#رفسنجانی_در_دو_نوبت   انسان‌ِ بزرگ با شیوه‌های خود عقد اخوت نمی‌بندد تا شرمِ عقبه، او را در مسیر غلط "گردن‌گیر" نکند و بتواند بی‌ملاحظه چرخش یابد و زندگیِ خود را به دو یا چند نوبت تقسیم کند. "غزالی"، "مولوی"، "کانت"، "ویتگِنشتاین"و بسیاری از دانشمندان زندگیِ چند نوبتی دارند. در سیاستِ معاصر، هاشمیِ رفسنجانی، به دلیل چرخش‌ مهمی‌که داشت، در دو نوبتِ مغضوب یا محبوب قرار گرفت. داوری‌ها در این دو نوبت کاملاً ضربدری است. آیا او خادمی بود که نادم شد؟ یا این‌که دیگران به جای وفا، جفایش کردند؟  آیا او چون تغییر یافت، مغضوب شد؟‌ یا برعکس؟  آیا چون مغصوب قدرت شد محبوبِ ملت گشت یا برعکس؟ به هر‌روی ۱۹ دی، سالگردِ خاموشیِ "صدا" و فراموشیِ "سیما"ی او است و حیات شگفت آورش در هر دو نوبت، آکنده از حکمت است و عبرت. ۴۰۲/۱۰/۲۰ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 #هاشمی_و_عاقلانه_ترین_خیانت!! #پایان_جنگ_با_شوک_درمانی #هاشمی_و_پایان_جنگ #صدا_و_سیما_و_فوت_آیت_الله_هاشمی #میدان_چرخش‌ها #مذاکره‌ای_که_همیشه_زود_است #واقعا_لا_اله_الا_الله

... و اما کربلای پنج ! ۱۹ دی سال ۵۶ روز قیام خونین مردم قم بود که سرآغاز انقلاب شد.۱۹ دی ۶۴ آغاز اعزام‌های داوطلبانه رزمجویان "راهیان کربلا" بود که آغاز اعزام‌های رقابتی شهرها شد و جبهه‌های جنگ ایران را آن‌چنان تقویت کرد که پس از یک ماه منجر به عملیات پیروزمندانه و افتخار آمیز (والفجر۸) و تصرف بندر فاو عراق شد و می‌توانست جنگ را به پایان برساند. ۱۹ دی سال ۹۵ مرحوم هاشمی رفسنجانی از دنیا رفت. نقش‌های پر رنگ و چندگانه‌اش در نوبت‌های گونه‌گون، هنوز بحث‌‌ها می‌انگیزد. زاویه گیری اختیاری و انزوای اجباری‌اش از عبرت‌های بزرگ معاصر است.و فاصله معنا دارش محبوبیت او را از جبهه‌ای به جبهه دیگر منتقل کرد و مرگ او نیز مانند زندگی‌‌اش، بسی پر سر و صدا شد. اما ۱۹ دی ۱۳۶۵ روز دیگری است. بزرگیِ این واقعه را رزمندگان راستین جنگ، بهتر می‌شناسند. آن‌ها که در بطن کارزار کربلای ۵ حاضر‌بودند و خاکِ خونرنگِ شلمچه را با آتش‌و خون درنوردیده‌اند. چگونه فراموش کنیم چنان روزگاری را که انبوهی از جوانانِ فداکارِ وطن از وحشتبار ترین موانع نظامی گذشنند و با نثار جان خود به دروازه‌‌های شرقیِ بصره رسیدند. در آن عملیات نیروهای دو طرف با تمام توان به نبرد پرداختند و تنها، ماشین جنگی دشمن نبود که ضربه اساسی‌خورد! بلکه ما نیز ده‌ها هزار جوان نازنین را در آن قربانگاه فدا کردیم. این نوع پیروزی‌ها خود از عوامل شکست است! گرچه محسن رضایی تصویب قطعنامه ۵۹۸ را نتیجه این عملیات موفقیت آمیز می‌داند. البته او نمی‌گوید که چرا مقامات ایران این قطعنامه را همان موقع -که ایران در موقعیت برتر بود- نپذیرفتند و پذیرش آن را تا سال۶۷ -سال ضعف جبهه‌های ما- به تعویق انداختند(!) آیا تاریخ خواهد نوشت که آن هزینه‌ها را کدامین دست‌ها بر کدامین گردن‌ها انداخت و زخم و رنج آن نبردها را بر دوش و پشت چه انسان‌های صاف و بی ادعایی نهاد. کدامین کمر‌ها را خم کرد و کدامین خانه‌ها را فرو ریخت؟ آیا فداکاری‌های آن پاک‌دلان در پیچ و خم‌ سیاست، از ذهن ملت پاک خواهد شد؟ آیا تاریخ نیز همچون سیاست‌ آن ضمیرهای بی‌پیرایه و شهیدان پاکباز را از قلم خواهد انداخت؟(چنین مباد) ۴۰۳/۱۰/۱۹ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 @seyed_zeinolabedin_safavi #هاشمی_و_عاقلانه_ترین_خیانت!!