نگفته ایم و ندانی که چیست در دل ما .

ما را چه به گریستن ! وقتی اندوه به مغز استخوانمان رسیده . - فاطمه سلاطین

- تمام این روزها ، از صبح تا شب ، به من فکر کن . در تمام دقیقه‌ها به خودت بگو که من پیشت مانده‌ام ! - [ بخشی از نامه‌های عاشقانه آلبر کامو به ماریا کاسارس ]

بیمار ِ اتاق ِ ۱۱ : لباس نمی پوشید مدام نگاه میکرد بهشون تا یادش بمونه . هر کسی اومد یه زخم جدید گذاشته و رفته بود . آخری هنوز خونریزی داشت . خب احتمال میرفت این یکی شفا باشه نه زخم جدید !

_

عطر لغات شاعر را تاریک می‌کند .

روشن زیسته‌ایم ؛ البته گاه کمی تاریک . شبیه گرگ و میش صبح !

اولین باری که تو را دیدم زخمی داشتی که از دیگری بود ؛ من تو را با زخم هایت دوست داشتم .

- خیلی زیاد به من فکر کن . تا فردا می‌بوسمت ! - [ بخشی از نامه‌های عاشقانه آلبر کامو به ماریا کاسارس ]

من دارم از کف می روم ؛ فکر نجات کیستی ؟

-

- ما قيلَ بِالأعيُن لا يُنسىٰ - آنچه با چشم ها گفته شده ، فراموش نمی‌شود .