برگہ هاے ڪاهے ڪشید. روے خطِ رایحہ ے هجدہ سالہ! لبخند عمیقے زد و هواے عمارت را بلعید! رایحہ ے یاس زیر بینے اش پیچید،رایحہ ے نرگس،رایحہ ے مریم،رایحہ ے محراب! نمے دانست چند ساعت است ڪہ همانطور بہ دیوار تڪیہ دادہ و دفتر خاطرات رایحہ ے نادرے را مے خواند. تڪانے بہ گردن خشڪ شدہ اش داد،استخوان هایش با صداے بدے شڪستند. پاے چپش بہ خواب رفتہ بود،بے میل دفتر را بست و بہ زحمت سر پا ایستاد. دفتر را ڪنار گرامافون قدیمے آقاجون گذاشت،آقاجونِ محراب! گرامافونے ڪہ چهل و یڪ سال قبل،هر شب براے محراب "اے الهہ ے ناز" مے خواند. نفس عمیقے ڪشید،حق با رایحہ بود. اتاق محراب،بوے یاس مے داد! بے اختیار بہ ڪتابخانہ ے قدیمے نگاہ ڪرد،خبرے از تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ،ماتَ شَهيدا" نبود! با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت پنجرہ رفت،پردہ ے حریر سفید رنگ را ڪنار زد. پس خبرے از پردہ ے مخمل آبے رنگ هم نبود! پردہ را تا انتها ڪنار ڪشید،هوا ابرے بود و ڪمے آفتابے. دود و سیاهے آسمان تهران را ڪدر و خاڪسترے رنگ ڪردہ بود. نگاہ مشتاقش را از آسمان دلگیر گرفت و بہ پایین دوخت. از آنجا،حیاط خانہ ے حاج خلیل خوب دید داشت! از اتاق چهل و یڪ سال قبل محراب! برگ هاے خشڪ چنار ڪف حیاط را ڪامل پوشاندہ بودند،بہ قول رایحہ گرد و خاڪ روے دیوار و پنجرہ ها چمبرہ زدہ بود! رنگ و روے در ورودے هم در حال ریزش بود و ڪهنگے! خیلے سال بود ڪہ ڪسے ساڪن خانہ ے حاج خلیل نادرے نبود! آهے ڪشید و با دقت بہ پنجرہ ها خیرہ شد،انگار توقع داشت دخترے جوان با چشم هاے مشڪے رنگ آهویے،بہ پنجرہ ے این اتاق زل زدہ باشد! چقدر دلش مے خواست رایحہ ے هجدہ سالہ را ببیند! رایحہ اے ڪہ ڪتاب بہ دست در حیاط ڪوچڪشان قدم مے زد و فروغ مے خواند. گاهے هم سهراب و بیشتر شهریار! ڪنار حوض آبے رنگشان مے نشست و با ماهے قرمزها بازے مے ڪرد. بے اختیار نگاهش بہ سمت حوض ڪشیدہ شد،نہ آب داشت و نہ ماهے قرمز! شاخہ و برگ هاے خشڪ شدہ در دل حوض ڪوچڪ رنگ و رو رفتہ تلنبار شدہ بودند. با لبخندے تلخ پردہ ے اتاق را دوبارہ ڪشید و بہ سمت گرامافون برگشت. آرام و قرار نداشت تا از سرنوشت دخترے ڪہ چهل و یڪ سال پیش،قلبش را در طبقہ ے دوم این عمارت سفید قدیمے جا گذاشتہ بود،مطلع بشود. دفتر را از ڪنار گرامافون برداشت،سر جاے قبلے اش نشست. نگاهش بہ سر تیتر صفحہ ے اول افتاد،بہ " نهم تیر ماہ ۲۵۳۷ شاهنشاهے یا همان نهم تیر ۱۳۵۷" خاطرات رایحہ را تا روز پیروزے انقلاب خواندہ بود،با دقت صفحہ ها را رد ڪرد تا بہ ادامہ ے خاطرات برسد. صداے بوق ماشین ها و موسیقے گوش خراش شان هم دست صداے تند موسیقے راڪ همسایہ ے بغلے و جیغ و فریاد بچہ هایے ڪہ در ڪوچہ مشغول بازے بودند،شد و لحظہ اے آرامشش را بر هم زد. اخم ظریفے ابروهایش را در هم برد،منیریہ دیگر شبیہ بہ توصیف هاے رایحہ ساڪت و خلوت نبود! خیلے چیزها دیگر شبیہ توصیف هاے رایحہ نبودند،بہ جز عمارت سفید و رایحہ ے یاس! رایحہ ے محراب! •♡• همانطور ڪہ شنل بافت را روے رخت آویز بر مے گرداندم گفتم:مامان فهیم! میگم هوا خوبہ،ناسلامتے دو روز دیگہ عیدہ ها! صداے مامان فهیم از داخل آشپزخانہ بلند شد:مے چایے بچہ! شنلتو بپوش! نفسم را با حرص بیرون دادم:چاییدن ڪدومہ؟! هوا بہ این خوبے. تصدقت فهیمہ خانم،من دیگہ رفتم! صدایش را شنیدم:از دست تو! خدا بہ همرات! لبخند بہ لب ڪفش هایم را بہ پا ڪردم و دستے بہ دامن مشڪے رنگم ڪشیدم‌. اواخر اسفند ماہ بود و هوا بوے بهار مے داد. آسمان صاف و آرام بود،روزهاے سخت و پرهیاهویے را گذراندہ بودیم. روزهایے پر از دلهرہ! انقلاب نوپا تازہ یڪ ماہ را رد ڪردہ و اوضاع خیلے آرام نبود. ظاهرا خیلے از مردم سر ڪار و زندگے شان بازگشتہ بودند بہ جز حافظ و محراب! حافظ هنوز بہ تهران برنگشتہ بود و محراب براے تدریس بہ مدرسہ! چند روزے ڪہ محافظ امام در مدرسہ ے علوے بود و بعدش ڪمڪ بچہ هاے ڪمیتہ! دلم هواے ڪافہ نادرے را ڪردہ بود،هواے شیطنت هایم با زهرا و بے خیالے چند ماہ قبل را. از بس خانہ ماندہ بودم،قیافہ ے تهران بہ ڪل از یادم رفتہ بود! مامان فهیم راست مے گفت،نمے توانستم یڪ جا بند بشوم! در را باز ڪردم و از خانہ خارج شدم،همین ڪہ پایم را در ڪوچہ گذاشتم نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ ڪمے دور تر از عمارت ایستادہ و پیرزنے چادر بہ سر مقابلش ایستادہ بود! صورتش ڪمے لاغر شدہ بود و خستگے از چشم هاے سرخ و خمارش مے بارید! با آرامش بہ پیرزن چشم دوختہ بود،پیرزن محڪم چادرش را نگہ داشتہ بود و اشڪ مے ریخت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

چھار‌پارت‌پنجشنبھ

😒 😞 😔 🙁 ☹️ 😣 😖 😶

خلاصھ‌شرمندھ‌بابتـ‌تاخیـر

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_دوم . متعجب یڪ تاے ابرویم را بالا دادم،چند قدم ڪہ جلو رفتم صداے زن را شنیدم. _پسرم! تو ڪہ انقد آقا و منصفے یہ ڪارے واسہ این پسر ناخلف من بڪن! جوونے ڪردہ! خریت ڪردہ! غلط زیادے ڪردہ! بغضش تبدیل بہ هق هق شد:بہ خدا من همین یہ بچہ رو دارم! پیر شدم تا قد ڪشیدہ! اشڪ مجالش داد،دستش را روے دهانش گذاشت و هق هقش شدت گرفت! محراب نفس عمیقے ڪشید و با لحنے مهربان و نرم گفت:مادر جان! والا منم هیچ ڪارہ ام،حڪمش با ڪسے دیگہ س! صداے لرزانش بلند شد:آقایے ڪن با دوس و رفیقات حرف بزن! یہ ڪارے واسش ڪن،یہ عمر ڪنیزے تو میڪنم! محراب تلخ لبخند زد:این چہ حرفیہ مادر؟! بستگے بہ پروندہ ش دارہ،وعدہ وعید الڪے بهتون بدم؟! پیرزن دوبارہ هق هق ڪرد و دستش را روے سرش گذاشت:پس من چہ خاڪے بہ سرم بریزم؟! محراب آہ ڪشید و نگاهش بہ سمت من آمد،سریع زیر لب سلام ڪردم. سرش را برایم تڪان داد و با ڪمے مڪث بہ پیرزن چشم دوخت. _بہ خدا توڪل ڪنین،ان شاء اللہ هرچے خیرہ پیش میاد! منم با چند نفر صحبت میڪنم اما قولے نمیدم! پیرزن اشڪ هایش را با پشت دست پاڪ ڪرد و بہ محراب خیرہ شد:خیر از جوونیت ببینے پسرم! خدا پدر و مادرتو بیامرزہ،خیر دنیا و آخرت نصیبت بشہ! دلم بعد خدا بہ شما گرمہ! محراب سر تڪان داد:التماس دعا! برین بہ سلامت! پیرزن لبخند نامطمئنے زد و خداحافظے ڪرد،چند قدم ڪہ دور شد بہ سمت محراب سر برگرداند:یہ عمر نون حلال گذاشتم دهنش،نمیدونم چے شد ڪہ شد این! ڪاش یہ ذرہ از مرام و غیرت تو،تو وجود بچہ ے منم بود! اما چہ ڪنم مادرم! تاب ندارم یہ خار دسِ بچہ م برہ! سپس با افسوس سر تڪان داد و با ڪمرے خم بہ سمت خیابان قدم برداشت! نگاہ ڪنجڪاوم هنوز روے پیرزن بود ڪہ با صداے محراب سر برگرداندم. _مادر اعتماد بود! مثل برق گرفتہ ها نگاهش ڪردم،بهتم را ڪہ دید لب زد:قرار بود فرار ڪنہ اما از قافلہ عقب موند و نتونس! چند روز پیش بچہ ها گرفتنش! نفسم را با آہ بیرون دادم:حالا چے میشہ؟! ابرو بالا انداخت:من قاضے نیستم! خواست بہ سمت عمارت برود اما مردد بہ سمتم برگشت:هنوزم نمے خواے بگے اون روز جلوے درتون چرا اون حرفا رو بهت زد؟! لبم را بہ دندان گرفتم:الان دیگہ گفتنش فایدہ ندارہ! لبخند مهربانے زد:شایدم داشتہ باشہ! ڪلیدها را داخل جیبش برگرداند و چند قدم بہ سمتم آمد. پرسید:جایے میرے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ! پوسیدم ڪنج خونہ! لبخندش عمیق تر شد:ماشین بابا دستمہ،مے رسونمت! سریع گفتم:نہ! نہ! زحمت نمیدم! بے توجہ بہ من پشت رل نشست و ماشین را روشن ڪرد،لبخند ڪم رنگے لب هایم را ڪش داد،دلتنگش بودم! چشم هایش ملتهب و خستہ بودند،دلم نیامد معطلش ڪنم. با قدم هاے بلند خودم را بہ ماشین رساندم و در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪردم. همانطور ڪہ روے صندلے مے نشستم گفتم:امیدوارم با این چشماے خواب آلود سالم برسیم! سپس در را بستم،لبخند ڪم رنگے ڪنج لبش جا خوش ڪردہ بود. بدون حرف حرڪت ڪرد،چند ثانیہ بعد پرسیدم:چرا مادر آقاے اعتماد اومدہ بود پیش شما؟! چشم هایم را بہ نیم رخ جدے و خستہ اش دوختم‌. آرام جواب داد:چون اعتمادو پیش من آوردہ بودن! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ نداد،مثل خودش آرام گفتم:خب! _مادرش فهمید دنبالم تا اینجا راہ افتاد اومد! مے خواس براش یہ ڪارے ڪنم ڪہ متاسفانہ ڪارے از دس من برنمیاد،سپردمش بہ بچہ هاے دیگہ! ڪنجڪاو پرسیدم:چرا؟! با ڪمے مڪث جواب داد:چون باهاش خصومت شخصے داشتم! تہ دلم ازش ناراحت بودم،نمیخواستم بہ خاطر خودم از موقعیتم استفادہ ڪنم و بهش سخت بگیرم! متعجب لب زدم:چرا؟! اون... نگذاشت جملہ ام را ادامہ بدهم و گفت:شرایطمون برابر نبود! من قدرت و زور داشتم اما اون نہ! خصومت شخصے ربطے بہ موقعیتم ندارہ! مات و مبهوت بہ نیم رخ جدے اش خیرہ ماندہ بودم! چقدر این ڪارش برایم آشنا بود! حرڪتش عدالت محض بود! حاج بابا برایم تعریف مے ڪرد در جنگ خندق وقتے عمر بن عدود بہ امام علے توهین ڪرد و بہ صورتش آب دهن انداخت،امام از روے سینہ اش بلند شد و دور میدان جنگ چرخید و سپس او را ڪشت! وقتے از مولا علت ڪارش را پرسیدہ بودند،فرمودہ بود ترسیدم نیتم ڪاملا براے خدا نباشد،بلڪہ بہ دلیل خشم باشد! صحبت هاے محراب،مرا بہ یاد آن ماجرا انداخت! حرف هاے محراب زمین تا آسمان با حرف هاے حافظ تفاوت داشت! نفس عمیقے ڪشیدم و متفڪر بہ خیابان زل زدم‌. _حالا تو بگو! چے بین تو و امیرعباس و حافظ گذشتہ؟! _از چوغولے ڪردن خوشم نمیاد! راستے نپرسیدے ڪجا میرم آدرس نمیخواے؟! خندید:احتمالا ڪافہ نادرے نمیرے؟! با زهرا خانم! با چشم هاے گشاد شدہ بہ سمتش برگشتم،قبل از این ڪہ چیزے بپرسم خودش گفت:دُرُس حدس زدم؟! _بعلہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_سوم . بے مقدمہ پرسید:اون روز حافظ دوبارہ بهت پرت و پلا گفتہ بود؟! سڪوت ڪردم،ادامہ داد:اون سرے امیرعباس حرفاتونو شنیدہ بود،اون بهم گفت! انقد امیرعباسو مے شناسم ڪہ بدونم فقط یہ چیزے اونطور جوشیش میڪنہ! ناموس! نفسم را با حرص بیرون دادم،لبم را ڪمے جویدم و زمزمہ ڪردم:سر همین بود! سنگینے نگاهش را احساس ڪردم،با آرامش گفت:خب! بدون این ڪہ بہ سمتش برگردم جواب دادم:اون روز...اون روز داشتم میومدم خونہ ے شما. تلفن زنگ خورد خودم گوشیو برداشتم آقا حافظ گفت حالت خوب نیس و ڪمڪ لازم دارہ! چند دیقہ بعد سر خیابون همدیگہ رو دیدیم و گفت تو درگیرے دستت تیر خوردہ و نتونستہ دڪتر پیدا ڪنہ! گفت خونہ شونے و شاید بتونم ڪمڪت ڪنم،منم بہ هواے این حرفاش دنبالش راہ افتادم اما از پشت درو روم قفل ڪرد و دیدم اعتماد تو حیاطہ! بہ سمتش برگشتم،ابروهایش در هم گرہ خوردہ بود و انگشت هایش را با حرص روے فرمان فشار مے داد! _منو بہ هواے ڪمڪ بہ شما ڪشوندہ بود اونجا ڪہ با اعتماد حرف بزنم! بعدشم گفت بودن من دور و ور گروہ خوب نیست و از این حرفا! تڪانے بہ گردنش داد،صداے شڪستہ شدن استخوان هایش بلند شد. با حرص گفت:اعتماد میخواد ببینتت! چشم هایم تا آخرین حد ممڪن باز شد،با صداے نسبتا بلند