#رجب_الاصب #امام_باقر علیه السلام #حبابه_والبیه #جوان_شدن در كتاب «بصائر الدرجات» روايت شده كه: حبابه والبيّه تا دوران امامت امام باقر عليه‌السلام در حال حيات بود، روزى خدمت حضرتش شرفياب شد، حضرت به او فرمود: اى حبابه! چه شده كه مدّتى است نزد ما نمى‌آيى؟! گفت: پير شده‌ام و موهاى سرم سفيد شده و غم و اندوهم زياد گشته است. امام عليه‌السلام فرمود: نزديك بيا... پس او نزديك آمد، حضرت دست مباركش را روى سرش گذاشت و آنگاه دعايى را خواند كه ما متوجّه نشديم چه دعايى بود، فورى موهاى سرش سياه شده و جوان گشت، پس او از اين امر خوشحال شد و امام باقر عليه‌السلام نيز به خاطر خوشحالى او مسرور گشت. حبابه گفت: شما را سوگند مى‌دهم به حقّ كسى كه براى شما از پيامبران عهد و ميثاق گرفته است شما در عالم اَشباح چگونه بوديد؟! امام عليه‌السلام فرمود: يا حبابة! نوراً قبل أن خلق اللَّه آدم عليه السلام نسبّح اللَّه سبحانه فسبّحت الملائكة بتسبيحنا ولم تكن قبل ذلك، فلمّا خلق اللَّه تعالى آدم عليه السلام أجرى ذلك النور فيه؛ اى حبابه! پيش از آنكه خداوند حضرت آدم عليه‌السلام را بيافريند ما نورى بوديم كه خداى سبحان را تسبيح مى‌گفتيم، از تسبيح ما، فرشتگان تسبيح گفتند، كه پيش از ما چنين نبودند، وقتى خداوند متعال حضرت آدم عليه‌السلام را آفريد، آن نور را در او قرار داد. اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۳۵۶ بحارالانوار، جلد ۲۵، صفحه ١٧٧ #الحمدلله_که_مولایم_امیرالمومنین_است.