#ایام_فاطمیه #گریه_رسول_الله صلّى الله علیه و آله #جسارتها #ظلمها الْمُفِيدُ، عَنِ الصَّدُوقِ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ، عَنْ عِكْرِمَةَ، عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ: لَمَّا حَضَرَتْ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم الْوَفَاةُ بَكَي حَتَّي بَلَّتْ دُمُوعُهُ لِحْيَتَهُ، فَقِيلَ لَهُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا يُبْكِيكَ؟ فَقَالَ: أَبْكِي لِذُرِّيَّتِي وَ مَا تَصْنَعُ بِهِمْ شِرَارُ أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي، كَأَنِّي بِفَاطِمَةَ بِنْتِي وَ قَدْ ظُلِمَتْ بَعْدِي وَ هِيَ تُنَادِي يَا أَبَتَاهْ، فَلا يُعِينُهَا أَحَدٌ مِنْ أُمَّتِي، فَسَمِعَتْ ذَلِكَ فَاطِمَةُ سلام الله عليها فَبَكَت. ابن عباس گوید: موقعى كه شهادت پيغمبر اکرم صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه نزديک گرديد، آن حضرت به قدری گريست که محاسن مبارکش تَر شد. گفته شد: يا رسول الله! چرا گريه می کنی؟ فرمود: براى ذريّه و فرزندانم و آن ستم‌هايی که از «اشرار امّتم» بعد از من به ايشان می‌رسد، می‌گريم. گويا می‌بينم دخترم فاطمه زهراء بعد از من مظلوم واقع شده، هر چه صدا می‌زند: يا اَبَتاه! احدى از امّت من به فرياد او نمی رسد. وقتي فاطمه اطهر سلام الله عليها اين مطلب را شنيد گريان شد. أمالی طوسی رحمه الله، ۱/۱۸۸ #اللهم_العن_ابابکر_عمر_عثمان_عایشه