✍ #تدبر_تشکیلاتی در #قرآن 🏷 #غرور، ثمره #غفلت انسان از ربوبیت حق تعالی و اثر آن در #تشکیلات 🔸 یکی از دو خطاب مهم قرآن با تعبیر "یا ایها الانسان" در سوره انفطار است. پروردگار به انسان خطاب می کند که: "يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) این خطاب به غفلت انسان از رابطه او با پروردگار خویش در مبدا و خلقت خویش خبر می دهد و عامل این غفلت را غرور انسان می داند. قرآن کریم عامل نسیان مقام ربوبی و سقوط انسان در چاه ظلمت دنیا را همین غرّه شدن می داند: "فَدَلَّاهُمَا بِغُرُور" (اعراف:۲۲) یعنی شیطان با غرور آدم و حوا را در چاه انداخت و عامل هبوط ایشان غرور بود. 🔸 غرور یعنی غفلت از حق و افتادن در دام باطل از روی فراموشی (مفردات الفاظ قرآن ص ۶۰۳) و به تصریح قرآن این غرور و نسیان ربوبیت خداوند که عامل هبوط انسان شد، عامل عداوت و بغض و دشمنی در روابط انسان ها در دنیا و از جمله در #تشکیلات است، چرا که در نتیجه این غرور شیطانی امر شد که: "وَ قُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّ" (بقره: ۳۶) هبوط کنید در حالیکه در میان شما بعضی با بعضی عداوت خواهند کرد. 🔸 بخش زیادی از توصیف "الانسان" در آیات قرآن به این نسیان و غرور باز می گردد. از جمله اینکه عامل ناسپاسی انسان این غفلت از عبودیت در مقابل خداوند و فراموشی ربوبیت خداوند متعال است. "إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ" (عادیات: ۶) و همین موجب استغنا و سرکشی او می شود که در اولین آیات نازل شده قرآن در مورد انسان به این طغیان گری اشاره شده است: "كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَانَ لَيَطۡغَىٰٓ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ" (علق: ۶ و۷) 🔸 همین طغیان گری که از درون آغاز می شود، در عرصه #روابط_اجتماعی هم ظهور می کند و موجب شکل گیری ولایت طاغوت می شود: "ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَادِ" (فجر: ۱۱) یعنی کسانی که تفرعن و استعلا دارند و در سرزمین های تحت سیطره شان طغیان می کنند. اینها اولیای طاغوت هستند و پیروان آنها "وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّـاغُوتُ" (بقره: ۲۵۷) 🔸 پس اگر کسی متوجه این عبودیت به درگاه الهی و ربوبیت الهی نباشد، دچار غرور می شود. و کسی که غرور داشته باشد به چاه ظلمت نفسانیت هبوط می کند و تحت ولایت شیطان و طاغوت قرار می گیرد. چنین کسی دچار تفرعن و طغیان‌گری می شود و فرعون مصر خویش می شود. 🔸 لذا اگر #رهبر یک #تشکیلات هم باشد، به اندازه همین سرزمین مصر خویش، فرمانروایی غیر الهی می کند و مخاطب خطاب های خداوند به فرعون و طغیان گرانی نظیر او می شود. به همین مبنا امام راحل (ره) می‌فرماید مصداق "ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ" (نازعات: ۱۷) حاکمان ستمگر زمانه ما هستند. 🔸 پس ما هم در قلمرو رهبری خود در #تشکیلات می توانیم طغیان و تفرعن داشته باشیم اگر نسیان عبودیت الهی کنیم. در این صورت رابطه ما با بندگان خداوند و برادران ایمانی خویش در تشکیلات سلطه و استعلا خواهد بود. 🔸 انسان باید آیات عتاب خداوند به طاغیان و فرعونیان را هم به خود بگیرد تا از فرعون شدن تبرّی و بیزاری بجوید و فرعون درون خود که همان نفس امّاره ی انسان فراموشکار و طغیانگر است را به بندگی خداوند دعوت کند! 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K

