#چهاردهم_ربیع_الاول #یزیدکشون #جشن_تبری 💠 ۱- مرگ یزید بن معاویه لعنت الله علیهما در سال ۶۴ هجری قمری در شب چهاردهم ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان در سن ۳۹ سالگی یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت. اقوال دیگر در مرگ یزید دوازدهم و پانزدهم این ماه است. مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را به خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه (علیهم السلام) قاتل امام حسین (علیه السلام) ولد الزناست، که این کلام شامل شمر، عمر سعد، ابن زیاد و غیر آن‌ها نیز می‌شود. او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز و تارک الصلوه بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین (علیه السلام) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین (علیه السلام) و عمه سادات زینب کبری (علیها السلام) و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت برد. او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد، و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد. بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معینی نداشتند. بعد از آن قتل و غارتی در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید، و مردم را داخل حرم مطهر کشتند. در علت مرگ او چند قول است: یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. شیخ صدوق (رحمه الله) می‌فرماید: یزید شب با حال مستی خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند. 💠 ۲- مرگ موسی خلیفه عباسی در این روز و به قولی در ۱۵ و ۱۸ ربیع الاول موسی العادی، فرزند مهدی عباسی به درکات جحیم شتافت. در همان شب هارون خلیفه شد و مأمون نیز به دنیا آمد. خلافت موسی الهادی یک سال و سه ماه طول کشید و ۲۵ یا ۲۶ سال عمر کرد. او به قساوت و قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود. سید بن طاوس (رحمه الله) در مهج الدعوات روایت می‌کند که موسی الهادی لشکری فرستاد و حسین بن علی بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) صاحب فخ را با اصحابش شهید کرد، و سر او را با اسیران به نزد او آوردند، چون نظرش بر آن سر افتاد اشعاری خواند. پس اسیران را یکی پس از دیگری می‌آوردند، و او بعد از سرزنش و توبیخ امر به قتل آنها می‌کرد. در یک روز جماعتی از اولاد امیر المومنین (علیه السلام) را به قتل رسانید و طالبیین را دشنام می‌داد تا رسید به نام مبارک موسی بن جعفر (علیهما السلام)، نسبت به آن حضرت بد گفت و فریاد کشید که حسین صاحب فخ خروج نکرد مگر به امر موسی بن جعفر (علیهما السلام)، چون او صاحب وصیت در این خانواده است. به خدا قسم او را به قتل می‌رسانم. خدا بکشد مرا اگر او را زنده بگذارم و خدا بکشد مرا اگر او را عفو کنم و اگر نبود که سفاح و پدر مهدی فضایل بسیار در حق جعفر بن محمد از کثرت علم و دین و فضلش برایم نقل کرده‌اند، هر آینه قبر او را می‌شکافتم و بدن او را به آتش می‌سوزانیدم. علی بن یقطین نامه‌ای از بغداد برای حضرت کاظم (علیه السلام) فرستاد و صورت حال را شرح داد. چون نامه به حضرت رسید، اهل بیت و شیعیان خود را خبر کرد و فرمود: رای شما در این باب چیست؟ عرض کردند: صلاح این است که شما خود را از این جبار ظالم پنهان داری. حضرت فرمود: اول نامه‌ای که از عراق بیاید متضمن خبر مرگ موسی الهادی است و چنان شد که آن حضرت خبر دادند. تقویم شیعه صفحه ۱۱۲-۱۱۵ #اللهم_العن_ابابکر_عمر_عثمان_یزید

#مطاعن_دشمنان #یزیدکشون #عمرکشون #لعن_عدو #علت_منع_لعن_یزید پُشت‌پردهٔ ممنوعیت علمای اهل تسنن نسبت به لعن یزید، چیست؟! با اینکه در جای جای منابع اهل تسنن، فضائح و مطاعن یزید آمده است اما با این حال، بسیاری از آنان لعن یزید را جایز نمی‌دانند! در تألیفات برخی از علماءشان، از علت این ممنوعیت، پرده‌برداری شده است تفتازانی می‌نویسند: اگر گفته شود: بعضی از علمای مذهب (اهل تسنن) لعن یزید را جایز نمی‌دانند، در حالی‌که خود به خوبی آگاهند که یزید و پیروانش مستحق لعن هستند!! در پاسخ می‌گوییم: تَحامِیًا اَنْ یُرتَقیٰ اِلَی الاَعلیٰ فَالاَعلی؛ این به خاطر فرار و اجتناب از این است که مبادا لعن یزید سرایت به دیگران که بالاتر از او هستند، نماید. شرح المقاصد،تفتازانی،ج۵، ص۳۱۱. و به همین جهت است که علمای وهابی و برخی از علمای اهل تسنن، فتوا به حُرمت مشاهده سریال «مختارنامه» داده بودند. و علت این فتوا را اینگونه ذکر می‌کردند: در اثر مشاهدهٔ این فیلم، احساسات‌ اهل‌سنت برانگیخته شده و یزید را لعنت می‌کنند و بعد از آن، کسی که یزید را بر مسند حکومت نشاند، - یعنی معاویه - را لعن می‌کنند. و در آن وقت است که از آن کسی که معاویه را بر مسند فرمانروایی شامات نهاد - یعنی دوّمی - ، تبرّی جسته و او را لعن می‌کنند. #اللهم_العن_ابابکر_عمر_عثمان_یزید