💠مساله فقط رای دادن نیست! مساله واقعا فقط این نیست که شصت درصد رای ندادند. مساله این نیست که این ۶٠ درصد چه انگیزه های متفاوتی داشته اند. چند درصد ناراضی بوده اند، چند درصد قائل به براندازی بوده اند، چند درصد تنبلی و بی خیالی پیشه کرده اند، چند درصد چه و چه بوده اند. مساله این است که ۶٠ درصد به صندوق ها اعتماد نکردند. این عدم اعتماد اصلا فقط به حکمرانی و انتخابات بر نمی گردد. مثلا شما یک پروژه سهامی بزرگ ولی ناموفق راه بینداز. دیگر مردم پول نمی دهند! دیگر اوراق مشارکت نمی خرند. دیگر در هیچ کنش داوطلبانه فرهنگی اجتماعی همسو با حاکمیت مشارکت نمی کنند. اینها انگار دیگر در جامعه نیستند. فقط مصرف کننده آب و برق و مالیات دهنده زورکی هستند. این وضع به تمدن نوین اسلامی نمی رسد. باید بازی را عوض کرد. حاکمیت نیاز به طرحی جدید دارد. @Kolbe_Andishe_Farhang

💠راه و بیراه پیروزی در دور دوم انتخابات؛ آیا دلاوریِ دست دادن به مستضعفین را داریم؟ شکر خدای را که از نعمت انتخابات محروم نشده‌ایم و امکان مواجهه با واقعیت، شکست خوردن و بازسازی خود برای تقرب به حق هنوز به روی ما گشوده است. رحمت خدا بر خمینی (ره) که جامعه‌ی دینی ما را به آزمونِ واقعیت کشاند تا در رکود و فسادِ خودحق‌پنداری و خودهمیشه‌پیروزانگاری به طاغوتی در لباس دین مبدل نگردد. و شکر خدای را که بعد از گذشت ۴۵ سال از تشکیل جمهوری اسلامی، هنوز نیروی مردمیِ به کنترل درنیامده‌ای در صحنه است که می‌تواند مسئولانه و مستقل کنش نموده و لااقل در عرصه‌ی انتخابات، اراده‌ای غیر از اراده‌ی ساختار رسمی قدرت را به میان آورده و برای آن بجنگد و پیروز شود. مرحله‌ی اول انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم با میزان مشارکت و‌ نتایجی خلاف همه‌ی نظرسنجی‌ها به پایان رسید. چنان‌که در یادداشت چند روز قبل با عنوان «تحمیل تحلیل غلط از مدل رأی توده‌ها: پلِ پیروزیِ پزشکیان» اشاره کرده بودم، راهِ در دسترس برای شکست دادن آ.پزشکیان، انصراف همدلانه‌ی آ.قالیباف به نفع آ.جلیلی در روز چهارشنبه و ایجاد موج مثبت به نفع او بود، تا در مرحله‌ی اول کار تمام شود. امروز کاری دشوار و البته نه ناشدنی ما را به خود فرا می‌خواند. دلخوشی به جمعِ جبریِ آرای نامزدها در دور اول یا اثربخشیِ حمایت ستادهای نامزدهای حذف‌شده رهزن است. ادبیات «جبهه‌ی انقلاب» و ترسیم خود و دیگری بر اساس آن، خدمتی بزرگ به رقیب خواهد بود؛ و تداوم تمرکز بر زدن دوره‌ی آ.روحانی نیز نه تنها رمقی تازه به کمپین انتخاباتی آ.جلیلی نمی‌بخشد، بلکه موجبات دلزدگی و ریزش آرا را نیز فراهم می‌نماید. فرمول پیروزی در دور دوم انتخابات‌ها، رقم زدن اتفاقی نو و موج‌آفرینی با به میدان آوردن نیروهای اجتماعی جدید است. شکستنِ نگرانیِ جامعه از تصویرِ خشک، سخت‌تعامل، صیانتی و گشتِ ارشادیِ آ.جلیلی در جای خود لازم و موثر است، اما اگر کمپین سعید جلیلی موفق به ارائه‌ی تعبیر و تصویری تازه و قوی از ماجرای اصلی دعوای این انتخابات و عمقِ دیده‌نشده‌ی آن به مخاطب نشود، عرصه را به رقیب واگذار خواهد کرد. بنابر گزارش های اولیه -که آمار مشارکت نیز موید آن است-، مشارکت مستضعفین و‌ پایین‌شهرنشینان در انتخابات دور اول پررنگ نبوده است. همچنین بسیاری از ایشان نیز با تشخیصِ صحیح نسبت به این‌که شخص آ.پزشکیان از مرفهان بی‌درد نیست، به وی رأی داده‌اند و ریسک حاکم شدنِ حامیانِ پرحرف و بی‌غم او که در این چند دهه هم از توبره خورده‌اند و هم از آخور را به جان خریده‌اند. آیا نیروهای متعهد و مستقل انقلابی که تا همین جا هم به جای مصرفِ امکانات، مقدسات و داشته‌های مادی و معنویِ کشور، روی پای خود ایستاده اند، می‌توانند از مبارزه‌ای بگویند که با توده‌های مردم مستضعف در آن شریک شوند؟ آیا می‌توانند «ما-آنها»های سبک زندگی‌ای را به «ما-آنها»های واقعیِ سیاسی-اقتصادی تبدیل کنند؟ آیا می‌توانند «جبهه‌ی انقلاب»، «جبهه‌ی مستضعفین» فهم کنند و در همین مدت کوتاه نشان دهند که برای تبدیل نشدنِ آن به «سفره‌ی انقلاب» خواهند جنگید؟ آیا می‌توانند صادقانه چنین باشند و نشان دهند که نه برای تحمیل سلائق و علائق خود به دیگران که برای سپر شدن در مقابل تحمیل‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی موجود به میدان آمده‌اند؟ آیا می‌توانند خیلی ناراحتِ ناعادلانه بودن مناسبات موجود داخلی و خارجی باشند و خود را در قامت نیروی اصلی تغییر آن ببینند و نیازمندانه دستِ یاری‌خواهی به سمت مردم دراز کنند؟ پیروزی در انتخابات و موفقیتِ دولتِ بعد، یک‌جا پیش هم نشسته‌اند منتظر ما. دلاوری از آنِ خود کردنش را داریم؟ ✍محمد یلماز @Kolbe_Andishe_Farhang

💠ظرفیت یادگیری سیاسی اصولگرایی 1- انتخابات مقدس نیست؛ بلکه عرصه‌ای برای مبارزه قدرت و مقام و منزلت و منافع گروه‌های گوناگون است. اگرچه انتخابات در هنگامه‌هایی خاص، کارکردهای امنیت ملی دارد، اما آن را نباید همیشه و ضرورتا به کل انقلاب و نظام و اسلام و ایران گره زد. اغلب این دعوای من و توست برای دستیابی به منابعی که در کشور وجود دارد یا برای دستیابی به مقام و موقعیت. چرا باید این دعوای شخصی یا گروهی را به یک دعوای ملی یا دینی تبدیل کنید؟ چرا باید دعوای منافع را در زرورقی از ارزش‌ها بپوشانیم؟ بسیاری از عرصه‌ها منطقه‌الفراغ است و حکومت تا آنجا که می‌تواند باید بنای مشروعیت خویش را از آن بیرون بکشد، از انتخابات بگیرید تا نظارت استصوابی و بسیاری از تصمیمات بخش عمومی. اینها هیچ‌کدام امور مقدس نیستند. آن‌گاه که چنین بیندیشیم، زمینه برای یادگیری سیاسی فراهم می‌شود. 2- پیش‌بینی‌ناپذیری رفتار انتخاباتی و بی‌ثباتی سیاسی یکی از موضوعات اساسی در این انتخابات بود که باید به آن هشدار داد. میزان مشارکت و آرای برخی از نامزدها با اغلب نظر‌سنجی‌ها مغایر بود. یکی از علل بی‌ثباتی فکر سیاسی این است که دیر‌زمانی است که در این کشور به شکلی پنهان با تحزب مبارزه می‌شود تا مبادا «قدرت اغیار» شکل بگیرد. این خود سبب می‌شود تا در این فرایند تاریخی، یادگیری سیاسی نداشته باشیم. به هر اندازه که در مبارزه با تحزب موفق می‌شوید، به همان اندازه کشور را با سیلاب‌های خاموش و نهان مواجه می‌کنید و به همان اندازه زندگی سیاسی مردمان را با بی‌اطمینانی مواجه می‌کنید. نکته تأسف‌بار این است که برخی از اشخاص و نهادها که چنین کرده‌اند، هنوز نمی‌دانند که با کشور چه کرده‌اند. به جای اینکه احزاب سیاسی مبارزه قدرت را در سطح مدنی به بیش ببرند، آن را به پستوهای پنهان نهاد‌های خاص برده‌اند. در چنین ابهامی است که اینک برای آن 60 درصد که مشارکت نکرده‌اند، مدعیان بی‌شمار سر برآورده‌اند. 3- نکته دیگر آنکه کارکردهای اصلاحی انتخابات را از کار می‌اندازید. چه‌بسا مردمان در کوچه و بازار می‌گویند خوب! بر فرض که رأی دادیم. از همان ابتدا نهادها و گروه‌هایی که همه ما می‌شناسیم، شروع به سنگ‌اندازی می‌کنند. مثلا هرچند می‌دانیم که گروهی در اقلیت‌اند اما صداوسیما و بسیاری دیگر از نهادها را در اختیارشان قرار می‌دهید. اجازه می‌دهید که تصمیم‌گیری در نهادهای مهم را تسخیر کنند. تلاش خواهند کرد که ملت نتیجه عملیاتی از انتخاب خود نگیرد. این یکی از مهم‌ترین علل کاهش مشارکت است. 4- اما پرده اساسی اینجاست که یک رژیم شناختی و یک سازه فکری از طرف اصولگرایی ایجاد شده‌ است که فهم از موقعیت را برای خود و هوادارانش ناممکن می‌کند و این مهم‌ترین ویژگی تفکر آنان است که سبب می‌شود تا به دامن نوعی رفتار فرقه‌ای بیفتند. جناب آقای ضرغامی گفته‌اند: «درس‌های ۸ تیر را به فضل الهی مرور خواهیم کرد/ بنای تاریخی روحانیت در کشور نیاز به مرمت دارد، جای مطهری خالی است». پاسخ این است: نمی‌توانید. اصولگرایی سیاسی به دلیل ساختار ضد فکری خود اساسا نمی‌تواند بیندیشد. چون قوه فکری خود را به اسارت درآورده است. در همین انتخابات دیدید که جامعه اصولگرایی در پی کسب نظر فلان منبری و بهمان مداح بود. نه اینکه فکر کنید این رفتار جنبه تبلیغات انتخاباتی داشت، نه. کاملا مشخص بود که این فراتر از یک مرجعیت رسانه‌ای برای انتخابات است؛ بلکه این پیامد این امر است که نه‌فقط هواداران، بلکه نخبگان این جریان سیاسی نیز عقل خود را به مداحان و منبری‌ها (و نه حتی «علما») وانهاده‌اند. مسئله مهم فکری این جریان این است که همه چیز و ازجمله اخلاق را جدلی می‌کند. نسبی‌گرایی افراطی اخلاقی گریبان‌گیر آنان شده است. عبرت‌آموز است که آن کسانی که طبق اصول باید منادی دین و معنویت و اخلاق باشند، به ورطه دروغ و تهمت سقوط کرده‌اند. و مهم‌تر از آن اساسا امکان درک و فهم را از خود سلب کرده‌اند. چنین رویکردی به کلی نخبگان و هواداران را به اسارت فرقه‌هایی در‌می‌آورد که از حداقل‌های درک سیاسی برخوردار نیستند و به خواب و رؤیا و مکاشفات دروغین و قصه‌های آخرالزمانی برخی سخنرانان خیال‌پرداز روی می‌آورند. عملا جریانی از خرافه و شبه‌علم و مکاشفات دروغین به منبع اصلی تغذیه فکری بزرگ و کوچک آنان تبدیل شده است. دیگر جایی برای مطهری و بهشتی نمانده است. این درخت سترون است. ✍کیومرث اشتریان @Kolbe_Andishe_Farhang

💠توسعه راه حل است، هدف نیست. هدف حل مسائل است سئوال اینجاست که فارغ از عناوین دولت رفاه یا شعارهای چپ، مهمترین کارویژه دولت چیست؟ تثبیت و توزیع نفع عمومی. در مدلی که دولت به بخشی از جامعه که بیچاره هستند کمک نکند، چه کسی باید این کار را بکند؟ حالا این ابزار یا حمایت‌های نقدی یا توزیع کالا یا حتی واگذاری تقدم برای بهره گیری از فرصت‌های شغلی میتواند باشد. این دقیقا مثل تامین امنیت، به مثابه کالای عمومی است که تامینش فقط وظیفه و در توان دولت هاست. پس با برچسب‌هایی مثل تفکر چپ و گداپروری نباید با انجام این وظیفه بدیهی مواجهه کرد. حالا مسئله اینجاست که رویکرد دولت برای انجام این وظیفه خود چیست؟ برای تامین مالی، برای مدل توزیع، برای شناسایی جامعه هدف، برای کم کردن این جامعه و… مکاتبی مثل نئولیبرالیسم بالذات ایراد ندارد(اگر میتواند خلق ثروت کند) ایراد آنجاست که در مصرف ثروت خلق شده آن نگاه را به ضرورت انجام وظیفه ذاتی دولت که بیان شد دیگر ندارد. در کنار مکاتب، راهبردهای دولت مستقر مثلا در ایران هم مهم است. یک راهبرد فقط نگاهش به داخل و توانمندی ملی و سرزمینی است، یک راهبرد فرصت‌ها را فقط در بیرون میداند . نگاه میانه لازم است که بتواند منابع داخلی را با فرصت‌های بیرونی گره بزند. مثلا کاندیدایی جنگ روسیه را فرصتی برای ایران دید که میتواند بازار ۱۱ میلیار دلاری بازار سیفی روسیه را از آن خود کند، استفاده از این نقطه قوت برای شکار این فرصت را باید در بستر نقاط ضعف داخلی هم دید؟ وضعیت فعلی کریدورهای حمل و نقل، ناوگان فرسوده جاده‌ای، کیفیت محصولات کشاورزی و فاصله با استاندارد اروپایی، ظرفیت پایانه‌های گمرکی و از همه مهمتر بحران آب و ضرورت اصلاح روش‌های آبیاری و کشاورزی. برای حل این نقاط ضعف سرمایه لازم است، سرمایه کجاست در بیرون. پس برای شکار یک فرصت در روسیه باید به منابع سرمایه گذاری در شرق و غرب نگاه کنیم تا بتوانیم از یک توان کشاورزی در داخل بهره برداری کنیم. مسائلی بشدت چندوجهی، پیچیده و پویا در برابر دولت هاست که ابر راه حل آن مدل #توسعه_پایدار است. مهم اینکه توسعه راه حل است، هدف نیست. هدف حل مسائل است. ✍محمد طاهریان @m64thrn @Kolbe_Andishe_Farhang

