◽️ شهوت یا تکبر؛ کدام خبیث‌تر است؟ ۱. در همیشه تاریخ انسان‌ها گرفتار شهوت و گناهان مربوط به آن بوده‌اند و زشت‌ترین کارها را حتی در مقدس‌ترین مکان‌ها و زمان‌ها مرتکب شده‌اند. ولی عاقلان این نکته را دریافته‌اند که بایست مراقب بود تا "گندش در نیاید". این موافق عقل نیست که گفتگوی شهوت آلود یک پسر بچه با یک زن نه چندان عفیف را بازنشر کنیم که مثلا پدر و مادرها بدانند چه خبرهاست در فضای مجازی؟ مگر نمی‌دانند؟ و حتی اگر هم ندانند مگر راهش انتشار و بی حیثیت کردن این بندگان خداست؟! اشاعه گناهان، حرمتی هم‌سان خود گناه دارد. ۲. هر چند گناهان شهوانی در نظر مومنین خیلی زشت است اما بزرگی این گناهان به هیچ وجه به اندازه گناه کسی نیست که در مقابل ولایت قد علم می‌کند. به قول مولوی: زَلّت آدم ز اشکم بود و باه وان ابلیس از تکبر بود و جاه لاجرم او زود استغفار کرد وان لعین از توبه استکبار کرد. اشتباه نشود؛ در صدد عادی سازی گناه شهوانی نیستم، مقصودم ایضاح بزرگی گناه تمرّد از ولایت است. لذا علمایی که ولایت مطلقه در زمان غیبت را قبول ندارند فرموده‌اند: موافقت واجب نیست ولی مخالفت حرام است. #لایو_اینستاگرام #شیخ_امجد

🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 #حکومت_الله #حاکم_عادل 🔆 حاکم عادل بر اساس عدالت و تمسک به کتاب عمل کند، نماینده مستقیم خدا حساب می شود. اگر دل او به درد بیاید، دل خدا به درد می آید. اگر او را همراهی کنید، خدا را همراهی کرده اید. ✅ عزت حقیقی به دست خداست! #مقام_معظم_رهبری حفظه الله #استاد_یزدان_پناه #شیخ_محمود_امجد https://eitaa.com/nasimehekmat

◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️ ◻️ عینیت مراتب توحید در خطبه فدک فاطمه‌زهرا سلام الله علیها، جلسه دوم ◽️ توصیه‌ای‌ به طلاب علوم دینی ◽️ ادراک قلبی توحید امر سرشتی در انسان‌ها ◽️ در هر ادراکی، خداوند هم درک می‌شود #فاطمیه #خطبه_فدک https://eitaa.com/elmetawhid

◽️ آزادی، آزادی، آزادی و دیگر هیچ! 🔹 یکی از دوستان غرب‌گرای داخلی گفته است انتخاباتی آزاد است که در آن یک قاتل هم بتواند گزینه ریاست جمهوری باشد، نوشته زیر به بهانه این ترّهات است. ۱. ابن سینا در «علم النفس» از کتاب شفا، توضیح می دهد که تمام قوای حیوانی در روح و نفس انسانی هم وجود دارند لکن با این تفاوت که امکان این که این قوا در خدمت عقل قرار بگیرند وجود دارد و همین تفاوت اصلی انسان با حیوانات است. مثال ۱: «حس» می تواند حیوانی باشد و نیز می تواند عقلانی باشد، حس حیوانی همواره آنچه را می بیند درست می داند اما حس عقلانی، داده های حسی را به عقل می دهد و از عقل می خواهد قضاوت کند. به طور مثال شما در جاده که می ایستید می بینید انتهای جاده به هم رسیده است (پرسپکتیو). این حس حیوانی من و شماست اما حس عقلانی می گوید هر چند که «می‌بینم» انتهای جاده به هم رسیده است اما «می‌دانم» که چنین نیست. مثال ۲. «قوه متخیله» که کارش ایجاد تصویرهای خیالی و فانتزی است اگر در مرتبه حیوانی باقی بماند کارش می شود تولید توهمات و خیالاتی که هیچ واقعیتی هم ندارند، اما اگر خادم عقل گردد می شود «متفکره». کارش می‌شود کنار هم قرار دادن مفاهیم و قضایا و حل مجهولات و مشکلات علمی. ۲. خلاصه این که قوای حیوانی انسان می توانند در مملکت روح و نفس رئیس باشند و انسان را در مرتبه حیوان نگاه دارند و می شود که مرئوس و خادم عقل گردند که در این صورت تعطیل نمی‌شوند بلکه تعدیل می‌شوند و تکامل می یابند. بلکه بالاتر از این را باید گفت؛ انسان است که می تواند بین «اسفل سافلین» و «احسن تقویم» باشد، یعنی هم خیلی پست شود چون قوای حیوانی را رئیس کرده و هم خیلی متعالی گردد چون از آنها استفاده کرده و عقلش را ارتقاء داده است. ۳. «آزادی» که ریشه در اختیار حیوان و انسان دارد از این قاعده مستثنا نیست، «آزادی وَهمانی» یا همان حیوانی همه گزینه ها را روی میز می گذارد و از طرح همه گزینه ها هیچ ابایی ندارد چون بالاخره آزاد است از همه چیز حتی از عقل! در «آزادی عقلانی» که ارزش آدمی بدان است برخی گزینه هایی که حتی به حسب اصل خلقت، در انجام آنها کاملا آزاد هستیم اساسا طرح نمی‌شود که بخواهد طرد شود. مثل این که گفته شود «آزادیم که بخوریم» حال یا غذای طیب و طاهر را و یا نجاسات خبیث و تهوع آور را. آزادی وقتی در خدمت عقل قرار می گیرد طرح بعضی از گزینه‌ها را توهین به شعور انسانیت می شمرد، آزاد گذاشتن انسان در آنها هیچ ارزشی ندارد و اگر کسی مردد در انجامشان شود فکر کردنش ارزش هفتاد سال عبادت را ندارد. او در مرتبه حیوانی گیر کرده است؛ به او بگویید که «قاتل» گزینه ای نیست که بخواهد درباره‌اش فکر کند. البته نمی‌گویم اگر کسی شبهه داشت پاسخ نگویید چون تشخیص مصداق گاهی مشکل است بلکه منظور کلی این نوشتار آن است که آزادی آن قدرها هم آزاد نیست اگر بخواهد ارزشمند و انسانی باشد. #آزادی #زیبا_کلام #بصیرت

خداوندا! حکمتت را سپاس! در شب شهادت سردار بی نظیر اسلام و تشیع، یک نفس مطمئنه دیگر را از ما گرفتی، لابد ما بی لیاقت شده‌ایم که دیگر این ستاره‌ها را بین ما بر نمی‌تابی! امشب خامنه‌ای باز هم تنهاتر شد! باز هم عماری دیگر و باز هم فرمانده‌ای دیگر! رکن رکینی دیگر، حکیمی بی‌بدیل، اندیشمندی بی‌نظیر برای اسلام و تشیع، پشتوانه‌ای سترگ برای انقلاب و نظام و پدری برای ما طلاب فلسفه از دنیای خاکی به عالم قدس عروج کرد. امشب همه داغداریم، اما حضرت آقایمان داغدارتر، همه دلمان گرفته اما مولایمان خسته‌دل‌تر به تک تک یاران و دوستانش که از کنار او پر می کشند نظر می‌کند و دلتنگی‌هایش را مرور می کند. خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را که نگه نداشتی، من حقیر التماس می کنم که این عالم فرزانه و بی نظیر تاریخ شیعه حضرت نائب الامام سید علی حسینی الخامنه ای را با دعای فرزند فاطمه عافیت و سلامت بدار تا با دست مجروحش پرچم انقلاب را به صاحب آن برساند! الهی آمین انا لله و انا الیه راجعون! #مصباح_انقلاب #آیت_الله_مصباح

چند نکته درباره‌ی پیام آقای جعفریان 1) دغدغه‌ی آقای مصباح، فقط شریعتی و سروش نبود، این نوعی گزارش ناقص از دغدغه‌های آقای مصباح‌است؛دغدغه‌ی آقای مصباح؛ «شریعتی»، «سروش»، «خاتمی» و «دولت روحانی»، و از سوی دیگر، «کمونیست‌‌ها» و «سکولارها» بود؛ دغدغه‌ی آقای مصباح، مبارزه با نمودهای نفی‌دین؛ چه در قالب «تحریف»، چه «انحراف»، چه «انکار» و چه «نفاق و التقاط» بود؛ کتاب‌‌های ایشان موجود است می‌توانید ببینید. 2) دغدغه‌ی ایشان نسبت به این‌افراد و مکاتب هم یکی نبود؛ روزی آقای مصباح را بین راه دیدم خدمت ایشان عرض کردم؛ شما آقای سروش را همانند آقای شریعتی می‌دانید؟ ایشان گفتند: هرگز این دو را یکی نمی‌دانم!؛ آقای شریعتی انسان‌ دینداری بود که برداشت‌های غلطی از دین داشت اما آقای سروش، برخی از بنیاد‌های دین را انکار کرده! برای آقای مصباح، دغدغه‌ی شریعتی، «تحریفِ دین»، دغدغه‌ی سروش «انکار دین»، دغدغه‌ی خاتمی «به‌حاشیه‌بردن دین» و دغدغه‌ی دولت روحانی «تمسخر دین» بود. 3) عیب آقای مصباح آن بود که بزرگان قوم را با شمشیرِ رسایش می‌زد از این‌رو برخی از دشمنی‌های با ایشان، از قبیل احقاد بدری و خیبری‌‌اند. 4) عنوان فیلسوف برای آقای مصباح افتخار نبود و لذا با مکتب تفکیک و مخالفان فلسفه، درگیری نداشت زیرا اگرچه نظرات آن‌ها را قبول نداشت اما چون سخن آن‌ها را «نفی‌دین» نمی‌دانست، فعالیت آن‌ها نیز برای او دغدغه نبود؛ آقای مصباح هم‌چنان‌که شعار «جان‌‌ها فدای دین» سر می‌داد، خودش، عمر و اعتبارش را فدای دین می‌کرد و لاغیر. خدا به همه‌ی ما صداقت، اخلاص و خدمت‌گزاری به دین، عنایت کند. https://eitaa.com/farbeh

▫️برخی مغالطات در باب واکسن کرونا ۱. گفته می‌شود هیچ مقامی حق ندارد درباره سلامت نظر غیرکارشناسانه دهد. نقد: اگر گفته شده بود واکسیناسیون ممنوع است نظر غیر کارشناسی بود ولی وقتی گفته می‌شود واکسن فلان کشور ممنوع است یعنی مسأله ربطی به دانش پزشکی ندارد و یک تصمیم حاکمیتی بر اساس ملاحظات تاریخی و تجربیات است. در واقع سیاست، در مقام اندیشه متاخر از سایر علوم [خصوصا علوم انسانی] است اما در مقام عمل حاکم و مقدم بر تمام علوم، چون سیاست همان عقل عملی است یعنی نیروی تصمیم گیرنده انسان، برای تصمیم گیری یکی از مؤلفه ها مراجعه به کارشناس است اما این سبب غفلت از سایر مؤلفه ها مثل این که از چه کسی بخریم یا این که چگونه بخریم یا این که اصلا بخریم یا نخریم، نمی شود. ۲. می گویند علم و دانش مرز نمی شناسد. نقد: مسلما علم مرز نمی شناسد ولی اگر مرزبندی باعث این حکم حکومتی شده بود بایست هر واکسن خارجی ممنوع می شد نه واکسن دو کشور سابقه دار در جنایت و مکافات. ثانیا مسأله سر همین است که آیا این، محصولِ علم است یا توهم علم؟! آیا حق نداریم درباره شرکتی که چند میلیارد دلار به سبب فریبکاری محکوم شده است مشکوک باشیم؟ باز هم به دیگر سخن، تمام مطلب آن است که واقعیات تجربی ما را مشکوک می‌کند و الا اگر قاطع و جازم بر آلودگی بودیم که دیگر جای تردید نبود. ۳. برخی نیز می گویند شما واکسن وارد کنید ما با رضایت خودمان تزریق می کنیم. نقد: فرض کنیم واکسن واقعا آلوده باشد یا این که واکسنی که به ایران می دهند آلوده باشد و تلفات جمعی روی دست ما بگذارد، آیا باز حاکمیت را متهم نمی کنند که مرگ این عده مربوط به شماست و الا چرا در سایر کشورها چنین نشده است؟ اساسا سخن در این است که چه تضمینی در باب سلامت این واکسن وجود دارد؟ یعنی تجربه های گذشته چگونه ما را مطمئن کند که این واکسن سلامت بخش است نه بیماری آفرین؟ #واکسن_های_آلوده

◽️ انتقادهای معنا دار ۱. بر پایه تفسیر ابن‌سینا و ملاصدرا از معاد ارتباط روح انسان با بدن بعد از مرگ به طور کلی از بین می‌رود، اما یکی از حکمای صدرایی که به نام "آقا علی مدرس" مشهور است تبیین قابل توجهی بر اساس همان اصول صدرا دارد؛ او ارتباط ضعیفی میان روح و بدن را توضیح می‌دهد که حتی بعد از مرگ از بین نمی‌رود و در نتیجه روح انسان بعد از مرگ بیشترین تعلق را به محل دفن دارد. همین طور این که بدن اولیاء خداوند در قبر نمی‌پوسد بدین سبب است که روح آنها گرفتار اعمال‌شان نیست و می‌‌تواند توجه بیشتری به بدن داشته باشد و در نتیجه مانع متلاشی شدن آن می‌شود. ۲. همین ارتباط ممکن است در مواردی سبب اموری گردد که از نظر ما خارق‌العاده است مثل این که امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید بعد از غسل دادن فاطمه زهرا سلام الله علیها و هنگام وداع حسنین، مادر فرزندانش را در آغوش کشید. همین طور درباره مرحوم آیت الله بروجردی نقل شده است که در قبر تلقینِ تلقین‌کننده را تکرار می‌کردند. این گونه موارد تقریبا به صورت متواتر از شهدا به ما رسیده است. ۳. این که آیت الله مصباح هنگام غسل داده‌شدن چشم‌شان را باز کردند و خندیدند هیچ دلالتی بر زنده شدن ایشان ندارد بلکه تبیین آن همان نکته فلسفی است که گفته شد. ممکن است کسی بگوید این گونه امور به آیت الله مصباح نمی‌آید یا این که ناقل کذب گفته یا این که بر فرض صحت، جای گفتن این گونه امور در رسانه ملی نیست چون هاضمه بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کند، اما اشکال‌های سکولاریستی که منجر به نفی عوالم غیب و ایمان به غیب می‌شود زیبنده مؤمنین نیست. انکار کنندگان و مسخره‌کنندگان به وسعت تاریخ این گونه امور را انکار و تمسخر کرده‌اند فذرهم فی خوضهم یلعبون! #آیت_الله_مصباح

