💠 ❁﷽❁ 💠 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_اول #قسمت_بیست_و_چهارم 🌷🍃🌷🍃 .... این حرف مادر که نشانه ای از بدی حالش بود، سخت ناراحتم کرد، ولی به روی خودم نیاوردم و با گفتن "چشم!" به آشپزخانه رفتم. حالا خلوت آشپزخانه فرصت خوبی بود تا به لحظاتی که با چند صحنه گذرا و یکی دو کلمه کوتاه از برابر نگاهم گذشته بود، فکر کنم. به لحظه ای که در باز شد و صورت پر از آرامش او زیر باران نمایان شد، به لحظه ای که خم شده بود و احساس می کردم می خواهد بی هیچ منتی کمکم کند، به لحظه ای که صبورانه منتظر ایستاده بود تا چترم را ببندم و سیم کارت را به دستم بدهد و به لحظه ای که با نجابتی زیبا، سیم کارت کوچک را طوری به دستم داد که برخوردی بین انگشتانمان پیش نیاید و به خاطر آوردن همین چند صحنه کوتاه کافی بود تا احساس زیبایی در دلم نقش ببندد. حسی شبیه احترام نسبت به کسی که رضای پروردگار را در نظر می گیرد و به دنبال آن آرزویی که بر دلم گذشت؛ اگر این جوان اهل سنت بود، آسمان سعادتمندی اش پر ستاره تر می شد! ماهی ها را در ماهیتابه قرمز رنگ سرخ کرده و با حال کم و بیش ناخوش مادر، نهار را خوردیم که محمد تماس گرفت و گفت عصر به همراه عطیه به خانه ما می آید و همین میهمانی غیر منتظره باعث شد که عبدالله از راه نرسیده ، راهی میوه فروشی شود. مادر به خاطر میهمان ها هم که شده، برخاسته و سعی کرد خود را بهتر از صبح نشان دهد. با برگشتن عبدالله، با عجله میوه ها را شسته و در ظرف بلور پایه دار چیدم که صدای زنگ در بلند شد و محمد و عطیه با یک جعبه شیرینی بزرگ وارد شدند. چهره بشاش و پر از شور و انرژی شان در کنار جعبه شیرینی تر، کنجکاوی ما را حسابی برانگیخته بود. مادر رو به عطیه کرد و با مهربانی پرسید:" ان شاء الله همیشه لبتون خندون باشه! خبری شده عطیه جان؟ " عطیه که انگار از حضور عبدالله خجالت می کشید، با لبخندی پر شرم و حیا سر به زیر انداخت که محمد رو به عبدالله کرد و گفت:" داداش! یه لحظه پاشو بریم تو حیاط کارت دارم." و به این بهانه عبدالله را از اتاق بیرون برد. مادر مثل این که شک کرده باشد، کنار عطیه نشست و با صدایی آهسته و لبریز از اشتیاق پرسید:" عطیه جان! به سلامتی خبریه؟" ✍🏻💞🍃🍃🌷🍃🍃💞 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد ✍لطفا فقط با ذکر #لینک_کانال و #نویسنده کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_اول . پشت بہ حاج بابا نشستہ و سرم را صاف نگہ داشتہ بودم. سہ چهار روز از ماجراے آمدن اعتماد مے گذشت،حال خالہ ماہ گل بهتر و بہ اصرار من دو روز قبل همراہ محراب راهے تبریز شدہ بود. ظاهرا حال عمہ خدیجہ زیاد مساعد نبود و باید قلبش را جراحے مے ڪردند. مامان فهیم حرف هاے اعتماد را بہ حاج بابا رساندہ بود،حاج بابا هم گفتہ بود ڪم ڪم بند و بساط تان را جمع ڪنید و راهے تبریز بشوید! قرار بود من،ریحانہ و مامان فهیم چند روز دیگر بہ تبریز برویم و چند روز بعد از ما ریحانہ بخاطرہ درس و مدرسہ اش،پیش حاج بابا برگردد. غم در قلبم خانہ ڪردہ بود،دورے از هواے محراب،نفس را برایم تنگ مے ڪرد! از ڪجا معلوم اگر من مے رفتم،الناز را بہ ریش محراب نمے بستند و براے مراسم عقد و عروسے اش نمے رسیدم؟! از ڪجا معلوم،اعتماد بہ پر و پایش نمے پیچید؟! آنقدر ناراحت شدہ بودم ڪہ بیشتر بے حرف و گرفتہ در اتاقم ڪز مے ڪردم و درس مے خواندم. بہ حاج بابا گفتم نمے خواهم بروم و او جواب داد بہ صلاح است روے حرفش،حرف نیاورم! حاج بابا مشغول بافتن موهایم بود،ریحانہ بالاے سر ما،روزنامہ بہ دست ایستادہ بود و متن روزنامہ و صحبت هاے شاپور بختیار را با صداے بلند مے خواند. _‌اميدوارم آيت اللہ خمينے اين افتخار را بہ ما بدهند كہ هرچہ زودتر بہ ايران بازگردند! متعجب بہ ریحانہ خیرہ شدم،ادامہ داد:بہ اعتقاد من اعليحضرت بايد سلطنت كنند و دولت حكومت. _بہ اسرائيل و آفريقاے جنوبے نفت فروختہ نخواهد شد. - لايحہ ے "محاكمہ عاملان فساد دولتے و متجاوزان بہ حقوق عمومی" ‌و طرح "انحلال ساواڪ" بہ مجلس دادہ خواهد شد. _در شهربانے و ژاندارمرے خانہ تكانے خواهيم كرد. _مطبوعات در چارچوب قانون اساسے آزاد خواهند بود. _دولتِ من مروج دين اسلام در كشور خواهد بود و در ضمن مذاهب شناختہ شدہ را نيز بہ ديدہ احترام مے نگرم. _كليہ ے زندانيان سياسے رابہ شرط سياسے بودن آن ها آزاد مے كنم. _حكومت نظامے را بہ تدريج لغو خواهم كرد. _بہ كليہ ے آزادے هاے محض و اجتماعے تاكيد شدہ در قانون اساسے و اعلاميہ جهانے حقوق بشر در سارع وقت جامہ عمل مے پوشانم. _بہ بازماندگان شهداے سہ ماہ اخير در صورت لزوم تمام كمكهاے مادے و معنوے خواهد شد. _ڪليہ ے احزاب سياسے مے توانند شروع بہ فعاليت كنند. حاج بابا پوزخند زد و گفت:عجب! موهایم را رها ڪرد و ادامہ داد:تموم شد بابا! ریحانہ گفت:آخرشم گفتہ مردم بايد بہ من اطمينان كنن و اگہ تو يہ مدت معقول تمام وعدہ هامو عمل نڪردم مے تونن اعتبار سے سالہ مو باطل ڪنن...من مرغ طوفانم نينديشم ز طوفان/ موجم،نہ آن موجے كہ از دريا گريزد! مردد بہ سمت حاج بابا برگشتم:حاج بابا! اگہ بخاطرہ آروم ڪردن مردم،واقعا بہ حرفاش عمل ڪنہ چے؟! اگہ ساواڪ منحل بشہ... اخم ڪرد و چشم هاے میشے اش سرد نگاهم ڪردند:فڪرشم نڪن اینجا بمونے! یہ ڪلام گفتم فعلا میرے تبریز و تمام! _اینطورے همہ چے دُرُس میشہ؟! از جایش بلند شد:دُرُسم نشہ بدتر نمیشہ! نفس عمیقے ڪشیدم و لبم را بہ دندان گرفتم. حاج بابا بہ سمت حیاط رفت،مردد گفتم:بہ جاے فرار و موش و گربہ بازے بهترہ بذارین بیاد جلو ببینیم حرف حسابش چیہ؟! سریع بہ سمتم برگشت و تیز نگاهم ڪرد:چے؟! آرام جواب دادم:شاید اگہ باهاش عادے برخورد ڪنیمو بگیم بہ دلایل معمول مثل اختلاف سنے و درس خوندنم نمیخوام ازدواج ڪنم بیخیال بشہ! شاید برا این ڪہ میدونہ ما چرا ازش بدمون میاد دارہ موش و گربہ بازے میڪنہ! اخم هاے حاج بابا برندہ تر شد:حرفشم نزن! همینم موندہ ساواڪے را بدم خونہ م! اونم برا خواستگارے از دخترم! خوشا بہ غیرتم! گردن ڪج ڪردم:خب لااقل بذارین بمونم پیش خودتون! اگہ ردمونو تو غربت زد چے؟! شما نیستے ڪہ مراقبمون باشے! دستمون از شما ڪوتاهہ! بہ فڪر فرو رفت و بدون حرف راهے حیاط شد. آهے ڪشیدم و بہ سمت ریحانہ برگشتم،روزنامہ را با دقت تا ڪرد و روے میز گذاشت‌. _مامان ڪو؟! روے مبل نشست:رفتہ خونہ ے خالہ ماہ گل اینا بہ گلدوناے خالہ آب بدہ. ڪاش شمارہ اے از محراب در تبریز داشتم،شاید او مے توانست حاج بابا را راضے ڪند ڪہ بیخیال تبعید دوبارہ ے من از تهران بشود! سریع بہ سمت ریحانہ برگشتم:مامان از خالہ ماہ گل شمارہ ندارہ؟! زنگ بزنیم حال عمہ خدیجہ رو بپرسیم! شانہ بالا انداخت:فڪ ڪنم شمارہ ے عمہ خدیجہ رو دارہ. چند روزے میشد ڪہ فڪرے درمورد جاسوس محلہ ذهنم را مشغول ڪردہ بود! مے خواستم هرطور شدہ اطمینان پیدا ڪنم،خدا خدا مے ڪردم حدسم اشتباہ نباشد! باید براے مطمئن شدن راهے پیدا مے ڪردم. بهانہ اے براے بیرون رفتن از خانہ نداشتم. محراب ڪلید باغ قلهڪ را بہ حاج بابا دادہ بود،باید تنها از خانہ خارج مے شدم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_دوم . ریحانہ مشغول درس خواندن بود،از روے زمین بلند شدم و با احتیاط بہ سمت اتاق مامان فهیم و حاج بابا رفتم. آب دهانم را با شدت فرو دادم،شاید اگر جاسوس محلہ را پیدا مے ڪردم اوضاع بهتر مے شد! باید او را دنبال خودم بہ باغ قلهڪ مے ڪشاندم،نزدیڪ ڪشوے چوبے شدم و سریع ڪلید باغ را برداشتم. ڪلید را داخل جیب سارافونم انداختم و سریع از اتاق خارج شدم،ظهر بود و محلہ خلوت. با وسواس ڪت و دامن نوڪ مدادے رنگِ پشمے اے تن ڪردم و روسرے آبے تیرہ اے روے سرم انداختم و شال گردن سیاهم را دور گردنم پیچیدم. چند برگہ بہ عنوان اعلامیہ،همراہ ڪلیدِ باغ داخل ڪیفم چپاندم! یڪے از ڪتاب هایم را هم زیر بغلم زدم و از اتاق خارج شدم،حاج بابا ڪنار ریحانہ نشستہ و چاے مے نوشید. بہ زور لبخند زدم:حاج بابا! با اجازہ تون یہ سر میرم پیش زهرا و بر مے گردم‌. استڪان چاے را از لب هایش دور ڪرد:وایسا چند دیقہ دیگہ برمے گردم مغازہ مے رسونمت! ڪتابم را نشانش دادم:نہ ڪارم واجبہ! خیالتون راحت حواے جمع میرم و میام! مگہ از ڪوچہ ے ما تا ڪوچہ ے زهرا اینا چقد فاصلہ س؟! حاج بابا بلند شد:پس باهات میام! نباید مے آمد،باید تنها مے رفتم. اگر حاج بابا همراهم مے آمد بہ احتمال زیاد آن ڪسے ڪہ مے خواست تعقیبم ڪند،پشیمان مے شد! چشم هایم را مظلوم و لبم را جمع ڪردم:مراقبم حاج بابا! این چند روز ڪہ اینجام میخوام همہ چے عین قبل باشہ،بہ اندازہ ے ڪافے غمِ دورے از شما و تهران تو دلم چمبرہ زدہ! اینطورے بیشتر اذیت میشم! بیشتر مے ترسم! نفسش را با حرص بیرون داد:باشہ سریع برو و بیا! ڪتاب را بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندم و لبخند دلبرانہ اے زدم،از آن ها ڪہ چالہ گونہ ام را بہ رخ چشم ها مے ڪشید! _چشم! از حاج بابا و ریحانہ خداحافظے ڪردم و از خانہ خارج شدم‌. از قصد نگاهے بہ اطرافم انداختم و ڪتاب و ڪیف را محڪم بہ خودم چسباندم! انگار ڪہ شے با ارزش و محرمانہ اے با خودم حمل مے ڪردم! همانطور ڪہ حدس میزدم ڪوچہ خلوت بود و بدون عابر،بقالے آقا رحمان هم بستہ بود. همہ در این ساعت مشغول استراحت و ناهار خوردن بودند،با قدم هاے آرام بہ راہ افتادم. از قصد آرام و با ترس قدم بر مے داشتم و مدام لبم را مے جویدم! سرڪوچہ ڪہ رسیدم دوبارہ اطراف را پاییدم،نگاہ سنگینے را احساس ڪردم اما خبرے از ڪسے نبود! در خیابان چند دقیقہ پیادہ راہ رفتم و ڪمے ڪہ از ڪوچہ دور شدم دستم را براے ماشین ها بالا بردم. پیڪان سفید رنگے جلوے پایم ترمز ڪرد و مقصد را پرسید. گفتم دربست تا قلهڪ و سوار شدم. مضطرب