حالا میتونم از خجالت همه نقاشیای نکشیده همه ایده های به ثمر نَشسته، همه پادکست های نگفته، همه جاهای نرفته، تفریح های نکرده، فیلم ندیده و .. در بیام، ولی میدونی هادی؟ دیگه نمیخوام. انگار میخواستمش تا جایی که آزاد نبودم برای داشتنش. دیگه الان جالب نیست.

من اشک فروریخته از چشم فراتم..

+ عباس من ! دستهایت کو ؟ - به شوق دیدار شما دست و پا گم کرده‌ام :)) [سقای آب و ادب]

عباس ابن علی؛

ابوالفضائل؛