*«اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَکَ عَلی مُصابِهِمْ»* ؛ این، نه‌تنها یکی از عجیب‌‌ترین جملات زیارت عاشورا، بلکه یکی از عجیب‌‌ترین جملات همه ادعیه است. چنان عجیب است که انسان فکر می‌کند غیر از معصوم، قادر به گفتن این کلام و جمله نیست و زبان کم می‌آورد. بر این مصیبت، شکر می‌کند! انگار که شاد است؛ آن قسم از شادی، که زینب کبری(س) فرمود:«مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا». سپس جمله‌ای از این عجیب‌تر : *«اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلی عَظیمِ رَزِیَّتی»* ؛ بر این‌ مصیبت،که بزرگ‌ترین، برجسته‌ترین و سخت‌ترین مصیبت عالم است، شکر می‌کنیم! برای این‌که بزرگ‌ترین انسان، بزرگِ اولیا الهی، در سخت‌ترین فاجعه، به بدترین شکل به شهادت می‌رسد و فرزندان و تمام اهلش یا به شهادت می‌رسند یا به اسارت دچار می‌شوند، شکر می‌کنیم! این‌جاست که آن رفتارها، گفتارها و آن چیزهایی که از حضرت علی اکبر (ع) در پیش روی امام حسین(ع) در حوادث عاشورا رخ می‌دهد، معنی و مفهوم پیدا می‌کند؛ این‌که اسبی، گویی مامور است تا علی اکبر(ع) را به میان دشمنان ببرد و ایشان اِرباً اِربا شود، حقیقتی است که باید رخ دهد تا امام حسین(ع) به آن مقامی که باید، برسد. در لحظه شهادتِ حضرت علی اکبر(ع) که لحظه ملاقات او با نبی اکرم(ص) جد بزگوارش است، ایشان فریاد می‌زند این پیامبر است که مرا سیراب کرده و ما فکر می‌کنیم این سیر شدن از آب، ظاهری است، اما این جام باید "جامِ ولایت" باشد؛ "ولایتِ حقیقی" که برای حضرت علی اکبر(ع) رخ داده است. «َالْحَمْدُ لِلَّهِ عَلی عَظیمِ رَزِیَّتی» و بعد از عظیم رَزیت، بعد از اِرباً اِربا شدن است که امکان شفاعت فراهم می‌شود، امکان رفتن به مرتبه بالاتر. #محرم #حسين #شكر_بر_مصيبت #زيارت_عاشورا #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی ‌

🔸"اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ" سلام بر آن ارواحی که در جهت برپایی قیام حسین‌ بن علی علیه‌السلام فانی شدند و به شهادت رسیدند . سلام ما به آن‌ها این است که بفهمیم از آن‌ها نیستیم! ما گرفتار زندگی روزمره هستیم و چیزی از این "فنا" در ما وجود ندارد. سلام ما به درک "این مطلب" است. روز و شب. ️"عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِی‌اللَّیْلُ وَ النَّهار" سلامِ خدایی و اَبدی. هر لحظه که از این سلام غافل شویم آن لحظه، لحظه‌ی لغزش ماست. هر روز و هر شب و هر ثانیه. ️"وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ" هر زمانی که این سلام و این زیارت حقیقی تمام شود، زمان خطر ماست! درک این جدایی و فاصله و درک این‌که ما از این قتله هستیم، زیارت حقیقی‌ است. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #محمد_حسین_قدوسی #زیارت_عاشورا #اشتعال #محرم

"اَللّهُمَّ اجْعَلْنی عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ " ️وجیه با حسین این نیست که ما از اندک عزاداری و از نامی که بر زبان می‌آوریم خوش و خرم باشیم ولی در قلبمان چیز جدی و مهمی نباشد. 🔸آبروی به حسین، به احساس بی‌آبرویی است به این‌که متوجه باشیم که ما چیزی از امام حسین علیه‌السلام درک نمی‌کنیم، که ما در حقیقت هر ساعت و هر روز از قتله حسین علیه‌السلام هستیم. 🔸چرا که آن امام منصور که قصد برقراری عدالت و برپا کردن پرچم حسین علیه‌السلام را دارد به خاطر عمل ماست که هر ساعت و هر روز ظهور و فرجش به تاخیر می‌افتد. آبرویی که ما می‌توانیم داشته باشیم از درک این مطالب است. 🔸هر زمانی که این احساس ناراحتی و تردید و عقب ماندن و نرسیدن و دور بودن برداشته شود همان موقع است که در خطریم! 🔸زمانی این سلوک ما و آبرو و وجیه بودن به حسین علیه‌السلام برای ما تضمین می‌شود که متوجه دوری خودمان شویم، متوجه دوری و درک عقب ماندن و تردید از این وضعیتی که داریم و راضی نشدن به اندک چیزی که برای انسان حاصل می‌شود حتی لذت‌ها و فتوحات معنوی. این فتوحات نعمت‌ها و نتایج هر زمان که انسان را "دل‌خوش" کند این زمان "خطر" انسان است. اما هر زمانی که انسان دین و دنیای خودش را در خطر ببیند ، در خطر دوری از حسین بن علی علیه‌السلام در خطر این‌که ظهور و فرج حضرت صاحب‌الامر عجل‌الله را با عملش و وجودش و تمام زندگی‌اش عقب انداخته، آن موقع است که این ضمانت برقرار می‌شود. #در_مكتب_علامه_طباطبايی #محمد_حسین_قدوسی #زیارت_عاشورا #محرم #اشتعال ‌

"اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَآخِرَ تابِع لَهُ عَلى ذلِکَ، اَللّـهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ، وَشایَعَتْ وَبایَعَتْ وَتابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ، اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً" در تمامی دوران بشريت، هر جا که حتى كوچكترين ظلمی صورت می‌پذيرد، ظلمی بر محمد صلی الله علیه و آل ايشان است، چرا که آن‌ها مربيان و پدران بشر و رُکن رَکین این جهان هستند. بايد از هر حرکت اندكى که در جهت ظلمی، از ازل تا ابدِ جهان صورت می‌گیرد، حتی احساس رضایتى کوچک به ظلمی اندک، برائت جست، و این برائت باید برائتى حقیقی باشد كه قلب انسان، با آن همراهى كند. با اين اعلام برائت است كه انسان از همه پلیدی‌ها و ناپاکی‌هايى که در سرتاسر جهان هست، فاصله می‌گیرد. #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی #زیارت_عاشورا #محرم #اشتعال ‌

سرنوشت ما به دست امور كوچك روزمره است! 🏴 دنياى امروزى، دنيايى نيست كه در آن حماسه‌ها، اسارت ها و شهادت‌هاى عاشورا گونه در دسترس همه باشد، بلكه بيش از آن چيزى كه در شرايط ويژه و خاص براى افراد پيدا می‌شود، براى ما زندگى روزمره است كه نشان می‌دهد به حسین‌بن‌علی(ع) نزديك می‌شويم يا دور، در اسارت روزمره گرفتار مى مانيم يا به آزادگى نزديك مى شويم. اسير ماندن و دور شدن ما به همين عادت به زندگى متعارف و گردش روزمره است، بدون اندكى توجه! به همين صبح بلند شدن، روز گشتن و دنبال كار رفتن، شب خوابيدن و ... اما اين كه انسان در زندگى روزمره اش، مراقبت داشته باشد و هر جا اين امكان وجود دارد كه يك قدم به سوى حسين(ع) بردارد، آن قدم را از خود، مضايقه نكند و حركت كند، بهترين مسيرى است كه به سوى حسین‌بن‌علی(ع) و آزادگى می‌رود. دعوت به سوى حسین‌بن‌علی(ع) در زمان ما، تبديل شده است به دعوت‌هاى كوچك در اعمال روزمره ما؛ در رفتار ما، گفتار ما، نگاهى كه می‌كنيم، حركتى كه در خيابان انجام می‌دهيم، اقدامی‌كه در شغلمان انجام می‌دهيم، در رفتار با همسايه و دوستمان و امور كوچكى كه همان‌ها تعيين كننده زندگى و سرنوشت ماست و اين‌كه لبيك به دعوت حسين(ع) گوييم و حسينى شويم و آزاده يا از حسين(ع) فاصله بگيريم و در اسارت بمانيم... #محرم #عاشورا #اربعين #حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی

🏴 زيارت اربعين كه از نشانه هاى مومن شمرده شده است، دو بال دارد؛ يك بال، بال ظاهرى است كه در پیاده روی، شور، احساسات، عدد و جمعيت نمود دارد. اما اين ظاهر وقتى اصالت پیدا می‌کند كه در دل آن به باطن برسيم. باطن نهضت عاشورا و اربعين حسينى، در فراز شانزدهم زيارت اربعين اين طور بيان شده است: *«وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ»* :(و شهادت می‌دهم) امام حسین(ع) جانش را در راه تو بذل نمود تا بندگانت را از جهالت و نادانی و سرگردانی گمراهی نجات بخشد. همان‌طور که على(ع) نیز، در خطبه اول نهج البلاغه، در مورد هدف بعثت پيامبر اكرم(ص) می‌فرمايد؛ *«فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَكَانِهِ مِنَ الْجَهَالَةِ»* ؛پس خداى سبحان، مردم را به وسيله محمد(ص) از گمراهى نجات داد و هدايت كرد. و هدف انبياى الهى اینگونه بيان می‌كند؛ *«...ُیثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ»* ؛ تا عقول دفن شده را بيرون بكشند! لذا داستان اربعين، در كنار سير و پياده روى بيرونى، داستان سير درونى است؛ سير، حركت و پياده روى، به سوى رشد و كمال، با كنار زدن و رفع جهالت و گمراهى. در اين راه هم، اول قدم پر اهميت اين است كه از خود شروع كنيم؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ». انسانى كه خود در مسير نجات باشد، موجبات نجات ديگران را هم فراهم می‌كند...     #محرم  #اربعين #حسين #محمد_حسين_رحيمى  #در_مكتب_علامه_طباطبايى

🏴 خدای تبارک و تعالی از طریق حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) بهترين راه مبارزه را که در طول تاریخ  شکل گرفته پیش روی مؤمنین قرار داد؛ پیش‌روی از راه مظلومیت؛ حرکت و مبارزه منفی، بدون اسلحه و بدون هیاهو، خاموش و همگانی. اين، راهی است که هیچ‌کس نمی‌تواند جلویش را بگیرد. حركت اربعين، نيز یک حرکت و مبارزه بى سر و صدا و فراگير است كه همه می‌توانند در آن وارد شوند؛ از طفل شیرخوار گرفته تا پیرمرد نود ساله، از نظامی گرفته تا روحانی، از بازاری گرفته تا زنان... مبارزه اى از راه پیاده‌روی، از راه بردن زن و بچه، طفل شیرخوار، در این گرمای پنجاه درجه، كه امام صادق(ع) برای این افراد دعا می‌کند و می‌فرماید: "خدایا رحم کن به این چهره‌های سوخته". کسی اسلحه همراهش نیست. افراد مطرح نیستند، فقط‌ حسین(ع) مطرح می‌شود. اگر کسی بخواهد درک درستى نسبت به حرکت عاشورا و حرکت اربعین داشته باشد، بايد بفهمد كه حرکت امام حسین(ع) نيز یک حرکت خاموش بود و بفهمد این مؤثرترین، زلال‌ترین، خالصانه‌ترین و نتیجه‌بخش ترين روش مبارزه براى احياى دين است و اشك اسلحه اش است: «اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَ سِلاحُهُ الْبُكاءُ». 📌 برگرفته از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) #محرم #اربعين #قتيل_العبرات #اشك #حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى

این، دعوتی است که در آستانه محرم از آسمان و زمین، به هر انسانی حتى گنه‌کاران می‌رسد؛ بشتاب به سوی مغفرتی که از خداوند به سوی تو جاری است و بهشتى که عرض آن آسمان و زمین است؛ این شورشی که آسمان و زمین را فراگرفته ما را به سوی مغفرت و بهشت می‌خواند. درهاى این بهشت در محرم و بخصوص در دهه اول آن، به‌روی ما باز می‌شود و ما کافی است كه بشتابيم؛ امر به شتاب هم بدين معنا نیست که بهشت دور است، بلکه به دلیل گرفتاری‌های خود ما در زندگی روزمره است! اين بهشت به متقین وعده داده شده. ⁉️متقين چه کسانی‌ هستند؟ آن هايى که حتى در حد ذره‌ای، از این شرایطشان، ناراحت هستند و حرکت به سمت بهشت عاشورایی را آغاز می‌کنند؛ همان بهشتى كه اهل بیت(ع) در آن، با وجود تمام آنچه برايشان سختی و مصیبت بود، به جز زیبایی نمی‌دیدند و این زیبایی را به کسانی که به سوی حسین‌(ع) ولو به اندازه قدمى كوتاه حركت مى كنند، ارزانی می‌‌دارند؛ به آن‌هایی که بخشی از زندگیشان را(نه همه آن را) چه در گشایش‌ها و چه در تنگدستی‌ها در راه خدا می‌دهند. آن هايى كه خود را قدرى از ناراحتی ها، حب و بغض و همه چیزهایی که انسان در دیگران می‌بیند، خالى مى كنند و قدرى شرح صدر و روان و جاری بودن، برايشان حاصل مى شود تا بتوانند به سمت این بهشت بروند؛ تا ذره‌ای پاکی و نیکی، ذره‌ای عزاداری حقیقی، ذره‌ای توجه به اهل بیت(ع) در وجودشان ريخته شود. و ما انسان هايى که بر خود ظلم کرده و اعمال نادرست بزرگی انجام داده‌ایم به استغفار نیاز داریم؛ و این استغفار بلافاصله از سوى خداوند جواب می‌گيرد؛ به شرط این‌که در شرایطی که انسان متوجه اشتباهاتش هست بر آن ها اصرار نداشته باشد. بعد از همه این‌ها، در ماه محرّمى که ماه عزا و ناراحتی است، خداوند به ما پیام امیدواری و عدم ناراحتی می‌دهند و مى فرمايد، اگر به اين بهشتى كه روبروى شماست توجه و ايمان داريد، نه در راهش سستی کنید و نه اندوهی به خودتان راه دهید که شما برترین هستید. پس در اين محرم، بخصوص دهه اول آن، بدون ترديد به هر چیزی که می‌خواهیم، می‌رسیم و درخواست ما اجابت می‌شود، اگرچه كه فعليتش سال‌ها طول بکشد... #محرم #سوره_آل‌عمران #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات

این مصیبت بزرگ بدين جهت است که انسان، وقتی که در مسیر حق قرار می‌گیرد، موانع و مشکلاتی برایش به وجود می‌آید. این موانع و مشکلات از طریق مصیبت، امکان زائل شدن پیدا می‌کند. تفاوت ما با اولیای الهی این است که آن ها، این امر را با اختیار خود و با رفتن به سوی مصیبت انجام می‌دهند و بخش بزرگی از این مصیبت را به جان خودشان می‌خرند تا راه برای ما هموار شود و در اين مسیر خود را به بالاترین مرتبه "فعلیت انسانی" می‌رسانند. هرچند که ائمه اطهار(ع) همه نور واحد هستند، اما حسین بن علی(ع) در میان تمام ابنای بشر و از میان تمامی اولیای الهی، این خصیصه را پیدا کرده که توانسته این مرتبه بالای فعلیت را به ظهور در عالم بیرون برساند. مصیبت ذاتی ما انسانها در این جهان، كه مصیبتی بالاتر از آن نیست، گرفتاری مان در لايه هاى از خود بیگانگی است. مهمترين اين لايه ها همان زندگى روزمره است كه ما را از توجه به خودمان غافل مى كند و زنجیرهایی از جنس حب و بغض و غضب که بر خود آويخته ايم. از طریق توجه به مصیبت اباعبدالله‌الحسین(ع) و مشكلات و مصیبت‌های اندکی که در زندگی برایمان رخ می‌دهد، توقفى در اين دور گردون حاصل مى شود و امکان توجه و بازگشت به خويشتن اصيلمان و رهایی از مصیبت ذاتى مان را پیدا می‌کنیم؛ به شرط این‌که به تلاقى این دو مصیبت(که در حقیقت مرتبه‌هايى از یک مصیبت هستند)، توجه کنیم و در مواجهه با مصیبت عاشورا، مصیبت خودمان را فراموش نکنیم و در توجه به مصیبت خود، مصیبت عاشورا را از یاد نبریم... #محرم #مصيبت #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات

🔘این چه مصیبتی‌ست؟ آیا صرفاً شهادت یک امام است؟ اگرچه شهادت ايشان سمبل و نماد اين مصيبت است، اما این مصیبت، مصیبت حقیقیِ انسان است؛ مصیبت انسانی که از بهشت، به این زمین هبوط کرده تا به ملأ اعلی برسد و این سیر نزولی را با سیر صعودی به‌کمال برساند. هنگامی که انسان ها به این جهان می‌آیند، از ميان آنها برخى دچار غفلت می‌شوند و برخی دچار شقاوت. این غفلت، بستری‌ است که این جهان فراهم کرده و ما، همه گرفتارش هستيم. این غفلت، سبب می‌شود كه گروهی که در درون خود شقاوت دارند، آن را به حد اعلی برسانند و در برابر گروه اندکی که خاندان پیامبر ﷺ در رأس آن‌ها قرار دارند، بایستند. 🔘آن گروه اندك، قیام می‌کنند برای آگاهی؛ برای اینکه انسان هاى غافل را از حیرت، جهالت، گمراهی و سرگردانی نجات دهند. اما همین غفلت اکثریت انسان‌ها، همین بی‌توجهی و گرفتاری‌شان در زندگی روزمره، باعث می‌شود که اهل شقاوت، قدرت مقابله پیدا کنند و آن گروه اندکِ بیدار را، در ظاهر، به شهادت برسانند. 🔘 اما این، تنها ظاهر مصیبت است و ما نباید به این ظاهر اکتفا کنیم. بلكه این، مصیبتى است كه همه‌ی ما گرفتار آن هستيم؛ مصیبتی که لحظه‌به‌لحظه، روزبه‌روز، همیشه و در هر لحظه و هر زمان و در هر مکان، وجود دارد؛ «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» این ظلمِ بیرونی، تنها سمبلی‌ست از حقیقتی که در درون ما جاری‌ست. «وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ، وَ اَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللّهُ فیها، وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ، وَ لَعَنَ اللّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِـالَّتمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ…» این، لعنی‌ است بر حقيقتى جارى که از درون خود ما انسان‌ها آغاز می‌شود و سپس به آن سمبل‌های اعلی می‌رسد و کسی که صرفاً به آن سمبل‌های اعلی اکتفا کند، از ناپاکی درونی خويش غافل شده است و کسی که به این حقیقت توجه کند، اما در پی چاره آن نرود، صداقت ندارد. «بَرِئْتُ اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیائِهِمْ…» هر چیزی که ما را در زندگی به‌سوی غفلت می‌برد، از اشیاع آن‌هاست و ما، تابع آن‌ها می‌شویم. اگر هم به مراقبه و توجه نپردازیم، از زمره اولیای آنها خواهیم شد... #محرم #مصيبت #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات

🔘 حسین(ع)، نفس ماست و مصداقِ اتمِ او، امامِ حاضر است. هم او که در این زیارت، از خداوند درخواست می‌کنیم: «فَاَسْاَلُ اللّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنى بِکَ، اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه» آن امام منصور، با چه چیزی منصور می‌شود؟ آیا صرفاً با معجزه‌ی الهی؟ یا این ما هستیم که باید برای نصرتِ آن حضرت آماده شویم؟ اگر آن حضرت اکنون ظهور کند، ما جز آن‌که مانند اصحاب کوفه باشیم، چگونه خواهیم بود؟ این است که ما پیوسته نیازمند توجه به "حسین" و "یزید" درونمان هستیم؛ باید پیوسته به اين سمت برويم كه حسینی باشیم و برائت از ناپاكيها، در درونمان جاری شود. اکنون و در اين محرم ما در همین وضعیت هستیم و باید از ثمرات آن استفاده کنیم. #محرم #قدم_صدق #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات

🔘 این دعوت به لعن خویشتن، و فاصله گرفتن از یزید و شمرِ درون، و توجه به حقیقت حسینی‌، برای هر کسی صادر نمی‌شود. پس وقتی که برای ما صادر شده، باید از آن استفاده کنیم. «اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ» من تقرب می‌جویم، من حرکت می‌کنم، همین الآن، در همین زمان. "فى هذَا الْیَوْمِ" ،یعنی همین لحظه. به محض اینکه ما توجه و اراده کنیم، این دعا در حق مان مستجاب می‌شود، بدون تردید. اگرچه فعلیت آن و شکوفایی‌اش، ظرفیتی می‌خواهد که در طول زمان داده می‌شود... 🔘 هرچه درخواست نعمت معنوی که ما می‌کنیم، نزدیکی به مقام محمود، بزرگ‌تر باشد، زمان طولانی‌تری خواهد برد تا این نتایج حاصل شود. لذاست که باید صبر کرد، نه انکار و انکار اينجا، کفر است. همین لحظه‌ای که انسان در حال توجه به آن حقیقت است، و همین جمله را فقط توجه می‌کند: «اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ» با صرفِ این توجه، آن دعا مستجاب شده و تردیدی در آن نیست بلكه تردید در آن، کفر است؛ كفر، اينجا یعنی ندیدنِ حقیقتی که جاری و ساری‌ است و این، معنایش این نیست که پس از این، دیگر نیازی به توجه و توقف و مراقبه نیست... 🔘 انسان در این زیارتی که می‌کند، باید ثبات داشته باشد. هرچه این ثبات بیشتر باشد، شکوفایی زودتر و بهتر انجام مى‌شود. اگر غفلت بکند، کائنات مجبورند او را پیوسته برگردانند؛ چه‌بسا با انواع مشکلات... و این، چیزی‌ست که خودش خواسته است. #محرم #محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات