💠🔹شرحی بر نامه سیزدهم نهج‌البلاغه از نامه هاى امام(علیه السلام) است که به دو نفر از سران سپاهش نگاشته است. این نامه در واقع بیانگر دو چیز است; نخست دستورى است به آن دو فرمانده لشکر که از مالک اشتر پیروى کنند و زیر نظر او قرار گیرند و دیگر اینکه اوصافى از مالک اشتر را بیان کرده که شایستگى او را براى هر فرماندهى نشان مى دهد. #نامه_13 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود به يك نكتۀ روانشناسى در زندگى اجتماعى اشاره كرده، مى‌فرمايد: «كسى كه به آبروى خود علاقه‌مند است بايد بحث‌هاى لجاجت‌آميز را با ديگران ترك گويد»؛ (مَنْ‌ ضَنَّ‌ بِعِرْضِهِ‌ فَلْيَدَعِ‌ الْمِرَاءَ‌) . «ضنّ‌» از مادۀ «ضِنّة» (بر وزن منّة) در اصل به معناى بخل دربارۀ اشياء نفيس و گران‌بهاست و سپس به هرگونه بخل و يا حتى خويشتن‌دارى در برابر انجام كارى اطلاق شده است. جامع‌ترين چيزى كه دربارۀ مفهوم «عِرض» در كتب لغت آمده است چيزى است كه نويسندۀ فرهنگ ابجدى در كتاب خود آورده، مى‌گويد: عِرض به معناى آن چيزى از اصالت و بزرگى است كه انسان بدان مى‌بالد و افتخار مى‌كند، مانند آبرو، حيثيت، نفس، جسد، شرف و بزرگى پدران و نياكان يا در پيروان و فرزندان، بوى اندام و اخلاق پسنديده. واژۀ «مِراء» به معناى گفتگوهاى لجاجت‌آميز و توأم با خصومت به منظور پيروزى بر حريف است هر چند حق نباشد، و سرچشمۀ آن تعصب و لجاجت و برترى‌جويى است كه مانع از پذيرش سخن حق مى‌شود. #حکمت_362 🔶 @Nahj_Et

🍃نهج البلاغه 💠فَإِنْ أَقُلْ يَقُولُوا حَرَصَ عَلَى الْمُلْكِ وَ إِنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا جَزِعَ مِنَ الْمَوْتِ! هَيْهَاتَ، بَعْدَ اللَّتَيَّا وَ الَّتِي، وَ اللَّهِ لَابْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ، بَلِ انْدَمَجْتُ عَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطَرَبْتُمْ اضْطِرَابَ الْأَرْشِيَةِ فِي الطَّوِيِّ الْبَعِيدَة 🔹در شرايطى قرار دارم كه اگر سخن بگويم، مى گويند بر حكومت حريص است، و اگر خاموش باشم، مى گويند: از مرگ مى ترسيد. هرگز، من و ترس از مرگ! پس از آن همه جنگ ها و حوادث ناگوار. سوگند به خدا، انس و علاقه فرزند ابى طالب به مرگ در راه خدا، از علاقه طفل به پستان مادر بيشتر است. اين كه سكوت برگزيدم، از علوم و حوادث پنهانى آگاهى دارم كه اگر باز گويم مضطرب مى گرديد، چون لرزيدن ريسمان در چاه هاى عميق. #خطبه_5 🔶 @Nahj_Et

💠🔹هر كس مى‌خواهد آبرو، شخصيت، اصالت و قداست نفس خويش و آنچه مربوط به اوست را حفظ كند بايد مِراء را كنار بگذارد. زيرا به‌هنگام مراء، افراد بر سر لجاجت مى‌افتند و گاه انواع توهين‌ها را به طرف مقابل روا مى‌دارند و عيوب پنهانى او را برمى‌شمارند و هتك حرمت مى‌كنند، گاه دربارۀ خودش و گاه دربارۀ كسانى كه مورد علاقۀ او هستند. بنابراين افرادى كه علاقه‌مند به آبرو و شخصيت خود مى‌باشند بايد همين كه بحث آن‌ها با طرف مقابل به مرحلۀ مراء رسيد كلام را قطع كنند و او را رها سازند. در حكمت 31 امير مؤمنان على عليه السلام حقيقت ايمان را بر اساس چهار پايه تشريح مى‌كند و در مقابل آن براى شك نيز چهار ستون قائل است. ستون اوّل، مراء و جدال مى‌باشد و در بيان آن مى‌فرمايد: «فَمَنْ‌ جَعَلَ‌ الْمِرَاءَ‌ دَيدَناً لَمْ‌ يصْبِحْ‌ لَيلُه؛ آنكس كه مِراء را عادت خويش قرار دهد هرگز از تاريكى شك به روشنايى يقين گام نمى‌نهد» و به يقين چنين است زيرا افرادى كه اهل مِراء و جدال هستند دائماً در اين فكرند كه بر حريف خود غلبه يابند خواه حق باشد يا باطل و به همين دليل ضعيف‌ترين ادله را براى خود حجت مى‌شمارند و محكم‌ترين دليل رقيب را ناديده مى‌انگارند و به اين ترتيب دائماً در بيراهه و تاريكى سير مى‌كنند و صبحگاهان روشنِ‌ يقين در زندگى آن‌ها هرگز ظاهر نمى‌شود #حکمت_362 🔶 @Nahj_Et

💠قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِینَ. 🔹دانش، راه عذر تراشى را بر بهانه جويان بسته است #حکمت_284 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السّلام در اين بخش از خطبه به دو نكته اشاره مى‌فرمايد: نخست اينكه چرا بعضى به هنگام سخنرانى از سخن باز مى‌ايستند و بعضى با قدرت پيش مى‌روند، مى‌فرمايد: «آگاه باشيد زبان پاره گوشتى از انسان است، هرگاه آمادگى در آن نباشد سخن او را يارى نمى‌كند و به هنگام آمادگى، نطق او را مهلت نمى‌دهد»؛ (ألا و إنّ‌ اللّسان بضعة من الإنسان، فلا يسعده القول إذا أمتنع، و لا يمهله النّطق إذا اتّسع) . اين پاره گوشتى كه زبان نام دارد از عجايب آفرينش خداست. با حركات بسيار سريع و دقيق و حساب شده، مقاطع 28 گانه يا 32 گانۀ حروف را با دقّت مى‌سازد و آنها را پشت سر هم رديف مى‌كند و با مجموع آنها تمام منويّات مادى و معنوى و خواسته‌هاى خود را بيان مى‌كند؛ زيباييها و زشتيها، خوبيها و بديها را با آن آشكار مى‌سازد #خطبه_233 🔶 @Nahj_Et

🚨شناخت بدترین انسان ها 📌 دشمن ترین افراد نزد خدا دونفرند: مردی که خدا او را به حال خود گذاشته و از راه راست دور افتاده است؛ دل او شیفته بدعت است و مردم را گمراه کرده، به فتنه انگیزی می کشاند و راه رستگاری گذشتگان را گم کرده و طرفداران خود و آیندگان را گمراه ساخته است. بار گناه دیگران را به دوش کشیده و گرفتار زشتی های خود نیز می باشند. 📌و مردی که مجهولاتی به هم بافته، و در میان انسان های نادان امت، جایگاهی پیدا کرده است؛ در تاریکی های فتنه فرو رفته و از مشاهده صلح و صفا کور است. آدم نماها او را عالم نامیدند که نیست، چیزی را بسیار جمع آوری می کند که اندک آن به از بسیار است، تا آن که از آب گندیده سیراب شود و دانش و اطلاعات بیهوده فراهم آورد. 📚فرازی از #خطبه_17 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

#عالم_محضر_خداست 💠فَاتَّقُوا اللهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِعَيْنِهِ، وَ نَوَاصِيکُمْ بِيَدِهِ، وَ تَقَلُّبُکُمْ فِي قَبْضَتِهِ 🔹پس بترسيد از خدايى كه در پيشگاه او حاضريد، و اختيار شما در دست اوست، و همه حالات و حركات شما را زير نظر دارد. #خطبه_18 🔶 @Nahj_Et

💠🔹🌴حضرت علی علیه‌السلام ✉️نامه چهاردهم به سپاهیانش رعایت اصول انسانی در جنگ با دشمن جنگ را آغاز نکنید تا آنها شروع کنند، زیرا سپاس خداوندی را که حجت با شماست، و آغازگر جنگ نبودن، تا آنکه دشمن بجنگ روی آورد، حجت دیگر بر حقانیت شما خواهد بود، اگر به اذن خدا شکست خوردند و گریختند، آن کس را که پشت کرده مکشید، و آن را که دفاع نمی تواند آسیب نرسانید، و مجروحان را نکشید، زنان را با آزار دادن تحریک نکنید هرچند آبروی شما را بریزند، یا امیران شما را دشنام دهند، که آنان در نیروی بدنی و روانی و اندیشه کم توانند، در روزگاری که زنان مشرک بودند مامور بودیم دست از آزارشان برداریم، و در جاهلیت اگر مردی با سنگ یا چوب دستی به زنی حمله می کرد، او و فرزندانش را سرزنش می کردند. #نامه_14 🔶 @Nahj_Et

«امیر مؤمنان علی سلام الله علیه از سرزمین کربلا گذشت و با یارانش در آنجا نماز گزارد. پس از آن مقداری از خاک کربلا را برداشت و آن را بویید و فرمود آه، ای خاک! از تو گروهی برمی‌خیزند که بی حساب وارد بهشت میشوند: «واها لک ایتها التربة لیحشرنّ منک قوم "یدخلون الجنة.... بغیر حساب". سپس جایگاه شهیدان و محل خیمه ها را با اشاره نشان داد.» 📚کتاب سلونی قبل ان تفقدونی(تحریر نهج البلاغه) جلد ۳ صفحه ۵۱۰، تالیف حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی 🔶 @Nahj_Et