📜 #حرکت_کاروانی 🔹 در نگاه الهی، #حرکت انسان به‌سوی #سعادت، یک #حرکت#جمعی و #کاروانی است. آن سعادتی که انسان در مسیر الهی دنبال می‌کند، حقیقتی است که در توسعه یافتن #من_انسانی محقق می‌شود. به این معنا که هرچه انسان از منیّت‌ها و تنگناهای وجود خود دست برداشت و دیگران را نیز از خود دانست، این فرد، رشد یافته و #توسعه_وجودی و ارتقای وجودی پیداکرده است. 🔹 مسیر الهی و مسیر دین، حقیقتاً یک سیر و #حرکت است. نشستن و گوش کردن صرف نیست؛ بلکه رفتن و رسیدن است. تلاش انبیاء و اولیاء در طول تاریخ، سفر و #سیر_انسان بوده است، تکان دادن و بردن بوده است نه نشستن و گفتن. علاوه بر این، این حرکت هم فردی نیست بلکه #حرکت_کاروانی است. 🔹 انبیاء و اولیاء نمی‌خواستند فقط خودشان به‌عنوان یک فرد حرکت کنند و به نتیجه برسند، بلکه برمی‌گردند که دیگران را همراه خود ببرند. انبیاء و اولیاء دین آمده‌اند تا این #حرکت_کاروانی را شکل دهند. اگر بنا بر حرکت فردی بود این بزرگان هم نباید برای #هدایت و #دستگیری ما می‌آمدند. لذا تمام دستورات دین این #روح_جمعی و #حرکت_کاروانی را در خود دارد. 🔹 بنابراین باید گفت که اساساً #سلوک_دینی با #حرکت_جمعی و #کاروانی محقق می‌شود؛ و تنها درصورتی‌که برای انسان اتمام حجّت شد که هیچ فرد دیگری با او به‌سوی خدا نمی‌آید، می‌تواند آن‌هم از روی اضطرار و ناچاری حرکت فردی داشته باشد. در #سلوک_انسانی، آنچه اصل است، #حرکت_کاروانی و #سلوک_تشکیلاتی است. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K

✍ #تدبر_تشکیلاتی در #قرآن 🏷 #توجه_به_مبدا، مسیر و غایت الهی انسان در #تشکیلات 🔸 انسان دو بار با خطاب "یا ایها الانسان" در #قرآن مورد خطاب قرار گرفته است و هر دوبار خداوند او را به #نسیان و #غفلت از مقام رب خویش به خاطر #انس_با_دنیا متذکر شده است. 🔸 یک بار او را به مقام ربوبیت الهی در مبدا و خلقت و علت فاعلی خویش متذکر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) 🔸 بار دیگر به مقام ربوبیت الهی در مقصد و معاد و علّت غایی خویش متذکّر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيه" (انشقاق: ۶) 🔸 این دو خطاب به ما انسان‌ها متذکر می‌شود که "إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ" (بقره: ۱۵۶) یعنی ما هم در مبدا و خلقت از ربوبیت الهی بهره مندیم و از سوی او آمده و به او مرتبط هستیم (إِنَّا لله) و هم در #معاد و رجعت به ربوبیت الهی سیر کرده و به سوی او در حرکت هستیم (إِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ). 🔸 خداوند مدبّر و مربّی انسان است هم در ایجاد و خلق، خلقت او را تدبیر کرده و هم در استکمال و معاد هدایت او را به مقصد تدبیر می کند. انسان در این میانه تنها با توجه به این مبدا (قبل از دنیا) و #معاد (بعد از دنیا) است که قدر و منزلت خویش را در دنیا می‌داند. کما اینکه امیر المومنین (ع) فرمود: رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَءً أَعَدَّ لِنَفْسِهِ وَ اسْتَعَدَّ لِرَمْسِهِ وَ عِلْمَ مِنْ أَيْنَ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ (الوافی، ج ۱، ص ۱۱۶) خدا رحمت کند انسانی را که آمادگی کسب می کند و لوازم حرکت خود را فراهم می کند و می داند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته و به کجا می‌رود. یعنی به مبدا، مسیر و غایت خود واقف است. 🔸 این توجه به مبدا مسیر و غایت انسان لازمه تربیت و #تعالی انسان است. فارغ از اینکه انسان فرد باشد یا جمع! 🔸 در اعتقادات دینی ما، اعتقاد به #توحید توجه به مبدا انسان، اعتقاد به نبوت و دین توجه به مسیر و برنامه تربیتی انسان در این مسیر و اعتقاد به معاد توجه به مقصد و غایت انسان را شامل می شود. 🔸 این سه اصل همان اصول مسلم دین است که فرد و #جمع_تشکیلاتی باید بدان معتقد باشند و این اعتقاد نباید صرفا یک اعتقاد ذهنی و کلی باقی بماند بلکه #مراقبه دایم #فردی و #جمعی انسان در تک تک اعمال و برنامه های او است‌. 🔸 پس هر عملی و برنامه ای در #تشکیلات با نگاه توحید محور دین مدار و معاد باور باید شکل گیرد تا در مسیر سعادت انسان جایابی شود. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K