✍ #تدبر_تشکیلاتی در #قرآن 🏷 #توجه_به_مبدا، مسیر و غایت الهی انسان در #تشکیلات 🔸 انسان دو بار با خطاب "یا ایها الانسان" در #قرآن مورد خطاب قرار گرفته است و هر دوبار خداوند او را به #نسیان و #غفلت از مقام رب خویش به خاطر #انس_با_دنیا متذکر شده است. 🔸 یک بار او را به مقام ربوبیت الهی در مبدا و خلقت و علت فاعلی خویش متذکر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ" (انفطار: ۶و۷) 🔸 بار دیگر به مقام ربوبیت الهی در مقصد و معاد و علّت غایی خویش متذکّر شده است: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيه" (انشقاق: ۶) 🔸 این دو خطاب به ما انسان‌ها متذکر می‌شود که "إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ" (بقره: ۱۵۶) یعنی ما هم در مبدا و خلقت از ربوبیت الهی بهره مندیم و از سوی او آمده و به او مرتبط هستیم (إِنَّا لله) و هم در #معاد و رجعت به ربوبیت الهی سیر کرده و به سوی او در حرکت هستیم (إِنَّآ إِلَيۡهِ رَاجِعُونَ). 🔸 خداوند مدبّر و مربّی انسان است هم در ایجاد و خلق، خلقت او را تدبیر کرده و هم در استکمال و معاد هدایت او را به مقصد تدبیر می کند. انسان در این میانه تنها با توجه به این مبدا (قبل از دنیا) و #معاد (بعد از دنیا) است که قدر و منزلت خویش را در دنیا می‌داند. کما اینکه امیر المومنین (ع) فرمود: رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَءً أَعَدَّ لِنَفْسِهِ وَ اسْتَعَدَّ لِرَمْسِهِ وَ عِلْمَ مِنْ أَيْنَ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ (الوافی، ج ۱، ص ۱۱۶) خدا رحمت کند انسانی را که آمادگی کسب می کند و لوازم حرکت خود را فراهم می کند و می داند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته و به کجا می‌رود. یعنی به مبدا، مسیر و غایت خود واقف است. 🔸 این توجه به مبدا مسیر و غایت انسان لازمه تربیت و #تعالی انسان است. فارغ از اینکه انسان فرد باشد یا جمع! 🔸 در اعتقادات دینی ما، اعتقاد به #توحید توجه به مبدا انسان، اعتقاد به نبوت و دین توجه به مسیر و برنامه تربیتی انسان در این مسیر و اعتقاد به معاد توجه به مقصد و غایت انسان را شامل می شود. 🔸 این سه اصل همان اصول مسلم دین است که فرد و #جمع_تشکیلاتی باید بدان معتقد باشند و این اعتقاد نباید صرفا یک اعتقاد ذهنی و کلی باقی بماند بلکه #مراقبه دایم #فردی و #جمعی انسان در تک تک اعمال و برنامه های او است‌. 🔸 پس هر عملی و برنامه ای در #تشکیلات با نگاه توحید محور دین مدار و معاد باور باید شکل گیرد تا در مسیر سعادت انسان جایابی شود. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K

✍ #عهد_نماز 🏷 #یادداشت مراتب #حضور_قلب در #نماز - #بخش_دهم آخرین نماز 📿 از بررسی روایات و تعالیم بزرگان چنین بر می‌آید که اگر نمازگزار هنگامی که برای #نماز آماده می شود، چنین بیاندیشد که این، #آخرین_نماز و آخرین فرصت برای ابراز #بندگی و پیشانی عبودیت بر خاک ساییدن است، یقیناً #حضور_قلب سایه اش را بر نمازِ او خواهد گسترانید. چنانچه در روایتی می‌خوانیم؛ رسولُ اللّه (صلى الله علیه و آله): "صَلِّ صَلاهَ مُوَدِّعٍ؛ فإنّ فیها الوُصلَهَ و القُربى."؛ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: "آن‌چنان #نماز بخوان که گویى آخرین نماز عمر تو است؛ زیرا چنین نمازى موجب رسیدن و نزدیک شدن به خدا است." 📿 امام صادق علیه السلام نیز در حدیث مشابهی می فرمایند: "هنگامی که #نماز فریضه را می‌خوانی در وقتش بخوان، به مانند کسی که #نماز_وداع می خواند و می‌ترسد که بعد از این دیگر توفیق نماز خواندن نیابد." نماز از سر #عادت نباشد 📿 از جمله دلایل بی توجّهی و #غفلت در #نماز، از سر عادت نماز خواندن است، به این معنا که شخص نمازگزار، اصل فریضه‌ی نماز و افعال و ارکان و اذکار آن را از روی عادت به جای آورد نه از سر #اشتیاق، در این صورت است که به حقیقت و #روح_نماز توجّه نداشته و نمازی عاری از توجه و حضور قلب خواهد خواند. 📿 #حضور_قلب داشتن در #نماز، به میزان #معرفت و #توجه_قلبی نمازگزار بستگی دارد، بنابراین، مبرهن است که اگر نماز، به صورت عادت و غیر عالمانه درآید و صرفاً برای رفع تکلیف ادا شود، موجب غفلت و ناآگاهی و حتی حواس پرتی در نماز و سایر امور خواهد شد، به نحوی که ممکن است انسان گاهی، تمام افعال و اذکار را از روی عادت انجام دهد، بدون این که بفهمد چه کرده است و چه بر زبان رانده است. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K