eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
179 دنبال‌کننده
463 عکس
244 ویدیو
7 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
لعنت الله علیهما علّامه مجلسی رحمه الله: «بیست و هفتم این ماه، مصادف است با مرگ مروان حمار و انقراض دولت بنیّ‌امیّه، لذا باید خداوند متعال را بر این نعمت شکر نمود.» (زادالمعاد، ط_اعلمی، ص ٢٢٩) در کارنامه اعمال این ملعون خبیث بن خبیث، عملی ثبت است که برای خسران دنیا و آخرت و سياه شدن روی نحسش کافیست. وی در لعن و سبّ امیرالمؤمنین علیه السّلام بسیار کوشا و جدّی بوده است. گزارشات تکان‌دهنده‌ای در این باره وجود دارد که به نقل دو مورد إکتفا می‌کنم: الف) از عمیر بن اسحاق نقل کرده که گفت: «مروان بن حکم شش سال بر ما امیر بود و هر جمعه در خطبه، علی (علیه السّلام) را سبّ می‌نمود.» (کان مروان أميرا علينا ستّ سنين فکان یسبّ عليا کل جمعة _ کتاب العلل و معرفة الرجال، ت: دکتر وصیّ الله، ج٣ ص١٧۶) ب) ابن أبي الحديد در شرح نهج البلاغه، به سندش نقل کرده: «وقتی امام سجّاد علیه السّلام به مروان اعتراض نمود و پرسید: چرا علی (علیه السّلام) را بر منابر لعن می‌کنی؟! او گفت: پایه‌های حکومت ما جز بر این استوار نخواهد شد.» (لا يستقيم لنا الأمر إلّا بذلک _ ج١٣ ص٢٢٠ _ ت: محمد ابوالفضل ابراهیم) همچنین قبر شریف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را "یک سنگِ بی اثر" می‌دانست و ابو ایوب انصاری را از زیارت قبر شریف آن حضرت و تبرّک جستن به آن منع کرد به سند صحیح این جریان را نقل کرده است. (المستدرک، ت: مصطفی عبدالقادر عطاء، ج۴ ص۵۶۰) ✅استاد نجم الدّين طبسی، در کتاب "شناخت وهابیّت" ذیل بحث از مروان بن حکم، می‌نویسد: « نیز همچون دشمنی مروان با امیرالمؤمنین علیه السّلام را منافی عدالت و وثاقت ندانسته و به نقل روایت از مروان پرداخته است.» (احمد بن حنبل، المسند: ج۱، ص۶۳، مسند عثمان بن عفان، ص ۹۵ و ۱۳۶، مسند علی بن ابی طالب، ج۲، ص۳۲۰، مسند ابوهریره، ج۳، ص۴۵۶، حدیث کعب بن مالک، ج۵، ص۱۲۵، حدیث عبدالرحمن بن اسود، ج۵، ص ۱۸۴ و ۱۸۷ حدیث زید بن ثابت.) در حالی که "إبن قدامة" فقیه مشهور سُنّیان در مفصّل‌ترین کتاب فقهی حنبلی‌ها نوشته: «مَن شتم أبا بكر فهو كافر لا أصلّي عليه، لا تمَسوه بأيديكم ارفعوه بالخشب حتى تواروه في حفرته» کسی که ابابکر را بد بگوید، کافر است، اگر هم بمیرد نماز ندارد، و غسل هم داده نمی‌شود، جنازه‌اش را مسّ هم نکنید، با چوب تکانش بدهید تا در گورش بی‌افتد. المغني، دار الفكر - بيروت، ج٢ ص٢١٩ .