#هر_حکومتی_انحراف‌_پذیر_است هیچ حکومتی(در مقام تحقق) از کجروی در امان‌نیست. حتی اگر به دست بهترین انسان‌ها و پاک‌ترین‌نیت‌ها ساخته شوند و شریف‌ترین جان‌ها و خون‌ها به پای‌شان‌ نثار شود. حکومتی که به دست رسول خدا(ص) پایه‌گذاری شد، آن‌چنان به انحراف رفت که کسانی چون یزید برجای آن حضرت نشستند و به ظاهر خود را پیرو پیامبر خواندند و هر  مخالفی را منحرف از صراط حق دانستند. کژی و راستیِ یک نظامِ اسلامی را نیز با معیاری غیر از خودش، باید سنجید. حتی هیچ ترازویی قادر نیست خود را وزن کند و هیچ خط‌کشی نمی‌تواند خطای خودش را بسنجد. نظام حکومتی، مُشک ناب هم که باشد گفتار عطارش به کارش نیاید. باید دیگرانش داوری کنند.  نظامی که مردم را در قبال حکومت به نظارت، نقد و نهی‌از‌منکر فرا‌ می‌خواند یعنی"انحراف‌پذیر" است. نظامی که از لزوم"تبیبن" سخن می‌گوید،  یعنی ذهن و قضاوت دیگران برایش مهم است.‌ نظامی که‌گزارش سالانه(درست یا غلط) می‌دهد در واقع تن به سنجش داده است و حاضر است با معیارهای مستقلی چون "عملکرد" مورد داوری قرار گیرد. اینها را نوشتم برای عزیزانی که در تقابل اشخاص و نظام، فقط اشخاص را قابل انحراف می‌دانند و نظام‌ها را معصوم معرفی می‌کنند. ۴۰۲/۱۱/۱۹ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

آیا "دیکتاتور" نام دیگرِ شماست؟ در سالگرد اعدام صدام (۹ دی) وقتی نوشتم" دیکتاتور‌ها از بازخوانیِ سرنوشتِ دیکتاتورهای دیگر چندان خندان نمی‌شوند" این سخنِ درست بر چند‌‌‌ تن درشت آمد و به گمانه‌ بَدشان بهانه‌ای خوب یافتند و بدبینانه نوشتند که" به چه حق نظام مقدس اسلامی را دیکتاتور خوانده‌‌‌ای؟"(!) در آن جمله‌ام نه اشکالی موجود بود و نه مصداقی مذکور. اما اکنون با این دشنام‌ها، هم مصداق دیکتاتور معلوم شد و هم مفهوم سخنم اثبات. آری ضمیر مرجع‌خود را پیدا کرد و "آفتاب آمد دلیل آفتاب" و فریاد از کسانی برخاست که گویا "دیکتاتور" نام دیگرِشان، و با نام پدرِ شان است! به یاد آن اجیرِ کم سواد افتادم که شعار‌های"مرگ بر دیکتاتور" را به "درود بر دیکتاتور" تغییر می‌داد! بنده خدا گمان می‌کرد که "دیکتاتور" نام دیگر شاه است! تاکنون از کلمه "دیکتاتور"ذهنم به سوی خودکامگان خون‌ریزی چون "چنگیز‌"، "هیتلر"، "استالین"، "پینوشه"، "میلوشویچ"، "قذافی" و "صدام"می رفت. اما امروز دیکتاتور‌های کوچکی را یافته‌ام که به جای "خون"، "آبرو" می‌ریزند و سِلاحی جز توهین و چماقی جز تکفیر ندارند و با احساس کمترین زاویه‌ای، رقیب و رفیق را چون شِمر می‌شمارند و به شمشیر می‌زنند. ای هتاکان! به راستی اگر دیکتاتور نیستید، چرا وقتی اشاره‌ای به سرنوشت صدام می‌کنم شما عصبانی‌ می‌شوید؟ چرا وقتی از غرامت‌های‌جنگ می‌پرسم، شما پرخاش می‌کنید؟ چرا وقتی واژه "دیکتاتور"را به‌کار می‌برم شما دچار "اورتیکاریا" می‌شوید؟! چرا هر کلمه و جمله دوپهلو، فقط به پَهلُویِ شما بَر می‌خورد؟ چرا از "نکوهش دیکتاتور‌ها" شما به خود می‌پیچید؟‌ آن‌چه می‌تواند نظام را دیکتاتور معرفی کند نه گفتارهای من، بلکه همین رفتار‌های شماست.. کلام و نامتان را در این صفحه خواهم آورد تا فرهیختگان، ادب و منطقتان را بسنجند و دلسوزانِ عاقل، آسیب‌های درونی نظام را بهتر بشناسند. (اگر عمری باشد از این دیکتاتور‌ها باز خواهم نوشت) ۴۰۳/۱۰/۱۶ زین‌العابدین صفوی @zeioddin43 @seyed_zeinolabedin_safavi #هر_حکومتی_انحراف‌_پذیر_است #دیکتاتور_های_کوچک_و_علائم_دهگانه