💞 #به_نام_خدای_حسین_آفرین 💞 #یادداشت_های_محرمی 5 📖 زیر دست و پا... محله ما چون در حاشیه شهر قرار دارد، مهاجرنشین هم هست مخصوصا از بیست سال اخیر. به غیر از برادران و خواهران افغانستانی، قشر دیگری در این محله زندگی می‌کنند که نمی‌دانم اهل کجا هستند. از هرکس هم پرسیدم یک جواب متفاوت داد. برخی می‌گویند افغانستانی‌اند؛ اما نه چهره و نه زبان و فرهنگشان مانند مردم افغان نیست. بعضی می‌گویند پاکستانی‌اند و بسیاری از مردم، عنوان کولی را برایشان انتخاب کرده‌اند. این قشر بسیار فقیرند و لباس‌های رنگارنگشان آن‌ها را شاخص می‌کند. فارسی هم حرف نمی‌زنند. شب‌های محرم بود که تازه فهمیدم دخترکان کولی چقدر محتاج محبت و احترامند. من معمولا شب‌ها در پیچ L حسینیه می‌ایستادم و مردم را هدایت می‌کردم به سمت آخر حسینیه. خوش‌آمدگویی و سلام هم می‌دادم. کاملا عادی، به دخترک هفت، هشت ساله کولی‌ای که وارد شد هم سلام کردم. گل از گل دخترک شکفت. ذوق کرده بود؛ انقدر که تا آخر مراسم نگاهم می‌کرد. من فقط سلام کرده بودم، همین! مردم کولی‌ها را به دید تحقیر نگاه می‌کردند. چندبار شد که خانم‌ها صدایم زدند و در گوشم گفتند: می‌شه این کولی‌ها رو از کنار ما بلند کنی؟ بو می‌دن! می‌ماندم چه بگویم. بعضی هم می‌گفتند این کولی‌ها برای شام می‌آیند حسینیه. در دلم می‌گفتم خب بیایند، مگر بد است؟ این‌ها شاید در طول سال فقط همین ده شب می‌توانند غذای به این خوبی بخورند، بگذار بخورند. اصلا نذری حق مردم محروم است، حق همین‌هاست. بگذار برای شام بیایند، نوش جانشان. بگذار بیایند و نان و نمک اباعبدالله را بخورند، حتی اگر سخنرانی را گوش ندهند و گریه هم نکنند، همین نان و نمک یک جایی اثر خواهد کرد. همه این‌ها به کنار، اصل کار همین شام دادن آخر مراسم بود. از بچگی لجم می‌گرفت از شلوغی و هل دادن مردم. این اواخر توانسته بودیم مردم را طوری مدیریت کنیم که فشار جمعیت باعث نشود شیشه درهای حسینیه بشکند. یادش بخیر. الان دیگر از آن شلوغی لجم نمی‌گیرد؛ دلم تنگ شده‌است برایش. برای فشاری که باعث می‌شد بچه‌ها و خانم‌های مسن از حال بروند و شیشه بشکند. برای ظهرهای عاشورا که دیگر از پس جمعیت برنمی‌آمدیم و رسماً می‌رفتیم زیر دست و پا. زنجیره انسانی می‌بستیم اما از یک جایی به بعد، حریف فشار جمعیت نمی‌شدیم. برای این که دستمان نشکند، دست هم را رها می‌کردیم. یکباره جمعیت مانند آبی که از سد شکسته بریزد، می‌ریختند سرمان و ما در بهترین حالت، همراه جمعیت عقب‌عقب می‌رفتیم تا بخوریم به دیوار و یا می‌افتادیم زیر دست و پایشان. تازه آن‌جا می‌شدیم خادم واقعی؛ خاکی، زیر دست و پا و زیر نور داغ آفتاب ظهر. اصلا انگار خادمی‌مان کامل می‌شد وقتی با چادر خاکی و کمری که از درد راست نمی‌شد برمی‌گشتیم خانه. این را فقط خادم‌ها می‌فهمند. خادم که باشی، سهمت از محرم فقط روضه و منبر نیست. دویدن را هم می‌فهمی، اضطرار را هم می‌فهمی، شرمندگی را هم. انگار در آن روضه‌هایی که شنیده‌ای قرار می‌گیری؛ در همان روضه‌هایی که مردم می‌شنوند و گریه‌ می‌کنند. در روضه که قرار بگیری دیگر گریه نمی‌کنی. می‌رسی به یک حالی بدتر از گریه... به وضوح می‌فهمیدم که شب شام غریبان، حال خادم‌ها با بقیه شب‌ها فرق دارد. چهره‌هاشان شکسته بود و چادرهایشان خاکی؛ نه این که خودشان گل‌ مالیده باشند، خودش خاکی شده بود. دلم تنگ شده‌است برای آن شب‌ها. برای تراکم وحشتناک جمعیت، برای دخترکان کولی که تشنه شنیدن یک سلام و خوش‌آمد بودند، برای گفت و گوی زن‌ها و صدای گریه بچه‌ها، برای نوشیدن و نوشاندن، برای دخترهایی که موقع ورود دسته عزاداری، گردن می‌کشیدند تا قسمت مردانه را ببینند، برای شنیدن صدای طبل و سنج، برای بچه‌هایی که حرف گوش نمی‌دادند...اصلا می‌دانید، دلم می‌خواهد فقط یک بار دیگر، ظهر عاشورا بشود و بیفتم زیر دست و پای عزادارهای حسین علیه‌السلام... #فرات #فاطمه_شکیبا #عاشورا #محرم #ملت_حسین_به_رهبری_حسین

#عاشورا ﷽؛اینجا با هم یاد میگیریم. با هم ریشه می کنیم. با هم ساقه می زنیم و برگ می دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

نور هرسال شب عاشورا، بعد از تمام شدن مراسمِ نذری ننه جون خاتون، دسته جمعی راهی مراسم احیاء می‌شدیم. رسم نبود هیچ‌کس بخوابد. مرد‌ها می‌رفتند مسجد و زن‌ها هم می‌رفتند خانه‌ی سیدخاله. تا اذان صبح عزاداری می‌کردیم و برمی‌گشتیم خانه. بعد از نماز صبح آماده می‌نشستیم تا مراسم صبح عاشورا شروع شود. مردها یکی دو ساعت بعد از عزاداری در مسجد، راهی دریاچه‌ی گرداب می‌شدند. همه‌ی علم‌های بلندبالا را که در جای جای شهر برپا بودند را جمع می‌کردند و می‌بردند گرداب. تا اذان صبح زیارت عاشورا می‌خواندند و عزاداری می‌کردند. بعد از نماز هم سرِ علم‌ها را به آب چشمه می‌زدند تا یاد حضرت عباس علیه السلام را زنده کنند. بعد هم علمداران راه می‌افتادند به سمت شهر. بقیه هم به سر و روی خود گل می‌زدند و در پی‌شان راهی می‌شدند. بعد از ورود به شهر، همه‌ی مردم از زن و کودک و پیر و جوان، گروه گروه به عزاداران می‌پیوستند. خانه‌ی ننه‌جون سر گذر بود. صدای ای واویلا صد واویلا، ای واویلا حسین شهید که به گوش می‌رسید، از خانه می‌زدیم بیرون و به سیل عزاداران می‌پیوستیم. به چادرهایمان گل می‌زدیم و پا برهنه در جمع جا می‌گرفتیم. حالا نوبت مراسمِ آقا سلام بود. همه‌ی عزاداران می‌رفتند دم خانه‌ی سادات بزرگ شهر و با گفتن سینه زنان آمدیم آقا سلامٌ علیک، ما گل زنان آمدیم آقا سلامٌ علیک، تسلیت می‌گفتند. دم در اکثر خانه‌ها سینی بزرگ پر از حلیم قرار گرفته بود. بعد از تسلیت به سه سید بزرگ، می‌رسیدیم به در خانه‌ی حاج‌آقا مرتضوی سید روحانی و بزرگ شهر. سخنرانی می‌کرد و روضه می‌خواند. بعد هم جمع متفرق می‌شد و دستجات عزاداری راه می‌افتادند. بی‌حساب شهرم را حسینیه نمی‌نامند. شوری که از آغاز محرم شروع می‌شد و یک دهه تمام شهر سیاهپوش و ماتم‌زده می‌شد، زبان‌زد است. اما دو سال است که بی نصیبم. سال قبل نتوانستم در خانه بمانم. بچه‌ها را بر می داشتم و با رعایت فوق پروتکل‌های بهداشتی، می‌رفتیم تکیه‌ی محل. امسال اما، زور کرونا بیش‌تر بود. بابا رفت بیمارستان. مامان هم بیمارستان صحرایی. بچه‌ها هم هر کدام به مدت سه روز، مریض شدند و تب داشتند. شب تاسوعا هرچه با خودم کلنجار رفتم نتوانستم در خانه بمانم. گفتم باید هرطور شده بروم دست به دامانِ حضرت ابوالفضل علیه السلام بشوم. امکان شرکت در هیأت‌های مسقف نبود. مدرسه‌ی نزدیک خانه شده بود هیأت گروهی از روستاییان مقیم شهر. رفتم نشستم یک گوشه و تمام بغض‌های مانده در گلو را با آه و اشک همراه کردم. مراسم‌شان مخصوص خودشان بود. یک نفر نوحه می‌خواند و مردها زنجیر می‌زدند. اما سوزی که در سینه داشتند و سادگی و خلوص‌شان، مرا راضی به خانه برگرداند. امشب هم خانه نشینم. دلتنگ سال‌های گذشته‌ام اما، دل‌های سوخته ما شیعیان، هر شب عزاخانه‌ی حسین است. #عاشورا #سید_شهیدان ﷽؛اینجا با هم یاد میگیریم. با هم ریشه می کنیم. با هم ساقه می زنیم و برگ می دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