💠صریح و بی پرده با برادر جلیلی همان قدر که "سهم خواهی" در یاری رسانی حق، بد است؛ "حمایت دربسته" و صرفا به اعتماد نامزد هم بد است؛ قبلا کلاه های گشادی سرملت گذاشته و سهمی از دلزدگی ها شده؛ پس تاریخش گذشته است. دور اول به پزشکیان علیرغم برخی خصائص خوبش رأی ندادیم چون کابینه او را غیر از خود او می دیدیم و نظر منفی به آنها موجب رأی ندادن به او شد؛ برادرانه می گویم همین را برای برخی رأی ندهنده ها به خود لحاظ کنید! درباره خود و برخی مؤثرین ستاد، درصدی از رأی دهندگان ابهاماتی دارند. تبلیغات دور اول و پاسخ های ستادی اقناعشان نساخت و الا شاید کار را تمام می کردند. در این مرحله حساس باید آن ابهامات به "شکل جامعه پسندی" حل شود و فقط به اتقان پاسخ ها نزد طرفداران توجه نشود. 🔹 چند پیشنهاد عملی روشن در اینباره: 1⃣ معرفی معاون اول ریاست جمهوری خود: حاشیه ابهام جلیلی، توانایی و کارآمدی اش بخصوص برای تحقق یک برنامه جهشی و استفاده از همه ظرفیت هاست. تحقق این برنامه تحول از دو جا سیراب می شود: الف) "قدرت تحرک بخشی" به بدنه بزرگ دولت و دیوان سالاری سنگین موجود (مدل دولت هاشمی و شهید رئیسی). ب) "قدرت خلق اراده عمومی" در بیرون دولت و در صحن جامعه (مدل دولت دوم خرداد و احمدی نژاد). قدرت رهبری و مدیریتی ایشان در هریک از ایندو، نمره ای دارد که بسا به نظر عده ای حد کفایت نباشد! تعویض مدیران عملا نمی تواند حداکثری باشد و الزاما هم موجب تحرک بدنه نمی شود. نه آن اندازه مدیر با تجربه دور و بر هست و نه دیوانسالاری در واقعیتِ خود، "یک سایه" است که راحت برنامه شما را بخواند. مقاومت و دیالکتیک آن در مقابل برنامه هایی که روتین اش نیست، در دولتهای احمدی نژاد و رئیسی تجربه شده است. معرفی یک مدیر دیوانسالار، کارا و قوی بعنوان معاون اول می تواند تا اندازه ای آن ابهام را در اذهان بزداید. قدرت راهبری اجتماعی نیز با ضمائمی راستین به خود به میزانی قابل ارتقاء است. 2⃣ معرفی کابینه؛ اقلا وزارت خانه های مهم: بطور طبیعی در حامیان و حتی ستاد، افراد گوناگونی وجود دارد. با "یک طیف" مواجه ایم که از قضا برخی از حاشیه های این طیف، "سوژه های تخریب جدی" جلیلی در دور دوم توسط رقیب است. اعم از راست یا دروغ بودن این نسبت ها، چنین اتهاماتی درباره برخی حامیان در جامعه مطرح است: - علم(مدرن) ستیزی مفرط با خوانش های خاص از اقتصاد اسلامی، طب اسلامی، پیشرفت اسلامی، مدرسه اسلامی و... - نگاه های خاص به زنان و حضور اجتماعی آنان و بخصوص نحوه تحقق حجاب اسلامی. - نگاه های متهم به تکفیری در مسائل سیاست داخلی و مواجه با مخالفین خود و... - و... اگر می خواهید اینها همه سوژه تخریب و چالش های غیر واقعی و دست چندم نشود، از الان کابینه خود را معرفی کنید! وزیر خارجه، ارشاد، کشور، آموزش و پرور ، علوم و حتی معاون زنان و... معلوم می کند رویکرد و برنامه های شما در تجسم عینی کابینه چه شکلی خواهد بود. مخیّرید از هر سر طیف که خواستید، وزیر معرفی کنید. تمام چیزهایی که فردا مثلا در وزارت ارشادتان بین نفی و اثبات است در یک رویکرد قابل جمع است و کسی آنرا نمایندگی می کند؛ او را معلوم کنید. در این ۱۱سال لابد به آدم این برنامه ها هم فکر کرده اید. اینجور هم جامعه و هم آن حامیان تکلیف خود را می دانند. جمعیت رأی دهنده، فریب تخریب جلیلی هراسان را نمی خورد و حامیانِ رادیکال هم فردا علیه تان پلاکارت دست نمی گیرند که به وعده ها عمل نشد! 3⃣ تیم اقتصادی دولت خود را ضمیمه برنامه ها کنید! همه می دانیم برنامه داشتن اگر شرط لازم باشد، شرط کافی نیست. برنامه ها یکبار در یک "دولت سایه" شکل گرفته است برای "مصوبه و قانون" شدن باید مجاری تصمیم گیری از جمله مجلس را بگذراند. پس بسا برنامه هایی که در این سیکل تغییر کند (چنانچه برنامه یارانه ها و سهام عدالت و...). لذا صرفا برنامه های موثر در گشایش اقتصادی نمی تواند، "شرط ضمن عقد انتخاب" باشد؛ بلکه اقلا باید تیم هماهنگ اقتصادی دولت از الان معلوم و بتواند از لوازم این برنامه ها در جهات دیگر "اقتصاد کلان" و بخصوص "اقتصاد سیاسی ایران" دفاع کند. رویکردهای اقتصادی در برنامه های اقتصادی گذشته دولتها، محدود و قابل تمایز از هم می باشد؛ معلوم کردن آن رویکرد در تیم اقتصادی آینده رافع ابهامات بسیاری از نخبگان است. نفع بردن از ابهام این است که مثلا نامزدی در میزگرد اقتصادی یک مشاور را از اقتصاد آزاد و بازار و یکی را با گرایش سوسیال بیاورد! تعارض های تیم اقتصادی، خود مشکل جدی برخی دولتهای گذشته بوده است و عملا باری به این جهت، باری به آن جهت نتیجه داده و مردم را خسته و ناامید کرده است. بخاطر عادلانه بودن خوب است همین ها از پزشکیان هم خواسته شود! ✍محسن قنبریان / پس از اعلان نتایج قطعی مرحله اول انتخابات۱۴۰۳ @Kolbe_Andishe_Farhang

