#چهاردهم_ربیع_الاول #یزید_خبیث #شراب #سگ #شطرنج در سال ۶۴ هجری قمری در شب چهاردهم ربیع الأول ، یزید بن معاویة بن أبی سفیان در سن ۳۵ یا ۳۹ یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت.(۱) مادر یزید ، میسون دختر بجدل کلبی است و او کسی است که غلام پدر خود را بر خود متمکّن ساخت و به یزید ملعون باردار شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه علیهم السّلام قاتل سیّدالشّهداء علیه السّلام ولد الزنا است ، که این کلام شامل شمر ، عمر سعد ، إبن زیاد و غیر  آنها نیز میشود. یزید شارب الخمر ، قمارباز  ، میمون باز ، ناکح محارم ، صاحب اشعار کفرآمیز ، و تارک الصّلوة بود. دمیری در حیاة الحیوان ، و مسعودی در مروج الذّهب نوشته اند ؛ او میمون های زیادی داشت که لباس حریر و دیبا بر آنها پوشانیده ، طوق های طلا بر آنها نموده ، سوار بر اسب ها مینمود ، همچنین سگ های بسیاری طوق به گردن داشت که با دست خود آنها را شست و شو میداد و سپس نیم خورده آنها را خودش میخورد و در اثر اعتیاد به مشروبات الکلی مست و مخمور بود.(۲) او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و سیّدالشّهداء علیه السّلام و أصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و إمام زین العابدین علیه السّلام و عمّه سادات ، زینب کبری سلام الله علیها و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به إسارت بُرد. همو بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعة حَرّة ، در مدینه ، کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد و ۳ روز متوالی مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد ، بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معیّنی نداشتند. بعد از آن ، قتل و غارت در مدینه واقع شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید و مردم را داخل حرم مطهّر کشتند. در علت مرگ یزید چند قول است ، از جمله اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. شیخ صدوق میفرماید ؛ یزید شب با حالت مستی خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالیکه بدن او تغییر کرده ، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد ، و بدن نحسش را در باب الصغير دمشق دفن کردند. ۱) تاریخ طبری ۴ / ۳۸۹. ۲) شبهای پیشاور ۱ / ۲۵۷.

#چهاردهم_ربیع_الاول #اعتقادات #علامه_مجلسی #ضروریات #برائت علامه مجلسی رضوان الله علیه در رساله اعتقادات (نسخه خطی، ص۲۷) در بیان بخشی از ضروریات مذهب شیعه می‌نویسد: «از جمله چیزهایی که جزء ضروریات مذهب امامیه به شمار آمده است عبارتند از: حلال شمردن متعه، حج تمتع، برائت و بیزاری جستن از ابی بکر و عمر و عثمان و معاویه و یزید بن معاویه لعنت الله علیهم و برائت از همه کسانی که با امیر المومنین صلوات الله عليه یا سایر ائمه جنگیده‌اند، و برائت از همه قاتلان امام حسین صلوات الله عليه و گفتن جمله «حی علی خیر العمل» در اذان».

#چهاردهم_ربیع_الاول #یزیدکشون #جشن_تبری 💠 ۱- مرگ یزید بن معاویه لعنت الله علیهما در سال ۶۴ هجری قمری در شب چهاردهم ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان در سن ۳۹ سالگی یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت. اقوال دیگر در مرگ یزید دوازدهم و پانزدهم این ماه است. مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را به خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه (علیهم السلام) قاتل امام حسین (علیه السلام) ولد الزناست، که این کلام شامل شمر، عمر سعد، ابن زیاد و غیر آن‌ها نیز می‌شود. او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز و تارک الصلوه بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین (علیه السلام) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین (علیه السلام) و عمه سادات زینب کبری (علیها السلام) و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت برد. او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد، و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد. بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معینی نداشتند. بعد از آن قتل و غارتی در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید، و مردم را داخل حرم مطهر کشتند. در علت مرگ او چند قول است: یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. شیخ صدوق (رحمه الله) می‌فرماید: یزید شب با حال مستی خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند. 💠 ۲- مرگ موسی خلیفه عباسی در این روز و به قولی در ۱۵ و ۱۸ ربیع الاول موسی العادی، فرزند مهدی عباسی به درکات جحیم شتافت. در همان شب هارون خلیفه شد و مأمون نیز به دنیا آمد. خلافت موسی الهادی یک سال و سه ماه طول کشید و ۲۵ یا ۲۶ سال عمر کرد. او به قساوت و قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود. سید بن طاوس (رحمه الله) در مهج الدعوات روایت می‌کند که موسی الهادی لشکری فرستاد و حسین بن علی بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) صاحب فخ را با اصحابش شهید کرد، و سر او را با اسیران به نزد او آوردند، چون نظرش بر آن سر افتاد اشعاری خواند. پس اسیران را یکی پس از دیگری می‌آوردند، و او بعد از سرزنش و توبیخ امر به قتل آنها می‌کرد. در یک روز جماعتی از اولاد امیر المومنین (علیه السلام) را به قتل رسانید و طالبیین را دشنام می‌داد تا رسید به نام مبارک موسی بن جعفر (علیهما السلام)، نسبت به آن حضرت بد گفت و فریاد کشید که حسین صاحب فخ خروج نکرد مگر به امر موسی بن جعفر (علیهما السلام)، چون او صاحب وصیت در این خانواده است. به خدا قسم او را به قتل می‌رسانم. خدا بکشد مرا اگر او را زنده بگذارم و خدا بکشد مرا اگر او را عفو کنم و اگر نبود که سفاح و پدر مهدی فضایل بسیار در حق جعفر بن محمد از کثرت علم و دین و فضلش برایم نقل کرده‌اند، هر آینه قبر او را می‌شکافتم و بدن او را به آتش می‌سوزانیدم. علی بن یقطین نامه‌ای از بغداد برای حضرت کاظم (علیه السلام) فرستاد و صورت حال را شرح داد. چون نامه به حضرت رسید، اهل بیت و شیعیان خود را خبر کرد و فرمود: رای شما در این باب چیست؟ عرض کردند: صلاح این است که شما خود را از این جبار ظالم پنهان داری. حضرت فرمود: اول نامه‌ای که از عراق بیاید متضمن خبر مرگ موسی الهادی است و چنان شد که آن حضرت خبر دادند. تقویم شیعه صفحه ۱۱۲-۱۱۵ #اللهم_العن_ابابکر_عمر_عثمان_یزید