تیغِ پولادینِ خشکِ عربی. فروشی. کارنکرده. مالِ یل عرب بوده. مالِ عباس. فقط بیست و چند سال ردِ پنجه شیر روی دسته اش فشرده و فشرده شده. ابوتراب در صفین جلویش را گرفت، چهارده سالش بود. حسن بن علی هم نگذاشت تیغ عباس از نیام کشیده شود. و حسین...حسین هم دو دست عباس را بندِ عَلَم و مشک کرد. حتی وقتی تابوت حسن را تیرباران کردند نگاه عباس به دهان مبارک حسین بود. می‌فهمی؟ تیغِ پولادینِ خُشکِ عربی. فروشی. کار نکرده. #مونولوگ #عاشورا

عاشورای حسینی #کل‌یوم‌عاشورا #واقفی #خوشنویسی

"بسم‌رب‌الحسین" ^بی‌ولایت‌های‌بی‌مبالات^ #پارت‌یک پرزهای نشسته روی چفیه‌ام را میتکانم. کفش های جلوی در را که رصد میکنم،نعلین های حاج اقا مصطفوی و کتانی های سینا را میشناسم. صندل های اقا جواد را که کنار کفش های عمو میبینم من هم کفش هایم را گوشه ای جفت کرده،داخل مسجد میشوم. سینا مکبر شده. یا ایهاالذین امنو صلو علیه وسلمو تسلیما میگوید و خودش جلو تر از همه صلوات میفرستد. از جامهری کنار در مهر هشت ضلعی ای ازتربت برمیدارم و به سمت اقا جواد پاتند می‌کنم. صف سوم کنار دیوار نشسته و شانه ی راستش را به سنگ های مرمرین تکیه داده. گمانم کمرش هنوز هم درد میکند که دستش پشت کمرش جا خوش کرده. یادگاری جنگ با داعش است. اصلا همین باعث شد که برگردد قم و حالا ۳ماهی هست که تحت درمان است. مرا که بالای سرش میبیند کوچک تر مینشیندو جایی پهلوی خودش برایم بازمیکند. دست چپش را پشت کتفم میزند و احوال پرسی میکند. سرم را پایین می اندازم ریشه,های گره خورده ی چفیه ی مشکی ام را به بازی میگیرم. جواب تسلیت ماه محرمش را با لبخند کوتاهی میدهم و زبانم بالاخره باز میشود:اقا جواد شما امشب...ینی بعد مراسم خونه این؟...منظورمه کاری ندارین ..ینی میشه،باهم حرف بزنیم؟ دستی به محاسن پرپشتش میکشد:نه داداش خدمت شمام. ارام لب میزنم:خدمت از ماست حاج اقا اقامه نماز عشا را میگوید . *** سینی استکان های شسته شده را از دستانش میگیرم و روی کابینت کنار اپن سر میدهم. به اسم صدایم میزند:بیا تو صحن مسجد تا من بند کفش هایم را ببندم اوهم لامپ هارا خاموش میکند و در را قفل. روی پله های قسمت زنانه که با لامپ سبز رنگی روشن بود مینشیند و من را هم جایی کنارش تعارف میکند. دستانش را روی زانو قفل میکند:خب؟!بفرمایید  صدایم،گویی از ته چاه در می اید. سمتش میچرخم: شما چیزی از سیدصادق‌ میدونین؟...صادق شیرازی ابروهایش نرم بالا میپرند. سری تکان میدهد و گویا منتظر بقیه‌ی حرفم است که کلامی نمی‌گوید. _نمیدونم چجوری بگم. حمیدمون شده مثلش،ینی مثلا میگه قمه زنی خوبه و...آممم،حمیدو که میشناسین یکم کله‌ش باد داره البته من نمیگما بابام میگه لبخند تلخی گوشه لب هایش نشسته _من میترسم،ینی خب...قمه زنی بده دیگه نه؟ لبهایش‌ را با زبان تر میکند:آره‌ خب،چی میخوای وحید؟درباره سید صادق حرف بزنیم یا قمه؟یا حمید؟ _نمیدونم اقا جواد به خدا میترسم...امشب نیومد مسجد گفت،گفت اونجا حق عزا ادا نمیشه...عزاداری هاشون آبکیه عرقی از کنار شقیقه ام سر میخورد:البته بلا نسبت روضه های شما تند پلک میزند و سر تکان میدهد،یعنی بقیه‌اش را بگو. _میگفت توعم بیا،منو میگفت...منم نگفتم باهاش مخالفم گفتم با سعید قرار دارم نمیتونم بیام. مستاصل نگاهش میکنم:حاجی بَدن اینا؟ لبخند میزند. دست چپش را روی شانه ی راستم میگذارد و مرا جلو تر میکشد:نظرخودت چیه؟ _من نمیشناسمشون اصلا،فقط یه اسم سیدصادق‌شیرازیو شنیدم از حرفای حمید،من فقط میخوام بدونم اینا چه جورین؟برحقن؟برا حمید خطرناک نیس؟ _این‌طور که پیداست اینافرقه‌ن. فرقه میدونی یعنی چی؟ با اشاره سر نا آگاهی‌ام را می‌رسانم. _فرقه‌ یه جریان غیر الهیه که توسط حکمای ضد دین به وجود میاد. درسته که اسمشون شیعه‌ست ولی بنابرشواهد توسط انگلیس و اسرائیل حمایت میشن و به خاطر همینه که بهشون میگن شیعه‌ی انگلیسی،یا اسرائیلی. فِرَق خطرناکن،درسته. منتهی اگه بخوای بهش ترس وارد کنی و ضدش گارد بگیری اونم برابرت می‌ایسته. به پرچم سبز رنگ یاحسین که آرام توی باد میرقصد نگاه می‌کنم:من‌ هنوز جبهه حقو نمیشناسم که بخوام برم دنبال باطل. آقا جواد درباره امام حسین میگین برام؟امام اگه میخواست بجنگه چرا با زن و بچه‌ش رفت؟ آب دهانش را فرو میدهد که سیب‌گلویش مسیر کوتاهی از حنجره اش را گز میکند و باز میگردد . _ امام برا جنگ نرفتن،مردم کوفه بعد مرگ معاویه و جانشینی یزید نامه نوشتن که آی حسین بیا شیعه اینجا مظلومه،بیا تو به ما حکومت کن و...از این حرفا . اشتباهشونم همین بود امامو برا حکومت میخواستن نه ولایت .اگه ولایت پذیر می‌بودن اون فجایع به بار نمی‌اومد . اما امام خانوادشونو راهی کوفه کردن برای امامت شیعیان . سریال مختارنامه رو ندیدی ،نه؟ خودش خوب میدانست زمان زیادی نیست که از استرالیا بازگشته‌ایم. و سریال های ایرانی را ندیده‌ام. ادامه میدهد:یزید پسر معاویه‌س .معاویه توی عهدنامه‌ی صلحش با امام حسن عهد کرد که خلافت موروثی نباشه. اما معاویه پسرشو گذاشت جانشین خودش . اونم چه پسری؟! معاویه خودش هر غلطی هم میکرد اما خوب بلد بود حفظ ظاهر کنه ولی همه از غلطای یزید آگاه بودن . شراب خوری و زنا و بی نمازی از ویژگی های بارزش بوده . همین شد که امام حسین توی وصیتنامه‌شون که به محمد حنفیه برادرشون میدن مینویسن من برای اصلاح امت جدم قیام میکنم . امام حسین رفت کارو درست کنه . #تمرین93 #داستانک ادامه⬇️⬇️⬇️

#پارت‌دو وحید اون‌موقع شیعه ها هرکودوم به یه نحو پشت ولایتو خالی کردن . اینجا یاد صادق شیرازی میفتیم که مراجعو تکفیر کردن و ضد ولایت فقیهن ، همین سیدصادق شیرازی قمه زنیو بر اساس روایت ضعیفی که حضرت زینب سرشونو به محمل زدن و خون جاری شده جایز دونسته و باعث وهن شیعه شده. پشت دست راستش را کف دست چپش میکوبد و انگار خونش به جوش آمده باشد میگوید: همین آدم،همین آدم،مقابل داعشی که میخواد حرم خانم زینب کبری روتخریب کنه سکوت کرده و مقلداش رو که میخواستن برای دفاع از حرم برن نهی کرده . اینجوری پشت علی و آلش رو خالی میکنن .بابا تو که خودتو کشتی این همه ادمو با کارات از تشیع زده کردی و باعث شدی سنی بشن و بعدش وهابی  و جذب داعش،چرا نمیری از حرم همین خانم که از نامش سوء استفاده کردی دفاع کنی؟ ما باید پشت ولایت وایسیم نکنه یه‌وقت بشیم مثه مردم کوفه! شوری در چشمانش هویداست . _تو روضه باید به حال خودمون بیشتر زار بزنیم . نکنه یه وقت بشیم مثل اون مردم تلفنش زنگ میخورد .معذرت خواهی میکند و چند قدمی از من فاصله میگیرد. به موزاییک های کف صحن مسجد خیره،فکر میکنم . #تمرین93 #داستانک #نقد #زهره_پرهیزگار

⚫️ اعمال روز عاشورا ⚫️ #عاشورا #امام_حسین #محرم یاحسین

پیرمردها با عصا می‌زدند‌. #عاشورا

پیرمردهای مسلمان. حتما با قصد قربت بوده. حتما در فرات غسل کرده بودند. حتما قبلش وضو هم گرفته بودند. پیرمردهایی که پای راه رفتن هم نداشتند شاید...با عصا کشان کشان خودشان را کشیده بودند تا طف. به قصد ثواب. حتما پول شمشیر و اسب و یراق هم نداشته اند. حتما عالم قوم و بزرگ قبیله خودشان بودند. حتما ریش سفید محله خودشان بودند. حتما اگر کاندیدا می‌شدند رأی می‌آوردند....از بس مومن و متدین به مستحبات بودند...از بس برای انجام این مستحب سختی کشیده بودند و تا نینوا آمده بودند... از بس از دین چیزهای زیادی بلد بودند. حتما حافظ قرآن هم بودند...و حتما و حتما... اما نکته اینجا بود که امام و نماینده امام را نمی‌شناختند. همین. #مونولوگ #عاشورا

آنکه با شمشیر و نیزه و تیر و سنگ‌ساب‌خورده و عمود آهنین به میدان می‌آید تکلیفش روشن است. همه میفهمند دشمن است‌. اما امان از پیرمردهای نصیحت کننده. پیرمردهایِ خودبزرگ‌پندار. پیرمردهای گاو. و چقدر دردناک است پیر بشوی و امام و نماینده امام را نشناسی. چقدر دردناک است. چندسالت شده ای عزادار حسین؟ گیس سفیدت را دیده ای؟ فرق بین قطعنامه ۵۹۸ و برجام و صلح حدیبیه را فهمیده ای؟ یا راحت می‌توانند گولت بزنند‌؟ #عاشورا #مونولوگ