📌 #نسبت_علم_و_دین 💢 “…شکل‌گیری و تثبیت مفهوم حسی تجربی و #آزمون پذیر علم در اندیشه و باور جامعه‌غربی موجب شد تا لفظ علم که قبل از آن بر دانش‌های دینی و عقلی نیز اطلاق می‌شد، از معانی سابق خود به سوی بخشی از دانش که پائین‌ترین سطح معرفت بود و اینک با گسستن از #مبادی عقلی و دینی خود به صورت علمی #سکولار و دنیوی تغییر #هویت داده است، #انصراف پیدا کند و بدین ترتیب علم دنیوی و علم معاشی که همه پیوندهای خود را با علم معاد و با گزاره‌های متافیزیکی قطع شده می‌پندارد، تنها مصداق برای مفهوم علم شد و گزاره‌های دینی و متافیزیکی در کنار توهمات و تخیلاتی قرار گرفتند که به نام ایدئولوژی فاقد هویت علمی و خصلت آزمون‌پذیری می باشند و علم حلقه‌ای شد در عرض حلقه‌های دیگری چون فلسفه، #دین و ایدئولوژی. اگر علم منحصر به گزاره های آزمون‌پذیر باشد، قضایای #حقوقی و گزاره های ارزشی، هر چند که همه پیوندهای خود را با سنت‌های دینی و مبانی فلسفی قطع نکرده باشند، چگونه می‌توانند صورت علمی داشته باشند؟ به همین دلیل با سیطره این معنای از علم جدایی دانش از ارزش و علم از ایدئولوژی اعلام می‌گردد….” #حمید پارسانیا ⭕️ جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📙کتاب “علم و فلسفه”نوشته حمید پارسانیا 📗کتاب “علم دینی،دیدگاهها و ملاحظات ” نوشته محمدتقی موحد #ابطحی و سید حمیدرضا حسنی 📙کتاب “سنت،ایدئولوژی،علم” نوشته حمید پارسانیا لینک کانال #علوم_انسانی_اسلامی ↙️↙️ 🆔 @olum_ensani_eslami

❃ وحدت هویتی به معنای احساس تعلق مشترک به یک #فرهنگ، #تاریخ، #ارزش‌ها و #نمادهای_فرهنگی است. این وحدت می‌تواند فراتر از تفاوت‌های زبانی عمل کند و افراد را به هم پیوند دهد. برای مثال، در ایران عزیز، علیرغم تنوع زبانی، بسیاری از افراد، خود را بخشی از یک هویت فرهنگی تلقی می‌کنند که ریشه در تاریخ، ادبیات، هنر و مذهب مشترک دارد. ❃ کثرت زبان و وحدت هویتی دو مفهوم به ظاهر #متضاد اما در واقع #مکمل یکدیگر هستند. تنوع زبانی می‌تواند به غنای فرهنگی کمک کند، در همان حال وحدت فرهنگی به عنوان چسبی عمل نماید که افراد با پیشینه‌های زبانی مختلف را به هم پیوند دهد. سیاست‌های فرهنگی و زبانی مناسب می‌توانند این دو را به گونه‌ای هماهنگ کنند که هم تنوع حفظ شود و هم وحدت تقویت گردد. ❃ بله بین زبان و هویت رابطه بده و بستانی وجود دارد ولی آنچه مشخص است #هویت می تواند به #زبان قدرت بدهد و برعکس و زبان بدون این پشتوانه هویتی شاید نتواند با سایر زبان ها که برخاسته از هویت دیگرند مواجهه داشته باشد. اگر چه آسیب های هم وجود دارد ولی تنوع زبانی می‌تواند به غنای فرهنگی کمک کند و هویت فرهنگی را تقویت نماید. هر زبان می‌تواند جنبه‌های منحصر به فردی از فرهنگ واحد را نمایان سازد و در عین حال، به یک هویت کلی‌تر کمک کند. ❃ زبان #فارسی، #ترکی، #کردی، #عربی و سایر زبان های که در حوزه تمدن ایران اسلامی شکل گرفته اند وام دار چنین هویتی عمیقی هستند لذا توهم اینکه تقویت زبان های بومی خطر شکسته شدن در مقابل زبان های غیر همسنخ را فراهم می آورد امری غیر قابل قبول است ولی آنچه را که می توان قبول کرد، آن است که بله ظهور فرم های جدید‌ شعری، نثر و لهجه های که در تساهل و تسامح نسبت به زبان های غیر هویتی شکل گرفته اند این آسیب را دار هستند ولی زبان های که ریشه در #هویت_ایرانی_اسلامی دارند حتی زبان عربیِ که در حوزه تمدنی ایران اسلامی رشد و نمو یافته است نیز این روح هویتی را به همراه دارد چه برسد به فارسی، ترکی و کردی که تماماً در حوزه تمدن ایران اسلامی شکل گرفته اند. ❃ لذا تمام زبان و لهجه های متنوع برخاسته از خود هویت ایرانی اسلامی ظرفیت تقابل با زبان ها و هویت های غیر همسنخ را دارند و نباید توهم وحدت هویتی ما را به ضرورت وحدت زبانی بکشاند که بخش اعظمی از ادبیات هویتی خود را از دست بدهیم! #شهریار، ادیب پرآوازه ایرانیِ ترک‌تبار، با ظرافت اشاره می‌کند که #زبان، اگرچه بخشی از هویت است، اما معیار #انحصاری هویت و ملیت نیست و مولفه‌های دیگری نیز در تعریف آن دخیلند؛ اختلاف لهجه ملیّت نزاید بهر کس ملّتی با یک زبان، کمتر به یاد آرد زمان گر بدین منطق تو را گفتند ایرانی نه‌ای صبح را خوانند شام و آسمان را ریسمان • • • ༺ مدرسه علوم انسانی اسلامی آیه ༻ https://eitaa.com/joinchat/2315124922C2faae9826b