پاهایم را تڪان مے دادم،اگر نقشہ ام نمے گرفت و جاے محراب لو مے رفت چہ؟! اگر حافظ در باغ نبود چہ ڪار مے ڪردم؟! اگر اشتباہ فڪر مے ڪردم و فرد دیگرے تعقیبم مے ڪرد چہ؟! دو سہ روز بود ڪہ این فڪرها خورہ ے جانم شدہ بود تا این ڪہ دلم را بہ دریا زدم! نفس عمیقے ڪشیدم و در دل آیت الڪرسے خواندم. خدا خدا مے ڪردم اشتباهے مرتڪب نشدہ باشم! ماشین ڪہ جلوے باغ ایستاد،مضطرب بہ اطراف و پشت سرم نگاہ ڪردم. ڪوچہ خلوت بود و فقط صداے قار قار ڪلاغ ها بہ گوش مے رسید. ڪرایہ را حساب ڪردم و پیادہ شدم،بے اختیار چند ثانیہ بہ خانہ ے رو بہ روے باغ عمو باقر خیرہ شدم. محراب گفتہ بود یڪے از دوستانش براے ڪنترل رفت و آمدها در آن جا مستقر است. با زحمت نگاهم را از ساختمان دو طبقہ گرفتم،بہ سمت در رفتم و ڪلید را داخل قفل انداختم. باز ڪوچہ را از نظر گذراندن،خبرے از هیچڪس نبود! در را باز ڪردم و وارد باغ شدم. سرماے تنم با سوز دے ماہ هم دست شد و تنم را لرزاند. فشارم افتادہ بود،خواستم بہ سمت ساختمان قدم بردارم ڪہ از سمت راستم دستے از پشت درخت بیرون آمد و لولہ ے نازڪ ڪلتے را بہ شقیقہ ام چسباند! نفس در سینہ ام حبس شد،بہ ثانیہ نڪشید ڪہ صداے محراب نزدیڪ گوشم با حرص و بلند گفت:تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! متعجب سرم را بہ سمتش برگرداندم،ڪلت را پایین برد. بہ زور لب زدم:مِ...ح... باقے حروف را ڪنار هم نچیدم،نفسش را با شدت بیرون داد و اخم ڪرد! _پرسیدم اینجا چے ڪار میڪنے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و سپس دوبارہ نفسم را بیرون دادم،دست آزادم را روے قلبم گذاشتم:زَهرہ م ترڪید! نفسِ عمیق ڪشیدن فایدہ اے براے حالم نداشت،بہ نفس نفس زدن افتادہ بودم. قلبم محڪم خودش را بہ سینہ ام مے ڪوبید و دستم را مے لرزاند. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_سوم . صداے بمش جدے گفت:با شمام رایحہ خانم! قدم هاے ڪسے صداے خش خش برگ ها را در آورد. سرم را بلند ڪردم،حافظ از رو بہ رو بہ سمتم مے آمد. متعجب نگاهش را میان من و محراب چرخاند،رو بہ محراب پرسید:چہ خبرہ؟! دوبارہ هوا را بلعیدم و بہ سمت محراب برگشتم:تو اسلحہ دارے؟! ڪلت را پشت ڪمرش گذاشت و جدے گفت:فعلا اونے ڪہ سوال مے پرسہ منم! بے توجہ،دوبارہ پرسیدم:مگہ نرفتہ بودے تبریز؟! پس اینجا چے ڪار میڪنے؟! پیشانے اش را بالا داد،اخمش تلخ شد! از آن تلخ ها ڪہ با ڪیلو ڪیلو قند و شڪر هم نمے شد شیرینش ڪرد! استرسم بیشتر شد،آب دهانم را فرو دادم. منتظر بہ صورتم خیرہ شدہ بود،آرام گفتم:میشہ اول بیرونو ببینم بعد توضیح بدم؟! چشم هایش را ریز ڪرد،بہ قدرے جدے و با ابهت نگاهم مے ڪرد ڪہ از آمدنم پشیمان شدم! سرم را بہ سمت چپ چرخاندم،نگاهم بہ نردبان چوبے ڪهنہ اے ڪہ بہ دیوار تڪیہ دادہ بود،افتاد. ڪیف و ڪتابم را روے زمین گذاشتم و همانطور ڪہ بہ سمت نردبان مے رفتم گفتم:الان جریانو میگم! نردبان را بہ زحمت برداشتم و بہ سمت در راہ افتادم‌. صداے عصبے محراب بلند شد:اللہ اڪبرا! چے ڪار مے ڪنے؟! نردبان را بہ در چسباندم:ڪظم غیظ ڪن! دو دیقہ ام دندوناے مبارڪتو بذا رو جیگرت! پایم را روے اولین پلہ ے نردبان گذاشتم،حضورش را پشت سرم احساس ڪردم. _این نردبون پوسیدہ دختر حاج خلیل! میوفتے مے شڪنے من نمیتونم جواب عمو خلیلو بدم! از تعبیرش خندہ ام گرفت،لبخند بہ لب سہ چهار پلہ هم بالا رفتم و محتاط سرم را خم ڪردم. از بین نردہ ها روے دیوار ڪوچہ دید داشت،ڪمے ڪہ چشم گرداندم دیدمش! ڪلاہ ڪاپشنش را روے سرش انداختہ و بہ بهانہ ے گرم ڪردن دست هایش،صورتش را با آن ها پوشاندہ بود. با دقت این سمت را نگاہ مے ڪرد،سریع از نردبان پایین آمدم. لبم را با زبان تر ڪردم و گفتم:اون دوستتون ڪہ حواسش بہ اینجاس بهتون خبر داد من اومدم؟! حافظ سرش را تڪان داد:بلہ! دست هایم را داخل جیب ڪتم فرو بردم‌. _بهش بگین یہ مرد سر ڪوچہ وایسادہ،ڪاپشن سرمہ اے تنشہ. یہ جورے ڪہ متوجہ نشہ و فرار نڪنہ بگیرتش! محراب ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:ڪہ چے بشہ؟! _از خونہ تا اینجا تعقیبم ڪردہ! مگہ جاسوس محلو نمے خواستین؟! بہ احتمال زیاد خودشہ! اگہ جاسوس محلم نباشہ حداقل بہ پاے منہ! محراب و حافظ متعجب بہ هم خیرہ شدند. حافظ پرسید:آشناس؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بعلہ! براے همین این ساعت مشڪوڪ و مثلا محتاط و آشفتہ از خونہ بیرون زدم،تا اینجا اومدم ڪہ ببینم دنبالم میاد یا نہ! محراب بہ حافظ گفت:زنگ بزن بہ صادق بگو بے سر و صدا ببرتش پیش خودش! _حلہ داداش! سپس بہ سمت ساختمان دوید،محراب بہ صورتم خیرہ شد. _چرا اینجا ڪشوندیش؟! _حدس میزدم حا...یعنے آقا حافظ اینجا باشہ! گفتم نهایتا ایشونم نباشہ از این دوستتون ڪمڪ مے گیرم! شاهد مے خواستم ڪہ بعدا حرفمو باور ڪنین و این بندہ ے خدام نتونہ بزنہ زیرش! چشم هایش را ریز ڪرد:حالا ڪیہ؟! چطورے بهش شڪ ڪردے؟! لبخند پیروزمندانہ اے حوالہ ے نگاهش ڪردم. _بذا ببینیش میگم! _و ڪلید اینجا دست تو چے ڪار میڪنہ؟! لبم را بہ دندان گرفتم و آرام گفتم:از حاج بابا قرض گرفتم! تیز نگاهم ڪرد اما در عمق نگاهش لبخند جا خوش ڪردہ بود! لبخندم را قورت دادم و جدے ایستادم،نگاهم را بہ سمت پهلویش سوق دادم. _اسلحہ دارے؟! دست بہ سینہ شد:براے گروهہ! یہ وقتایے لازم میشہ! _بہ ڪسے ام شلیڪ ڪردے؟! از سوالم جا خورد،با ڪمے مڪث جواب داد:قرار بود اولیش تو باشے! سپس لبخند گوشہ ے لبش نشست،ابروهایم را بالا دادم:پس اعتماد چے؟! اون اولین نفرے نبود ڪہ بهش شلیڪ ڪردے؟! نفسش را بیرون داد:آرہ اما نہ با این اسلحہ! اگہ یادت باشہ با ڪلت خودش! بہ درختے ڪہ از پشتش بیرون پریدہ بود تڪیہ داد. نگاهش جور خاصے شدہ بود،جورے ڪہ بیشتر از روزهاے دیگر ضربان قلبم را بالا و پایین مے ڪرد! سعے داشت گرفتہ و اخمو باشد اما تاب نیاورد و لبخند محوے زد:چرا هرچے ریحانہ،خانم و آروم و محتاطہ تو برعڪسشے؟! جدے گفتم:یعنے چے؟! یعنے من خانم نیستم،آقام؟! خندید،آرام و بے صدا. خندہ،گوشہ ے چشم هایش را چین داد و دندان هاے درشت و سفیدش را بہ رخ چشم هایم ڪشید! _دقیقا! چرا بعضے جاها انقد مَرد میشے؟! شانہ بالا انداختم:تو خلقت خدا جاے تغییر نیس! لبخندش عمیق شد:فڪ ڪنم براے خدام انقد بلبل زبونے ڪردے ڪہ فرستادت زمین! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_چهارم . بے توجہ،جدے گفتم:بعید نیس! حالا حالاهام قصد ندارہ بہ آسمون برم گردونہ! ثانیہ ے اول با تعجب نگاهم ڪرد و سپس قهقهہ زد! لبخند ڪم رنگے زدم،این بار عطر نرگس میانِ زمستان باغ پبچید! روے برگ هاے خشڪ چنارها پاشید و تا آسمان رفت! ڪاش جلوے این خندہ هاے عطر دارش را مے گرفت! ڪاش جمع مے ڪرد این گلستانِ لبخندهایش را! قلب من طاقت نداشت! نفس عمیقے ڪشید و سرش را تڪان داد:تا وقتے رو زمینے خدا بہ ما رحم ڪنہ! دست بہ سینہ شدم:برعڪسش صدق میڪنہ! تا وقتے شما رو زمینین خدا بهتون رحم ڪنہ! لبخندهایش بہ چشم هایش سرایت ڪرد:بر منڪرش لعنت! _چرا برگشتے؟! حال عمہ خدیجہ خوبہ؟! _اینجا ڪار داشتم سریع با اتوبوس برگشتم،عمہ امروز جراحے دارہ. مے خواستم فردا پس فردا برگردم ڪہ با این وضعیت بهترہ همین جا باشم! با صداے حافظ هر دو سر برگرداندیم،جدے و با ڪمے اخم بہ سمت ما آمد. _محراب! دوستمون الان پیش صادقہ! محراب پلیورش را ڪامل روے ڪلت ڪشید:چقد عالے! بہ سمت در راہ افتاد،من و حافظ هم پشت سرش رفتیم. از در ڪہ خارج شدیم،محراب نگاهم ڪرد:مطمئنے میخواے بیاے؟! اذیت نمیشے؟! متعجب نگاهش ڪردم:مگہ میخواین شڪنجہ ش بدین؟! عاقل اندر سفیهانہ نگاهم ڪرد! _نہ! منظورم این نبود! از حرفاش یا دیدنش اذیت نمیشے! خونسرد گفتم:از اون نظر نہ! سرش را تڪان داد و سہ نفرے جلوے ساختمان ایستادیم. حافظ زنگ را فشار داد و دو سہ دقیقہ بعد،پسر جوان لاغر اندامے در را برایمان باز ڪرد. قد متوسطے داشت و صورتے گندمے،برعڪس حافظ و محراب ریش گذاشتہ بود. محجوبانہ سلام ڪرد،محراب اشارہ ڪرد ڪہ اول من وارد بشوم. مردد وارد شدم و محراب و حافظ پشت سرم آمدند. از راهرو و پلہ ها گذشتیم و پسر یا همان صادق،در را برایمان باز ڪرد. وارد سالنے خالے از اسباب و اثاثیہ شدیم،تنها اساس سالن پردہ ے پنجرہ ها بودند و یڪ میز چوبے و دو عدد صندلے! یڪ دوربین شڪارے و یڪ دوربین عڪاسے هم روے پایہ،رو بہ روے پنجرہ اے ڪہ بہ باغ اشراف داشت ایستادہ بودند. نگاهم بہ مردے افتاد ڪہ با طناب بہ صندلے بستہ شدہ بود و براے رها شدن تقلا مے ڪرد. صادق بہ سمت مرد رفت و گفت:خواهران و برادران گرامے بہ ڪلبہ ے درویشانہ ے ما خوش آمدین! این دوست مون میگہ اشتباهے دعوتش ڪردیم! سپس چانہ ے مرد را در دست گرفت و صورتش را بہ سمت ما برگرداند. محراب و حافظ با دیدنش جا خوردند و مات و مبهوت بہ هم خیرہ شدند! اما من تعجب نڪردم،آقا رحمان نگاهے بہ من انداخت و با عجز و نالہ رو بہ محراب گفت:آقا محراب! اینجا چہ خبرہ؟! من چے ڪار ڪردم آخہ؟! محراب بہ من خیرہ شد،ابروهایم را بالا دادم و گفتم:دارے دُرُس مے بینے! صداے آقا رحمان بلند شد:چیو دُرُس میبینہ خانم نادرے؟! اینجا چہ خبرہ؟! چے میگین؟! جدے گفتم:خبرا ڪہ دَسِ شماس! محراب متعجب گفت:مطمئنے؟! _بلہ! پس آقا رحمان اینجا چے ڪار میڪنہ؟! دقیقا روز و ساعتے ڪہ من،پیش شما اومدم! حافظ بہ سمت آقا رحمان رفت و مقابلش ایستاد. همانطور ڪہ فڪش را مے خاراند گفت:جالب شد! چطورے بهش شڪ ڪردین؟! آقا رحمان با چشم هاے گرد نگاهش ڪرد:شڪِ چے؟! میگین منم بفهمم چے شدہ یا نہ؟! بے توجہ گفتم:بعد از ماجراے سیلے! چند روز بعد ڪہ نشستم فڪ ڪردم یہ سرے چیزا با عقلم جور در نمے اومد! مثلا این ڪہ چرا آدمِ اعتماد سرِ ڪوچہ ڪہ بیشتر تو دید و رفت و آمد بود جلومو گرفت؟! چرا نیومد جلو درمون؟! یا اصلا وسط ڪوچہ؟! یا چرا دنبالم نڪرد ڪہ یہ جاے خلوت،دور از خونہ تهدیدم ڪنہ؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_پنجم . جز این ڪہ مے خواس نشون بدہ بغل گوش خودم میتونہ اذیتم ڪنہ و مطمئن بود سر ڪوچہ یڪے هس ڪہ هواشو داشتہ باشہ! ڪہ اگہ شلوغ شد راحت بتونہ در برہ! یڪے هس ڪہ اگہ ماجرایے ام پیش بیاد هم ڪارے بہ ڪارش ندارہ و الڪے یہ دادے سرش میزنہ و فراریش میدہ! این احتمال تو ذهنم مے چرخید اما گفتم ڪافے نیس تا این ڪہ دقت ڪردم بقالے آقا رحمان همیشہ ظهر یڪے دو ساعت بستہ س! اما اون روز ظهر باز بود! خب چرا؟! جز این ڪہ میتونس نیروے ڪمڪے باشہ؟! آقا حافظ حواسش پرت من شد و مثلا آقا رحمان دنبال اون مردہ رفت اما سریع برگشت و گفت در رفتہ! آقا رحمان فریاد ڪشید:این چرت و پرتا چیہ میگے؟! نیروے ڪمڪے چیہ؟! ڪشڪ چے؟! دوغ چے؟! بد ڪردم جلوش در اومدم؟! حافظ دستش را روے دهان آقا رحمان گذاشت و گفت:احترام سنتو نگہ دار حاجے! وسط حرف خانم نپر! ادامہ دادم:یہ نڪتہ اے ام ڪہ فراموش ڪردہ بودم این بود ڪہ خونہ ے آقا رحمان بالاے مغازشہ و بہ همہ ے رفت و آمداے محل دید دارہ! اڪثر بگیر و ببنداے محلہ ے مام تو غیبت آقا رحمان و اون یڪے دو ساعت استراحتش بودہ! مثل ماجراے عمو اسماعیل! آقا رحمان نہ خیلے تو دید بود،نہ خیلے دور از دید! نہ خیلے با ما بودہ نہ خیلے دور از ما! ممڪنہ خیلے از اهالے محلم تو بقالیش از اوضاع مملڪت و شاہ نالیدہ باشن و سفرہ دلشونو وا ڪردہ باشن! محراب سرش را تڪان داد:با عقل جور درمیاد! _براے همین امروز،دم ظهر هراسون از خونہ زدم بیرون! خیلے وقت بود از خونہ بیرون نیومدہ بودم و اگہ حدسم دُرُس بود باید دنبالم را میوفتاد ببینہ چہ خبرہ! ڪہ همینم شد! محراب با تحسین نگاهم ڪرد،صادق دستے بہ ریشش ڪشید و گفت:ما اینجا در خدمتش هستیم! آقا رحمان تقلا مے ڪرد ڪہ حافظ دستش را بردارد و حرف بزند. حافظ بہ محراب چشم دوخت:تڪلیف چیہ داداش؟! محراب دستش را روے گردنش گذاشت:فعلا با احترام دهنشو ببند چون حوصلہ ے داد و بیداد و دروغ شنیدن ندارم! فعلا مهمونمونہ! سپس بہ سمت من برگشت:بهترہ شمام برگردے خونہ! باشہ اے گفتم و از صادق و حافظ خداحافظے ڪردم،بہ سمت در ڪہ رفتم محراب دنبالم آمد. در را پشت سرش بست. _رایحہ خانم! از روے پلہ بہ سمتش برگشتم،بہ صورتش چشم دوختم. _بلہ؟! اخم محوے هلال ابروهایش را ڪمے در هم برد. _باید با من و عمو خلیل مشورت مے ڪردے! ڪارت دُرُس نبود! لبخند مطمئنے زدم:میدونم اما...نگران بودم حدسم دُرُس نباشہ یا وقت از دَس برہ و نشہ ثابتش ڪرد! میخواستم اول خودم مطمئن بشم! اخم هایش را از هم باز ڪرد:لطفا یہ بار مشورت ڪردنو امتحان ڪن! خانم مارپل! لبخندم پر رنگ تر شد:دیدے وجود ما خانما براے انقلاب بد نیس! چند قدم بہ سمتم برداشت و گفت:بیا تو راہ حرف میزنیم! همراہ هم از پلہ ها عبور ڪردیم و از ساختمان خارج شدیم. محراب دست هایش را داخل جیب شلوارش فرو برد. _هیچوقت مخالف حضور تو و ریحانہ تو گروہ نبودم! عمو خلیل دوس نداش شما درگیر بشین خب حق داش! گلویش را صاف ڪرد و بہ نیم رخم زل زد. _بابت ڪمڪت ممنونم! خیلے بهمون ڪمڪ ڪردے خیلے! _خواهش میڪنم! ڪارے نڪردم ڪہ! طور خاصے نگاهم ڪرد،چشم هایش برق مے زد. _ترشے نخورے یہ چیزے میشے خانم مارپل! چپ چپ ڪہ نگاهش ڪردم،لبش را گزید ڪہ نخندد. سر خیابان رسیدیم. انگار براے گفتن حرفے مردد بود،ڪمے این پا و آن پا ڪردد و با تردید دهان باز ڪرد:راسے! فڪ نڪنم وقتے عمو خلیل قضیہ رو بفهمہ خوشش بیاد خودم زنگ میزنم باهاش حرف میزنم. فقط...