💠«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان» 🔻چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟ بخش۱ «دولتِ پزشکیان» حتماً از «مسعودِ پزشکیان» خطرناک‌تر است. مسعود پزشکیان، از عدالت و انصاف و برابری می‌گوید اما بازار آزادی‌ها در دولتش، وحشی‌ترین نسخه‌های سرمایه‌داری را برای او می‌پیچند. مسعود پزشکیان، نهج‌البلاغه‌خوان است اما دولت پزشکیان، دولت «جان‌لاک» و «فردریش هایک» خواهد بود. مسعود پزشکیان، از ترکیب «دیپلماسی و میدان» دم می‌زند اما اصلی‌ترین چهره دیپلماسی او کسی است که محبوبیت مرد میدان را مانع محبوبیت خودش می‌دید و معتقد بود دیپلماسی (ظریف) قربانیِ میدان (سلیمانی) شده است. (مصاحبه ظریف و آن فایل صوتی معروف را به یاد بیاورید). مسعود پزشکیان، ساده‌زیست و پاکدست است. او خود را همسفره مردم می‌داند و یک ماشن 206 ساده دارد اما دولت‌مندان بنزسوار دور او حلقه زده‌اند و دولتش را بی‌آبرو خواهند کرد. مسعود پزشکیان، تیپ کارگری می‌زند، رفتار کارگری از خود بروز می‌دهد و لحنی ساده و کارگری دارد اما سیاست‌مدارانی را در آغوش گرفته که مسبب سیه‌روزی کارگران هفت‌تپه و هپکو بوده‌اند. مسعود پزشکیان، مدام از سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و لزوم تبعیت از ایشان سخن می‌گوید اما سیاست‌پیشگانی در میتینگ‌های رسمی او سخنرانی می‌کنند که رسماً می‌گویند رأی دادن به پزشکیان به معنای مشروعیت بخشیدن به نظام و رهبری انقلاب نیست. همان کسانی که در سال‌های گذشته مدام به رهبری نظام حمله کرده‌اند. مسعود پزشکیان می‌گوید باید با مردم روراست باشیم اما در میان بدنه سیاسی مشاور و حامی او، فریب‌کاران و دروغگویانی هستند که می‌گفتند اگر فلانی و بهمانی رئیس جمهور شود می‌خواهد در پیاده‌روها دیوار بکشد! مسعود پزشکیان، مدافع نظرات کارشناسی است اما روشنفکران ارگانیک جریان اصلاحات در اطراف او همان کسانی هستند که نظرات وهمی خود را درباره همه چیز مانند واکسن، فروش نفت، عدم تأثیر خروج ترامپ از برجام و... به او تحمیل خواهند کرد. مسعود پزشکیان، با احترام از شهید رئیسی یاد می‌کند اما جریان سیاسی لانه‌کرده در ستاد/دولت او آن‌قدر وقیح است که سه سال دولت شهید رئیسی را «فلاکت‌بار» می‌نامد و دولت هشت‌ساله روحانی را می‌ستاید. مسعود پزشکیان، در مناظرات انتخاباتی، تلاش دولت شهید رئیسی برای گسترش ارتباطات با همه کشورهای جهان را می‌ستاید اما مشاور سیاسی‌اش تصور می‌کند برای گشایش در کارها، نه حتی آویزان چند کشور، نه حتی آویزان یک کشور؛ که باید آویزان یک حزب سیاسی آمریکایی (دموکرات‌ها) شویم تا پیچ فروش نفت را برای ما شُل کند! ⁦✍️⁩ سید علی سیدان @Kolbe_Andishe_Farhang

💠«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان» 🔻چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟ بخش۲ مسعود پزشکیان، به عنوان یک فرد انقلابی، آمریکا را دشمن خود می‌داند و معتقد است باید با مذاکره، تحریم‌های ظالمانه آمریکا را رفع کنیم و از حقوق و منافع ملت ایران دفاع کنیم اما تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان دولت او، همان کسانی هستند که در چرخشی آشکار دستاورد برجام را نه رفع تحریم‌ها و نه دفاع از منافع مردم که گرفتن جام اخلاق و روسفید شدن ایران در برابر افکار عمومی جهان و باز شدن باب مذاکره با آمریکا (مذاکره برای مذاکره) می‌دانند! مسعود پزشکیان، تصور می‌کند که باید «مذاکره و مقاومت» را با هم ترکیب کرد اما گفتارپردازان دولت او، یا هیچ ایده‌ای در برابر روی کار آمدن ترامپ (قاتل سردار ما) ندارند یا معتقدند باید خون سردار را با ترامپ معامله کنیم و کمی از او دلار بگیریم. مسعود پزشکیان، برای نیروی سپاه و توان موشکی ما احترام قائل است اما کسانی از دولت او سهم خواهند گرفت که معتقدند نوشتن «مرگ بر اسرائیل» روی موشک، باعث اخلال در روابط ما با آمریکا می‌شود. مسعود پزشکیان، حامی فلسطین و دشمن اسرائیل است اما بدنه دولت او همان کسانی هستند که معتقد بودند نباید در دفاع از محور مقاومت به اسرئیل پاسخ موشکی دهیم چرا که در تله جنگ می‌افتیم! همان کسانی که بعد از عملیات وعده صادق و پاسخ ندادن اسرائیل، ناگهان در مقام دفاع از حمله موشکی ایران برآمدند و توضیح ندادند که چرا با این عملیات در تله جنگ نیفتادیم! اجمالاً باید گفت دولت پزشکیان، مسعود پزشکیان را خواهد بلعید. او به‌گفته خودش «می‌فهمد که نمی‌فهمد» و چنین شخصیتی، چشم و گوش و دست و زبانش بسته به نظراتی است که از جانب تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران دولتش با رنگ و لعاب «کارشناسی» به او دیکته می‌شود. کسی که حتی از محتوای توییتر خود اطلاع ندارد، چگونه می‌خواهد یک کشور را اداره کند؟! چنین وضعی به ما می‌گوید دولت پزشکیان، احتمالاً دولتی ناپایدار و موقتی خواهد بود. چون در صورت تشکیل این دولت، پزشکیان یا باید پا روی اعتقاداتش بگذارد و در گیرودار اداره کشور، تسلیم سخن گفتارپردازان، تصمیم‌سازان و مدیران دولتش شود که لازمه این کار از دست دادن صداقت و هویت سیاسی خود او و تنش دائمی‌اش با بدنه حاکمیت و در نتیجه سست شدن پایه دولت اوست؛ یا باید بدنه سیاسی حامی خود را از دست بدهد و دولتی ضعیف و بی‌یار و یاور تشکیل دهد که روشن است تشکیل چنین دولتی در وضع کنونی ایران و جهان چقدر خطرناک خواهد بود. احتمال زیادی هست که به دلیل خستگی، پیری، بیماری و عدم تاب‌آوری تنش‌های سیاسی، نتواند دولت خود را مهار کند و از میانه کار کنار بکشد و دولتش، دولت مستعجل باشد. آن‌وقت ما می‌مانیم و یک فرصت از دست رفته و یک بدنه اجتماعی افسرده و پریشان. ‌✍️⁩ سید علی سیدان @Kolbe_Andishe_Farhang

💠موقعیت سعید... جلیلی از امروز در یک موقعیت و موقف جدید قرار گرفته است که باید امیدوار باشیم بتواند از آن جهت گشایش عرصه ای نو به روی کشور و مردمِ ایران، نهایت حسن استفاده را ببرد. او موفق شد پس از یک دوره سستی امر سیاسی، مجددا طرف سیاست قرار گرفته و نشاط و تمنا و هیجان را به آن بازگرداند و در برابر یک پروژه ی بزرگ سیاست زدایی از عرصه عمومی کشور استقامت عاقلانه کند و ضلعی از یک رقابت انتخاباتی جدی و مردمی را شکل دهد. این توفیق البته بنا به دلایل مختلف و بعضا در هم تنیده، در گام اول همراه با موفقیت در افزایشِ میزان مشارکت در انتخابات که همواره طی چند دوره اخیر سیر نزولی داشته، نبوده است. اما با احیای مفهوم رقابت در انتخابات ٨ تیر، می توان امیدوار بود رقابت به مشارکت نیز بیانجامد و بی اعتنایی های موجود را کاهش دهد. امروز، جلیلی در موقعیتِ احیای امر سیاسی که ذاتا همراه با تقویت امید اجتماعی است قرار گرفته. اما حرکت به سمت این موقعیت، بایستی اِشراف او به پیام ها و پیامدهای «مشارکت پایین» را بیشتر، جدی تر و عمیق تر کند. این یعنی همان دالِ مرکزی و گفتمانی که بایستی به جلیلی، ستاد او و کمپین تبلیغاتی اش پیشنهاد داد. تلاش برای گفت و گو با آحاد مردم، پیرامون موضوع مشارکت از نگاه و زاویه ای جدید و بدیع، بدون آنکه خود را به نشنیدن و ندیدن بزند! استماعِ پیام اجتماعی و سپس گفتگوی صادقانه و روان با مردم پیرامون آن، می تواند مهم ترین گام بعدی جلیلی در صحنه ی پیچیده ی پیش رو و خلق رویدادی بدیع باشد. ✍سعید یوسفی‌پور @Kolbe_Andishe_Farhang

💠شباهت سعید و مسعود! آنچه که نه سعید حاضر به پذیرش آن است و نه مسعود عامل به عمل آن، انتشار رسمی لیست دولتمردان و مشاوران و وزیران و دستیاران خود در دولت بعد است. عموم مردم که هیچ، آنکس که می‌خواهد رای بدهد حداقل حق‌اش این است که بداند بدنه‌ دولتی که می‌خواهد به آن رای بدهد چه کسانی هستند؟ صنعت‌گر حق دارد بداند سه گزینه‌ی کانديد ریاست جمهوری برای وزارت صنعت‌ کیست؟ هنرمند حق دارد سه گزینه‌ی پيشنهادی کانديد ریاست جمهوری برای وزارت ارشاد را قبل رای دادن بشناسد! همچنین سایر اقشار و طبقات و اقوام و مشاغل ... چطور کسی می‌تواند ادعای اداره کشور کند و الان برای وزارت‌خانه‌اش گزینه نداشته باشد؟ و اگر دارد رای دهنده چرا باید بی اطلاع باشد؟ و بله‌ ... همین است که هست! ✍یاسرعرب @Kolbe_Andishe_Farhang

💠امنیت شغلی 🎥دکتر جلیلی: دستمزد کارگران و کارمندان باید با تورم متناسب شود شغل یک بحث است که باید حتما برای ایجاد آن تلاش کنیم اما مهمتر از آن امنیت شغلی است. قول‌هایی که شهید رئیسی عزیز به مردم عزیز استان یزد داده است باید با قدرت و قوت دنبال و انشالله به نتیجه برسد. @Kolbe_Andishe_Farhang

💠بحران جمهوریت در ایران عده ای خوشحال هستند که میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری سقوط کرده. محض اطلاع شون چند واقعیت را ذکر کنم: ۱- آنان که رای می دهند سرنوشت سیاسی اقتصادی کسانی را که مشارکت نمی کنند در موضوعات مهم ملی در اختیار می گیرند. ۲- هسته سخت قدرت حکومت که ماهیت ایدئولوژیک و ساختار امنیتی و نظامی دارد، نیازی به آرای عمومی ندارد‌ و تصمیمات آنها در حوزه های حیاتی برای حکومت همچنان دارد کار می کند. ۳- دولت برای پیشبرد عمومی برنامه های تحولی بشدت نیاز به آرای عمومی دارد. در فقدان آن ، اینرسی کارشناسی سازمان دولت به همراه منافع دولت پنهان و لابی های پرنفوذ بر سیاست غلبه می کند. ۴- اکثریتی که در انتخابات شرکت نکرده اند یک جمعیت متکثر و متفرق از محرومان و مخالفان فرهنگی، مذهبی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند که در قالب هیچ اکثریت بزرگی نمی گنجند. در نتیجه اگر به جای ۶۰ درصد به ۹۰ درصد هم برسند بیش از عصیان در برابر قانون حجاب قدرتی ندارند. مثلا نمی توانند سیاست حقوق و دستمزد را تغییر دهند چه برسد به اصل حکومت. ۵- شرایط انقلابی نیازمند ایدئولوژی، سازماندهی و رهبری است که فعلا جز یک اپوزیسیون متوهم کوچک خارج از کشور چیزی برای آن وجود ندارد. ۶- در فقدان یک نیروی انقلابی ، این واگرایی نسبت به دولت مرکزی به صورت آشوب ، شورش و در بدترین سناریو جنگ داخلی بروز می کند. پیش بینی: حکومت قدرت سختش در موضوعات کلان و حیاتی را حفظ و همچنان اعمال می کند. حتی در مواردی مثل مالیات گیری هم آن را می تواند اعمال کند. حکومت قدرت نرمش در تعامل با جامعه یا تحول در سیاست ها را از دست می دهد و در نتیجه نمی تواند برای بهبود زندگی روزمره مردم با آنها به تفاهم برسد. نتیجه: با قهر کردن فقط راه یک حکومت غیرمردمی را آسفالت می کنیم. ✍سید آرش وکیلیان @Kolbe_Andishe_Farhang

💠پاسخی به سه سؤال درباره انتخابات: ۱.چرا در مشارکت ۴۰ درصدی سعید جلیلی اول نشد؟ ۲.چرا حرف از تحریم ۶۰ درصدی دقیق و واقعی نیست؟ ۳.چرا با ورود خاتمی، کروبی و ظریف در حمایت از پزشکیان در مشارکت تأثیر شگرفی نداشت؟ 🎥 برشی از گفت‌وگوی فرهیختگان با پرویز امینی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠کمپین انتخاباتی اصلاح طلبها چگونه کار می‌کند؟ 🎥علی علیزاده @Kolbe_Andishe_Farhang

💠مراقب رأی های ، یواشکی خاموش و خجالتی باشید! 🎥علی علیزاده سخنی صریح با سعید جلیلی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠پزشکیان و روستاها من سال‌ها تجربه ارتباط نزدیک با روستا دارم. چهل سال گذشته در جریان زندگی روستایی بوده‌ام و در جریان کار، تولید و تجربه زندگی روستایی هستم. طی این سال‌ها ایده‌ام درباره سیاست توسعه روستایی در ایران بعد از انقلاب را در یک عبارت خلاصه کرده‌ام. این عبارت را روز اولی که به ستاد آقای پزشکیان رفتم به مشاوران منتقل کردم. به نظر من، سیاست توسعه روستایی در ایران در تقابل دوگانه «روستا به‌مثابه واحد تولید» یا «روستا به‌مثابه واحد مصرف» قابل ارزیابی است. قبل از تحلیل مختصر این دوگانه، عبارتی از یک تحلیل‌گر هندی نقل کنم و سراغ بحث خودمان برویم. یک تحلیل‌گر اقتصاد هند نزدیک به این عبارت را گفته: اگر در جایی تولید قابل فروش و صادراتی صورت بگیرد، تولیدکنندگان بالاخره محصول تولیدشده را از طریق جاده‌های خاکی هم که شده به بندری برای صادرات می‌رسانند؛ اما جاده‌های آسفالته تا بندر، در جایی که محصولی تولید نمی‌شود، ارزشی خلق نمی‌کنند. روستا به‌مثابه واحد تولید روستا به صورت تاریخی واحد تولید کشاورزی، دامداری و صنایع سنتی مرتبط با این دو مثل فرش‌بافی بوده است. ظرفیت تولیدی روستای ایرانی به دلیل تشدید مسأله آب، پایین بودن بهره‌وری کشاورزی، سرکوب قیمت محصولات کشاورزی و درآمد پایین کشاورزی نسبت به بقیه فعالیت‌های اقتصادی، سیاست‌های نادرست در حمایت از تولید کشاورزی، و تغییرات اقلیمی و محیط‌زیستی ضربه خورده است. سیاست‌های اقتصادی دولت‌ها، و مدرن‌سازی ناکافی کشاورزی، و تکمیل نشدن زنجیره‌های ارزش اقتصادی محصولات تولیدی کشاورزی، باعث تضعیف بنیان‌های تولیدی روستا شده است. بسیاری از صورت‌های ناپایدار فعالیت کشاورزی نظیر کشت محصولات پرآب‌بر در مناطق کم‌آب، یا توسعه پرورش ماهی در مناطق دارای بحران آب، این وضعیت را در درازمدت بدتر نیز کرده‌اند. خشکی دریاچه ارومیه و بحران آبخوان‌ها مصادیق چنین وضعیتی هستند. سیاست‌های اقتصادی-محیط‌زیستی در ۴۰ سال گذشته، روستا به‌مثابه واحد تولید پایدار و بهره‌ور را هدف نگرفته‌اند. افزودن بر سطح زیر کشت و بالا بردن تولید، با بهره‌وری پایین و با فشار شدید بر منابع در حد نابودی آبخوان و کیفیت خاک، توسعه توان تولیدی روستا نیست، نابودی تدریجی آن است. روستا به‌مثابه واحد مصرف اگرچه سیاست‌های معطوف به تقویت «توان تولید پایدار» روستا به شرحی که نوشتم، ناکارآمد بوده، اما از اولین سال‌های بعد از انقلاب، سیاست توسعه ظرفیت مصرف روستا در جریان بوده است. روستائیان حق داشته‌اند به آب، برق، تلفن، گاز و ... دسترسی داشته باشند. اما افزایش توان مصرف، مستلزم افزایش توان تولید متناسب بوده است. توان تولید بهره‌ور و پایدار، می‌تواند ظرفیت مصرف بالاتر و باکیفیت‌تر را هم فراهم کند. سیاست‌های ۴۰ سال گذشته، ظرفیت مصرف را در روستا بالا برده‌اند. دسترسی به امکانات مصرف – از برق و تلفن و اینترنت تا جاده‌ها برای دسترسی به نقاط شهری و مراکز مصرف – بیشتر شده است. البته همین مقدار نیز ناعادلانه توزیع شده است. آن‌چه انجام نشده، افزایش توان «تولید بهره‌ور پایدار» برای خلق قدرت خرید لازم برای مصرف، و پایدارسازی کیفیت زندگی روستایی است. مدرن‌سازی برای سازگار کردن توان تولید و مصرف با ظرفیت‌های محیط‌زیستی آب و خاک است. 🔻 سخن آخر مسعود #پزشکیان به شرطی می‌تواند سیاست مناسبی برای توسعه روستاها در پیش بگیرد که سیاست‌های معطوف به «روستا به‌مثابه واحد تولید بهره‌ور پایدار» را در اولویت قرار دهد. فرد روستایی که از محل تولید بهره‌ور پایدار درآمد کافی داشته باشد، قدرت خرید کافی برای مصرف نیز پیدا می‌کند. آن عبارتی که از تحلیل‌گر هندی نقل کردم این‌جا به‌کار می‌آید. اگر روستایی ایرانی با بهره‌گیری از فناوری و دسترسی مناسب به بازارهای مختلف، محصول باکیفیت قابل عرضه تولید کند، و دولت سیاست درستی برای تسهیل تولید و حتی صادرات محصولات روستایی داشته باشد؛ درآمد کافی برای مصرف پایدار باکیفیت نیز خواهد داشت. #پزشکیان باید «روستا به‌مثابه واحد تولید بهره‌ور پایدار» و مدرن‌سازی شده را مد نظر قرار دهد. سیاست محیط‌زیستی مناسب، بخش مهمی از این رویکرد است. موضوعاتی نظیر خشکی دریاچه ارومیه و بقیه پیکره‌های آبی، و بحران آبخوان‌ها را هم در همین چارچوب می‌توان تحلیل کرد. ✍محمد فاضلی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠آقای جلیلی شما قطعا شکست خواهید خورد اگر... 🔻مشورتی به آقای جلیلی 🎥علی علیزاده @Kolbe_Andishe_Farhang

💠مساله شما این است؟! نخبه واقعی جناب دکتر فاضلی است نه شهرام یزدانی که درباره نظام رفاهی ایران آسیب شناسی کرده. ببینید چه به جا و درست مطالبه پسران شلوارک پوش را دارد. چه مطالبه ای از این اصیل تر و واجب تر؟ @Kolbe_Andishe_Farhang

💠این رفقای ما کلا گردن گیرشان خراب است! سال ١٤٠٠ که (علاوه بر ١٣٩٦) من مخالفت بسیار شدیدی با ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی داشتم، و دلایل این مخالفت را در شبکه‌های اجتماعی یادداشت می‌کردم و به شکل گسترده مورد استقبال قرار می‌گرفت (و همین بعدا بنده را از معیشت در کار خودم انداخت) دو تا از دوستان حزب الهی از اصفهان به تهران آمدند. ضمن سفر جلسه گذاشتند تا مرا که گمراه! شده بودم از بیابان‌های سردرگمی بیرون بیاورند! بعد دو ساعت گفتگوی بی نتیجه دو مورد رو مصداقی بستیم و جلسه تمام شد. یک اینکه عرض کردم مشارکت زیر پنجاه درصد خواهد بود و آن دوستان به سخن بنده خندیدند و دوم اینکه چند نفر را گفتم که جزو کابینه ابراهیم رئیسی خواهند بود و آن عزیزان که خودشان صاحب قدم ستاد بودند و آگاه از اسرار اندرونی حاج آقا افراد و رویکرد‌هایی که من عنوان می‌کردم را ریشخند می‌کردند! یعنی اصلا تو از اساس در جریان نیستی و این اطلاعات غلط را از کجا آورده‌ای و کی سر کارت گذاشته؟‌(یکی‌اش وزارت خارجه آقای امیر عبدالهیان بود) کاری به این حرفها ندارم. سه ماه بعد که یک یک حرفها و پیش بینی‌های حقیر درست از آب درآمد درون واتس آپ به بزرگواری که بیشتر خدمت‌اش ارادت داشتم پیام《سلام علیکم!》دادم.... در پاسخ 《هیچ》 نگفت انگار که نه انگار جلسه‌ای داشته‌ایم و ادعاهای رد و‌ بدل شده و ... هیچ! بعد آن هم سه سال گذشته حتی یک پیام نداد که برادر فلان یا بهمان! می‌دانم الان دارند برای جناب جلیلی کار می‌کنند... این را محض نمونه نوشتم به عنوان شخصی که با دوستان ارزشی و حزب الهی از نوزادی و کودکی رشد کرده و بزرگ شده! این رفقای ما کلا گردن گیرشان خراب است! نه این‌که باقی کشور سالم باشد نه! حرف این است که خوب شما مردم از ما ریشوها، معمم‌ها، ارزشی‌ها بالاخره تهش یک توقعی دارید.‌ اما حیف... خلاصه به حرف‌ها و‌ ادعاهای الان این بزرگواران که محکم حرف می‌زنند نگاه نکنید. فردا که همه چیز در این ممکلت خاک و خردشیر شد آن ادعاها را حتی به روی خودشان هم نمی‌آورند. دریغ از یک عذرخواهی... یک ابراز پشیمانی و یا تاسف .... هیچ! جوری جواب‌تان را نمی‌دهند که بُهت‌تان ببرد! ✍یاسر عرب @Kolbe_Andishe_Farhang

💠راه احیای جمهوریت، از عدالت می‌گذرد... دوران نرد عشق باختن با سرمایه‌داران و رای خواستن از مستضعفان به پایان رسیده است. مشارکت ۴۰ درصدی نتیجه هیچ چیزی نیست جز حمله مغول‌وار به معیشت ملت با تصمیم‌سازی نئولیبرال‌های ریشدار و سربه‌سجود آیه‌خوان. راه احیای جمهوریت، از عدالت می‌گذرد... ✍سیدیاسر جبرائیلی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠حجاب قانون نشده بود، بنده حجاب را در بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها اجباری کردم 🎥پزشکیان: @Kolbe_Andishe_Farhang

💠مگه همینا نبودند که انقلاب رو پیروز کردند! 🎥جلیلی خداوند تعهد گرفته که تو نمی توانی درباره شکم بارگی یک عده ای و پرخوری عده ای دیگر بی تفاوت بمانی! #فقر #تبعیض @Kolbe_Andishe_Farhang

💠شرکت در انتخابات،‌ یک مسئولیت اجتماعی است وظیفه‌ی امر به معروف؛ این یک وظیفه‌ی عمومی است که یکی از مهم‌ترین معروفها حکومت حق و عدل است. در جامعه بایستی حکومتِ عادلانه باشد، حکومتِ حق باشد؛ باید مردم امر کنند به این [معروف]؛ مسئولیّت مردم را نشان میدهد. یا مسئله‌ی لزوم مبارزه‌ی با انحرافات جامعه که امیرالمؤمنین در خطبه‌ی شقشقیّه، یکی از دلایل قبول حکومت را این قرار داد: وَ ما اَخَذَ اللهُ عَلَی العُلَماءِ اَلّا یُقارّوا عَلیٰ کِظَّةِ ظالِمٍ وَ لا سَغَبِ مَظلوم؛(۱) یعنی خدای متعال این پیمان را از علما گرفته -که حالا ]بعد[ درباره‌ی علما عرض میکنم- که به شکاف اجتماعی، به فاصله‌های اجتماعی تن ندهند و قبول نکنند فاصله‌های اجتماعی را که یکی از سیری مُشرف به موت بشود، یکی از گرسنگی. حالا «علما» که فرمود، یا به خاطر این است که علما یک طبقه‌ی ممتازی هستند که این حق درباره‌ی اینها بیشتر وجود دارد و این مسئولیّت درباره‌ی اینها بیشتر است، یا به خاطر این است که علما به معنای دانایان است؛ یعنی هر کسی که مطّلع میشود؛ کسی که مطّلع نیست، طبعاً مسئولیّت ندارد؛ کسی که مطّلع میشود، طبعاً مسئولیّت دارد. خب پس بنابراین این مسئولیّت همگانی است. حالا چه‌ جوری این مسئولیّت اِعمال بشود، این در زمانهای مختلف، مختلف است؛ امروز با انتخابات است، ممکن است یک روزی با یک وسیله‌ی دیگری باشد؛ [بنابراین] این مسئولیّت وجود دارد. این «مسئولیّت» از یک سو، و از یک سو «حق»؛ [یعنی] حقّ تعیین سرنوشت ]وجود دارد[. انسانها آزادند؛ لا تَکُن عَبدَ غَیرِکَ لَقَد خَلَقَکَ اللهُ حُرّا؛ فرمایش امیرالمؤمنین است؛ تو برده و دنباله‌رو دیگران نباش، خدا تو را آزاد آفریده، خودت انتخاب کن، خودت تعیین کن سرنوشت خودت را؛ این جزو مسلّمات اسلام است. پس بنابراین مسئله‌ی حاکمیّت مردم و مردم‌سالاری، متّکی به این معارف دینی است؛ هم قرآن در آن هست، هم حدیث در آن هست، هم نهج البلاغه در آن هست و هم رفتارهای زمانهای رفتار پیغمبر و امیرالمؤمنین در آن هست که امیرالمؤمنین در همان خطبه‌ی صفّین میفرماید: لا تَکُفّوا عَن مَشوِرَةٍ بِحَقٍّ أو مَقالَةٍ بِعَدل؛(۳) یعنی خودداری نکنید، به من بگویید؛ در کار من، در روش من و شیوه‌ی کار من دخالت کنید، نظر بدهید؛ این ]طور [است. بنابراین مسئولیّت مردم و حقّ مردم مسلّماً از متن اسلام برمی‌آید ✍رهبر انقلاب، ۱۴۰۰/۰۳/۱۴ @Kolbe_Andishe_Farhang

💠 ‌‏مسول اسلامی نمی تواند در مشکلات مردم آرام باشد 🎥حسن رحیم پور @Kolbe_Andishe_Farhang

💠نه ولنگاری فرهنگی، نه تحجر فرهنگی! 🔹نه بی‌برنامه‌گی و ولنگاری فرهنگی، نه جزم اندیشی و تحجّر و استبداد فرهنگی؛ هیچ کدام از این دو طرف قضیّه را بنده قبول ندارم. 🔹راه میان تحجر و خودباختگی، راهی بود كه امام انتخاب كرد. ✍رهبر انقلاب ، ۱۳۹۵/۰۶/۰۳ - ۱۳۷۷/۰۲/۲۲ @Kolbe_Andishe_Farhang

💠پزشکیان یا جلیلی؛ بحث در این است در انتخابات ریاست جمهوری، هم اکنون دو گونه اندیشه و عمل در برابر هم قرار گرفته اند. ما را به نیت ها راهی نیست و نمی‌توانیم این یا آن را به خیانت یا خباثت متهم کنیم و آنان که چنین می کنند، به گزاف در جایگاه خدایی می نشینند، بداخلاقی می ورزند و بار گناه می اندوزند. ما تنها می توانیم به نوع تفکر، سنخ سخن و طرز عمل چشم بدوزیم (ما برون را بنگریم و قال را/نی درون را بنگریم و حال را!). در یک سو، پزشکیان در پی اموری از این دست است: شکستن فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه، پر و بال دادن به متخصصان و مهار سیل مهاجرت استادان، حفظ حرمت شهروندان در عین قانون گرایی، و سیاست تعامل با کشورها. در سوی دیگر، جلیلی حامی اموری از این دست است: حفظ و بلکه تشدید روند موجود امنیتی کردن فضای دانشگاه، احساس بی نیازی از وجود مهاجرت کنندگان، بی اعتنایی و بلکه تعرض به حرمت شهروندان به منزله بهای قانون گرایی، و سیاست بسته و استقبال از تحریم همچون راه رشد. به نظر می رسد که رویکرد نخست، اعتماد عمومی را ترمیم خواهد کرد و از وجه اسلامی جمهوری اسلامی نیز پاس خواهد داشت. در مقابل، رویکرد و طرز عمل دوم، در وجه ملی، شکاف دولت و ملت را به خندقی غیرقابل عبور تبدیل خواهد کرد و، در وجه دینی، برخلاف ظاهر اسلام گرای خود، اسلام گریزی را دامن بیشتری خواهد زد. پوستین اسلام نیز اگر وارونه به تن شود، خوف برانگیز خواهد شد (لبس الاسلام لبس الفرو مقلوبا). باید بر سر دو راهی این دو رویکرد اندکی مکث کنیم و در این نقطه سرنوشت ساز، به دور از تعصبات گروهی، با نظر به شواهد، نیک بیاندیشیم و به انتخاب درست دست بزنیم. بودن یا نبودن، بحث در این است. ✍دکتر خسرو باقری @Kolbe_Andishe_Farhang

💠 برنامه های ایجابی برای احیای برجام و رفع تحریم ها! 🎥 این چند دقیقه مهم را از زبان دکتر ابوالفضل بازرگان که هیچ کارشناس اصلاح طلبی در برنامه تعادل حاضر به مناظره با ایشان نشد، گوش دهید چرا اتهام "عدم موفقیت سعید جلیلی در دوره مذاکرات خود" بی پایه و اساس است؟ چرا گفتمان احیای برجام در انتخابات ۱۴۰۳، بر اساس واقعیات دنیای ۲۰۲۴ و چالش های پیش رو گریه آور است؟ چرا وعده رفع تحریم به شکل موفق و طولانی مدت یک دروغ است؟ @Kolbe_Andishe_Farhang

💠طرح موسوم به وان 🎥 بررسی و تحلیل طرح جلیلی برای بنزین آیا این طرح قیمت بنزین را افزایش نخواهد داد؟ 🔗پ.ن: طرح موسوم به وان (واحد انرژی) نوآوری خاصی ندارد، مگر در نحوه گول زدن مردم. تردستی جدیدی است برای افزایش قیمت انرژی با تصور (غیرواقعی) هزینه کمتر اجتماعی. بنزین، خوراک نیست که همه مردم مصرف کنند. وقتی صورت مسأله را متوجه نشویم، راهکارهای پیشنهادی به طنز شبیه می‌شوند. ✍رضا غلامی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠میخواهند دوباره بنزین را گران کنند؟! 🎥عبدالعلی‌زاده رئیس ستاد پزشکیان: افزایش قیمت بنزین را با آرامش جا می‌اندازیم... @Kolbe_Andishe_Farhang

💠چطور اقتصاد کشور را اداره می کنید؟ آقای پزشکیان توقع دارند ملت با دیدن عکس طیب نیا به برنامه اقتصادی شما پی ببرند؟ مسئله اقتصادی به سیاست خارجی و رفع تحریم گره خورده، سوال اینه که در صورت عدم رفع تحریم برنامه شما چیه؟ نمی شود که همه تخم مرغ ها را در سبد برجامی گذشت که همه دارن نقضش می کنند و الان یک جنازه است. برنامه شما در صورت فعال شدن مکانیسم ما‌شه چیه؟ در صورت قدرت گرفتن ترامپ و کاهش فروش نفت، چطور اقتصاد کشور را اداره می کنید؟ ✍سلمان کدیور @Kolbe_Andishe_Farhang

💠 باید انتخاب کنیم؛ یا کسانیکه همه اقتصاد را به «تحریم و ترامپ» شرطی و وابسته می‌کنند؛ یا کسانیکه به دنبال «خنثی‌سازی اثر تحریم‌ها» بر سفره مردم هستند. «کارنامه» اولی رشد اقتصادی منفی است و «کارنامه» دومی رشد اقتصادی بیش از ۵٪. @Kolbe_Andishe_Farhang