📜 #حرکت_کاروانی در امتداد #عهد_جمعی 🔹 عهدهای جمعی عهده‌دار یک امر خطیر است. هر جمع با برگزاری عهدهای جمعی و با عمل نمودن به آن، به آنجا خواهد رسید که روح و شاکله تمام #تشکیلات متحد خواهد شد. زمین زیر پای افرادی که به صورت دسته‌جمعی کاری را آغاز می‌کنند، بسیار لغزان است؛ به دلیل #اختلاف_سلیقه و #اختلاف_نظر های افراد، احتمال متفرق شدن یک #جمع_تشکیلاتی، بسیار زیاد است. برای در امان ماندن از این تفرقه و اختلال در حرکت جمعی، تشکیلات باید حفظ وحدت را ضامن حرکت خود بداند. 🔹 لازمه‌ی برپایی چنین حرکتی، نزدیک شدن افراد به همدیگر است؛ به گونه‌ای که آن‌ها به اعمال و رفتار مشخصی متعهد شوند. مجموعه این اعمال و رفتار در یک سیر تشکیلاتی، «#عهدهای_جمعی»، گفته می‌شود که مایه وحدت میان افراد است. 🔹 یک #تشکیلات_ایمانی، در یک بازه زمانی واحد، یک امر مشخص را انجام می‌دهند و این امر باعث تقویت #روح_جمعی حاکم بر #تشکیلات خواهد شد.عهد جمعی آثاری به مراتب عظیم‌تر از عهد فردی دارد و باعث توفیق جمعی و تحقق آثار جمعی می‌شود. هم‌چنان‌که دعای جمعی اجابت بالاتری را به همراه دارد، #عهد_جمعی نیز #روح_جمعی ایجاد می‌کند. پیمان‌های مکرر مؤمنان با یکدیگر، آن‌ها را در حرکت و سیر، متحد نموده و آن‌ها را حفظ می‌کند. ادامه دارد..

✍ #تدبر_تشکیلاتی در #قرآن 🏷 #توجه_به_مبدا، مسیر و غایت الهی انسان در #تشکیلات 🔸 انسان دو بار با خطاب "یا ایها الانسان" در #قرآن مورد خطاب قرار گرفته است و هر دوبار خداوند او را به #نسیان و #غفلت از مقام رب خویش به خاطر #انس_با_دنیا متذکر شده است. 🔸 یک بار او را به مقام ربوبیت الهی در مبدا و خلقت و علت فاعلی خویش متذکر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) 🔸 بار دیگر به مقام ربوبیت الهی در مقصد و معاد و علّت غایی خویش متذکّر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيه" (انشقاق: ۶) 🔸 این دو خطاب به ما انسان‌ها متذکر می‌شود که "إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ" (بقره: ۱۵۶) یعنی ما هم در مبدا و خلقت از ربوبیت الهی بهره مندیم و از سوی او آمده و به او مرتبط هستیم (إِنَّا لله) و هم در #معاد و رجعت به ربوبیت الهی سیر کرده و به سوی او در حرکت هستیم (إِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ). 🔸 خداوند مدبّر و مربّی انسان است هم در ایجاد و خلق، خلقت او را تدبیر کرده و هم در استکمال و معاد هدایت او را به مقصد تدبیر می کند. انسان در این میانه تنها با توجه به این مبدا (قبل از دنیا) و #معاد (بعد از دنیا) است که قدر و منزلت خویش را در دنیا می‌داند. کما اینکه امیر المومنین (ع) فرمود: رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَءً أَعَدَّ لِنَفْسِهِ وَ اسْتَعَدَّ لِرَمْسِهِ وَ عِلْمَ مِنْ أَيْنَ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ (الوافی، ج ۱، ص ۱۱۶) خدا رحمت کند انسانی را که آمادگی کسب می کند و لوازم حرکت خود را فراهم می کند و می داند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته و به کجا می‌رود. یعنی به مبدا، مسیر و غایت خود واقف است. 🔸 این توجه به مبدا مسیر و غایت انسان لازمه تربیت و #تعالی انسان است. فارغ از اینکه انسان فرد باشد یا جمع! 🔸 در اعتقادات دینی ما، اعتقاد به #توحید توجه به مبدا انسان، اعتقاد به نبوت و دین توجه به مسیر و برنامه تربیتی انسان در این مسیر و اعتقاد به معاد توجه به مقصد و غایت انسان را شامل می شود. 🔸 این سه اصل همان اصول مسلم دین است که فرد و #جمع_تشکیلاتی باید بدان معتقد باشند و این اعتقاد نباید صرفا یک اعتقاد ذهنی و کلی باقی بماند بلکه #مراقبه دایم #فردی و #جمعی انسان در تک تک اعمال و برنامه های او است‌. 🔸 پس هر عملی و برنامه ای در #تشکیلات با نگاه توحید محور دین مدار و معاد باور باید شکل گیرد تا در مسیر سعادت انسان جایابی شود. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K