ای خدای پر زورِ من:) از ما امیدوارتر و چشم انتظارتر به تو کیست ؟

از اولین روز زمستان -

تنها موجودی که بسیار بابرنامه است عجله نداره ! گام‌به‌گام پیش می‌ره و هیچ‌وقت هم بی‌خیال نمیشه ، غمه:)

استرس‌هام می‌زنه به معده‌ام و دلتنگی‌هام می‌زنه به چشم‌هام .

باید اعتراف کنم هیچ راه فراری از هجوم فکر تو نیست

مامان نیست و در نبودش دیروز فهمیدم من چقدر خوشبخت بودم وقتی که کلید مینداختم و از در میومدم تو ، با خوشامد گویی گرم و خالصانه‌ی او که میلیون بار تکرار میشه اما تکراری نه ، روبه‌رو می‌شدم: )

از امضای مامان - پرده‌های کنار زده و خط نور روی فرش پ‌ن : احتمالاً این تیکه از خونه ، آخرین جایی بوده که مکث کرده ء.

من ممنونم که راه‌ رسیدن دعاهامون به درگاه خداوند بسیار متنوعه ! مثلاً دعاهای آبجی زینب داخل یک پاکت سفیده که احتمالاً روش هم نوشته شده شکستنی و دعاهای من توی یک پیام اینترنتی و دعاهای زهرا دعاهای دلی و شفاهیه . حاملِ تمام این دعاها کسیه که خدا بهش نه نمیگه و این تنها باریه که امیدوار به واسطه‌ی بشرگونه‌ی مادی بین خودم و خدای پر زور هستم ؛ چون این واسطه مادری‌ست که دردهای من رو، حتیٰ دردهای نگفته‌ام رو تمام و کمال به گوشِ خدای پر زور می‌رسونه و قراره دوتایی درباره‌ی من ساعت‌ها باهم حرف بزنن:))))))

شنیدم که گفتند : دلت هرجا که گرفت و شکست ، برو و زیرِ آسمان بایست . سلام کن به حُسیـن و شبیه ابـر ببار ؛ پس سلام بر تو حُسیـن که اشتباه پدرمان آدم ، با گریه به نام تو بخشیده شد ! سلام بر تو که خدا در غمت گریست ...

شاعرانه‌ترین تعبیر درباره باران از آن امیرالمؤنین است ! به محض شروع باران حضرت زیر آن می‌ایستاد ، آنقدر که سر و ریش و لباسشان خیس می‌شد . کسی گفت : ای امیرالمؤنین به سرپناهی بروید . ایشان فرمودند : این آبی‌ست که از نزدیکی‌های عرش آمده است: )))