◽️ ماسک بزنید- ماسک نزنید! (بررسی فقهی مساله ماسک زدن) ۱. مدتی است برخی از طرفداران طب سنتی شدیدا با ماسک زدن مخالفت می کنند و برای ادعای خویش دلایلی ذکر می‌کنند که البته نوعا، قابل آزمایش عمومی نیست بلکه احتیاج به بررسی های علمی برای تایید یا تکذیب آن وجود دارد. از طرفی پزشکان مدرن تأکید فراوان بر ماسک زدن در شرایط کنونی دارند و چنین ادعاهایی را علمی نمی‌دانند. ۲. ما اکنون در صدد تأیید یا تکذیب هیچ یک نیستیم چون صلاحیت آن در بنده وجود ندارد، لکن از نقطه نظر فقهی کدام یک قابل اعتنایند؟ شاید بپرسید چرا از لحاظ فقهی؟ پاسخ این است که دو دسته کارشناس، دو ادعای متعارض دارند و چون در این موضوع پای سلامتی و جان انسان‌ها در میان است بنابراین فعل «ماسک زدن» یا ترک فعل می تواند سبب خطر معتنابه برای سلامتی یا جان خود و دیگران داشته باشد، لذا یک فقیه باید نظر بدهد که با توجه به اصول و معارف اسلامی کدام یک، برتری دارد؟ پیش از پاسخ این نکته را عرض کنم که بنده به هیچ وجه نمی توانم ادعاهایی مثل «کرونا غیر واقعی است» و «تا کنون کسی را نکشته» را بپذیرم. نکته دیگر این که روشن است که ماسک زدن به صورت طبیعی امری ناخوشایند و خلاف طبیعت انسان است، بنابراین مسأله این نیست که «ماسک خلاف طبع است» بلکه مسأله این است که آیا ضرر ماسک زدن در مجموع بیشتر است یا ضرر کرونا؟ روشن است که محل نزاع، اختلاف دو کارشناس است، اما قبل از این که کار به تساقط هر دو برسد بایست مشاهده کرد که آیا از هر حیث این دو برابرند؟ ۳. پاسخ این است که بایست ملاحظه کرد کدام یک از این علوم بر اساس روشهای «علم شناسانه‌ی پذیرفته شده» مسائل خود را بنا نهاده است؟ آنچه مشاهده می‌شود این است که طب مدرن اصول «فلسفه علم» برای اثبات فرضیات خود را به کار می گیرد اما آیا طبیبان سنتی به این روش‌ها توجهی می کنند؟ یا این که نهایت استدلال‌های ایشان استناد به کتب ابن‌سینا و ذخیره خوارزمشاهی است؟ امروزه برای اثبات امر «تجربی» روش های کنترل شده آزمایشگاهی مفصلی وجود دارد و تا آن جا که ما سراغ داریم توسط پزشکان سنتی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. طب ابن سینا یک طب تجربی است و این که گفته می شود طب قیاسی است ناشی از ندانستن اصطلاحات علوم است، «علم» آن چیزی است که می‌توانیم بپذیریم و هر آنچه در کتب ابن سینا گفته شده لزوما علم نیست چون بر اساس طبیعیات آن روز (فیزیک و شیمی قدیم) و مبتنی بر عناصر چهارگانه است. فقیه حق ندارد به گفته کارشناسی که بر اساس اصول علمی رفتار نمی‌کند دست کم در چنین مواردی توجه کند. اشتباه نشود من با «طب سنتی» مخالفتی ندارم بلکه با روش «طبیبان سنتی» موافق نیستم، بنابراین در گام اولِ برتری یابی، گفته‌های طبیبان سنتی قابل اعتماد به لحاظ فقهی نیست. #کرونا #ماسک

✅ مرحوم علامه مصباح یزدی: شاید عده ای مسخره کنند اما بنده باور دارم که چادر حضرت فاطمه (س) ... حضرت #مادر #توسل 🌐 بسیج مدرسه علمیه حقانی 🔶با ما همراه باشید ✅@Haqanews