بدتر‌ از انفجار وحدت در زیرتابوتِ قهرمانان و قربانیانِ مظلوم اگرچه گذرا است ولی نشانه سلامت اجتماع است. در یک جامعه سالم بمب‌های دشمنِ خارجی، دوستان داخلی را یکپارچه‌تر می‌کند و پراکندگی را به کناری می‌افکنَد و قلب‌ها و قلم‌ها را یک‌دست و یکسو می‌کند.   اما اگر دیدید پس‌از بمبِ دشمن خارجی، داخلی‌ها یقه یکدیگر را می‌چسبند! بدانید که جامعه از زخمی بدخیم رنج می‌بَرد و دچار نِقار و نِفاری است که از هرانفجاری مرگبار‌تر است. شوربختانه این عفونتِ مزمن، بخشی از جامعه را در برابر روایت‌های رسمی، مقاوم می‌کند تا‌جایی که یک بخش جامعه اخبار رسانه‌ملی را نمی‌پذیرند و دستِ هیچ دشمنی را نه در بمباران خارجی! نه دربمب‌گذاری داعشی، نه در پرچم‌سوزی، نه در توهین به مقدسات نمی‌بینند. ترجیع بندِ "کار خودشان است" زاییده همین دوپارگی عمیق در جامعه است. تا زمانی که قوه عاقله کشور این زخمه عاطفی را به گونه‌ای بنیادین ترمیم نکند، هیچ حادثه‌ای این دوپارچگی را به هم  نخواهد دوخت. ۴۰۲/۱۰/۱۶ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 #تجزیه_ملی #ظرفیت_قهرمان #سکوت_های_ضربدری #دوقطبی