📌در بین الحرمین جمعیت موج می‌زد. عرب و فارس، ترک و کرد و لر، انگلیسی‌زبان و ... همه و همه، قطراتی بودند که در این اقیانوس، به هم پیوسته بودند؛ «اقیانوس آرام غربی». 📌همیشه از کشتی نجات حسین گفته‌ایم و شنیده‌ایم، اما حقیقت آن است که حسین، خودْ هم کشتی است و هم اقیانوسی آرام که قطرات پیوسته به خود را با مهربانی در آغوش می‌گیرد و در نهایت، ذره به خورشید می‌رسد. عرق سعی محال است که گوهر نشود می‌رسد ذره به خورشیدِ بلند آخرِ کار #اربعین #اقیانوس #صائب_تبریزی @Arbaeennegar @Deebaj

✅همت بلند چنین که همت ما را بلند ساخته‌اند عجب که مطلب ما در جهان شود پیدا #شعر #صائب_تبریزی @Deebaj

✅دیباج ۱۹۹ 🔶آتــش عشـــق 📌از چهارگوشه صحرای محشر شیون و فریاد بلند است و هراس بلعیده‌شدن توسط شراره‌های آتش دوزخ، برای هیچ‌کس آرام و قرار نگذاشته است. 📌نگاهم را به گوشه‌ای می‌چرخانم. گروهی را می‌بینم که بی هیچ واهمه‌ای، در اطراف کسی حلقه زده‌اند. نوری از میان جمع تا سقف آسمان، همچون عمودی استوار امتداد یافته است. خدایا! اینان کیان‌اند و آن نورِ کیست؟ 📌نیرویی شگفت مرا به سوی آن جمع می‌کشاند. نزدیک‌تر می‌شوم. دست خودم نیست، گویی چون براده آهن جذب آهن‌ربایی می‌شوم که در مرکز آن حلقه است. 📌آنان به‌قدری در حضور غرق‌اند که هرگز مرا نمی‌بینند. در آن واویلای محشر اما آرامشی وصف‌ناشدنی بر آن جمع سایه انداخته است. آتش عشق معشوقی، جان این جمع را سوخته و ایشان دو سرا را به بهای خریدن عشق او فروخته‌اند. هیچ اثری از هراس در چهره‌هایشان نمی‌بینم. ناگاه صدایی در جمع مستان می‌پیچد: «ای گروه! به بهشت درآیید!» 📌آنان از فرط مدهوشی صدا را نمی‌شنوند! شراب عشق در شراشر وجودشان جریان یافته و آنان را سر تا پا غرق معشوق‌ ساخته است. حوریان بهشتی آنان را به خود فرامی‌خوانند و برای دیدارشان بی‌تابی می‌کنند، اما آنان بی‌اعتنا به آن همه تمنای وصال، غرق در دریای وصال معشوق و مست شراب عشق‌اند. همه عمر برندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی 📚برگرفته از: کامل الزیارات #امام_حسین_علیه‌السلام #کربلا #عشق #اربعین #بهشت #سعدی #صائب_تبریزی #شعر @Deebaj

✅دیباج ۲۰۷ 🔶شاهد دروغ 📌به‌جز مواردی که از قسم برای تاکید بر موضوعی و یا نشان‌دادن اهمیت فوق‌العاده آن استفاده می‌شود؛ مانند قسم‌هایی که خداوند در قرآن کریم یاد می‌کند و یا سوگندهایی که در سخن حضرات معصومین سلام الله علیهم دیده می‌شود، قسم‌های انسان‌های عادی، غالبا و یا دست کم در بسیاری موارد، پوششی است برای دروغی که در باطن سخن خود پنهان داشته‌اند، و گرنه انسانی که به درستی و سنجیدگی مدعای خود باور دارد، نیازی نمی‌بیند برای اثبات آن، قسم به خدا و شخصیت‌های مقدس را دستاویز قرار دهد. به گفته صائب تبریزی: سخن شمرده و سنجيده گوی بی سوگند که شاهدِ سخنان دروغ، سوگندست صائب معتقد است که وقتی کسی سوگند می‌خورد به احتمال قوی دروغ می‌گوید؛ چون سخن سنجیده نیاز به سوگند ندارد. #دروغ #سوگند #قسم #صائب_تبریزی #شعر @Deebaj