رفت و آمد بے خبرت با ما خوب نیس! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! چشم هایش را بہ سمت آسمان ڪشاند. _مناسب نیس راحت پیش دو سہ تا پسر جوون بیاے و برے! لبم را بہ دندان گفتم:آخہ شما هرڪسے نیستین ڪہ! یعنے... چون... هول ڪردہ بودم،پاهایش را عصبے تڪان داد. نفس عمیقے ڪشیدم و گفتم:حاج بابا عین چشاش بہ شما و حافظ اعتماد دارہ،مام ڪہ از بچگے باهم قد ڪشیدیم،گفتیم و خندیدیم! مثل خواهر و برادر! چشم هایش را از آسمان جدا و بہ زمین وصل ڪرد. _بہ هر حال! هر چقد راحت،هر چقد ڪہ باهم قد ڪشیدہ باشیم،نامحرمیم! بهترہ تو جمعے ڪہ همہ مردن تنها نیاے! میدونم این اخلاقتہ و منظورے ندارے ولے خوب نیس! سرم را تڪان دادم،آرام گفتم:میشہ با حاج بابا حرف بزنے منو مامان فهیمو تبریز نفرستہ؟! خونسرد نگاهم ڪرد:مگہ قرارہ برین تبریز؟! سرم را بہ نشانہ ے تایید تڪان دادم. ڪمے فڪر ڪرد و گفت:میگم ڪہ یہ ڪارگاہ ڪنارمون داریم و مثل بمب ساعتے میمونہ! بهترہ بغل گوش خودمون باشہ! جدے نگاهش ڪردم و لبم را ڪج ڪردم:مرسے! لبخند مهربانے زد:خواهش میڪنم! سپس دستش را بالا برد و مقابل ماشین ها گفت:دَربَس! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_ششم . دست هایم را داخل جیب ڪتم فرو بردم و گفتم:تڪلیف آقا رحمان چے میشہ؟! همانطور ڪہ براے ماشین ها دست تڪان مے داد جواب داد:باید سریع ازش اطلاعات بگیریم،نباید متوجہ غیبتش بشن! نگران نباش فقط احتیاط ڪن شاید نفر دیگہ اے ام داشتہ باشن! ماشینے مقابل پاے مان ایستاد،محراب مقصد را گفت و در عقب را برایم باز ڪرد. تشڪر ڪردم و سوار ماشین شدم،در را ڪہ بستم چند اسڪانس بہ رانندہ داد و آدرس را گفت. سریع گفتم:پول همرام هس! پیشانے اش را بالا داد:ایاب و ذهاب ڪارمندامونہ! لبخند زدم،نگاهے بہ رانندہ انداخت و بہ سمت پنجرہ ے سمت من آمد. ڪمرش را تا ڪرد و از پشت پنجرہ جدے بہ صورتم چشم دوخت:مراقب مردونگیت باش! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم،معنے نگاهم را خواند و ادامہ داد:شاید فرقت با خیلے از دختراے دیگہ همینہ ڪہ خیلے وقتا بہ جاے احتیاط و ناز و اداے دخترونہ از خیلے از مردا مردترے! چشم هایم گرد شد:خواب مے بینم؟! پسر حاج باقرے ڪہ بہ خونم تشنہ بود دارہ وصفمو میگہ؟! لبخند زد و جوابے نداد،آرام گفتم:من همون دختر لوسِ از خود راضے ام ڪہ... _ڪہ همیشہ بہ ریحانہ زور مے گفت و صندلے آقاجونمو قرق مے ڪرد! منم همون محرابے ام ڪہ تاب زورگوییو نداش حتے از طرف دختر حاج خلیل! سپس صاف ایستاد و بہ رانندہ گفت:حرڪت ڪن آقا! رانندہ چشمے گفت و راہ افتاد،بہ سمتش سر برگرداندم. دست چپش را بہ نشانہ ے خداحافظے برایم بالا برد،من هم دستم را برایش تڪان دادم‌. خواستم سرم را برگرداندم ڪہ چشم هایم دیدند،دست چپش را روے قلبش گذاشت و با ڪمے مڪث پایین انداخت! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