پرسیدم:چے؟! گرہ ابروهایش عمیق تر شد! _اعتماد میخواد تو رو ببینہ! میخواے قبل از ڪافہ یہ سر بریم ڪمیتہ؟! آب دهانم را فرو دادم:بہ نظرت ڪار درستیہ؟! با حرص شانہ بالا انداخت و گفت:نمیدونم! خیلے اصرار داش! مظلوم نگاهش ڪردم:پس اول بریم ڪمیتہ! پوفے ڪرد و دندان هایش را روے هم فشار داد! باز نمیشد اخم هایش را شیرین ڪرد،حتے با شربت هاے گل محمدے خان جون! در طول راہ ساڪت بود و اخمو! جلوے ڪمیتہ ترمز ڪرد و بدون این ڪہ نگاهم ڪند گفت:پیادہ شو! با هم پیادہ شدیم و وارد ساختمان،با نگهبان سلام و علیڪ ڪرد. نگهبان خندید:آقاے مولایے شما ڪہ نرفتہ برگشتے! لبخند پر رنگے تحویلش داد:ڪار پیش اومد،نترس الان بر مے گردم خونہ! وارد حیاط ڪہ شدیم جدے گفت:همین جا وایسا الان میام! نمیخواد داخل بیاے! سرم را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان دادم و گوشہ ے حیاط دور از محل رفت و آمد عابرها ایستادم‌. سنگینے چند جفت چشم روے تنم سنگینے مے ڪرد،دستہ ے ڪیفم را محڪم فشار دادم و نگاهم را بے هدف بہ ساختمان دوختم. انتظارم خیلے طولانے شد،زهرا ڪلہ ام را مے ڪند! حدود نیم ساعت چهل دقیقہ بعد محراب در حالے ڪہ بازوے اعتماد را گرفتہ بود،جدے و با ابهت از ساختمان خارج شد! با تردید چند قدم جلو رفتم،دستبند فلزے اے دست هاے اعتماد را بہ هم گرہ زدہ بود. خبرے از آن ڪت و شلوار خوش دوخت همیشگے و ڪراوات مرتب نبود! حتے بوے عطر فرانسوے هم نمے داد! محراب بازویش را رها ڪرد و گفت:سریع! وقت ڪمہ! اعتماد نگاهے بہ من انداخت و رو بہ محراب گفت:میخوام باهاش تنها حرف بزنم! ابروهاے محراب بالا پرید،پوزخند زد:میخواے یہ سینما هم برین! بد نگذرہ! اعتماد هم پوزخند زد و دست هاے بستہ اش را مقابلش گرفت. _با دست بستہ ڪہ نمیتونم از بین این همہ مامور فرار ڪنم،میتونم؟! نترس! ڪلہ ے من مثل ڪلہ ے تو بوے قرمہ سبزے نمیدہ! سپس مردمڪ چشم هایش را میان من و محراب گرداند. محراب رو بہ من با اخم گفت:بیشتر از پنج دیقہ طول نڪشہ! شد پنج دیقہ و یہ ثانیہ از در میرے بیرون ڪنار ماشین وایمیسے تا بیام! آرام لب زدم:چشم! باز متعجب از چشمم پیشانے اش را بالا داد و چشم هایش ڪمے آرام گرفت! با قدم هاے بلند از ما دور شد و رو بہ رویمان ایستاد،دست بہ سینہ نگاهش بہ ما بود! گلویم را صاف ڪردم و بہ اعتماد خیرہ شدم. _سلام! بے مقدمہ بریم سر اصل مطلب! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:با حافظ چہ ڪردے؟! لبم را گزیدم:بہ لطف شما تبعید شدہ! لبخند محوے زد:اون روز بہ پسرعمہ ت خبر دادم چون میخواستم خوب از ذهنت برم! میخواستم نشون بدم من میتونم مرد نگرانے باشم اما ڪسے مثل محراب و حافظ با اون همہ ادعا نہ! میخواستم...تو ذهنت محراب اونے ڪہ هس نباشہ! نَمونہ! میخواستم این پسر ڪلہ خرابِ ساڪتو خراب ڪنم! شانہ بالا انداختم:خب ڪہ چے؟! چرا این حرفا رو زدین؟! پوزخند زد:من دیگہ موندگار نیستم،میدونم زندہ م نمیذارن شاید حقمہ! الان نمیتونم از تڪ تڪ ڪسایے ڪہ بهشون بدے ڪردم معذرت خواهے ڪنم اما از تو چرا! این پسر بچہ ے انقلابے در حق من مردونگے ڪرد! خواستم جواب مردونگے شو بدم! با چشم هاے متعجب بہ چشم هایش خیرہ ماندم‌. لب زد:فڪ نمے ڪردم تو این سن بمیرم اونم با مرگے مثل اعدام یا تیر بارون! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_نهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . پوزخند زد و ادامہ داد:زمین گردہ! زیاد بہ ماجراهاے بین مون فڪ نڪن! جز این ڪہ فقط میخواستم محرابو تو نظرت بد ڪنم و شڪ بندازم تو دلت همین! لبخند تلخے زد،تلخ تر از قهوہ هاے بے شڪرے ڪہ گاهے براے نخوابیدن سر مے ڪشیدم! _این آخرین دیدار ماس! چشماتو فراموش نمے ڪنم! خدانگهدار! این را گفت و سرش را پایین انداخت،عقب گرد ڪرد و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش روے زمین افتاد! محراب نفس عمیقے ڪشید و با اخم بازویش را گرفت،نگاہ مات و مبهوت من را ڪہ دید گفت:برو ڪنار ماشین الان میام! گیج و منگ بہ محراب و اعتماد خیرہ شدم،بہ آرامش محراب و چهرہ ے گرفتہ اش و بہ قدم هاے سست و بے جان اعتماد! •♡• محراب فرمان را چرخاند و با تعلل لب زد:چے مے گفت؟! نگاهم را بہ ڪیفم دوختم،سر بہ زیر جواب دادم:عذر خواهے ڪرد! نفس عمیقے ڪشید و سرد گفت:عجب! سپس زیر لب زمزمہ ڪرد:خداڪنہ حافظ برنگردہ! وگرنہ... جملہ اش را ادامہ نداد،قلبم یڪ جورے شد! نیم نگاهے بہ محراب انداختم،مثل یڪ ماہ قبل بود. نہ ریش گذاشتہ بود و نہ تہ ریش! دڪمہ ے آخر پیراهنش را هم نبستہ بود،این پسر ڪم سن و سال مردترین مردے بود ڪہ مے شناختم! چقدر بہ او افتخار ڪردم،وقتے ڪہ اعتماد گفت در حقش مردانگے ڪردہ! چشم هایش براے بستہ شدن بازیگوشے مے ڪردند،معذب لب زدم:بخاطرہ من افتادے تو زحمت! چشات دارہ بستہ میشہ! بے توجہ بہ حرفم سوال پرسید،با سوالے ڪہ پرسید تنم یخ بست! _چطورے باید بہ یہ دختر بفهمونے حسے بهش ندارے؟! طورے ڪہ قلب و غرورش نشڪنہ! ضربان قلبم بالا رفت،محڪم لبم را گزیدم و انگشت هایم را در هم گرہ زدم! محراب چہ مے گفت؟! منظورش من بودم؟! او هم راز آشڪار مرا فهمیدہ بود؟! گلویم خشڪ خشڪ شد،حس از دست و پایم رفت! مے خواست بہ دخترے بفهماند ڪہ دوستش ندارد،بدون این ڪہ قلب و غرورش بشڪند! ڪلافہ دستے بہ موهایش ڪشید و نفسش را بیرون داد. روے صندلے خودم را جمع ڪردم،ڪاش نگہ مے داشت تا پیادہ بشوم! صداے قلبم در تمام فضا پیچیدہ بود! سڪوتم را ڪہ دید گفت:یہ دخترہ... مڪث ڪرد،ڪاش ادامہ ندهد! ڪاش هیچ چیز نگوید! چند ثانیہ بعد ادامہ داد:اسمشو نمیگم چون مے شناسیش،شاید راضے نباشہ! ڪلافہ ام رایحہ...خانم! نمیدونم این احساس و برداشت احمقانہ ے منہ یا واقعا حسے بهم دارہ! نمیدونم چے ڪار ڪنم؟! شما جاے من بودے چے ڪار مے ڪردے؟! بہ مامان ماہ گل ڪہ گفتم بہ جاے راہ حل گفت چے از این بهتر! ولے...ولے من دختر حاج فتاحو نمیخوام! با چشم هاے از حدقہ در آمدہ نگاهش ڪردم،تازہ فهمید چہ گفتہ! واے بلندے گفت و لبش را محڪم گاز گرفت! با دست آزادش محڪم روے پیشانے اش ڪوبید،نفسم را آسودہ بیرون دادم! منظورش الناز بود نہ من! او ڪہ خوب توانستہ بود خط و خال نگاہ الناز را بخواند پس مے توانست راز نگاہ من را هم بفهمد،از این فڪر تنم لرزید! سرد گفتم:الناز دختر خوبیہ! _بر منڪرش لعنت اما... باز حرفش را در گلویش حبس ڪرد! _اگہ نمیخواے ازدواج ڪنے خب رڪ و پوس ڪندہ بگو،خالہ اهل زور و تحمیل نیس! پوزخند زد:فعلا ڪہ ماہ گل خانم با من سر جنگ دارہ! این دختر حاج فتاحم شدہ قوز بالا قوز! سر ماجراے در آوردن تیر مدیونش شدم! بے اختیار تبسم ڪردم،الناز را دوست نداشت! سعے ڪردم لبخندم را مخفے ڪنم،بہ ڪل یادم رفت بہ روے چشم هاے الناز لبخند زدہ بود! _اگہ دلیل منطقے بیارے خالہ بیخیال میشہ! براے منم عجیبہ ڪہ وقتے راضے نیستے دلیل این همہ اصرارش چیہ! آهے ڪشید و جلوے ڪافہ ایستاد. لبخند گرمے بہ رویش پاشیدم:خیلے ممنون لطف ڪردے! سرش را بہ سمتم برگرداند:خواهش میڪنم! در ماشین را ڪہ باز ڪردم،دو پسر جوان بہ سمت مان آمدند. نگاہ هایشان پر از خشم و تمسخر بود،هر دو ریش انبوهے داشتند و تا آخر دڪمہ ے پیراهنشان را بستہ بودند! از ماشین ڪہ پیادہ شدم چشم از من گرفتند و ڪنار در رانندہ ایستادند. لب هاے یڪ نفرشان بہ پوزخند باز شد:سلام آقا محراب! شما ڪجا؟! اینجا ڪجا؟! و با چشم و ابرو بہ ڪافہ نادرے اشارہ ڪرد،نگاہ بد و معنادارے هم نثار من ڪرد و ادامہ داد:با از ما بهترون! محراب با آرامش از ماشین پیادہ شد و با هر دو نفرشان دست داد. پسرے ڪہ ساڪت بود گفت:داداشمون یادش نیس شاہ در رفتہ! تو زمان شاهنشاہ موندہ! سپس لبخند زشت و بد منظورے زد،محراب نگاہ معنادارے بہ ریش و یقہ ے ڪاملا بستہ شدہ ے آن دو انداخت و خونسرد گفت:من ڪہ قبل و بعد ندارم داداش! قبل بهمن ماهم همین بودم،مِن بعدم همینم! اما هستن ڪسایے ڪہ یادشون رفتہ قبل بهمن ماہ شیش تیغہ میڪردن و دو سہ تا از دڪمہ هاے پیرَنشون وا بود ولے حالا ریش میذارن و یقہ مے بندن! رنگ از صورت هر دو نفرشان پرید،گوشہ ے لب پسرے ڪہ اول حرف زد لرزید. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