. «چالشی بنام اضطراب جدایی» ✍زهرا نجاتی هنوز هم هستند مادرهایی که فرزندانشان دچار اضطراب جدایی در هنگام درس یا مهدکودک هستند. راهکار برای آنها ین است که با روحیات کودک 1-3 سال کنار بیایند. دوره ای که قریب هشتاد درصد مغز شکل می‌گیرد و از طرفی مسایلی مثل اضطراب جدایی، در اوج خودش وجود دارد. برای این مشکل، اولین پیشنهاد، جداسازی محل خواب کودک در سن 18 ماهگی است. سنی که هنوز وابستگی بیش از حد، برای کودک ایجاد نشده. اگر این کار در کنار کم کردن وعده‌های شیر در طول روز و انحصار به شیرخوردن درشب، ادامه پیدا کند به شدت راحت و اصولی خواهد بود. فرزندانی که در این سن جدا نمی‌شوند، در آینده دچار وابستگی‌های عمیق‌تر و مشکلات دراز مدت‌تر می‌شوند. طبق آمار، اغلب بچه‌هایی که دچار اضطراب جدایی در سنین دبستان هستند، هنوز درخواب به استقلال نرسیده‌اند. دومین پیشنهاد برای این مادرها، این است که طی یک پروسه سه هفتگی، فرزندشان را ابتدا تا کلاس و دران،سپس بیرون کلاس،بعدتر راهرو،بعد حیاط و بعد دم مدرسه،همراهی کنند تا طی این سه هفته فرزندان با این اضطراب کنار بیایند. بدیهی است که اگر این مراحل به ترتیب انجام نشود، به موفقیت نخواهد رسید. 🌱بچه‌ام می‌ترسد، غصه می‌خورد، دلم نمی‌آید!! چقدر حواسمان هست که ما باید اضطراب را به شکل بهینه به کودکانمان وارد کنیم؟ مادرانی که از هرگونه تنش و اضطراب برای فرزندانشان می‌ترسند، فرزندانی بی‌طاقت، ضعیف و لوس پرورش می‌دهند. اگرچه اضطراب در کودکان، نباید زمان طولانی داشته باشد اما سطح مطمئنی از آن، آن‌ها را با زندگی واقعی و مهارت تاب‌آوری، آشنا می‌کند. در حقیقت این میزان اضطراب بهینه، مانند واکسن عمل می‌کند. دقیقا شبیه این که در علم ثابت شده قرار داشتن دایمی فرد در شرایط استرلیزه، باعث آسیب پذیری او در برخورد با کمترین آلودگی می‌شود. ینابراین ایزوله و استرلیزه بودن روحی و جسمی، توصیه نمی‌شود. 🖍توجه توجه؛ چهارعامل باعث استرس می‌شود: تغییرها، اتفاقات، تعارض، ها و ناکامی‌ها. در تربیت کودک، مواجهه با ناکامی بهینه، یعنی همان نه شنیدن از پدر و مادر در بعضی موارد که به لحاظ تربیتی، لازم است، باعث اضطراب بهینه، رشد اجتماعی، کاهش ناتوانی و نهایتا اعتماد به نفس می‌شود. بنابراین در اضطراب جدایی، ابتدا پدر ومادرباید سطح اضطراب خودشان را کاهش بدهند. سپس کارکرد مراقبتی شان را کم کنند. نکته بعد؛ نقش دادن به پدر و کمک گرفتن از او، در تربیت کودک و جداسازی او از مادر، نقش خیلی مهمی ایفا می‌کند. وسپس به صورت تدریجی و اندک اندک و پلکانی، فرزند را با آنچه از آن می‌ترسد، مواجه کنند. در این شرایط کودک، دچار اختلال اضطراب جدایی نمی‌شود و خیلی راحت این مرحله رشد که باید قبل سه سال طی شود، را می‌گذراند. #تربیتی #فرزندآوری #امام_زمان #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. « در درگیری قلب و منطق» ✍زهرا نجاتی 🔹خیلی از ما فکر می‌کنیم قرار است همه چیز با ذکر حل شود. وقتی بین زن و شوهر اختلاف پیش می آید، یا ودود و مزمل و حدیث کسا را، توصیه می‌کنیم. کسی که بیمار می‌شود، هفتادحمد می‌خوانیم و.. 🔹کمتر به این نکته توجه می‌کنیم که اگرچه ذکر تاثیر غیرقابل انکاری بر موجودات جهان دارد، اما همه چیز نیست. 🔹به قول استاد مطهری عزیز، شرط لازم هست اما کافی نیست.. وقتی فرزندمان دچار اضطراب است، وقتی بین زن و شوهر، ناراحتی ایجاد شده، وقتی کسی بیمار شده، وقتی اعصابمان به هم می‌ریزد، 👈وقتی شکست می‌خوریم، یا هراتفاق دیگر، اول عُقَلایی به ماجرا نگاه کنیم. از زوایای مختلف، موضوع رابررسی کنیم، 👈اگر بین خود و خداوند، یقین کردیم کم کاری و اشتباهی سهوا یا عمدا، از سوی ما رخ نداده، بعد دنبال قضا و قدر و بلا و چشم زخم و امتحان بگردیم. یادمان نرود:«ما اصابک من حسنه فمن الله و ما اصابک من سیئه فمن نفسک: همه خوبی‌هایی که می‌رسد، از آن خداست و همه ناخوشیها از نفس انسان» 💠نگاه عقلایی اگر منجر به فاصله گرفتن از اراده الهی نشود: که به صورت طبیعی نمی‌شود_ در خیلی از امور، انسان را چندین مرحله رشد می‌دهد و جامعه را از خرافه پرستی، تنبلی و بلاهایی نظیر بدبینی (و خیلی تخم مرغها را از خطر فشار بین دست و سکه:))، رهایی می‌بخشد. 👈یادمان باشد اسلام همیشه انسان را به عقل دعوت می‌کند و نگاه عرفانی،ذوقی و احساس روابط عاشقانه با خدا داشتن، نباید از انسان، یک فرد متوهمِ فاقدِ منطق بسازد! #تربیتی #امام_حسین #تنفیذ_چهاردهم #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «طفلک غیر معصوم» ✍زهرا نجاتی همه ما شاید نه اما قطعا اغلب ما، یک طفل کودک یا نوجوان بهانه گیر پا به زمین کوب، درونمان داریم که از تغییر می‌ترسد. مدام بهانه چیزهایی را می‌گیرد که عمیقا دوستشان دارد و ممکن است زندگی یا تقدیر، به هردلیلی آنها را از او گرفته باشد. طفل درونمان، اغلب به هوای دنیا بهانه می‌گیرد؛ وابستگی‌ها، علایق، آرزوهایمان را بهانه میکند و مدام مثل یک بچه ی رو مخ، نداشتن یا از دست دادنشان را به زخمان می‌کشد. گاهی وقتها حتی این طفل درون به ظاهر برای آخرت بهانه می‌گیرد اما ته تهش همان بچه بازی است همان ناراضی نبودن، همان پا به زمین نارضایتی از اله، کوفتن. این طفل برای بعضی‌ها، دیگر طفل نیست تبدیل به یک هیولای قدرتمند شده. دقیقا مثل بچه‌هایی که از بس پدر ومادر به حرفشان گوش کرده‌اند، از جایی به بعد نه احترام سرشان می‌شود نه ادب. داد و فریاد و قلدربازی در می آورند و پا برزمین می کوبند و انسانها با تمام اِهِنّ و تولوپشان، در برابر آن کم می‌آورندـ گاهب طفل درون، از تغییر می ترسد. از پای در مسیر می ترسد. میخواهد همانی باشد که همیشه بوده. می‌خواهد خیالش راحت باشد. بیچاره حال طفل در رحم مادر را دارد که فکر می‌کند چقدر بیچاره می‌شود اگر وابستگی‌اش به رحم را بیخیال شود و پا بگذارد در دنیایی که خیلی بزرگتر از دنیای رحم است اما خودش هم در مقابل سرای جاودان مثل همان رحم است مثل حلقه ای در بیابان. طفل درون من هم این روزها بهانه می‌گیرد، از تغییر ترسیده، دارد جا می‌زند اما سعی دارم ادبش کنم. بچه لوس و ننر در مرام تربیتی ام نیست، دعا کنید این یکی هم قسر در نرود. خیلی وقت‌ها این تغییرات خواسته و ناخواسته هستند که مثل داروهای عجیب و غریب، بچه‌ها را رشد می‌دند و با جهش روحی ناگهان عرشی‌شان می‌کنند. 🤲دعا کنیم طفل‌هایمان قد بکشند، رشید شوند، عاقل شوند و پر از حس افتخار و مباهات نزد خدا و ملائک بروندـ شما برای طفل من دعا کنید و من برای طفل شما.. #تربیتی #امام_حسین #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI